تصاویری فوق العاده از اولین پرواز بشر

فرارو: ارویل و و ویلبر رایت کسانی بودند که اولین هواپیمای قابل کنترل موتوردار و سنگین تر از هوا را ساختند و گام مهمی در تحقق رویای پرواز بشر برداشتند.

برادران رایت سالها بر روی گلایدرها و وسایل نقلیه مشابه قبل از نخستین پروازشان کار می‌کردند.

دو برادر دوچرخه فروش پس اینکه خبری در روزنامه مبتنی درباره مرگ یک گلایدر سوار خواندند به این فکر افتادند که اطلاعاتی در این زمینه کسب کنند. آنها در ۱۸۹۹ گلایدر مدل و در تابستان ۱۹۰۱ اولین گلایدر واقعی آنها برای آزمایش آماده شد. آنها "کیتی هاوک" را برای این موضوع انتخاب کردند اما پرواز آن چندان موفقیت آمیز نبود.

آنان پس مطالعات بیشتر روی گلایدرها دومین گلایدر خود "قناری" را ساختند و ماشین ابداعی خود را پس از تدارک و پیش بینی تمامی تمهیدات لازم در روز ۱۴ دسامبر ۱۹۰۳ به پرواز درآوردند که پرواز موفقیت آمیزی نبود. با این وجود آنان سه روز بعد ، هواپیمای یک موتوره خود را برای چهار مرتبه در آسمان به پرواز درآورند و اولین انسانهایی شدند که پرواز با هواپیما را تجربه کردند.

در یک صبح پنجشنبه رویایی که باد مناسبی نیز در فضای اطراف ساحل پیچیده بود ابتدا ارویل و سپس ویلبر و بعد بار دیگر ارویل و سپس ویلبر مجموعاً چهار پرواز انجام دادند. هواپیمای دوباله آنها از روی یک ریل پرتاب چوبی به مسافت حدود ۱۸ متر و در جهت مخالف بادی به سرعت بیش از ۲۰ مایل در ساعت ۳۲ کیلومتر در ساعت به هوا بر میخاست.

در اولین آزمایش، ویلبر مسافتی در حدود ۱۲۰ فوت را در مدت زمانی در حدود ۱۲ ثانیه طی کرد. در آخرین و طولانی ترین پرواز نیز که به وسیله ویلبر انجام شد مسافتی در حدود ۸۵۲ فوت در ۵۹ ثانیه طی شد. حوالی ظهر آن روز ، یکی از معدود شاهدان این پروازها که جوانی به نام "جانی مور" بود پس از دیدن موفقیت برادران رایت ، در حالی که از خوشحالی در پوست خود نمی گنجید، شروع به دویدن در کنار ساحل کرد و فریاد زد: "آنها بالاخره موفق شدند، آنها بالاخره موفق شدند، چقدر خوب شد که آنها بالاخره پرواز کردند."

"ویلبر رایت" که عمر کوتاه تری داشت در ۳۰ مه ۱۹۱۲ در اثر ابتلا به بیماری تیفوئید در سن چهل و پنج سالگی درگذشت و برادرش "ارویل" در ۳۰ ژانویه ۱۹۴۸ در سن هفتاد و شش سالگی درگذشت. مجموعه عکس های آلبوم برادران رایت در موزه کتابخانه کنگره امریکا نگهداری می‌شود.