جاباما
۱۲۵۲۱۳
۷ نظر
۵۱۷۹
۷ نظر
۵۱۷۹
پ

بازخوانی مصاحبه تاریخی علی کریمی (۱)

این مصاحبه را می توان طوفانی ترین مصاحبه دوران حرفه ای علی کریمی دانست.

هفته نامه تماشاگران: این مصاحبه بعد از ۱۳ سال هنوز هم خواندنی است و نشان می دهد علی کریمی ۳۵ ساله با علی کریمی ۲۲ ساله تفاوت زیادی نکرده است.

راستش مصاحبه با علی کریمی را باید یک از ناگهانی ترین مصاحبه های تاریخ تماشاگران به حساب آورد. . صحبت کردن با ستاره ای که که در غوغای حیرت انگیز مطبوعات ورزشی سکوت کرده است و خودش را از تمام جنجال ها کنار نگاه داشته است. در زمانی که فوتبال بازهای ما برای یک خبر کوچک در یک نشریه مهجور آسمان را به زمین می دوزند و در شرایطی که خبرنویس ها و مصاحبه بگیرهای ما هیچ آدم ورزشی و هیچ پا به توپی را راحت نمی گذارند و شب نسفه شب هم نمی شاسند، باور اینکه بازیکن بزرگی مثل کریمی خودش را ممنوع المصاحبه کرده باشد و ماه تا ماه با هیچ روزنامه نگاری حرف نزند، سخت است. باور مقامتی که او می کند تا از این سرسام در امان بماند، غیرقابل باور است.

و به همین خاطر هم آدم قبل از هرچیزی انتظار دارد تا با ستاره مغروری مواجه شود که در حریم خودش هیچ سوالی را به رسمیت نمی شناسد. ستاره ای که به جز خودش هیچ احدالناسی را به رسمیت نمی شناسد. اما وقتی علی کریمی نزدیک به دو ساعت نشست و بی هیچ اعتراضی تمام پرسش های ما را جواب داد، باور کردیم که او همان یاغی خاموش فوتبال است. وقتی که آمد برای گفتن حرفه هایش این همه عذاب کشید و ما را برای لحظاتی از روزنامه نگار بودن شرمنده کرد!

ساعت هایی که او مدام در تب و تاب بود و با حالتی عصبی مجله ای را که در مقابلش بود، ورش می زد و رفت بی آنکه حتی یک لبخند زده باشد! و همه اینها، و صداقت و صراحتی که او داشت، برای چاپ این مصاحبه و نوشتن تمام حرف های ساده او ما را دچار تردید کرد حرف هایی به شفافیت بلور. گفتن از هرکس و و از هرجا، بی آنکه او بخواهد کسی برنجد. مصاحبه کردن با علی کریمی سخت است، و در پایان همه ماجراها و در آغاز جنجال هایی که صحبت های بی غش او می تواند ایجاد کند، به او حق می دهی که سکوت را نشکند. به ستاره ای که خودش هم می گوید نیازی به عکس و مطلب و تیراژ ندارد. او همه هنرش را توی زمین به نمایش می گذارد و برای در اوج ماندن نیازی به حرف ها و تیترها نارنجی ندارد. او حرف هایش را در زمین فوتبال می زندو نشنیدن این حرف های سخت است.

بازخوانی مصاحبه تاریخی علی کریمی (1)

- تو معمولا خیلی سخت مصاحبه می کنی. خود ما چنداین بار می خواستیم با تو مصاحبه کنیم اما موفق نشدیم. چرا اینطوری هستی؟

کریمی: الان هم نمی دانم چطوری آمدم! من کلا از روزنامه ها خوشم نمی آید. چون روزنامه های ایران کاری که باید یک روزنامه انجام بدهد، بلد نیستند. آنها فقط به فکر جیب خودشان هستند و به دنبال اینکه روزنامه های شان فروش برود. گاهی اوقات از خودشان یک تیتر و مطلب می زنند تا مردن آنها را ببینند و بخورند. به همین دلیل دوست ندارم با روزنامه های ایران مصاحبه کنم.

- آخرین باری که به یک روزنامه رفتی کی بوده؟

کریمی: فکر می کنم یک سال قبل بود که با هفته نامه تلاش مصاحبه کردم. آن هم به خاطر یکی از دوستانم؛ وگرنه همین طوری نمی رفتم.

- یادمان می آید که دو سال قبل با ]...[ ورزش مصاحبه کردی و با مشکل روبرو شدی. خودت یادت هست>

کریمی: بله. اما نمی توان گفت مشکل. چون کسی که خوب فوتبال بازی می کند نیازی ندارد مثل بعضی بازیکنان صبح تا شب دنبال مربی باشد تا در ترکیب قرار بگیرد. من هیچ نیازی به این کارها ندارم و همیشه سعی کردم خوب تمرین کنم و اگر مربی خوشش آمد بازی کنم.. اگر خوشش نیامد هم می نشینم روی نیمکت و بازی را تماشا می کنم.

- یعنی برایت مهم نیست؟

کریمی: اصلا مهم نیست. مثل جام ملت ها که نشستم روی نیمکت و بازی ها را تماشا کردم.

- تو حرفی که در آن مصاحبه زدی این بود که مربیان در ایران نقش تعیین کننده ای ندارند و همه چیز دست بازیکنان است.

کریمی: نه در ایران که در تمام دنیا همین طور است. اگر مربی آنقدر دانش داشته باشد که خوب ارنج کند مطمئئن باشید آن تیم نتیجه می گیرد اما برعکس اگر خوب ارنج نکند، اصلا نتیجه نمی گیرددلیلم هم این است که در ایران وقتی تیم خوب نتیجه می گیرد می گویند به خاطر مربی بود اما اگر نتیجه نگیرد، همه تقصیرها را می اندازند به گردن بازیکنان..

- البته حرفی که زده بودی چندان عجیب نبود اما بازتاب بدی داشت.

کریمی: به خاطر این است که ما ایرانی ها حقیقت را قبول نمی کنیم.

- این حرف ها برای اولین بار زده نمی شد اما این بار کادر فنی پرسپولیس خیلی نارحت شدند. شاید چون از زبان توشنیده بودند، اینطور بود.

کریمی: البته آن روزنامه ها تقصیر داشت. چون مطلب را کمی تند کرده بودند. هرچند که این مسائل بستگی به اخلاق و روحیه انتقادپذیری افراد دارد. من خودم اگر انتقاد درست علیه ام شود، راحت می پذیرم اما اگر منطقی نباشد، اصلا نمی توانم قبول کنم مثل بازی با کره جنوبی در جام ملت ها که همه می گفتند باید آن توپ را گل می کردی اما واقعا من بی تقصیر بودم. من حاضرم روی فیلم بازی توضیح بدهم که آن توپ را نمی شد گل کرد؛ مگر افرادی که خیلی شانس دارند و خدا بغل شان کرده باشد که با قلم بند هم بزنند، توپشان گل می شود. من تنها کاری که می توانستم بکنم، همان ضربه محکم بود که خیلی خوب زدم اما با فاصله خیلی کمی به اوت رفت. در آن شرایط که تنها بودم و آنها سه نفر بودند، کار دیگری نمی شد کرد که از روی بدشانسی من رفت بالای دروازه.

- شاید انتظارات از تو بیش از حد باشد. نه؟

کریمی: شاید اما آدم باید کمی منطقی باشد.

- حالا فکر می کنی خود توظرفیت انتقاد پذیری ات بالاست؟

کریمی: اگر حرف از روی حساب و منطق باشد، بله.

بازخوانی مصاحبه تاریخی علی کریمی (1)

- از اینکه تو کم مصاحبه می کنی و حتی در رادیو و تلویزیون هم پیدایت نمی شود، به نظر می آید دوست نداری کسی از تو انتقاد کند.

کریمی: رادیو و تلویزیون که اصلا نمی روم. روزنامه ها هم که همینطوری می نویسند. الان این مصاحبه هایی که از من می زنند، همه از خودشان است چون من با آنها صحبت نمی کنم.

- برای ما هم عجیب است ارتباط برقرار کردن با تو سخت است اما می بینیم اغلب روزنامه ها از تو نقل قول دارند.

کریمی: ماشاالله آنقدر خبرنگاران خوب داریم که خودشان سوال می کنند و خودشان هم جواب می دهند.

- مثل اینکه مدتی هم ابوالفضل جلالی به جای تو حرف می زد. نه؟

کریمی: نه. آقای جلالی مدیر برنامه هایم است.

- شما مدیر برنامه های تان را بر چه مبانی انتخاب می کنید.

کریمی: من که از روی رفاقت و دوستی آقای جلالی را انتخاب کردم و هیچ قراردادی بین ما نیست. من می دانم که او تجربه خوبی دارد و به همین خاطر انتخابم کردم.

- پیشنهادی هم که از اتلتیکو مادرید داشتی، آقای جلالی بررسی کرده بود؟

کریمی: بله.

- نظر ایشان چه بود؟

کریمی: مشخص است دیگر. وقتی بازیکن را ۶ ماه قرضی می خواهند و معلوم نیست در این مدت چه اتفاقی می افتد، معلوم است که باید چه کار کرد. من شخصا این شرایط را نمی پذیریم. این همه بازیکن قرارداد بستند و پول شان را هم گرفتند بار هم روی نیمکت نشستند و حتی فوتبال شان تمام شد. آن وقت من چطور می توانم به این شرایط اطمینان کنم. نمونه اش پاشازاده که به عقیده من بهترین دفاع ایران بود اما به خاطر یک انتقال بد که پول بیشتری گیر استقلال می آمد او را به تیمی دادند که فوتبالش تمام شد.

- چرا مثال های منفی می زنی؟ ما بازیکنان موفقی مثل دایی داریم که به فینال جام باشگاه های اروپا هم رسید.

کریمی: بازی هم کرد؟

- نه، به هر حال افتخار کمی نیست.

کریمی: خود من یکی از دوستان ایرانی ام با رئیس باشگاه رئال مادرید کار بیزینسی می کند. خب خیلی راحت می توانستم بگویم کاری کند که اسم من هم به بازیکنان رئال اضافه شود اما اینکه فایده ای نداردو بروم بنشینم روی نیمکت که چه بشود؟

- حالا چه اصراری داری که در اتلتیکو نمی توانی موفق شوی؟

کریمی: به خاطر اینکه در اروپا به بازیکنان ایرانی کمتر اهمیت می دهند.

- پس برای چی اینقدر دنبال تو هستند؟ فکر می کنم آخرین پیشنهادشان ۶ میلیون دلار برای ۵ سال باشد؟

کریمی: من خودم قرارداد را دیده ام. اینکه شما می گویید، بعد از ۶ ماه قرضی است و اگر مورد تایید قرار گرفتم، قرارداد می بندند.

- خیلی ها مثل ما معتقدند که حیف است به اروپا نروی!

کریمی: من هنوز ۲۳ سالم هم نشده. فکر می کنم اگر به امارات بروم، هم به زندگی در خارج عادت می کنم؛ هم تاحدودی مشکل زبانم حل می شود و هم اینکه برای اول کار پول خوبی می گیرم. فکر می کنم تصمیم اشتباهی نباشد.

- بعضی ها می گویند تو تنبل هستی و از فشار بازی ها و تمرینات اروپا می ترسی. به همین خاطر امارات را انتخاب کرده ای.

کریمی: مگر الان تیم ملی صبح و بعدازظهر تمرین نمی کند؟ من مثل بقیه دارم تمرین می کنم و مشکل ندارم. افرادی که این صحبت را می کنند، منطقی نیستند. شما مطمئن باشید اگر بازیکنان ایرانی مشکل روحی نداشته باشند، هر شرایطی را تحمل می کنند اما اگر از نظر روحی مشکل داشته باشند، حتی یک تمرین ساده یا فوتبال را هم خوب انجام نمی دهند. حداقل خود من که اینجور هستم. پس قبول کنید این مسئله به تنبلی مروبط نمی شود. الان لوئیس فیگو وقتی وارد زمین می شود، هیچ مشکلی ندارد که به آن فکر کند؛ به همین دلیل اینطوری بازی می کند. اگر ما هم این شرایط را داشتیم، آن وقت ببینید فوتبال ایران چقدر پیشرفت می کرد.

- الان در مورد دایی این صحبت مطرح است که چون در تمرینات خوب کار می کد و با هر شرایط کنار می آید، اینطور موفق است.

کریمی: ما که تمرینات او را ندیدیم. شما دیدید؟

- به هر حال از مجلات و رسانه های خارجی باخبر می شویم.

کریمی: من که ندیده ام. تازه اگر اینطور است پس چرا فیکس نیست؟ خودتان می دانید که مربیان اروپایی هرکس که بهتر تمرین کند و آماده باشد را بازی می دهند اما پس چرا در بعضی بازی ها پنج دقیقه هم بازی نمی کند؟ مگر اینکه چند بازیکن شان مصدوم شوند تا بتواند بازی کند.

بازخوانی مصاحبه تاریخی علی کریمی (1)

- خب باید شرایط تیم شان را هم در نظر گرفت.

کریمی: آنجا ایران نیست که یک مربی به خاطر رفاقت با یک بازیکن او را حتی اگر یک ماه هم که تمرین نکرده باشد، بازی دهد. اینجا با همه چیز عاطفی برخورد می کنند اما آنجا که اینطور نیست. بازیکن اگر یک روز در هفته تمرین نکند، به هیچ عنوان فیکس نیست و باید روی نیمکت بنشیند.

- الان بحثی در مورد تو مطرح است این است که می گویند تو هیچ وقت زیر نظر یک مربی حرفه ای کار نکرده ای تا فوتبالت پیشرفت کند. به خاطر همین فوتبالت در یک سطحی متوقف شده. شاید اگر به دوبی هم بروی هم با این مشکل روبرو باشی. آنجا با باشگاه های اروپا خیلی فرق دارد.

کریمی: شما یک باشگاه دسته دومی امارات را هم نمی توانید اسم ببرید که مربی اش خارجی نباشد.

- اما عقیده عمومی بر این است که هیچ بازیکنی بعد از بازی در تیم های عربی پیشرفت نمی کند.

کریمی: کریم باقری که از انصر رفت انگلیس

- اما رشد فوتبال کریم در آلمان بود نه امارات. تازه در چارلتون هم اصلا موفق نبود.

کریمی: ولی او از النصر به چارلتون رفت وگرنه چرا از آلمان مستقیما به انگلیس نرفت؟

- تازه این استثناست اما بقیه این طور نبوده اند. تا به حال هر بازیکنی به باشگاه های عربی رفته، آماده برنگشته. نمونه مشخص اش هم مجیدی است که حتی تیم ملی را هم از دست داد.

کریمی: این به خود بازیکن برمی گردد. مثلا همین خداداد که فکر می کنم دیگر فوروارد روی دستش نمی آید و من خیلی قبولش دارم در امارات خوب بازی نکرد. خودش هم این را می گوید و حتی من هم که بازی اش را دیدم، همین طور بود. به نظر من خود بازیکن باید از شرایط استفاده کند و به دانش فوتبالش اضافه کند. آنجا مربیان صبح تا شب در اختیار بازیکنان هستند و بازیکن می تواند تمرینات اختصاصی انجام دهد. همین الان کخ من هنوز نرفتم، آقای جلالی گفته باید صبح ها یکی دو ساعت خودت تمرین کنی و شب ها هم خودت تمرین کنی. این به خود آدم خود آدم برمی گردد که بخواهد پیشرفت کند یا اینکه فقط پولی بگیرد و بدود.

- تو فکر می کنی چطور آدمی هستی؟

کریمی: گفتم که. من اگر از نظر روحی در شرایط خبی باشم، هر کاری که دلم بخواهد می توانم انجام بدهم.

- دوره های بد روحی ات کی بوده. خاطرت می آید؟

کریمی: بیشتر در زمان محرومیتم بود. اما حالا کم کم بهتر می شوم.

- تا به حال مشاور یا پزشک روانی داشتی؟

کریمی: نه

- فکر می کنی اگر چنین افرادی در کنار تیم بودند، خوب بود؟

کریمی: بله؛ همه جای دنیا هر تیم چند پزشک دارد. فیزیو تراپ، ماساژور، روانپزشک و ....اما در ایران از این خبرها نیست.

- پایان رافت می گفت اگر روانشناس وارد تیم ما شود، خودش دیوانه می شود می رود بیرون.

کریمی: دلیلش این است که جنبه نداریم. چون به این چیزها عادت نکرده ایم. مثلا زمان سرپرستی آقای زادمهر یک آقایی برای "ریلکسیشن" آمده بود و برای بچه ها صحبت می کرد اما کسی حرف هایش را گوش نمی داد. یکی می خندید، یکی صحبت می کرد. تقصیر هم نداریم. چون به این مسائل عادت نکرده ایم. الان هم اگر کسی بیاید نمی تواند موفق باشد.

- پس بعد از باخت ها چه کار می کنید که روحیه تان به حالت عادی برمی گردد. مثل بعد از بازی تایلند یا بازی هایی مثل سامسونگ و جوبیلو ایواتا در سال گذشته.

کریمی: هیچ کاری نمی کنیم. برای همدیگر جوک تعریف می کنیم، سر به سر هم می گذاریم و می خندیم تا یادمان برود. کار دیگری که نمی توانیم بکنیم. بالاخره یکی جوک تعریف می کند؛ یکی شکلک درمی آورد و ....

- به نظر می رسد خود تو خیلی احساسی هستی. حداقل قبل از محرومیت ات که این طور نشان دادی.

کریمی: یکی از مشکلات فوتبال ما همین است و دلیل اصلی اش هم همین روزنامه ها هستند. بعد از آن حادثه من را بداخلاق ترین بازیکن ایران کردند در صورتی که قبل از آن هیچ موردی از من ندیده بودند. جریان ویتنام هم اتفاقی بود و دلیلش همین مشکلات روحی که گفتم بود. ولی شما دیدید که بعد از آن اتفاق دیگر مشکلی نداشتم.

- بعضی ها معتقدند همان محرومیت باعث شد که تو رفتارت را درست کنی.

کریمی: شما بازیکن خارجی سراغ ندارید که یک بار محروم شده باشد و باز هم اشتباهش را تکرار کرده باشد؟ تازه آنها حرفه ای هم هستند.

- برای ما هم جالب است. مثلا در بازی با استقلال افرادی مثل تو و شاهرودی که قبلا مشکل داشتید از همه بهتر بودید. به نظر خودت مهم نبود؟

کریمی: شاید آن محرومیت تا اندازه ای تاثیر داشته اما نه به آن اندازه که بگوییم فقط به خاطر آن، رفتار من درست شده. شما اگر بازی های قبل از محرومیتم را نگاه کنید، به این نتیجه می رسید.

- به موضوع قبل برگردیم. تو خودت قبول داری که در ایران هیچ مربی پیدا نشده که بتواند سطح فوتبال تو را کمی بالاتر ببرد؟

کریمی: مربیان ایرانی همه در یک سطح هستند. فکر نمی کنم کسی وجود داشته باشد که در هر جلسه، تمرین جدیدی بدهد. من خودم تنها مربی که دیدم در هر تمرین چیزهای جدیدی می گفت آقای طالبی بود. فکر می کنم دلیلش هم این بود که چندین سال در خارج از ایران بوده. از کاویانپور و انصاریان هم بپرسید، همین جواب را می دهند.

- چرا باید اینطور باشد.

کریمی: مثلا یکی از بدبختی هایی که ما داریم این است که وقتی به مربی بدنساز مان کار نمی دهد، قهر می کند می رود. آن هم مربی ای که اصلا نمی تواند بدنسازی را شرح دهد. وقتی مربی بدنساز دو و میدانی را برای فوتبال می آوریم، باید هم این مشکلات را داشته باشیم. کی گفته مربی دو و میدانی بیاید در فوتبال کار کند که این وضع پیش بیاید.

- مربی بدنساز فوتبال نداریم.

کریمی: نداریم، بروند از خارج بیاورند. خرجی هم ندارد. تازه اگر تیمی می خواهد نتیجه بگیرد، باید این خرج ها را هم بکند.

- متاسفانه در باشگاه های ما با حضور مربی خارجی مخالفت می شود. حتی بعضی ها می گویند مربی خارجی چیزی ندارد که به ما اضافه کند.

کریمی: ببینید؛ من با چند مربی خارجی کار کردم مثل گده، براگا، زرنف و مت کوویچ که هیچ کدام اینها قابل مقایسه با بلاژویچ نیستند. اما فکر می کنم او اشتباه کرد که مربی ایران نشد.

- چرا؟

کریمی: او تیم ملی کرواسی را که هیچ کسی انتظارش را نداشت، تیم سوم جهان کرد؛ آن وقت روزنامه [...] ورزشی از او ایراد می گیرد. می گویند چرا این کار را کردی یا چرا فلان بازیکن را دعوت نکردی. به نظر من او آمده که به فوتبال ایران کمک کند اما خبر ندارد که اینجا چه خبر است. من مطمئن هستم که بلاژویچ الان از این کارش پشیمان شده. عربستان یک میلیون دلار نقد به او می داد، قبول نکرد اما نمی دانم از چه چیز ایران خوشش آمده که با نصف آن پول، آن هم قسطی، حاضر شده اینجا کار کند.

- ممکن است یکی از دلایلش وجود بازیکنان مستعدی مثل تو باشد. او خودش یک بار گفته که اگر در لبنان مربی ایران بود، مقابل کره تو را از اول به بازی می فرستاد تا تیم نبازد.

کریمی: او به من لطف دارد اما وقتی می توانست بهترین تیم های دنیا را با بهترین پول و بالاترین احترام بگیرد، چرا باید در کشوری کار کند که روزنامه هایش همین طور از او انتقاد می کنند. من می خواهم ببینم آن کسی که این مطالب را می نویسد، از فوتبال چیزی می فهمد؟ وقتی می نویسد چرا زرینچه دعوت نشده، رفته از بلاژویچ بپرسد که معیارهایش چه بود؟ مثلا من اگر بخواهم از کار شما ایراد بگیرم، حتما باید بیشتر از شما از روزنامه نگاری اطلاع داشته باشم نه اینکه همین طوری هرچه دلم خواست بگویم. چند وقت قبل یک پسربچه آمد جلوی من و گقت خبرنگار فلان نشریه است و شماره موبایلم را خواست که ندادم. زود هم اسم مدیر مسئولشان را می برند ولی گفتم شرمنده، من شماره تلفن به خبرنگارها نمی دهم.

- مثل اینکه خیلی از دست خبرنگارها فراری هستی؟

کریمی: گفتم که اینجا هر چی دلشان بخواهد می نویسند. مثلا بهروزی رهبری فرد همیشه سرش توی کار خودش است و تمرینش را می کند اما آنقدر گفتند می خواهد برود استقلال تا همه چیز را به هم ریختند. الان هم خوراک شان شده باشگاه پرسپولیس. این موضوع هم تمام شود، می روند سراغ یک خوراک دیگر و اگر چیزی پیدا نشد، از خودشان چیزی می نویسند. بالاخره تایید نشده، از ما نشنیده بگیرید، شنیدیم و این جور چیزها زیاد است.

- تا به حال از روزنامه ها ضربه خورده ای؟

کریمی: من هیچ وقت صحبت آقای همایون شاهرخی یادم نمی رود و همیشه آن را مدنظرم دارم. ایشان می گفت آنقدر خوب بازی کن که مجبور شوند از تو خوب بنویسند. الان هم هیچ نیازی به روزنامه ها احساس نمی کنم. مطمئنم اگر خوب بازی کنم، روزنامه ها هم مجبور می شوند عکسم را چاپ کنندو مطلب خوب هم برایم بنویسند.

- اما این ارتباط تا حدودی لازم است.

کریمی: بله، مثل بعضی از بازیکنان که پول می دهند تا برای شان مطلب بنویسند؟ حتی خبرنگارانی هم هستند که به بازیکنان زنگ می زنند و می گویند پول بدهید، تضمینی می بریم تان تیم ملی. تضمین هم می کنند. اما من نیازی به آنها ندارم. بد بازی کردم، انتقاد می کنند، خوب بازی کردیم هم می خواهند بنویسند، می خواهند ننویسند. من که برای روزنامه ها بازی نمی کنم. من با هر تیمی قرارداد داشته باشم، سعی می کنم به تعهدم عمل کنم. هرچند که در ایران بازی ها بگیر نگیر دارد.

- چرا اینطور است؟ دلیلش این نیست که بدون هیچ برنامه ای وارد زمین می شوید؟

کریمی: خودم هم مانده ام که چرا اینطور است. الان بازیکنی مثل فیگو از ۱۰ بازی ۸ تا بازی خوب است اما در ایران یک بازی در میان خراب می شود. من هم دنبال دلیلش می گردم.

بازخوانی مصاحبه تاریخی علی کریمی (1)

- اما بالاخره هم هواداران دوست دارند مصاحبه تو را بخوانند و هم شرایط کاری ایجاب می کند که خبرنگاران با تو صحبت کنند. نمی توان گفت همه روابط ناسالم است.

کریمی: ببینید من الان با این روزنامه صحبت می کنم و بعد وقتی می بینم از قول من چی دیگری نوشته اید، خب طبیعی است که ناراحت شوم. مثلا روزنامه [...] از قول من زده بود "براگا بی شعور است". آخر مربی هرچقدر هم بد باشد ، بازیکن نمی آید چنین حرفی را در روزنامه ای بزند که کلی مخاطب دارد. بعد هم در صفحه آخرش زده بودند کریمی برای تیم ملی بازی می کرد یا اسپانیا. اگر من بد بازی کردم بنویسید چه وضع بازی کردن است، نه آنکه آن را به اسپانیا ربط بدهید. وقتی این روزنامه ها را می بینم، خوشم نمی آید با کسی صحبت کنم.

- الان روزنامه ای هست که تو قبول کنی با آن صحبت کنی؟

کریمی: فقط روزنامه پیروزی بود که چند بار با آن صحبت کردم وگرنه با بقیه نه.

- اصلا روزنامه ها را می خوانی؟

کریمی: زیاد عادت ندارم مگر اینکه جایی چشمم بخورد. من از آن بازیکنانی نیستم که صبح به صبح بروم تمام روزنامه ها را بخرم و بخوانم. اگر جایی باشد یک نگاهی به می اندازم؛ آن هم به تیترهایش وگرنه مطالبش را نمی خوانم.

- الان در پرسپولیس و یا تیم ملی بازیکنانی هستند که فقط به خاطر ارتباط خودشان به این تیم رسیده باشند؟

کریمی: خیلی زیاد. وقتی بازی بلد نباشی، مجبور می شوی به فلان خبرنگار پول بدهی تا برایت خبر خوب بنویسد. من الان بازیکنی را سراغ دارم که از خارج می آید گل می خرد به چه بزرگی و می رود دفتر فلان روزنامه. خب اگر کسی فوتبال بلد نباشد، خب خود به خود به این کارها رو می آورد. اما کسی که به فوتبالش اعتقاد دارد، اگر توانست حقش را می گیرد؛ اگر هم نتوانست می نشیند پشت خط.

- تو امروز روی اوج هستی. فکر نمی کنی چند سال مجبور شوی از این کارها بکنی؟

کریمی: می توانید از دوستانم بپرسید. من عقیده ام این است حتی در ۲۸-۲۷ سالگی اگر دیدم به من طور دیگری نگاه می کنند، فوتبالم را می گذارم کنار. مثل آن دسته از بازیکنانی نیستم که ۳۵ سالشان است اما فکر خداحافظی در سرشان خطور نمی کند. اما من اگر ببینم سربار تیمی هستم که زورکی با من قرارداد می بندد، تحمل نمی کنم. یا می روم تیمی که قبولم داشته باشند یا از فوتبال خداحافظی می کنم.

- یک سری بازیکنان هستند که زندگی معمولی داشتند اما وقتی وارد فوتبال شدند، زندگی شان زیر و رو شد. به همین دلیل، نمی خواهند راحت از فوتبال جدا شوند. فکر نمی کنی تو هم روزی همین طوری شوی؟

کریمی: مگر یک بازیکن چقدر می تواند بازی کند؟ نهایتا ۱۰ سال مفید بازی می کند. بالاخره باید فوتبال را کنار بگذارد. هر چه زودتر دل بکنی بهتر است.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن برترین ها را نصب کنید.

همراه با تضمین و گارانتی ضمانت کیفیت

پرداخت اقساطی و توسط متخصص مجرب

ايمپلنت با ١٥ سال گارانتي 8/8 ميليون تومان

ویزیت و مشاوره رایگان
ظرفیت و مدت محدود
درآمد ماهیانه 5-20 میلیون از توی خونه با موبایل

آموزش رایگان کسب درآمد 5-20 میلیون ماهیانه از خونه و فقط با یه موبایل ساده رو در یک وبینار رایگان آموزشی یاد بگیر

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

سایر رسانه ها

    نظر کاربران

    • بدون نام

      درود بر کریمی که از چاپلوسی و فرومایگی خود را حفظ کرد و همیشه باشجاعت سخن گفته و رفتار کرده

    • فوتبالیست

      ظر کاملا شخصی خودم رو میگم: باور کنید اینقدر بزرگ کردن علی کریمی درست نیست به نظرشما کوم یک از فوتبالیست های ما برای جامعه ما مفید بودن که علی کریمی رو اینقدر بزرک میکنید بله بازیکن خوبی بود ولی خیلی از اون بهتر داشتیم که چون پول نداشتن نتونستن برسن به سطح بالای فوتبال به نظرم کسانی که با علم ودانش خودشون به پیشرفت جامعه ما کمک میکنن قابل تقدیر هستن نه افرادی مثل کریمی امیدوارم منتشر بشه تا جامعه ما اینقر افرادی مث این فوتبالیست های میلیاردی رو تقدیر نکنن والسلام

      پاسخ ها

      • بدون نام

        تفکرت به قبل از میلاد مسیح میخوره

      • میثم

        userشما اون موقع بودی؟

    • شجاعی

      شما از اسطوره شدن علی کریمی وحشت دارید اما به کوری بدخواهان علی کریمی مرام پهلوانی و شجاعت او تا تبد بر آسمان ایران زمین خواهد درخشید ببخشید دشمنی شما را رو کردم. می دانم جگرشو نداری متن مرا اضافه کنی. تختی ها و پوریای ولی ها و کریمی ها ماندنی هستند در قلب مردم ایران.

    • صادق

      واقعيتش اينه كه مجبور شد خداحافظى كنه چونكه هيچ تيمى نخواستش متاسفم ولى بايد بگم كه على كريمى مغرور= بازنده ترحم برانگيز

    • بدون نام

      دوستان عزيز لطفا تعصب كنار بگذاريد. تعصب يعني عصباني شدن و دوآتيشه دفاع كردن و يكي رو بيش از حد بزرگ كردن. همه آدميم، با كلي خوبي و بدي مخصوص به خودمون. ضمنا از حرفاي كسي نميشه گفت مثلا چاپلوس هست يا نه، بايد رفتار رو ديد. بنظرم اينكه ميگن قضاوت نكنيد حتي اگه درست هم باشه غيرممكنه اما فكر مي كنم از رفتارهايي كه بارها و بارها و در رايط مختلف تكرار مي شن بشه به قضاوت درستي رسيد. البته هميشه يه احتمالي هم واسه اشتباه بذاريم، لطفا. راستي دوست عزيز چرا بايد از اسطوره شدن كسي بترسيم؟!!!!!!!.

    ارسال نظر

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «برترین ها» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.

    بانک اطلاعات مشاغل تهران و کرج