«لورن باکال» درگذشت

هنرآنلاین: لورن باکال سه‌شنبه در خانه خود در داکوتا در منهتن در نیویورک ظاهرا بر اثر سکته مغری درگذشت. او ۸۹ ساله بود. بنیاد بوگارت در توئیتر خبر مرگ او را تایید کرد.

دوران کاری باکال در هالیوود حدود ۷۰ سال ادامه داشت. او سال ۱۹۴۴ در ۱۹ سالگی با بازی در یک نقش خاطره‌انگیز در فیلم "داشتن و نداشتن" به کارگردانی هوارد هاکس به شهرت رسید. باکال در این فیلم مقابل همفری بوگارت همسر آینده خود ایفای نقش کرد.

بیش از ۵۰ سال بعد، فیلم "آینه دو رو دارد" یک جایزه گلدن گلوب و یک نامزدی جایزه اسکار برای باکال به همراه داشت.

او متولد سال ۱۹۲۴ در بروکلین در نیویورک بود. باکال بعدها یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌های هالیوود شد و بیش از همه به خاطر صدای خشک و گرفته و نگاهی که احساسات را در خود پنهان داشت، مشهور بود.

آکادمی علوم و هنرهای سینمایی سال ۲۰۱۰ برای تقدیر و توجه به جایگاه مهم باکال باکال در عصر طلایی صنعت فیلمسازی یک جایزه اسکار افتخاری به او اعطاء کرد.



او با نام اصلی بتی جون پرسکه به دنیا آمد. پدر و مادرش زمانی که او پنج ساله بود از هم جدا شدند. باکال مدتی در آکادمی هنرهای دراماتیک آموزش دید و سپس برای مدتی در برادوی مدل بود.

همسر هوارد هاکس کارگردان سینما پس از دیدن عکس باکال روی جلد یک مجله او را به همسرش پیشنهاد کرد و به این ترتیب با بازی در فیلم "داشتن و نداشتن" وارد دنیای سینما شد.

باکال و بوگارت سال ۱۹۴۵ با هم ازدواج کردند و در سه فیلم دیگر نیز مقابل هم ظاهر شدند: "خواب بزرگ" (هاکس، ۱۹۴۶)، "گذرگاه تاریک" (دلمر دیوز، ۱۹۴۷) و "کی لارگو" (جان هیوستن، ۱۹۴۸)
آن‌ها دو فرزند داشتند و تا سال 1957 که بوگارت از دنیا رفت، زن و شوهر بودند. باکال از همسر دومش جیسن روباردز یک بچه دیگر داشت.

باکال در بیش از 30 فیلم بازی کرد که از جمله آن‌ها می‌توان به "چگونه می‌توان با یک میلیونر ازدواج کرد"، "نوشته بر باد"، "زن طراح"، "هارپر"، "جنایت در قطار سریع السیر شرق"، "تیرانداز"، "میزری" و "لباس حاضری" اشاره کرد.

او در صحنه تئاتر نیویورک هم فعال بود و در 1980 برای نمایش "تشویق" و در 1981 برای نمایش "زن سال" برنده جایزه تونی بهترین بازیگر زن شد.