«استون‌هنج مخفی» کشف شد
به نظر می‌رسد آثار باستانی موسوم به استون‌هنج در جنوب بریتانیا تنها نوک کوه یخ باشند. پژوهشگران می‌گویند با تکیه بر دانش نوین کشف کرده‌اند که سنگهای باقی‌مانده، مرکز مکان باستانی عظیمی بوده‌اند.
برترین ها: به نظر می‌رسد آثار باستانی موسوم به استون‌هنج در جنوب بریتانیا تنها نوک کوه یخ باشند. پژوهشگران می‌گویند با تکیه بر دانش نوین کشف کرده‌اند که سنگهای باقی‌مانده، مرکز مکان باستانی عظیمی بوده‌اند.
نگاهی نو
وینسنت گافنی، سرپرست گروه پژوهش از استون‌هنج، می‌گوید: «نتایجی که به آنها رسیده‌ایم یافته‌ای تازه یا چیزی شبیه به این نیست، بلکه گامی بلند است در جهت درک درست ما از استون‌هنج.» او و گروهش چهار سال در مورد معمای استون‌هنج تحقیق کرده‌اند. دستاوردهای این پژوهش در روزهای اخیر منتشر شد: یک روش نوین اسکن نشان می‌دهد که صدها معبد و گور در اطراف استون‌هنج وجود داشته است.
«عرصه‌ای ناشناخته»
تخته‌سنگ‌های غول‌پیکر استون‌هنج همواره برای پژوهشگران «عرصه‌ای ناشناخته» بوده‌اند. حال محققانی از بیرمنگام انگلستان و وین اتریش به سرپرستی وینسنت گافنی کشف کرده‌اند که در زیر زمین این منطقه ۱۷ اثر تاکنون ناشناخته وجود دارد که عمرشان به احتمال به اندازه تخته‌سنگ‌های روی زمین است.
دیدن نادیدنی‌ها
آنچه در این تصویر همچون مجموعه سلول‌هایی زیر میکروسکوپ دیده می‌شود، در واقع نقشه دیجیتال آثار تازه کشف شده است. پژوهشگران گمان می‌کنند که در این مکان‌ها آداب و رسوم مختلف خاکسپاری برگزار می‌شده‌اند. محققان از فلزیاب، رادارهای نفوذی، حسگرهای الکترومغناطیسی و اسکنرهای لیزری سه‌بعدی استفاده کرده‌اند.
تقاطع تاریخ و فناوری
این پژوهش گسترده‌ترین تحقیق در نوع خود بوده است. در این تصویر یکی از محققان با حسگرهای الکترومغناطیسی دیده می‌شود. این دستگاه عمق زمین منطقه را به‌طرز بی‌سابقه‌ای به تصویر می‌کشد.
«سوپر هنج»
«دارینگتون والز» به‌عنوان بزرگترین سکونتگاه انسانی در شمال اروپا در ۴ هزار سال پیش از میلاد مسیح شناخته می‌شود. در این منطقه مجموعه‌ای موسوم به «سوپر هنج» پیدا شده است: حدود ۶۰ تخته‌سنگ غول‌پیکر (شبیه به تخته‌سنگ‌های استون‌هنج) که ارتفاع برخی از آنها به ۳ متر می‌رسد. این سنگها در خطی منحنی به طول یک و نیم کیلومتر ردیف شده‌اند. گمان می‌رود برخی از تخته‌سنگ‌ها سالم و در عمق زمین موجود باشند.
سرپناه چوبی
تیم تحقیق همچنین می‌گوید چاله‌ای ۳۳ متری یافته که ساختمانی چوبی در آن وجود داشته است. گمان می‌رود که در این محل آداب خاکسپاری برگزار می‌شده است. مردگان هم به احتمال زیر تلی از خاک دفن می‌شده‌اند.
این ساختمان چوبی که ظاهرا برای برگزاری مراسم خاکسپاری برپا شده بوده، به احتمال قدیمی‌تر از خود استون‌هنج است. پژوهشگران برآورد می‌کنند که استون‌هنج بین ۳ هزار تا ۲ هزار سال پیش از میلاد مسیح برپا شده باشد.
این ساختمان چوبی که ظاهرا برای برگزاری مراسم خاکسپاری برپا شده بوده، به احتمال قدیمی‌تر از خود استون‌هنج است. پژوهشگران برآورد می‌کنند که استون‌هنج بین ۳ هزار تا ۲ هزار سال پیش از میلاد مسیح برپا شده باشد.
۱۱ هزار سال تاریخ در یک نقطه
تصاویر به دست آمده از عمق زمین منطقه همچنین صدها آرامگاه پیشاتاریخی به شکل تپه و نیز سکونتگاه‌هایی مربوط به عصر برنز، آهن یا هم‌عصر با امپراتوری رم را نشان می‌دهند. این اطلاعات افزون بر این به محققان کمک می‌کنند تا تاریخ ۱۱ هزار ساله محیط اطراف را بهتر بشناسند. پژوهشگران در طول ۴ سال در مجموع ۱۲۰ روز در محل کار کرده‌اند.
معمایی باستانی
رئیس جمهوری ایالات متحده پنجم سپتامبر ۲۰۱۴ از استون‌هنج دیدن کرد. کامنت باراک اوباما: «چه باحال!». او هم این را نمی‌داند که تخته‌سنگ‌های غول‌پیکر استون‌هنج از کجا آمده‌اند. رایج‌ترین نظریه‌ای که در این مورد وجود دارد: انسان‌ها در آن زمان هم تقویم مبتنی بر حرکت اجرام آسمانی را می‌شناختند؛ تخته‌سنگ‌ها نیز بر اساس حرکت خورشید چیده شده‌اند.
استون‌هنج
استون‌هنج (Stonehenge) یادمانی پیشاتاریخی است که در کشور انگلستان و در شهرستان ویلتشایر که در ۳.۲ کیلومتری غرب آمسبوری و ۱۳ کیومتری سالزبری قرار دارد.
این اثر باقی‌مانده از دوران عصر برنز و دوران نوسنگی است و براساس تاریخ‌گذاری رادیوکربن ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ قبل از میلاد قدمت آن تخمین زده شده است.
ساخت استون هنج
چه کسی می‌داند که استون هنج دقیقاً چگونه ساخته شده‌است؟ سنگهای بزرگی، که تا ۵۰ تن وزن داشتند روی غلطکها به وسیله گروهی از مردان، کشیده شده وبه محل آورده می‌شدند. وقتی سنگها به محل می‌رسیدند، با استفاده از طناب و در صورت لزوم با ایجاد سراشیبی خاکی، آنها را در حالت ایستاده قرار می‌دادند.
بیشتر بناهای بزرگ برای دنیای امروزی یک معما می‌باشند. دانشمندان و باستان شناسان در سراسر اعصار سعی در یافتن اسرار ساخت این بناها کرده‌اند. برای آنها یک کار بسیار مشکل بود که بتوانند این سنگهای بزرگ را طوری در کنار هم قرار دهند که دارای یک شکوه عظیم شود. این بناها می‌توانستند به عنوان محل سکونت، معابد، مقابر و یا حتی تقویم‌های بزرگ در فضای باز مورد استفاده قرار گیرند. مردم می‌توانستند با دنبال کردن حرکت اجرام آسمانی، درباره فصلهای سال چیزهایی یاد بگیرند. مردم دانشمند اولیه به مقدار زیادی برای درو کردن محصولات و غذای خود به فصول سال متکی بودند. آنها فصلها را به‌وسیله مراسم و تشریفات مذهبی جشن می‌گرفتند. احتمال اینکه این مناطق و نواحی حکم مقدس برای مردم داشته‌است، بسیار زیاد می‌باشد.
تفسیر استون هنج
بسیاری از متخصصان بر این باورند که این حلقه بزرگ سنگی در استون هنج برای نظارت و همچنین به عنوان معبدی برای ستایش کردن به کار می‌رفته‌است. آنها به خاطر وضعیت قرار گرفتن سنگ بزرگ به نام «سنگ هیل» (سنگ پاشنه) که ۶ متر ۲۰ پا ارتفاع دارد و ۳۵ تن وزن آن است، بر این باور هستند. هنگامی که در زمان تغییر تابستان ۲۲ ژوئن، طولانی‌ترین روز سال، خورشید طلوع می‌کند، به سنگ هیل می‌تابد و یک سایه بلند بوجود می‌آید که تدریجاً از مرکز بنا عبور می‌کند. این امر ثابت می‌کند که استون هنج بر اساس دستورهای نجومی ساخته شده‌است و اهداف مذهبی داشته‌است.
در سال ۱۹۶۰، منجم آمریکایی جرالد هاوکینگ چنین نظر داد که استون هنج، یک رصدخانه و تقویم پیچیده‌ای بوده است. تفاسیر نجومی استون هنج با وجود بی دقتی‌هایی که دارد هنوز هم محبوب مانده‌است. بسیاری از محققین حدس می‌زنند افرادی که استون هنج و جاهای دیگر را ساخته‌اند دانسته‌های ریاضی را که برای پیش گویی بسیاری از وقایعی که در نظریه جرالد هاوکینگ موجود است بدست آورده بودند.
تاریخ استون هنج
قصه گویان می‌گفتند مارلین جادوگر سنگها را در زمان شاه آرتور افسانه‌ای قرن پنجم میلادی از ایرلند به استون آورده‌است. امروزه متخصصان پی برده‌اند که قدمت استون هنج بسیار بیشتر از تاریخ فوق است. این بنا در سه مرحله ساخته شده‌است که تقریباً آغاز بنای آن از سال ۳۱۰۰ قبل از میلاد بوده‌است. این مسئله ثابت می‌کند که استون هنج از اهرام مصر هم قدیمی تر است.
مراحل اول و دوم
اولین مرحله شامل هنج، یک کانال گرد با یک ساحل خاکی در درون آن بود. تقریباً یک هزار سال پیش، در طول مرحله دوم، کارگران دو حلقه متحد المرکز از سنگها را در مرکز بنای اصلی بلند کردند. احتمالاً برای آن از ۸۰ قطعه سنگ آتشفشانی باریک، به نام سنگ آبی استفاده کردند. آنها بیشتر از کریستالهای سنگ چخماق تشکیل می‌شدند و به نظر می‌رسد آنها را از معادن کوه‌های پرسلی در دایفد، و از به آنجا آورده باشند. فاصله این منطقه تا استون هنج ۲۱۷ کیلومتر ۱۳۵ مایل است. احتمالاً یک تیم از کارگران سنگهای ۵/۴ تنی را به‌وسیله قایق در بیشتر طول راه حمل کرده‌اند. احتمالاً سپس آن سنگها را به ساحل کشیده‌اند.
مرحله سوم
سومین مرحله از ساخت این بنا در سال ۲۰۰۰ قبل از میلاد شروع شد. سنگهای آبی با ۸۰ قطعه سنگهای سیاه بزرگ مرکزی به نام «سارسین» تعویض شدند. اینها همان سنگهای معروف هستند که امروزه هم دیده می‌شوند. این سنگها از ناحیه اطراف مارل بورو داون به آنجا آورده شدند، اما حمل آنها هم حتی مشکلتر از سنگهای آبی بود. وزن آنها تا ۵۶ تن می‌رسید و هر کدام را باید به‌وسیله گروهی از مردان روی زمین می‌کشیدند. بیشتر سنگهای سارسین به شکل یک حلقه در کنار هم چیده شدند. پنج «تریلیتون» نیز در داخل حلقه قرار گرفتند که از ۲ سنگ ایستاده که روی آنها یک سنگ افقی قرار می‌گرفت، تشکیل می‌شدند. امروزه فقط ۳ تریلیتون باقی‌مانده‌است.
حقایق ثبت شده
حرکت دادن سنگهای عظیم‌الجثه به محل استقرارشان، یک کار بسیار عظیم بود. یک مطالعه نشان می‌دهد که یک هزار نفر در مدت ۳ هفته می‌توانستند فقط یک قطعه را به استون هنج حمل کنند. حتی با استفاده از چنین نیروی کار عظیمی، ساخت قسمت مرکزی بنا بیش از ده سال طول می‌کشید. همچنین خرسنگ‌هایی نظیر استون هنج در شمال انگلستان موسوم به دایرهٔ سویین ساید که در طی قرن‌ها در زمین فرو رفته‌اند و دایرهٔ کالانیش یافت می‌شود و به علاوه خرسنگ‌های عمودی باشکوهی در میان دشت آدبری که نماد جنس مذکر و مونثند نیز موجود است. بعضی براین باورند که این خرسنگ‌ها خاصیت شفادهندگی نیز دارند، مثلاً کودکان بیمار را از میان سوراخ‌های واقع در خرسنگ‌های دایره‌ای شکل واقع در کورن وال عبور می‌دهند و گفته می‌شود، عده‌ای از این سنگها نشان دهندهٔ کانالهای نیرو در زمین نیز هستند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر