قدیمی ترین ژنوم انسان تعیین توالی شد
دانشمندان قدیمی‌ترین ژنوم کامل انسان را تعیین توالی کردند.
خبرگزاری ایسنا: دانشمندان قدیمی‌ترین ژنوم کامل انسان را تعیین توالی کردند.
دی‌ان‌ای مورد بررسی از یک انسان دارای آناتومی مدرن که ۴۵ هزار سال قبل در سیبری غربی می زیسته، به دست آمده است.
این دی‌ان‌ای به کارشناسان، جدول زمانی دقیق‌تری از زمانی که انسان مدرن با مهاجرت از آفریقا به اروپا بین ۵۰ هزار تا ۶۰ هزار سال قبل با عموزاده نئاندرتال خود ازدواج می‌کرد، ارائه کرده است.
این مرد تقریبا زمانی که جمعیتهای اروپا و آسیا از هم جدا شده بودند، می‌زیسته است.
بقایای وی در سال ۲۰۰۸ در نزدیکی دهکده کوچک اوست ایشیم در سیبری غربی وقتی یک شکارچی عاج به دنبال عاج ماموتها در ساحل رود ایرتیش می‌گشت، بطور تصادفی کشف شد.
بر اساس پژوهشی که در مجله نیچر منتشر شده، باورها بر این است که این استخوانها قدیمی‌ترین نمونه‌های سن‌یابی شده توسط رادیوکربن از یک انسان مدرن در خارج از آفریقا و خاورمیانه باشد.
دکتر ژانت کلسو از موسسه انسان‌شناسی تکاملی مکس پلانک در لایپزیگ آلمان، دی‌ان‌ای را از استخوان ساق پای این انسان استخراج کرد.
کلسو و همکارانش سپس ژنوم این انسان را تعیین توالی و بررسی کرده و دریافتند که وی دارای سطوح مشابهی از اصل و نسب نئاندرتالی نسبت به آسیای شرقی و اروپاییان معاصر است.
پژوهش آنها که توسط سوانته پابو رهبری می‌شود، نشان می‌دهد ژنهای نئاندرتالها از ۷۰۰۰ تا ۱۳ هزار سال قبل از به دنیا آمدن وی در نیاکانش جریان داشته است.
کارشناسان پیش از این تصور می‌کردند که آمیزش بین انسانها مدرن و نئاندرتالها زمانی بین ۳۷ هزار تا ۸۶ هزار سال قبل رخ داده است.
پژوهش جدید این دریچه وسیع زمانی را بین ۵۰ هزار تا ۶۰ هزار سال محدود می‌کند و که مقارن با مهاجرت انسانهای مدرن به اروپا و احتمالا آسیا است.
این زمان با بررسی بخشهای دی‌ان‌ای نئاندرتال در ژنوم این انسان مدرن شناسایی شد که از دی‌ان‌ای انسان امروزی بسیار بلندتر است.
نسبت شیمیایی در استخوان نشان می‌دهد که این مرد از توتهای وحشی، آجیل، گیاهان، گوشت و ماهی تغذیه می‌کرده است.
دی‌ان‌ای مورد بررسی از یک انسان دارای آناتومی مدرن که ۴۵ هزار سال قبل در سیبری غربی می زیسته، به دست آمده است.
این دی‌ان‌ای به کارشناسان، جدول زمانی دقیق‌تری از زمانی که انسان مدرن با مهاجرت از آفریقا به اروپا بین ۵۰ هزار تا ۶۰ هزار سال قبل با عموزاده نئاندرتال خود ازدواج می‌کرد، ارائه کرده است.
این مرد تقریبا زمانی که جمعیتهای اروپا و آسیا از هم جدا شده بودند، می‌زیسته است.
بقایای وی در سال ۲۰۰۸ در نزدیکی دهکده کوچک اوست ایشیم در سیبری غربی وقتی یک شکارچی عاج به دنبال عاج ماموتها در ساحل رود ایرتیش می‌گشت، بطور تصادفی کشف شد.
بر اساس پژوهشی که در مجله نیچر منتشر شده، باورها بر این است که این استخوانها قدیمی‌ترین نمونه‌های سن‌یابی شده توسط رادیوکربن از یک انسان مدرن در خارج از آفریقا و خاورمیانه باشد.
دکتر ژانت کلسو از موسسه انسان‌شناسی تکاملی مکس پلانک در لایپزیگ آلمان، دی‌ان‌ای را از استخوان ساق پای این انسان استخراج کرد.
کلسو و همکارانش سپس ژنوم این انسان را تعیین توالی و بررسی کرده و دریافتند که وی دارای سطوح مشابهی از اصل و نسب نئاندرتالی نسبت به آسیای شرقی و اروپاییان معاصر است.
پژوهش آنها که توسط سوانته پابو رهبری می‌شود، نشان می‌دهد ژنهای نئاندرتالها از ۷۰۰۰ تا ۱۳ هزار سال قبل از به دنیا آمدن وی در نیاکانش جریان داشته است.
کارشناسان پیش از این تصور می‌کردند که آمیزش بین انسانها مدرن و نئاندرتالها زمانی بین ۳۷ هزار تا ۸۶ هزار سال قبل رخ داده است.
پژوهش جدید این دریچه وسیع زمانی را بین ۵۰ هزار تا ۶۰ هزار سال محدود می‌کند و که مقارن با مهاجرت انسانهای مدرن به اروپا و احتمالا آسیا است.
این زمان با بررسی بخشهای دی‌ان‌ای نئاندرتال در ژنوم این انسان مدرن شناسایی شد که از دی‌ان‌ای انسان امروزی بسیار بلندتر است.
نسبت شیمیایی در استخوان نشان می‌دهد که این مرد از توتهای وحشی، آجیل، گیاهان، گوشت و ماهی تغذیه می‌کرده است.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر