این سهم من از زندگی نیست!

بگذار سالی که گذشت پایانی باشد بر تمام نتکامی هایت! بگذار آغازی باشد بر تمام ناپایانی های خوشبختی هایت. جنس حرف های ما را خدا می داند و می یابد. نه پادوهای پا در رکاب بدبختی ها. من به تو نیاز دارم هموطنم! زیرا قدرتمندیم در گرو قدرت توست. پس می خوانمت تا اوج بگیری! می خوانمت تا بال پرواز بیابی و راه آسمان را بگیری. می خوانمت تا وطن مان را به قدرت رسانی. می خوانمت تا دوباره رنگ آتش را با دستانت بر جان آنهایی بریزی که یخ زدند در سرزمین تلخ ناامیدی و تنهایی...

کسی نباید تاوان اشتباهات مان را پس دهد. یادت باشد، خطاهای که ما در طول زمان زندگی مان بنا بر برنامه ریزی های غلط انجام دادیم، اکنون مان را شکل داده است. بارها گفتم و باز هم دوباره تکرار می کنم؛ بپذیر هر آنچه را که خودت مرتکب شدی.

تنها تو مسئول زندگیت هستی. با این نگاه است که به پیروزی و موفقیت خواهی رسید و اکنون درآستانه ورود به طلایی ترین تاریخ سال زندگی مان هستیم! سالی که میتواند شروعی باشد برای تمامی آن چیزهایی که انتظارش را طلب می کردیم اما این رخ نخواهد داد تا زمانی که ما برنامه ای از پیش تعیین شده برای خود تدوین کرده باشیم. این رخ نخواهد داد تا زمانی که ما اهداف خود را مکتوب نکرده باشیم تا کنار دیدگان مان باشد.

به کجا می خواهیم برویم وقتی نمی دانیم کجا می خواهیم برویم؟ این خطوط را برای موجودی می نویسم که نامش انسان است و بر اوج خلقت خداوندی قرار دارد. برای اویی می نویسم که به او گفته شد زمین و زمان را به تسخیر اندیشه های تو درمی آورم. بخوان؛ بخواه! مرا و جادو کن زندگی نسلت را.

این خطوط برای توست! با تمام جانت بخوان. هدف طبیعت، پیشرفت و تعالی است و هر کسی باید همه چیز داشته باشد تا بتوانددر قدرت، لطافت، زیبایی و ثروت زندگی کند.

وقتی انسان ظرفیت استفاده بیشتری را دارد، نباید به کمترین قانع شود! اگر چنین کند خود را محصور مرداب می کند و بال هایش را به آتش می کشد. حد تو کجاست؟ آسمان؟ فراتر از آن؟ اگر خود را به اوج آنچه که باید باشی نرسانی، از رسالتت، نسبت به خود، خداوند و بشریت کوتاهی کرده ای.

قبل از آن که نگاهت را معطوف به اهداف سازم، تو را به عالمی بالاتر از آن می کشانم که با این نوع نگرش، به اهدافت نیز دست خواهی یافت!

رابرت براوینگ زیبا می گوید: چه چیز می تواند جز رشد، زندگی روی زمین را برای ما توجیه کند؟ همه ما رشد را دوست داریم و می فهمیم اما تنها گونه های نایابی از انسان ها به سمت این واژه یورش می برند. زیرا رشد نیازمند تغییر است و تغییر جسارت می خواهد و لیاقت! وقتی رشدی صورت نگیرد، زندگی به گل می نشیند.

تولستوی اشاره می کند فراوانند مردمی که مایلند دنیا عوض شودولی حاضر نیستند خودشان عوض شوند. آن چیزی که باید سرلوحه زندگیت نه تنها در سال جدید بلکه در تمامی عمرت قرار دهی، رشد است.

رشد را در کدامین نقطه می خواهی متوقف کنی؟ آن وقت در نود سالگی هم باز جوانه خواهی زد. درست مثل درختان کهنسال که هر سال جوانه می زنند و حیرت را بر جشمان مان می نشانند. بگذار این انتخاب همیشگی تو باشد تا تمامی اهدافت بر پیش رویت قرار گیرد.

جان ماکسول اصول هشت گانه ای را برای رشد ارائه می دهد که بسیار جالب و تامل برانگیز است که با هم مرور می کنیم:

۱- زندگی توأم با رشد داشته باشید

تنها راهی که می توانیدکیفیت زندگی خود را به بهبود رسانید این است که خودسازی و بهبود وضعیت تان را آغازت و خود را اصلاح کنید. اگر می خواهید در مسیر موفقیت گام بردارید چاره ای ندارید جز اینکه زندگی رو به رشد را سرلوحه برنامه های خود قرار دهید.

شادترین افراد کسانی هستند که هر روزشان با رشد همراه است.

۲- تغییر را از همین روز آغاز کنید

بسیاری از مردم ناموفق دچار بیماری یک روزی هستند! با اینکه می توانند همین حالا با انجام کاری خاص زندگی خود را ارزشمند کنند، فقط می گویند: یک روزی انجام خواهم داد! یا از شنبه شروع می کنم. راهی که می تواند شما را متحول کند این است که از همین حالا شروع کنیم. مهم نیست کجا هستیم، مهم این است کجا می خواهیم برویم.

۳- رشد امروز زمینه ساز فردای بهتر است

امروزمان نتایج تلاش های دیروزمان است! با این حساب می توانی دقیقا بفهمی در روزها و ماه های آینده چه برداشتی خواهی داشت. نکته جالب این است که مغز انسان زمانی که با افزوده شدن ایده ها عمیق شود، هرگز به حالت اولیه خود برنمی گردد.

رشد امروز سرمایه گذاری برای فرداست.

۴- به هیچ وجه به دستاوردهای فعلی خود قناعت نکنید

ریک وارن می گوید: بزرگترین دشمن موفقیت فردا موفقیتی است که امروز کسب شده است.

انسان های موفق می دانند که برد هم مانندباخت موقتی است. نباید به موفقیت امروز دل خوشکرد بلکه باید همیشه ولع موفقیت داشت. راحتی ها نباید انسان را بفریبد و نباید اجازه داد که احساس موفقیت بر انسان غلبه کند. لحظه ای به موفقیت خود دل خوش دار و دوباره بار سفر را برای کسب موفقیتی دیگر ببند.

۵- همیشه در حال یادگیری باشید

بهترین راه جلوگیری از افتادنه دردام درجا زدن، تعهد به یادگیری دائمی است.

هنری فورد می گوید: تجربه من این است که آدم های موفق از زمان تلف شده دیگران استفاده می کنند.

هر جا می روید با خود کتابی و جزوه ای به همراه داشته باشید. در ترافیک از سی دی های آموزشی استفاده کنید. تعهد به یادگیری روزانه یک چیز، هر چند هم کوچک، می تواند مبنا و اساس یادگیری همیشگی شود.

۶- برای رشد برنامه داشته باشید

ارل نایتینگل اشاره داشته است: اگر شخصی روزانه یک ساعت و برای پنج سال متوالی روی یک موضوع کار کند، حتما در آن کار متخصص خواهد شد.

کلید گشودن دریچه ای به سوی یادگیری دائمی و خودسازی، داشتن برنامه ای خاص و همتی والا برای رشد است.

توصیه من این است که ۱۲ کتاب در سال بخوانید یا ۵۲ سی دی یا مقاله آموزشی پیرامون موضوع موردعلاقه تان داشته باشید.

۷- آماده پذیرفتن هزینه های مربوط باشید

اگر می خواهیداوج بگیرید باید از وقت های آزاد و تفریح کاست و برای کسب منابع لازم جهت موفقیت هزینه کرد. به علاوه باید آماده بود تا هم در معرض تغییرات مداوم و هم مخاطرات ناشی از آنها قرار گرفت. به همین دلیل است که اتغلب مردم نمی خواهند این هزینه را بپردازند.
اما رشد کردن ارزش این هزینه ها را دارد. اگر رشد نباشد، زندگی محدوداست و استعدادهای نشکفته به هدر می رود. تغییر جسارت می خواهد.

8- راهی برای به کار بستن آموخته هایتان پیدا کنید.

جیم رآن می گوید: «اجازه ندهید آموخته هایتان به دانش تبدیل شود، بلکه تلاش کنید آنها به کار آید. پیشرفت شخصی با عمل مشخص خواهد شد.»


شیوه کار من این است که با یاد گرفتن چیزی جدید از خود می پرسم:

۱) کجا می توانم این آموخته را به کار ببندم.

۲) چه زمانی می توانم از آن استفاده نمایم.

۳) چه کسی غیر از من نیاز به دانستن این موضوع دارد؟

این سوالات باعث می شودتا از دام دانستن برای دانستن نجات پیدا کنم و آموخته هایم را در زندگی به کار ببندم.

فرد اسمیت متخصص مباحث رهبری مطلبی دارد که عصاره همه مباحث مربوط به رشد شخصی است.

به گفته او: ذات انسانی به سوی راحت طلبی گرایش دارد. ما همواره در پی ثبات، مکانی برای آسودن و جایی برای رهایی از فشارها و تثبیت وضعیت مالی خود هستیم. همچنین مایلیم ارتباطات اجتماعی راحتی داشته باشیم، بدون ارتباط با غریبه ها یا وارد شدن به مکانی ناآشنا.

یادمان باشد که اگر سربالایی دیگری در زندگی نداشته باشیم، آن وقت پیر و فرسوده شده ایم؛ پیری به سن و سال نیست؛ بلکه ممکن است در هر سنی رخ دهد! ۴۰ سالگی یا حتی ۲۰ سالگی.

روزی حلزونی آرام آرام در زمستان بر تنه درخت گیلاسی راه شاخه ها را در پیش گرفته بود. به او گفتند: به کجا چنین شتابان؟ پاسخ داد به سوی گیلاس هایی که آویز شده اند و شیرین. گفتند کدام گیلاس ها؟ اکنون که زمستان است و خبری نیست. گفت: می دانم! اما تا زمانی که من برسم، آنها هم رسیده اند و آرام به راه خود ادامه داد.

گیلاس های درخت ما نیز به زودی جان خواهند گرفت! ما کجای داستان زندگی هستیم؟ اکنون دیگر بزرگتر کوچکتر را کنار نمی زند، سریع تر، آرام تر را محو خواهد ساخت.

جکسون، دارنده نشان لیاقت از نیلسون ماندلا، به نکته جالبی اشاره می کند. او می گوید فرمول موفقیت دیگر مانند گذشته نیست. در دهه نود می گفتند، گذشته + حال = آینده؛ اما اکنون: حال + تغییر = آینده

سعی کردم در این کوتاه مجال، هدفی والاتر از همه اهدافت را نشان دهم. نشانت دهم رشد را! که اگر این مفهوم را بیابی، دیگر آرام نمی گیری.

مارک تواین زیبا گفته است؛ آنچه تو نمی دانی، تو را به دردسر نمی اندازد. آنچه تو را به چالش می کشد مسائلی است که فکر می کنی می دانی و اکنون تغییر کرده است و تو نمی دانی.

دنیا با سرعتی باورنکردنی به سوی مان افسارگسیخته می آید. توفانی به پا می شود و چشم ها یکدیگر را به گم فریاد می زنند. لحظاتی بعد گرد و خاک فرو می نشیند و سکوتی سهمگین زندگی را فرا می گیرد. چشم ها به خود می آیند و می بینند فقط آنانی که برای خود ستون هایی در عمق خاک فرو برده بودند، مانده اند و مابقی به مسلخ روزمره گی به دار آویخته شده اند و کرکس زمان به جان رویاهایشان افتاده است.

هموطنم! صدای گام های سال جدید طنین انداز شده است. استراتژی تو برای این سال چیست؟ قلم رویاییت را در دست بگیر و روی کاغذ بنویس چه می خواهی؟ این سهم تو نیست. با تمام جام های لبریز از شکوهت برخیز و ساق ناتوانی ها را بشکن و پشت ناامیدی را به خاک درآمیز. افتخار می کنم به اینکه تو را دارم.