طــــلاق عاطفي چگونه شكل مي‌گيرد؟

بسیار آموزنده بود

ارسال

جالب بود

چگونه شوهرمو به خودم برگردونم؟

سلام من مدت هاست با این که ازدواج کردم تنهام حس سردی دارمکنار همسرم آرامش ندارم بهش اطمینان ندارم .روزهاست که تنهام چه کنم هر صحبتی با هم به مشاجره تبدیل می شه باهم جایی نمی ریم هر کدوم حرفش برای خانواده خودش می زنه کمکم کنید

سلام من تما

م مشکلات بالا رودارم حتی چند بار خاستم ازشوهرم جداشم ولی به خاطر پسر چهارساله ام طلاق نگرفتهایم تمام تلاشم را برای شاد بودن خانه میکنم اما شوهرم گوشه گیر وارام است واز شاد بودن بدش میا ید ،شمارا به خدا کمکم کنید زندگیم را دوست دارم همین جاجوابم بدید ۱۹ساله هستم

سلام من 2سالو 5 ماهه که ازدواج کردم ولی شوهرمو دوس ندارم یعنی از اولم دوس نداشتم نمیدونم چطوری قبول کردم البته مرد ایده آلیه ولی من دوسش ندارم نمیدونم باید چیکار کنم چند بار توی نامزدی اومدم به هم بزنم اما نشد چون پسر خالم بود ترسیدم حالا موندم چیکار کنم

من مهدی هستم 34 ساله منم دچار طلاق عاطفی هستم دلیلش اینه که ما از نسلی هستیم که سوختیم وباید همچنان بسوزیم تا یه روزی تمام شیم

من مرتضی هستم 30 ساله ما 3 سال نامزد بودیم و حدود 2 ساله که ازدواج کردیم الان همسرم میگه من تو رو دوست ندارم میگم چرا دلیلشو رو هم نمیگه حدود 2 ماهه هم رفته خونه پدرش . هرچقدر اسرار کردم که برگرده برنگشت منم هم خیلی دوسش دارم . باید چیکار کنم که برگرده . حتی بهش گفتم پیش مشاور هم بریم نیامد

با سلام، ما زندگی خوبی داشتیم، مادر زنم با دخالت تو زندگی ام آرامش مرا از میان برده است! باعث سردی رابطه ام با زنم شده! چه باید کرد؟

عالی بود ممنون

سلام منم تقریبا یه سال و نیمه ازدواج کردم شوهرم منو دوس نداره و فقط با هم همخونه هستیم شاید تا یه ماه دیکه کلا جدا شد

منم احساس میکنم دچار طلاق علطفی شدم چون خیلی ناامیدم کرده ولی ما با دوست داشتن ازدواج کردیم الان این شدیم خیلی یه به خانوادش وابسته است همه با هم تو یه آپارتمان هستیمخیلی تحمل کردمچه کنم؟

سلام.ممنونم از کار عالی تون جهت روشن تر شدن زوجها.میخواستم به همه بگم بازم خوش بحالتون .من بااینکه ایمان دارم به پاک و...بودن زنم دارم اما متاسفانه دچار طلاق توافقی شدیم هرروز بهم هفت پشتم
توهین .تهمت.نفرین های عجیبوغریب میکنه در جدی که از خدا طلب مرگ میکنم تو هر ثانیه زندگیم .راه برگشتم ابدا ندارم چون نه زنم حاضره وهم سه تا ازما باخانوادشون ازدواج کردیم.نجاتم بدیدوکمکم کنید.

سلام مجدد.این بدترازاون کاراشه.بجه چهار ساله داریم که متاسفانه برعلیه من بزرگش میکنه وبا الفاظ زشت میگه منو صدا کنه.شما قضاوت کنید این زندگی واقعا.باور کنیددلم ابدا نمیخواد بیام خونه چون سرسفره ناهاروشام اونم اگر درست کرده باشه بحث میکنه .دوروبرش اونقدبهم ریخته وکثیف که خستگیم تووجودم هزاربرابر میشه تاحرفیم بزنم شروع بدادوفریاد واح نفرین و..میکنه که طبق معمول ازخونه خارج میشم تاحدودادو ساعت که متاسفانه دوباره شروع میکنه.

من هم چند سالی هست که دچار طلاق عاطفی شدیم جدا از هم میخوابیم هیچ حسی نسبت به هم نداریم تنها چیزی که باعث شده هم ديگه رو تحمل کنیم وجود بچه هاست ومن دارم هرروز افسرده ترمیشم روح وروانم بهم خورده

باسلام من چندساله نسبت به همسرم احساسی ندارم از طلاق گرفتن هم می ترسم چون افسردگی دارم .بچه 5ساله دارم بیش فعاله.پدر ومادرم بشدت مخالف طلاق ما هستند.ولی ادامه دادن به این زندگی برام خیلی سخته.

خیلی عالی بود ... منم دقیقا همین وضعیت رو با شوهرم دارم

فکر کنم ما هم به زودی به همین روزا برسیم

سلام به دوستان همدرد
منم مث همه شما همین مشکلو دارم طلاق عاطفی!

سلام به همه دوستان همدرد منم مث همه شما همین مشکلو دارم طلاق عاطفی! به نظر من سوختن تدریجی در زندگیه یه آدمه، منو شوهرمم هم هیچ رابطه ی عاطفیی باهم نداریم تو دوتا اتاق میخوابیم وخیلی بی احساس داریم ادامه میدیم و تنها دلیل ادامه این زندگی وجود پسر هفت سالمه اما من این تنهایی رو خیلی بیشتر از یه رابطه ی حرمت زیر پا گذاشته شده دوس دارم آخه داشتن ی رابطه ی جنسی به چه قیمت؟ باید با وجود زن بودن مردانه زندگی کنم اینو به خدای خودم قول دادم و زندگی و جوانیمو برا جگر گوشه م میذارم به امید خدای مهربونمون برای همه ی همدردای خودم آرزوی خوشبختی حتی در تنهاییشون میکنم.

سلام منم 2ساله ازدواج کردم و همین مشکلو دارم اما چاره ای جز زندگی با این شرایطو ندارم،هر روز هم که میگذره افسرده و بی حوصله میشم اما شوهرم اصلا این موضوع براش مهم نیست،چیزی به اسم عاطفه و دوست داشتن براش معنا نداره.

سلام من متاسفانه دچارطلاق عاطفی شدم باهمسرم وهیچ علاقه ای بهش ندارم چون ازدوره نامزدی کتکم میزد ومن بدلیل اوضاع نابسامان خانوادم مجبوربودم تحمل کنم متاسفانه بجای عشق وعلاقه من از همسرم میترسم چون حربش کتکه چون یه بچه 5 ساله دارم فعلا دارم ادامه میدم چون نه کارمیکنه نه وضع مالیش خوبه نه اخلاق خوبی داره نه مسعولیت پذیره ومن فقط بی هدف وبدون انگیزه وعشق دارم ادامه میدم از رابطه باهاش بجای لذت زجرمیکشم ودارم قربانی خودخواهیش میشم وارزوی مرگ دارم

سلام، من4 ساله ازدواج کردم، با همسرم دیگه نمیتونم حتی با هم حرف بزنیم ، بزرگترین مشکل اینه که ما با هم شریک کاری هستیم که اگه بخوام جدا شم کاری که سالها براش زحمت کشیدم و هم از دست ميدم، ولی دیگه این جوری نمیخوام زندگی کنم ، چیکار باید کرد؟

من ۲۷ سالمه و ازدواج نکردم تو این سالها همیشه شاهد دعوای پدرو مادرم بودم، حالم از این زندگی بهم میخوره ،درون گرا و سرخورده ام و هیچ تلاشی نمیتونم برای آینده ام بکنم فقط باید این وضع رو تحمل کنم،تنها خوشحالیم اینه که ازدواج نمیکنم و دوتابچه ندارم که بیان رو دنیا
همونطور که پدر مادرم منو بدبخت کردن ،اونارو بدبخت کنم.

سلام امروز برای اولین بار سایت شمارو دیدم از خوندن نظرات کاربرین به شدت ناراحت شدمو اندوه خوردم.با خودم میگم چرا؟علت این همه سردی و بی تفاوتی در خانواده های ما چیه؟ چرا خونه ای که باید برای بودن دراون در طول روز لحظه شماری کرد اینطور بود و نبودش واسه آدم یکسان میشه؟
من به عنوان کسیکه 5 ساله ازدواج کردم و یه بچه 3ساله دارم و امروز حتی بیشتر از روز اول همسرم و زندگیمو دوست دارم و از نگاه کردن به همسرم هنوز لذت میبرم به دوستان عزیزم میگم که به عقیده ی من علت تمام این مشکلات در زندگیامون نبود معنویت و فاصله گرفتن از خدای مهربونه.کاش قبل از هر چیز بخودمون و خدای بزرگ برگردیم و از گناهانمون توبه کنیم.
مطمئن باشید عزیزان دل من

از فرط بی کسی تو اینترنت چرخ میزدم که به این سایت رسیدم.من 5ساله ازدواج کردم و مشکلات بی شماری رو پشت سر گذاشتم.همسرم واقعا بیمار روحیه بدبینه به همه، پرخاشگرو عصبیه... من له شدم تو این 5سال.ارتباطشو با خونوادم قطع کرده و من باید خونواده منزجر کننده اونو ولی ببینم... هیچ علاقه ای بهش ندارم و اونم بارها گفته تو که نباشی من برم پیش مامانم اینا حالم خیلی بهتره... حالا با وجود اینکه یه زندگی تباه شده داریم اصرار به بچه اوردن میکنه تا الان مقاومت کردم اما تا کی میتونم؟نه زندگیمون بهتر میشه نه جدا میشیم مثل یک مرگ تدریجی... گاهی دعا میکنم یا من یا اون بمیریم تا دیگه این زندگی تموم بشه.همش میترسم نکنه از تنهایی به گناه بیفتم و با یک مرد ارتباطی هرچند تلفنی برقرار کنم... پر از نیاز عاطفی هستم و فقط هر روزم شده حسرت اشتباهی که 5سال پیش کردمو این ازدواجو انجام دادم...

من و همسرم چندین سال دوست بودیم و بعد ازدواج کردیم الان اون بشدت کار میکنه و به کارش علاقمنده و درآمد خوبی هم داره اما وقتی برای من نداره و اکثرا تنهام و با درس و مطالعه مشغولم اما قلبم هزار تکه شده، و حفظ ظاهر می کنم. گاهی اوقات فکر می کنم کاش همیشه دوست باقی می ماندیم و بقول معروف عشق دست نیافتنی می بود، اما
الان افسرده شده ام

من پر از نیاز عاطفی هستم.............
........
.............
.....

منم همین طور.خسته خسته ام .هرروز خودم راسرزنش می کنمبرای انتخاب اشتباهم .درکتون می کنم .هیچ کس لایق این همه تنهایی و خستگی نیست .اما شرایط جامعه و بچه هام نمی ذاره طلاق بگیرم .باخودم گفتم بچه هام که رفتن سرزندگیشون حتی یک روزاز عمرم مونده باشه هم می م دنبال زندگیم و رهاش می کنم .من می تونستم اینده خیلی خوبی داشته باشم امایک انتخاب اشتباه کاملا نابودم کرد.

این چه پیشنهادیه که دایم میگید کتاب بازگشت به عشق رو بخونید؟
مساله طلاق عاطفی و نداشتن ارتباط زناشویی چندین ساله اینقدر جدیه که حل شدنش توسط یک کتاب در حد یک حوک و لطیفه است.
معتقدم،طلاق در اینجور موارد بهترین راه حله.چون ضربات روحی و کشنده ای که در طلاق عاطفی نهفته است به حدی جدی و عمیقه که باید به سرعت از اون فضا دور شد.اغلب قتلهای خانوادگی و انحرافات به خاطر طلاق عاطفی رخ میده که اگر افراد زودتر اون زندگی رو تمام کرده و زندگی جدیدی رو آغاز کرده بودند ،فجایعی مانند انحرافات اخلاقی جدی و قتل و امثالهم رخ نمیداد.طلاق نه همیشه ولی گاهی بهترین راه حله.هیچ گاه انسان نباید سرنوشتش رو به بچه ها و یا نظر و نگاه والدین و فامیل و دیگران گره بزنه.سالیان بعد که فرصتها رو از دست دادیم و نتونستیم زندگی رو که در اون طلاق عاطفی وحود داره درست کنیم؛متوجه اشتباه غیرقابل جبران خود خواهیم شد.به عنوان فردی این جملات رو بیان کردم که همسر اولم رو به خاطر اختلافات متعدد طلاق دادم و الان با همسر جدیدم یک زندگی ایده آل و عالی رو با یاری خدا شروع کردم.موفق باشید

سلام . عجب روزگاری شده . من مردی 42 ساله ام و همسرم جدا می خوابه از صبح تا شب در دنیای مجازی و شبکه های اجتماعی است و فردی کاملا سرد مزاج. همیشه بوی عرق میده و فقط بلده موقعه بیرون رفتن صورتشو رنک کنه . خونه کثیف . حتی در این چند سال یمپکبار هم سرویس بهداشتی خونه رو نشسته و من تمیز کاری می کنم و ... حالا باید فلان کتاب را بخونم که چی بشه؟ جالب اینکه زنم پزشک هم هست و حتی درست هم سر کارش نمیره. اینها رو گفتم تا ببینید تو چه افتضاحی من زندگی می کنم

سلام ...ما هم طلاق عاطفی گرفتیم ...شوهرم دوست دخترهای زیادی داره ...از اول زندگی درگیرش بودم اما اشتباهات زیادی کردم ...خودمو با دوست دختراش درگیر میکردم ...همش میخواستم بهشون بگم من زن فلانی هستم چرا بهش زنگ میزنید چرا چت میکنید ...اما غافل از اینکه ایراد از شوهر خودمه این نشد یکی دیگه یکی دیگه ...و اینکه همجنسهای خودم بی رگتر از این حرفان ...بعد از 12 سال درگیری هیچی نصیبم نشد جز یه اعصاب داغون ...انواع و اقسام زن و دختر در زندگی مشترک ...و خیلی چیزای دیگه ...الان از خودش از موبایلش از هر چیزی که مربوط به اونه نفرت دارم ...نمیدونم شایدم دیگه برام مهم نیست ...اگه امکانش رو داشتم حتما پامو از این زندگی بیرون میکشیدم و طلاق عاطفی که قسمت زندگیم شده رو به طلاق واقعی تبدیل میکردم ...

سلام....من همسرمو خیلی دوس داشتم تا اینکه بهم تهمت بزرگی زد....وازونروز نسبت بهش سرد شدم..اصلا دوسش ندارم...بخاطر سه تابجپچم دارم تحمل میکنم....حالم ازین زندگی بهم میخوره....توروخداکمکم کنید

سلام.من 32سالمه.تو ازدواج دومم به طلاق عاطفى دچار شدم.به خاطر بچم موندم. و افسردگى گرفتم تروخدا راه حل نشون بدين.هرتلاشى که فکرشو بکنین کردم نتيجه نميده ضمنامن خانه دارى و اشپزى خوبى دارم و زن زيبايى هستم و احساسى ولى قدرمو شوهرم نمىدونه

با سلام منم چند وقتیه این حسو دارم به نظرم کلا از موبایله منوشوهرم هردوکارمندیم غروب برمیگردیم کلا سرش تو گوشیشه اصلا باهم حرف نمیزنیم هرچی میگم گوش نمیده آخرش مجور میشم برم بخوابم بخدا خسته شدم کاش هیچوقت ازدواج نمیکردم

پدر و مادر من بعد از ۳۸ سال زندگی و داشتن عروس و داماد و چند نوه الان وضعشون همینه.بخدا خیلی خستم.ای کاش واقعا از هم جدا میشدن.مقصر همه ی این بدبختیا پدرمه.
هزاران راه رو برای حل این مشکلات امتحان کردیم ولی همش بی فایده بوده.پدر من بیماری فکری داره و تن به دکتر رفتنم نمیده...

سلام من ۲۷ سالمه الان ۸ ساله که با همسرم ازدواج کردم واز همون ابتدا دوستش نداشتم و در دوران نامزدی به فکر جدایی بودم ولی نمیدونم چرا این کار رو نکردم دچار طلاق عاطفی شدیم یک دختر ۴ ساله دارم از اینکه دخترم دعوامون می بینه نمیدونم باید چی کار کنم با خانواده همسرم زندگی میکنم به همسرم اطمینان ندارم به من خیانت کرده وخیلی امسال دیگر

منم سه سالی میشه ازدواج کردم. یه دختر یه ساله دارم. حدود 4 ماهی هست که دچار طلاق غاطفی شدیم خیلی کم باهم همصحبت میشیم.اگه ایم وضع ادامه پیدا کنه طلاق رو ترجیح میدم

من سی سالمه. شش ساله ازدواج کردم. یک بچه دوساله دارم. تا قبل از به دنیا اومدن بچه ام زندگیمهرچی که بود میساختم. اما از موقعی که این دختر به دنیا اومده دیگه مثل قبل حوصله مدارا کردن ندارم. از لحاظ حنسی مرد ضعیفیه و اغلب حس میکنم طرف مقابلم یک پسر بچه است تا یک مرد. نتاسفانه مشکل زودانزالی هم داه. ادم بی عاطفه ایه و هرکاری که بهش میگم رو از روی تقلید و کورکورانه انجام میده و هرگز احساس نکردم واقعا و از روی دوست داشتنه. عیچ وقت احساس نکردم تکیه گاهمه . خیلی منفی بافه. قبلا چون هیچ کس دیگه ای رو نداستم و از طرف خانولده ام هم هیچ مخبتی بهم نمیشد وجودش برام غنیمت بود اما الان واقعا احساس میکنم من جوونی نکردم و از لذتهای زناشویی بهرمند نشدم.
شوهرم ادم خوبیه و اطرافیان همیسه به نیکی ازش یاد میکنن ولی هیچ کس خبر نداره من که زنشم چقدر زندگی غمگینی دارم با این مرد...

سلام. من هم سی و دو سالمه و حدود هشت سالیه ازدواج کردم. اما فقط دو سال اولش خوب بود. شوهرم مرد ثروتمندیه اما حتی واسه من یه جشن مختصر عروسی نگرفت. همش من رو به بهونه های مختلف میزنه و دائم بهونه میگیره. همیشه هم سرش توی گوشیشه و شبکه های اجتماعی. پورنو هم زیاد نگاه میکنه. احساس میکنم ازش بدم میاد. چند سالی هست که اتاق خوابمون هم جدا شده. جالبیش اینجاست که میگه منو دوست داره. دیگه واقعا خسته شدم.

سلام .وقتی دونفر به جایی رسیدند که دیگه هم دیگه رادوست ندارند و فکرمی کنند در زندان ازدواج گیرکردند بهنظر من واقعا راه بازگشتی نیست .وقتی دایم تاسف بخوری که بایک انتخاب اشتباه زندگیتو کاملا نابود کردی وقتی به طرف مقابلت نگاه می کنی و می بینی که اون چیزی نیست کهدمی خواستی ... وقتی خودت راحداقل لایق فهمیدن معنی عشق بدانی اما مطمن باشی چیزی نصیبت نخواهد شد و تنهادلیل برای ادامه این روند بچه ها باشند یا خانواده خود ادم کهداجازه طلاق نمی دهند .ان وقت شاید ارزو می کردی در کشوری زندگی می کردی که عرف جامعه اجازه زندگی دوباره رابه تومی داد نه زنده به گور شدن .شوهرمن منو نمی زنه .فحش نمی ده وضع نالی خوبی داره اما ما دونفر انگار از دو دنیای متفاوتیم حتی یک کلمه حرف هم رانمی فهمیم .دست و پازدن در اب بی فایده .هرروز احساس خفگی کردن .بی فایده

من یک دختر ۱۹ ساله هستم. وقتی ۱۱ سالم بود پدر و مادرم تصمیم گرفتن به خاطر من و برادر کوچکترم از هم طلاق نگیرن و بسوزن و بسازن! تمام این ۸ سال عذاب وجدان دارم که من باعث این تصمیمشون شدم. اول ها همش دعوا داشتن، جوری که من چاقوهای خونمون رو قایم میکردم، تپش قلب می‌گرفتم، با کوچک‌ترین صداها از خواب میپریدم٬ دندون درد های مکرر می‌گرفتم و... با گذشت زمان دعواهاشون کمتر شد ولی رابطه سردشون همچنان ادامه داشت، یک روز آشتی ده روز قهر، خنده های مصنوعی، بیرون رفتن های زورکی و... تو خونمون هیچ صدایی نمیاد مگر اینکه من و برادرم حرفی بزنیم، کل صحبت های پدر و مادرم توی ۱۰ دقیقه تموم میشه، پدرم همش سرش توی موبایلشه و مادرم هموش افسوس انتخاب اشتباهش رو میخوره... این زندگی منو واقعا عصبی و افسرده کرده... تمایلی به خندیدن ندارم، همش عصبیم، سر هر مسئله ای حرص میخورم، سر هر چیزی گریم میگیره، حتی بعضی وقتا تو تنهایی میشینم الکی گریه میکنم و... تازه مثلا ما از قشر تحصیلکرده اجتماع هستیم!! پدرم پزشکی و مادرم مدرس...
خواهش میکنم طلاق عاطفی تون رو به رسمی تبدیل کنین، چون طلاق عاطفی نه تنها زن و مرد رو افسرده می‌کنه بلکه رو بچه ها هم واقعا تاثیر میذاره.... به خیال خودتون دارین به بچه ها لطف میکنین درحالی که بچه ها با دیدن روابط والدین شون بهم میریزن عقده میکنن و همواره درحال مقایسه خودشون با بقیه هستن...
ای کاش پدر و مادرم جدا شده بودند...

بسمه تعالی
درصورت بروز مشکلاتی بین زن و شوهر که درنهایت منجر به دوری و جدایی عاطفی آنها از همدیگر می شود و در شرایطی که زوج ها به هر علت نمی توانند و یا نمی خواهند با طلاق رسمی از یکدیگر جدا شوند، بنظر می رسد راه حل دیگری هم درصورت توافق طرفین وجود داشته باشد که عبارتست از طلاق شرعی. در واقع در فرهنگ دینی و قانون مدنی ما عقد ازدواج و به تبع آن طلاق در دو مرحله اتفاق می افتد اول عقد شرعی و سپس ثبت قانونی عقد در دفاتر رسمی ازدواج. درصورت طلاق شرعی و عدم ثبت آن در دفاتر رسمی کلیه محدودیت های ناشی از عقد ازدواج شرعا از دوش زوجین برداشته می شود ولی حقوق مدنی طرفین مثل پرداخت مهریه و یا ارث همانگونه بقوت خود باقی می ماند و زن و مرد صرفا بخاطر حفظ خانواده و سرپرستی فرزندان در زیر یک سقف مانند خواهر و برادر زندگی می کنند و چون هیچ تکلیف شرعی نسبت به تامین نیاز جنسی طرف مقابل ندارند لاجرم توقعی هم که موجب کشمکش و دلخوری باشد وجود نخواهد داشت.

بسمه تعالی
درصورت بروز مشکلاتی بین زن و شوهر که درنهایت منجر به دوری و جدایی عاطفی آنها از همدیگر می شود و در شرایطی که زوج ها به هر علت نمی توانند و یا نمی خواهند با طلاق رسمی از یکدیگر جدا شوند، بنظر می رسد راه حل دیگری هم درصورت توافق طرفین وجود داشته باشد که عبارتست از طلاق شرعی. در واقع در فرهنگ دینی و قانون مدنی ما عقد ازدواج و به تبع آن طلاق در دو مرحله اتفاق می افتد اول عقد شرعی و سپس ثبت قانونی عقد در دفاتر رسمی ازدواج. درصورت طلاق شرعی و عدم ثبت آن در دفاتر رسمی کلیه محدودیت های ناشی از عقد ازدواج شرعا از دوش زوجین برداشته می شود ولی حقوق مدنی طرفین مثل پرداخت مهریه و یا ارث همانگونه بقوت خود باقی می ماند و زن و مرد صرفا بخاطر حفظ خانواده و سرپرستی فرزندان در زیر یک سقف مانند خواهر و برادر زندگی می کنند و چون هیچ تکلیف شرعی نسبت به تامین نیاز جنسی طرف مقابل ندارند لاجرم توقعی هم که موجب کشمکش و دلخوری باشد وجود نخواهد داشت.

دلیل این دوست نداشتن هااینه که باعشق ازدواج نکردیدیا بخاطرپول ازدواج کردید یابگیدمنم ازدواج کردم یافرارازخانه پدروچشم هم چشمی که به این ازدواجا میگن خودتحمیلی

فکر جوانی خودتون باشید.
خودتون رو به خاطر همسری خودخواه و بی عاطفه و لاابالی از بین نبرید.حتی اگر فرزند هم داشته باشید در صورتیکه دچار طلاق عاطفی هستید و تمام راهها رو هم امتحان کرده وجواب نگرفتید؛جدا بشید.
چندین سال که گذشت و میانسال یا کهنسال شدید؛متوجه اشتباه خودتون خواهید شد که چرا به خاطر بچه یا حرف مردم یا موارد مشابه؛با کسی زندگی کردید که هیچ علاقه ای به او نداشتید؛ولی اون موقع دیگه دیر شده و توانی برای ایجاد یک زندگی جدید ندارید.
نمونه اش خودم؛بنده با داشتن یک پسر 8 ساله جدایی رو ترجیح دادم به زندگی با مردی لاابالی؛خودخواه؛بی عاطفه و عیاش و بی صفت.
درسته که وضع مالی اش عالی بود و وجهه اجتماعی بسیار خوبی داشت ولی اصلا همسر و پدر مناسبی نبود و فقط به دنبال پول و لذت های نامشروع خودش بود.با اینکه خانواده ی سنتی و مذهبی سخت گیری داشتم و با اینکه از طرف اونها تهدید میشدم ولی جدایی رو به زندگی با فردی پست و رذل ترجیح دادم و الان بسیار از این تصمیم راضی ام و زندگی جدیدی رو شروع کردم.
با گرفتن نصف مهریه ام؛کاری رو راه انداختم و الان یک زن کارآفرین هستم.دستم در جیبه خودمه و منت یه فرد بی احساس و بی عاطفه بر سرم نیست.
دور بشیم از افکار کهنه و پوسیده و راههای جدید رو امتحان کنیم.پشیمان نخواهید شد.

28 سالمه و 2 ساله با خانومم تو عقد هستیم از ابتدای ازدواج مشکلاتمون شروع شد اول اینکه ایشون 20 سالشه و متاسفانه اندازه سنش تجربه و درک و فهم نداره مادرشون هم که خدا نصیب گرگ بیابون نکنه پدرشونم که یک مرد لجباز یک دنده از همون روز نامزدی پدر و مادرش شروع به بحث کردن با خانواده من کردند و خودش هم یک دختر مظلوم بود که بعد از عقد نقابش رو برداشت دختری هست کاملا بی منطق من دانشجو بودم گفت دیگه درس نخون چون تو دانشگاهتون دختر داره...مغازه داشتم گفت کار نکن من تو رو به عنوان دانشجو خواستم اینم از این..حالا هم که 1 ساله ندیدمش خطش رو عوض کرده و خونه باباشه و باباش میگه طلاق بده مهریش رو هم بده جالب تر اینکه حقه باز ها موقع عقد نگفتن دخترشون بکارت نداره و به جای دختر به من قالب کردن حالا پول هم میخوان...زخم معده شدید داره خانومم عصبی هم هست به شدت ضعف بدن داره به شدت لاغر و ضعیفه به شدت حسوده وحشتناک دروغگو و از همه بدتر دو به هم زن حالا با اینهمه مشکلاتی که داره من نباید نسبت بهش بی تفاوت بشم؟؟؟باور کنید اقایون زود دلسرد نمیشن منتها زمانی که دلسرد میشن دیگه به هیچ وجه روی خانومشون به عنوان اینده ساز زندگی حساب نمیکنن و فقط به فکر جدایی میفتن دقیقا عین الان من متاسفانه توی شهر مشهد خیلی از خانواده ها اصالت ندارن یکی از همین خانواده ها نصیب من شد

۱۴ ساله ازدواج کردم و بچه دار نشدم مشکل از شوهرم بود همه جا رفتیم دکتر بخاطر اون چه داروهایی که تزرزق کردم ولی اون پست و نامرده شوهرم دوست دختر داره بارها پیاماشو از تو گوشیش خوندم
اما وقتی بهش گفتم چنان داد و بیدادی کرد که تو اشتباهی میکنی شماره دختره رو دارم سه تا خط داره حتی خانومه یه پسرم داره ..ولی نمیتونم به خانومه چیزی یگم چون شوهرم سیاو کبودم میکنه به کسی هم نمیتونم بگم‌ چون خودم له میشم ....

بسمه تعالی سلام خانم محترم به نظر میرسد که تو دور راهی گیر کردی و نمیدونب چه باید بکنی ولی اولین نکته ای که باید توجه داشته باشی این است که شما اول باید خودت رو دوست داشته باشی تا دیگری رو دوست بداری در گفته هاتون گفتین که بچه دار نمیشین و مشکل از همسرتان است پس با همسرتان صحبت کنید و حتی اگر شده به چالش عاطفی بکشونید طوری که احساساتش جریحه دار شود اول از همه زندگی خودت باید برات مهم باشه باید با شم زنانکی خودت ببینی که ان خانم چه کرده یا با چه ترفندی جلو اماده که حتی نمیتونی به همسرت بگی دست از کارش برداره ببین خانم من کار همسر تو تایید نمیکنم بلکه تکذیب هم میکنم زمانی میرسد که حتی باید طرف مقابل رو تنبیه کرد تا متوجه اشتباهاتش بشه کوتاه امدن شاید تا یک حد ج بده ولی بعد از ان نباید کوتاه امد بلکه باید قاطع و محکم در برابر ظلم وایستاد به نظر سعی کن یک مقدار به خودتون برسید ................

سلام اقای محترم در مورد مشکل شما باید دید که ایا خود شما مساله ای ایجاد نکردین که خانم مگوید که دانشگاه نروید یا دیدگاه خانم نسبت به محیط دانشگاه چه طوره خیلی از افراد از روی احساسات شدید نه منطق تصور میکنند هر کس که به دانشگاه میرود پس به دنبال دوستی های خیابانی است یا اگر دختر بی منطقی است دلایل رفتارش رو بپرسین مسلما هر کس برای خود دلیلی دارد و بدون دلیل حرفی رو نمبزند به نظر الان باید جلوی رفتارهای بی منطقش گرفته شود باید بهش بگین که وقتی من کار نکنم خرج زندگی رو کی در میاره من هم در برابر زندگیم مسولم و وظایفی دارم اگر کار نکنم خرج زندگی رو کی دربیاره باز باید با هر دو شما صحبت شه تا دلیل کارهاش روشن شه بعدها اگر رفتارهاش تکرار شد در نهایت تاسف باید طلاق بگیرن فرخی مشاور مشاور خانواده و زناشویی

سلام به همگی،من و همسرم عاشقانه باهم ازدواج کردیم اما بعد.از ده سال زندگی و بایه دختر نازنازی که چهارساله هست باهم دچار اختلاف شدیم،و از نظر من تنها دلیلش وجود تلگرام هست،چون اون ادمین یه کانال شده و تمام وقتش رو صرف نوشتن مزالببرایکانالمیکنه،اصلا برای ما وقت نمیزاره،در ضمن ما باهم همکار هم هستیم،ولی روابطمون داره بهم میخوره،حتی امشب میخواست منو ببوسه اجازه ندادم

فقط دلیل طلاق همه ما اینترنت هستش .

سلام.من ۳۳ سالمه و هفده ساله ازدواج کردم. یه پسر ده ساله دارم‌ . چون انتظاراتی که از همسرم داشتم براورده نشد مثل ادامه تخصیلشون یا فراهم کردن یه زندگی معمولی بعد از این همه سال من رو از زندگی سرد کرد. الان خونه و ماشین و پس انداز برای من هست ولی من دوست داشتم همسرم این کارارو برام انجام بده. از لحاظ عاطفی هم تامین نشدم. خانواده ام با طلاق مخالف شدید هستد و اینکه من باید به پسرم فکر کنم ولی من هیچ لذتی از زندگی نمیبرم. از نظر خانواده م چون همسرم معتاد و بد دهن یا دست بزن ندارن پس یه مرد ایده ال هستند ولی من دوستش ندارم. البته برای هر کسی مخصوصا خانومها این فکر وجود داره که بعد از طلاق شرایطشون چه جوری میشه و شاید اصلا نتونند ازدواج کنند. من الان چند ساله خودمو گول میزنم که شاید احساسی به همسرم داشته باشم ولی از دورن واقعا ندارم‌.

سلام من سی سالمه و فرزندی ندارم الان چند ماهه که دچار این مشکل شدم دوست دارم همش تنها باشم شوهرم خیلی بد دهن دست بزن داره اما متاسفانه چون قبل از ازدواج دوست بودیم تا بیام حرفی بزنم خانواده میگن خودت خواستی ما بهت گفتیم چون دادو بیداد میکنه همه ازشش میترسن احساس میکنم دیگه بهش علاقه ندارم رابطمو با دایی و خانواده مادر به کل قطع کرده الان 6 سال شد از همه بدش میاد ولی من خسته شدم دوست دارم برم دایمو ببینم دلم خیلی تنک شده جوری که حتی خانوادش نمیتونن چیزی بهش بگن من واقعا کلافه شدن همه میگن چرا طلاق نمیگیری خیلی عصبی شدم اصلا دوست ندارم صداشو بشنوم مشاور رفتم گفت به خاطر دوست داشتن زیاده ولی این دوست داشتن زیاد داره اسیب میزنه بهم تا یه چیز میشه به پدر مادرم فوش ناموسی میده صداشو بلند میکنه ترس از آبرو نداره من سته شدم چیکارکنم از دادگاه میترسم هر روز میگم چه اشتباهی کردم به مرگم راضی شدم