از باواریا تا منیریه

همشهری جوان: قرارداد سه ساله آل‌اشپورت با فدراسیون فوتبال، این هفته تمام می‌شود و خیلی‌ها از حالا برای دیدن آرم کمپانی‌های بزرگ ورزشی روی پیراهن تیم‌ملی لحظه‌شماری می‌کنند. سه سال همکاری تیم‌ملی با آل‌اشپورت، کم حاشیه نبود، اما این شرکت نه‌چندان مطرح آلمانی، در این سه سال هر طور بود به همکاری با فدراسیون فوتبال ادامه داد و لباس‌های ایران در جام‌جهانی و جام ملت‌های آسیا را تامین کرد؛ لباس‌هایی که درباره کیفیت آنها حرف و حدیث زیادی وجود داشت. حالا قرارداد آل‌اشپورت با تیم‌ملی تمام شده و فدراسیون فوتبال می‌تواند پیشنهاد شرکت‌هایی مثل نایک، آدیداس و پوما را بررسی کند. پیش از حضور ایران در جام‌جهانی ۲۰۱۴ با لباس‌های آل‌اشپورت، تیم‌ملی در جام‌جهانی ۱۹۷۸ با پیراهن آدیداس و در دو جام‌جهانی ۱۹۹۸ و ۲۰۰۶ با پیراهن پوما بازی کرده بود، دو شرکت سرشناس از باواریای آلمان که هنوز برای همکاری مجدد با فدراسیون فوتبال ایران آماده هستند. به شرطی که این بار هم در دقیقه۹۰ یک نام عجیب و غریب جانشین آنها نشود.

نایک، رویای دور از دسترس

شرکت آمریکایی نایک، یکی از محبوب‌ترین برندهای ورزشی جهان است؛ تولیدکننده‌ای که با وجود نداشتن نمایندگی مستقیم در ایران، فروشگاه‌ها و خریداران زیادی دارد و طرفدارانش خیلی دوست دارند این برند را روی پیراهن تیم‌ملی ببینند. در بین گزینه‌های پیراهن تیم‌ملی، نایک از همه دور از دسترس‌تر به نظر می‌رسد. شرکت نایک اصالتی آمریکایی دارد و عجیب نیست که علاوه بر نداشتن نمایندگی و واردکننده مستقیم در ایران، رابطه نزدیکی‌ نیز با فدراسیون فوتبال نداشته باشد. حتی در صورتی که فدراسیون با نایک به توافق برسد هم مشکلات و حاشیه‌های زیادی برای همکاری بین یک تولیدکننده آمریکایی با تیم‌ملی ایران وجود خواهد داشت. علی کفاشیان، رئیس فدراسیون بدون هیچ توضیحی گفته با نایک به توافق نرسیده‌اند و پرونده این شرکت بسته شده است؛ پرونده‌ای که بعید است هیچ‌وقت باز شده باشد...