گزارشی حیرت آور از کلاغ ها؛ پرندگانِ مرموز

وبسایت فرادید: زمانی که یک کلاغ می‌میرد، کلاغ‌های دیگر دور او جمع می‌شوند. حال سوال اینجا است که چه دلایلی پشت پرده‌ی این رفتار کلاغ‌ها است؟

به گزارش بی‌بی‌سی انگلیسی، این رفتار عجیب کلاغ‌ها را همه می‌شناسند: زمانی که یک کلاغ می‌میرد، کلاغ‌های دیگر دور او جمع شده و با صدای بلند غار غار می‌کنند.

یکی از پاسخ‌های مطرح شده در این رابطه بحث «مراسم ترحیم» کلاغ‌ها را پیشنهاد می‌دهد.

اما به طور کلی، این رفتار به حالت نوعی معما برای دانشمندان باقی مانده است، زیرا حتی دانشمندان هم به حکایت‌های شنیداری برای توضیحِ این رفتار کلاغ‌ها بسنده کرده‌اند.

اینک اما گروهی از پژوهشگران به دنبال راه‌حلی برای حل این معما رفته‌اند تا دلیل شیون عجیب کلاغ‌ها را دریابند.

این گروه طرحی مبتکرانه را در دستور کار قرار داده‌اند. اساس روش آن‌ها به ذات کلاغ‌ها برمی‌گردد: کلاغ‌ها هرگز چهره‌ی یک موجود تهدید کننده را از یاد نمی‌برند.

این موضوع البته بر اساس حدس و گمان نبود، زیرا ماهیت رفتاریِ کلاغ‌ها در پژوهش‌های پیشین مشخص شده بود. مجموعه‌ای از پژوهش‌های انجام شده توسط «جان مارزلوف» در دانشگاه واشنگتن در سیاتل آمریکا بر این موضوع صحه گذاشت که کلاغ‌ها ظاهرا چهره‌ی موجود تهدید کننده را به خاطر می‌سپارند.

علاوه بر آن مسئله، کلاغی که یک چهره را به خاطر سپرده است موضوع را به کلاغ‌های دیگر گوشزد می‌کنند تا آن‌ها نیز کلاغ‌های دیگر را در جریان بگذارند. همین رفتار باعث می‌شود که دسته‌ای از کلاغ‌ها با گذشت چند سال از ماجرا با دیدن چهره موجود تهدید کننده سر و صدا کنند.

البته برای اینکه پژوهشگران از گزند حملات کلاغ‌ها در امان باشند، از ماسک‌های لاتکس برای محافظت از صورتشان استفاده شد.

روش تحقیق

روش کار نیز بسیار جالب بود. کالی سوئیفت، پژوهشگر دانشگاه واشنگتن، وارد محوطه شد و با دادن یک خوراکی خوشمزه به کلاغ‌ها پلیس خوب را بازی کرد. سپس پلیس بد وارد ماجرا می‌شود. پلیس بد لاشه‌ی یک کلاغ مرده را در دستش گرفته و 30 دقیقه در آنجا منتظر می‌ماند.

سوئیفت می‌گوید: «من همیشه نقش پلیس خوب را بازی کرده‌ام. به همین خاطر حتی یک دشمن هم پیدا نکردم. من غذا را آنجا می‌گذارم و سپس نوبت به شخص دوم می‌رسد. شخص دوم لاشه یک کلاغ را در دستش می‌‎گیرد. البته پلیس بد فقط کلاغ را در دستش نگه می‌دارد، نه به این منظور که او خودش کلاغ را کشته است؛ او طوری کلاغ را نگه می‌دارد که انگار زباله را در دستانش نگه داشته است.

حتی زمانی که سوئیفت برای بار اول برای کلاغ‌ها غذا گذاشت، هیچ کلاغی سمت غذا نرفت. آن‌ها در عوض سر و صدا کردند. این رفتار البته به سبب حضور کالی سوئیفت بود. اگر به جای او یک شاهین وارد قلمرو آن‌ها شده بود، رفتار کلاغ‌ها به شدت بدتر بود.

نتایج تحقیق نشان داد که کلاغ‌ها تهدید را به خوبی شناسایی می‌کنند. به عبارت بهتر، آن‌ها می‌دانند که مرگ چیست و چگونه از آن اجتناب کنند.

سوئیفت می‌گوید: «این رفتار کلاغ‌ها به ما می‌گوید که کلاغ‌ها مرگ را به عنوان "درسی آموزنده" درک می‌کنند.» ترس از مرگ همواره در کلاغ‌ها وجود دارد. در آن روز 65 جفت کلاغ شاهد ماجرا بودند و سه هفته پس از آن هنوز بیش از یک سوم کلاغ‌ها به همان شکل روز اول واکنش نشان دادند.

در پژوهشی دیگر بر روی جیجاق‌ها مشخص شد که آن‌ها هم در هنگام مرگ یکی از هم‌جنس‌هایشان رفتاری مشابه رفتار کلاغ را از خود نشان می‌دهند.

یکی از یافته‌های بزرگ این پژوهش نشان دادن ابعاد حافظه‌ای کلاغ‌ها در حفظ جزئیات چهره انسان‌ها است. همین توانایی است که به کلاغ‌ها اجازه می‌دهند انسان‌های بی‌آزار را از انسان‌های تهدیدکننده تمیز دهند.

سوئیفت در پایان می‌گوید: «این پژوهش به چگونگی تکامل کلاغ‌ها و سبک زندگی‌شان با انسان‌ها کمک می‌کند. آن‌ها می‌توانند چهره ما را به خوبی شناسایی کنند.»

کلاغ‌ها آخرین دسته از حیواناتی هستند که مشخص شده برای مردگانشان به نوعی سوگواری کرده و دیگران را می‌شناسند. فیل‌، زرافه، شامپانزه و حتی برخی از انواع خانواده کلاغیان چنین رفتاری را پیشتر از خود نشان داده‌اند.