کشف محل برخورد موشک آپولو در ماه
ک فضاپیمای تیزچشم ناسا توانسته محل سقوط یکی از موشکهایی که فضانوردان را به ماه منتقل کرده بود، پس از ۴۳ سال شناسایی کند.
ایسنا: یک فضاپیمای تیزچشم ناسا توانسته محل سقوط یکی از موشکهایی که فضانوردان را به ماه منتقل کرده بود، پس از ۴۳ سال شناسایی کند.
مدارگرد اکتشافی ماه سازمان ناسا بالاخره توانست دهانه‌ای را که در اثر برخورد مرحله موشک S-IVB ماموریت آپولو در ۱۶ آوریل ۱۹۷۲ ایجاد شده بود، کشف کند.
این دهانه برخوردی با عرض نزدیک به ۴۰ متر در دریای آبخوست‌ها (Mare Insularum) در ۲۴۰ کیلومتری جنوب غرب دهانه کوپرنیک قرار دارد که یکی از شناخته‌شده‌ترین و برجسته‌ترین ویژگیهای سطحی سمت قابل مشاهده ماه است.
این نقطه در جنوب دریای رگبارها (Mare Imbrium) قرار دارد که همان منطقه گرد تیره‌رنگ قابل مشاهده در هلال نیمه‌پر ماه است. دریا (Mare) یک دشت بازالتی تیره روی ماه است که با فوران‌های آتش‌فشانی بسیار قدیمی ایجاد شده است.
S-IVB در واقع مرحله سوم موشک بزرگ ساترن ۵ بود که فضانوردان ماموریت آپولو را به ماه رساند. مرحله S-IVB نخستین بار با ماموریت آپولو ۱۳ در سال ۱۹۷۰ به ماه ارسال شد تا با سطح این قمر برخورد کند. ماموریت‌های اولیه آپولو به ارسال لرزه‌نگار به سطح ماه می‌پرداختند تا دانشمندان بتوانند ساختار داخلی آن را در زمان برخورد موشک با این قمر بررسی کنند.
مناطق برخورد S-IVBها از داده‌های قدیمی تخمین زده می‌شدند. مدارگرد اکتشافی ماه که از سال ۲۰۰۹ در حال گردش به دور این قمر است،پیش از این مناطقی را شناسایی کرده بود که مراحل تقویت‌کننده از آن‌ها در زمان فرود ماموریت‌های آپولو ۱۳، ۱۴، ۱۵ و ۱۷ استفاده کرده بودند.
اما هیچ کس در مورد محل سقوط مرحله S-IVB آپولو ۱۶ اطلاعاتی در دست نداشت زیرا ارتباط با آن برای مدت کوتاهی در زمان فرودش قطع شده بود. با این اتفاق، محل دقیق برخورد در حدود ۳۰ کیلومتر از محل پیش‌بینی شده توسط سیستم‌های پیگیری آن زمان دورتر شد.
دهانه ایجاد شده توسط این مراحل موشکی بسیار کوچکتر از چاله‌های ناشی از برخورد شهاب‌سنگ‌ها و سیارکها هستند.
مدارگرد اکتشافی ماه سازمان ناسا بالاخره توانست دهانه‌ای را که در اثر برخورد مرحله موشک S-IVB ماموریت آپولو در ۱۶ آوریل ۱۹۷۲ ایجاد شده بود، کشف کند.
این دهانه برخوردی با عرض نزدیک به ۴۰ متر در دریای آبخوست‌ها (Mare Insularum) در ۲۴۰ کیلومتری جنوب غرب دهانه کوپرنیک قرار دارد که یکی از شناخته‌شده‌ترین و برجسته‌ترین ویژگیهای سطحی سمت قابل مشاهده ماه است.
این نقطه در جنوب دریای رگبارها (Mare Imbrium) قرار دارد که همان منطقه گرد تیره‌رنگ قابل مشاهده در هلال نیمه‌پر ماه است. دریا (Mare) یک دشت بازالتی تیره روی ماه است که با فوران‌های آتش‌فشانی بسیار قدیمی ایجاد شده است.
S-IVB در واقع مرحله سوم موشک بزرگ ساترن ۵ بود که فضانوردان ماموریت آپولو را به ماه رساند. مرحله S-IVB نخستین بار با ماموریت آپولو ۱۳ در سال ۱۹۷۰ به ماه ارسال شد تا با سطح این قمر برخورد کند. ماموریت‌های اولیه آپولو به ارسال لرزه‌نگار به سطح ماه می‌پرداختند تا دانشمندان بتوانند ساختار داخلی آن را در زمان برخورد موشک با این قمر بررسی کنند.
مناطق برخورد S-IVBها از داده‌های قدیمی تخمین زده می‌شدند. مدارگرد اکتشافی ماه که از سال ۲۰۰۹ در حال گردش به دور این قمر است،پیش از این مناطقی را شناسایی کرده بود که مراحل تقویت‌کننده از آن‌ها در زمان فرود ماموریت‌های آپولو ۱۳، ۱۴، ۱۵ و ۱۷ استفاده کرده بودند.
اما هیچ کس در مورد محل سقوط مرحله S-IVB آپولو ۱۶ اطلاعاتی در دست نداشت زیرا ارتباط با آن برای مدت کوتاهی در زمان فرودش قطع شده بود. با این اتفاق، محل دقیق برخورد در حدود ۳۰ کیلومتر از محل پیش‌بینی شده توسط سیستم‌های پیگیری آن زمان دورتر شد.
دهانه ایجاد شده توسط این مراحل موشکی بسیار کوچکتر از چاله‌های ناشی از برخورد شهاب‌سنگ‌ها و سیارکها هستند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر