افسر اسدی: با هامون رفیقم

مجله زندگی ایده آل - الناز دیمان: مادر بودن حسی زیبا همراه با مسوولیتی سنگین است. همه مادران دنیا عاشق فرزندان‌شان هستند و برای‌شان بهترین‌ها را آرزو كرده و در جهت رسیدن آنها به خواسته‌ها و رویاهای‌شان تلاش می‌كنند. عشق و محبت و البته نگرانی از خصلت‌های مشترك همه مادران نسبت به فرزندان است.

افسر اسدی بازیگر پیشكسوت و مهربان سینمای ایران یكی از همین مادران دوست‌داشتنی است؛ مادری كه آرزوی موفقیت و شادی برای فرزندانش دارد و به گفته خودش همیشه نگران زندگی و آینده آنهاست. مهمان افسر اسدی و پسرش هامون همت شدیم و از آنها درباره روابط‌شان با هم، خاطرات مشترك‌شان، رفاقت‌ها، دلخوری‌های‌شان و. . . گپ و گفتی مفصل و جذاب داشتیم.

من و هامون با هم دوست هستیم

افسر اسدی: ما با هم دوستیم اما در كنار این رفاقت من مادر هم هستم؛ مادری با همه خصایص و غرایز مادری. من فكر می‌كنم دلهره‌ها و نگرانی‌هایم نسبت به زندگی و آینده فرزندانم حتی کمی بیشتر از مادرهایی است كه می‌شناسم. گاهی حس می‌كنم این نگرانی‌ها برای خودم یا بچه‌هایم آزار‌دهنده می‌شوند ولی باور كنید دست خودم نیست. (می‌خندد)


هامون بعضی‌وقت‌ها پیش از آنكه من حتی در مورد چیزی یا موقعیتی حرف بزنم یا توصیه‌ای داشته باشم به شوخی می‌گوید: «اره مامان جان، می‌دونم خطرناكه.» (می‌خندد) میزان بالای دلهره، ترس و نگرانی من برای بچه‌ها تبدیل شده به ماجرایی خنده‌دار و طنازانه و در این مورد مدام با من شوخی می‌كنند. (می‌خندد)

با اینكه همیشه نگران بچه‌هایم هستم اما با اطمینان خاطر فرزندان خودم و تمامی جوانان را به دستان خدا می‌سپارم و این دعای زیبا خیالم را تا حدی راحت می‌كند.

پیروی از متد تشویق

افسر اسدی: همیشه پیرو شیوه تشویق هستم. من همواره در خانواده خودم از طرف خانواده حمایت و تشویق شده‌ام؛ به‌طوری كه می‌توانم بگویم آنها به آرزوهای من پروبال داده و مرا در مسیری كه انتخاب كرده‌ام تشویق و همراهی می‌کنند. به همین خاطر همیشه سعی كرده‌ام در همان مسیری حركت كنم كه خانواده‌ام انتخاب كرده بودند و همیشه بچه‌هایم را در مورد علایق و استعدادها و حتی رسیدن به رویاهای‌شان تشویق كرده‌ام؛ طوری كه فكر می‌كنم هامون دیگر تشویق زده شده است. (می‌خندد)

هر اثر هنری كه هامون خلق می‌كند مرا ذوق‌زده كرده و هزاران بار بیش از خودش خوشحال می‌كند؛ به همین خاطر فكر می‌كنم تشویق‌های من دیگر مازاد بر احتیاج پسرم است. (می‌خندد)

من فكر می‌كنم یك هنرمند حتی با دستان خالی همه جا هنر و استعداد و خلاقیتش را حمل می‌كند و همیشه كار برای انجام دادن دارد و در نتیجه هرگز بیكار، افسرده یا خموده نیست. اگر هنرمند را در یك مكان دربسته هم قرار دهند، ذهنش كار می‌كند و در نهایت می‌تواند با خلاقیت خود از هیچ همه‌چیز بسازد. هامون از بچگی هم به هنر علاقه داشت و من از كودكی این استعداد و علاقه را در او می‌دیدم. خدا را شكر می‌كنم كه در بستر وجودی فرزندم این استعداد و البته علاقه‌مندی به هنر وجود دارد.

هامون همت: مامان لطف دارند. فكر می‌كنم علاقه به هنر را از پدر و مادرم به ارث برده‌ام.

هامون پشتكار ندارد!

افسر اسدی: پسرم استعدادهای فراوانی دارد اما برخلاف نام فامیلی‌اش همت ندارد. (می‌خندد) پشتكار خیلی مهم است و شما را در جهت رسیدن به خواسته‌های‌تان یاری می‌كند. درواقع پشتكار و تلاش مكمل استعداد و علاقه است. می‌دانم اگر هامون پشتكار ‌داشت سال‌ها پیش شناخته می‌شد. منظورم از شناخته شدن، شهرت نیست بلكه می‌خواهم بگویم هنرش نزد هنردوستان و هنرمندان شناخته می‌شد. به نظرم هامون در ارائه هنرهایش یا پیگیری علایقش ضعیف عمل می‌كند. شاید به این خاطر كه هنوز به جهت جوانی به‌درستی قدر لحظات با ارزش زندگی را نمی‌داند.

هامون همت: فكر می‌كنم حق با مامان است و همان‌طور كه گفت مشكل این است كه من برخلاف اسمم همت ندارم. (می‌خندد)

كسب تجربه لذتبخش است

هامون همت: رشته‌های زیادی را امتحان و خیلی از آنها را نیمه‌كاره رها كرده‌ام. قبول دارم كه این موضوع خوب نیست اما حداقل باعث شده از بسیاری از رشته‌های هنری و ورزشی كمی سررشته داشته باشم. در راه همه این علاقه‌ها قدمی برداشته و ذهن كنجكاوم را راضی كرده‌ام ولی هیچ‌كدام را به شكل كاملا تخصصی ادامه نداده‌ام. درواقع گام برداشتن در مسیر بیشتر این هنرها یا ورزش‌ها به قول مادرم هدفمند نبوده یا اینكه من به دنبال هدف خاص و دست یافتن به موقعیت‌های عالی در آن رشته‌ها نبوده‌ام و راضی نگه داشتن خودم برایم كافی بوده است. اما نوك زدن به هركدام از این رشته‌ها درواقع حكم آشنا شدن با دنیاهای مختلف و متفاوتی را داشته كه برایم جالب است و كلی تجربه به همراه داشته است.

افسر اسدی: من همچنین روحیه‌ای را در سنین جوانی داشته‌ام اما داشتن این روحیه باعث می‌شود شما مدام از این شاخه به آن شاخه بپرید و كارهای‌تان هدفمند نباشد.

هامون همت: این سردرگمی شاید بیش از اینكه شخصی باشد به موقعیت پیرامونی‌مان ربط پیدا كند. در كشور ما راه را به جوانان نشان نمی‌دهند. در كشورهای دیگر از همان سنین بسیار پایین استعداد هر شخص در مدرسه، ورزشگاه‌ها و كلاس‌های مختلف كشف می‌شود و دیگر این وظیفه مربیان و معلمان است كه به هر كس بگوید بهتر است در چه زمینه‌ای گام بردارد و از آن مهم‌تر شرایط را برای رشد استعداد او فراهم می كنند اما در كشور ما این اتفاق نمی‌افتد.

به نظرمن هر انسانی یك نقطه قوت دارد و این وظیفه سیستم آموزشی و دولتی كشور است كه این نقطه قوت را پیدا كرده و پرورش دهد. وقتی استعداد انسان در كودكی كشف و مشخص شود فرد در چه زمینه‌ای مهارت دارد یك‌جورهایی تكلیف آن فرد در زندگی مشخص می‌شود. بخشی از بلاتكلیفی ما جوانان به خاطر این است كه در كشور ما به چنین موضوعی اهمیت داده نمی‌شود.

هیچ‌وقت كاسب نبوده‌ام

هامون همت: من اهل كاسبی نیستم و همیشه به هنر علاقه‌مند بوده و هستم ولی متاسفانه در كشور ما به هنر و هنرمند كمترین بها داده می‌شود در حالی كه همه جای دنیا هنرمندان را دوست دارند.

افسر اسدی: من هم در زمینه هنر فعالیت دارم و با مشكلات كار در این حیطه آشنا هستم. به نظر من، این همه قضیه نیست و اگر كسی واقعا دلش بخواهد و همه تلاشش را بكند می‌تواند در همین كشور هم در زمینه هنر موفق عمل كند؛ ضمن اینكه قبول دارم مطلوب بودن شرایط پیرامونی هم موثر است.

مستقل بودن را دوست دارم

هامون همت: مدتی است كه مستقل زندگی می‌كنم. من همیشه تنهایی را دوست داشته‌ام؛ البته نه به این معنا كه آدم‌گریز باشم ولی خلوت خودم را دوست دارم و برایم باارزش است. تمام ایده‌های هنری‌ام هم در خلوت به ذهنم می‌رسد و اگر اطرافم شلوغ باشد نمی‌توانم كار كنم.

افسر اسدی: البته ما همچنان در كنار هم هستیم و همسایه‌ایم.

هامون همت: پنجره‌ خانه‌های‌مان رو به هم باز می‌شود.

افسر اسدی: بله، همین‌طور است. درواقع ما هم جدا و هم در كنار هم زندگی می‌كنیم. به هر حال جوانان استقلال را دوست دارند. ضمن اینكه اتاق هامون در خانه ما هنوز متعلق به اوست. هرچند كه این اتاق بیشتر شبیه كارگاه شده و آهن، چوب و. . . آنجا ریخته و من همیشه ریخت و پاش‌هایش را با جان و دل جمع و جور می‌كنم.

روحیات‌مان متفاوت است

هامون همت: من و مامان تفریحات مشترك زیادی نداریم، شاید چون روحیات‌مان با هم متفاوت است؛ من به‌شدت ماجراجویم و عاشق آدرنالین و هیجان هستم و مامان حتی از سفر با من می‌ترسد؛ حتی تا به حال سوار ماشین من نشده است. (می‌خندد)

افسر اسدی: در این مورد واقعا حق با هامون است. (می‌خندد) من با وجود اینكه از ارتفاع می‌ترسم اما همیشه فقط با هواپیما به سفر می‌روم چون به نظرم امن‌ترین وسیله سفر است ولی هامون عاشق سفر‌های جاده‌ای است. به هرحال در یك سری زمینه‌ها اختلاف رای داریم كه به خاطر اختلاف سنی‌مان طبیعی است. مطمئنا برای پسرم خیلی جذاب‌تر است كه با همسن و سال‌ها و دوستانی با علایق مشترك به سفر و گردش برود.

دلخوری نداریم

افسر اسدی: من از دست فرزندانم دلخور نمی‌شوم اما هامون چون خیلی نصیحت را دوست ندارد و منم اهل نصیحت كردن هستم، كلافه می‌شود ولی من همچنان آنچه شرط بلاغ است تكرار خواهم كرد. (می‌خندد)

هامون همت: من آدمی كله‌شق یا غیر منطقی نیستم و كم پیش می‌آید از دست مامان دلخور شوم اما خط قرمز‌های مامان خیلی فراطبیعی است. (می‌خندد)

همیشه زیر ذره‌بین بوده‌ام

هامون همت: هیچ‌وقت از اینكه فرزند اصغر همت و افسر اسدی هستم و پدر و مادرم بازیگر هستند چه در دوران كودكی یا مدرسه و چه حالا سوءاستفاده نكرده ام. بلکه همیشه به این خاطر زیر ذره‌بین بوده‌ام؛ مثلا همیشه زیر نگاه با دقت مدیر، ناظم و معلم‌هایم بودم و هیچ‌وقت نتوانستم آن‌طور كه دوست دارم شیطنت كنم. خلاصه همیشه باید مراعات بابا و مامان را بكنم كه خیلی سخت است. (می‌خندد)

روحیه طناز پسرم

افسراسدی: هامون از بچگی روحیه خاصی داست. همیشه ماجراجو بود و روحیه طنز داشته و دارد. من عاشق این روحیه‌اش هستم؛ حتی وقتی خیلی عصبانی است چیزهایی می‌گوید كه می‌تواند مرا تا مدت‌ها بخنداند. (می‌خندد)

عروسك من

افسر اسدی: چند سال پیش برای عقد قراردادی به دفتر سینمایی رفته بودم و هامون هم همراهم بود. مشغول صحبت با یكی از عوامل فیلم بودم كه هامون از روبه‌روی‌مان رد شد و من هم ناخودآگاه گفتم «قربونت برم عروسك من» همكارم با تعجب مرا نگاه كرد كه به این پسر بزرگ و قدبلند و هیكل درشت می‌گویم «عروسك من». (می‌خندد)

هامون همت: بنده خدا تعجب كرده بود. مرا نگاه كرد و دید هیچ لطافتی در هیكل من نمی‌بیند كه به یك عروسك شباهت داشته باشد. (می‌خندد) جالب اینكه همین موضوع را بهانه شوخی كرده بود و تا مرا می‌دید با خنده می‌گفت: «سلام عروسك من». (می‌خندد)


اختلاف سلیقه داریم اما. . .

افسر اسدی: اگر به هر دلیلی ناراحت باشم یا موضوعی باشد كه با هم اختلاف نظر داشته باشیم هامون تا چند روز آفتابی نمی‌شود. (می‌خندد) ولی وقتی سروكله‌اش پیدا شود، خندان و بشاش است و سعی می‌كند حال مرا هم خوب كند. روحیه طنزش و صبری كه دارد باعث می‌شود در نهایت اگر هم اختلاف سلیقه داشته باشیم منجر به ناراحتی نشود.

مهاجرت سخت است

افسر اسدی: دخترم مدتی است برای تحصیل در رشته دیزاین داخلی فوق لیسانس به آمریكا رفته و اتفاقا خیلی دوست دارد هامون هم به آنجا برود. مرتب توصیه می‌كند هامون پی یادگیری زبان باشد و گالری برپا كند.

هامون همت: راستش هیچ‌وقت عاشق مهاجرت نبوده‌ام و جدی به این قضیه نگاه نكرده‌ام؛ ضمن اینكه مهاجرت چندان هم راحت نیست و نیاز به فكر و برنامه‌ریزی دارد.

دخترم غزل

افسر اسدی: در این مدت كه دخترم مهاجرت كرده برایش دلتنگ شده‌ایم اما خوشبختانه با وجود دنیای مجازی و شبكه‌های اجتماعی این دلتنگی كمتر می‌شود چون هر زمان دوست داشته باشیم می‌توانیم با هم ارتباط تصویری داشته باشیم.

هامون همت: خواهرم را خیلی دوست دارم و همان‌طور كه مامان گفت دل‌مان برای غزل تنگ می‌شود اما تكنولوژی كمك می‌كند كه حس كنیم خیلی هم از هم دور نیستیم.

شغل من؛ هنرمند

هامون همت: علاقه اصلی من انیمیشن‌سازی است اما طیف بسیار وسیعی از علاقه‌مندی‌ها را دارم. در زمینه ورزش كیك‌بوكس كار می‌كنم. این ورزش شاید كمی ناشناخته باشد. در این ورزش یا بهتر بگویم ماجراجویی، راننده‌ها با ماشین‌های مخصوص از تپه، صخره و. . . بالا می‌روند. من كایات و قایق‌سواری در رودخانه خروشان را نیز تجربه كرده‌ام. تیراندازی را دوست دارم و در این رشته هم آموزش دیده‌ام. اهل سفر و طبیعت‌گردی هستم و از بودن در طبیعت بسیار لذت می‌برم.

در زمینه هنر هم فعالیت دارم و رشته اصلی‌ام هنر بوده و هست. در دانشگاه گرافیك خواندم و مدرك انیمیشن هم دارم. الان مدتی است هنر جدیدی را شروع كرده‌ام كه در آن با قطعات ماشین وسایل مختلفی را می‌سازم و به‌زودی نمایشگاهی از كارهایم را برگزار خواهم كرد. اگر بخواهم شغلم را در یك كلمه تعریف كنم می‌گویم هنرمند هستم، در برخی از هنرها سررشته دارم و دوست دارم هنرهای مختلف را تجربه كنم.

تا به حال به پسرم بازیگری را توصیه نكرده‌ام

هامون همت: در كودكی و نوجوانی نسبت با بازیگری بی‌علاقه بودم. شاید به این خاطر كه مدام با غیبت مامان و بابا مواجه می‌شدم؛ مثلا بابا می‌رفت سر كار و ما چهار ماه نمی‌دیدیمش همین‌طور مامان. اما الان بی‌علاقه نیستم و دوست دارم بازیگری را تجربه كنم.

افسر اسدی: می‌دانم و مطمئنم هامون استعداد بازیگری دارد و حتی شاید این استعدادش از من و پدرش هم بیشتر باشد اما من هرگز اهل این نبوده‌ام كه پسرم را برای کار به كسی توصیه كنم.

هامون همت: نه مامان و نه بابا هیچ‌وقت مرا به كسی برای بازیگری توصیه نكرده‌اند در حالی كه این اتفاق در بین بازیگران تقریبا عادی است؛ مثلا بعضی كارگردان‌ها یا بازیگران فرزندان‌شان را به زور جلوی دوربین می‌آورند و وقتی بازی‌شان را می‌بینید از شدت تصنعی بودن خنده‌تان می‌گیرد.