جدیدترین شیوه‌های تنبیه دانش آموزان!
خیلی‌هایمان فکر می‌کنیم دیگر عصر خودکار لای انگشت دانش‌آموزان گذاشتن، فلک کردن و کتک خوردن با خط کش تمام شده است. البته شکل و شمایل تنبیه‌های امروز با تنبیه‌های گذشته خیلی فرق کرده است. آن زمان این تنبیه‌ها چیز عجیب و غریبی نبود، تقریباً همه دانش‌آموزان می‌دانستند که اگر درس نخوانند کتک می‌خورند اما حالا وضعیت فرق کرده است.
خیلی‌هایمان فکر می‌کنیم دیگر عصر خودکار لای انگشت دانش‌آموزان گذاشتن، فلک کردن و کتک خوردن با خط کش تمام شده است. البته شکل و شمایل تنبیه‌های امروز با تنبیه‌های گذشته خیلی فرق کرده است. آن زمان این تنبیه‌ها چیز عجیب و غریبی نبود، تقریباً همه دانش‌آموزان می‌دانستند که اگر درس نخوانند کتک می‌خورند اما حالا وضعیت فرق کرده است.
نظام تعلیم و تربیت، تنبیه بدنی در مدرسه را غیرقانونی اعلام کرده تا جایی‌که هیچ دانش‌آموزی حتی صدای بلند معلم را برنمی‌تابد. با این حال گهگاه از گوشه و کنار کشور خبرهایی مبنی بر آزار و اذیت دانش‌آموزان به شیوه‌های مختلف به گوش می‌رسد.
این روزها اخبار و تصاویر مختلفی درباره تنبیه دانش‌آموزان در مدارس کشور منتشر شده است. از فیلم کتک خوردن دانش‌آموز هنرستانی مدرسه الیگودرز گرفته تا فیلم دو دانش‌آموز خرم‌آبادی که معلم مجبورشان میکند محکم به گوش یکدیگر سیلی بزنند؛ البته این خشونت فقط از سوی معلمان نیست.
برخی وقتها خبرهایی می‌شنویم که نشان می‌دهد دانش‌آموزان هم معلم خود را مورد خشونت قرار داده‌اند. سال گذشته بود که دانش‌آموزی در یکی از مدارس بروجرد، معلمش را با سلاح سرد کشت.
او در جریان بازپرسی‌ها گفته بود معلمش را به خاطر تحقیرهایش هدف قرار داده، هرچند که قصد کشتن معلم را نداشته است. با این همه این سؤال مطرح میشود که آیا این اتفاقات نشان از شیوع خشونت در مدارس دارد؟ با اینکه دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش معتقد است که «تنبیه در مدارس زیاد نشده این موارد هم که منتشر شده فقط به خاطر وجود و تعدد رسانه‌های مجازی است.»
اما حرف‌های چند دانش‌آموز نشان از آن دارد که همچنان تنبیه در مدارس کشور وجود دارد. محمد دانش‌آموز رشته ریاضی است، او در یکی از مدارس دولتی تهران درس می‌خواند و درباره انواع و اقسام خشونت‌های فیزیکی و کلامی در مدرسه‌اش برای ما می‌گوید: «بیشتر مواقع معاون مدرسه، دانش‌آموزانی را که درس نمی‌خوانند یا تخلفی انجام می‌دهند تحقیر میکند. معلم‌های مدرسه اما بیشتر دانش‌آموزان را تحقیر میکنند. مثلاً اگر شیطنتی در کلاس انجام دهیم ما را نادیده میگیرند یا با نیش و کنایه با ما حرف می‌زنند. این را هم بگویم که پدر و مادرها به‌شدت مراقب هستند که ما کتک نخوریم. اما برخی وقتها حاضریم کتک بخوریم اما تحقیر و توهین نشنویم.»
فاطمه دانش‌آموز علوم انسانی هم می‌گوید: «معلم‌های مدرسه ما بیشتر اهل نیش و کنایه هستند. تا حالا کتک نخوردیم اما بی‌احترامی دیده و شنیده‌ایم.»
آنطور که کارشناسان تعلیم و تربیت می‌گویند، تنبیه دانش‌آموزان در کلانشهرها شکل و شمایلش تغییر پیدا کرده است. این هم به خاطر نظارت جدی است که خانواده‌ها بر وضعیت دانش‌آموزانشان دارند.
محمد نیک‌نژاد عضو کانون صنفی معلمان این موضوع را تأیید میکند و می‌گوید: «در بسیاری از مدارس تحقیر کردن دانش‌آموزان و تنبیه فیزیکی جایش را به توهین‌های لفظی داده است، درحقیقت شیوه امروزی و مدرن تنبیه بدنی شامل تبعیض بین دانش‌آموزان، لحن گفتاری و رفتاری توهین‌آمیز به دانش‌آموز خاطی یا ضعیف است که بسیار دردناک‌تر از تنبیهات جسمی است. اثرات این نوع تنبیه‌ها همیشه با دانش‌آموز می‌ماند.»
تنبیه دانش‌آموز جرم است
خشونت‌های کلامی و بدنی در حالی در مدارس کشور همچنان وجود دارد که براساس قانون، تنبیه بدنی جرم تلقی میشود. مطابق ماده ۷۷ آئین‌نامه انضباطی مدارس، هرگونه تنبیه از قبیل اهانت، تنبیه بدنی و تعیین تکالیف درسی فقط با هدف تنبیه ممنوع است.
موضوعی که مهدی نوید ادهم، دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش هم بر آن تأکید میکند و به خبرنگار «ایران» می‌گوید: «متأسفانه در برخی مواقع شاهد هستیم که معلمی با بدترین حالت با دانش‌آموز برخورد میکند. از نظر ما این‌گونه رفتار غیرقابل قبول است و با معلمان خاطی وزارت آموزش و پرورش برخورد جدی خواهد داشت. درباره معلم الیگودرزی این اتفاق افتاد و وی از مدرسه تا زمان بررسی پرونده‌اش اخراج شد».
وی تأکید میکند: «تنبیه بدنی به هر شکلی ممنوع است و اگر کسی خلاف آن عمل کند تخلف کرده و جریمه میشود و بر اساس ضوابط و قوانین پیش‌بینی شده متخلفان به هیأت تخلفات اداری معرفی می‌شوند.»
ادهم با تأکید بر اینکه "خشونت در مدارس کشور افزایش نداشته است"، می‌افزاید: «اگر دانش‌آموزی در مدرسه تنبیه شد، خانواده‌ها می‌توانند به دفتر رسیدگی به شکایت مردمی آموزش و پرورش مراجعه کنند و مسئولان منطقه موظف هستند که نسبت به این موضوع واکنش نشان دهند.»
به گفته او از بیش از یک میلیون معلم و فرهنگی شاغل در آموزش و پرورش، تعداد بسیار اندکی هستند که دست به تنبیه بدنی دانش‌آموزان می‌زنند و نباید این مسأله را عمومیت داد و به پای کل جامعه معلمی کشور نوشت. همچنین قبول ندارم مدارس ما خشن شده است. در سال‌های قبل شرایط برای دانش‌آموزان سخت‌تر بود و حالا خیلی از خانواده‌ها و دانش‌آموزان به حق و حقوقشان آشنا شده‌اند.
پسران بیشتر تنبیه می‌شوند
آنطور که کارشناسان تعلیم و تربیت می‌گویند، تنبیه عزت نفس دانش‌آموزان را پایین می‌آورد و او را پرخاشگر میکند تا جایی که دانش‌آموز علاقه‌اش را نسبت به درس و مدرسه از دست می‌دهد. موضوعی که مورد اشاره محمد نیک‌نژاد هم است: «تنبیه بدنی دارای تأثیرات روانی بسیاری بر روان دانش‌آموز است. نخستین تأثیرش این است که دانش‌آموز از درس و مدرسه فراری میشود. به عنوان معلم مدرسه می‌گویم شاگردانی که در مدرسه تنبیه بدنی می‌شوند نسبت به دیگر دانش‌آموزان پرخاشگر و عصبی‌تر هستند؛ ضمن اینکه از معلمش هم متنفر میشود. در کلاس‌هایی که معلم تنبیه بدنی میکند، پرخاشگری و جنگ و دعوا در میان دانش‌آموزان یک الگوی رفتاری رایج و شایع است. کودک یا نوجوانی که سیلی می‌خورد، به هنگامی که در موضع نفوذ و اعمال قدرت باشد، به دیگران سیلی خواهد زد. اینها همه تبعات پرخاشگری فیزیکی معلم در مدرسه است. البته هم‌اکنون بیشتر دانش‌آموزان از سوی معلم‌های خود «تحقیر» می‌شوند که این نوع تنبیه به مراتب بدتر از تنبیه فیزیکی است.»
البته کارشناسان تعلیم و تربیت معتقدند، خشونت در فضای مدارس دخترانه بسیار پایین‌تر است و دختران اکثراً با معلم‌ها و کادر مدرسه رابطه‌ای همدلانه پیدا میکنند. رفتارهای دختران آرامتر از پسران است با وجود این نمی‌توان به طور کامل تنبیه در مدارس دخترانه را در نظر نگرفت، چراکه ممکن است این تنبیه‌ها با خشونتی کمتر از مدارس پسرانه و به گونه دیگری انجام شود. آنطور که نیک‌نژاد می‌گوید، تنبیه بدنی در مدارس پسرانه بیشتر از مدارس دخترانه است.
این معلم آموزش و پرورش معتقد است: «رفتارهای خشونت‌آمیز حتی بین دانش‌آموزان پسر بیشتر از دختران است؛ آن هم به علت روحیه پرخاشگرایانه‌ای است که پسران بیشتر از دختران دارند. البته دختران بیش از پسران عادت به تعریف اتفاقات رخ‌داده درون مدرسه برای والدینشان را دارند، در حالی که پسران حتی ممکن است به‌دلیل این‌کار مورد تمسخر همکلاسی‌هایشان قرار بگیرند.»
با این حال، نگاه اصلی او به ضعف ساختاری آموزش و پرورش است: «برخی از کلاسهای مدارس خصوصاً مدارس دولتی با ۴۰ دانش‌آموز برگزار میشود. این امر به خودی خود آستانه تحمل دانش‌آموز و معلم را پایین می‌آورد».
نظام تعلیم و تربیت، تنبیه بدنی در مدرسه را غیرقانونی اعلام کرده تا جایی‌که هیچ دانش‌آموزی حتی صدای بلند معلم را برنمی‌تابد. با این حال گهگاه از گوشه و کنار کشور خبرهایی مبنی بر آزار و اذیت دانش‌آموزان به شیوه‌های مختلف به گوش می‌رسد.
این روزها اخبار و تصاویر مختلفی درباره تنبیه دانش‌آموزان در مدارس کشور منتشر شده است. از فیلم کتک خوردن دانش‌آموز هنرستانی مدرسه الیگودرز گرفته تا فیلم دو دانش‌آموز خرم‌آبادی که معلم مجبورشان میکند محکم به گوش یکدیگر سیلی بزنند؛ البته این خشونت فقط از سوی معلمان نیست.
برخی وقتها خبرهایی می‌شنویم که نشان می‌دهد دانش‌آموزان هم معلم خود را مورد خشونت قرار داده‌اند. سال گذشته بود که دانش‌آموزی در یکی از مدارس بروجرد، معلمش را با سلاح سرد کشت.
او در جریان بازپرسی‌ها گفته بود معلمش را به خاطر تحقیرهایش هدف قرار داده، هرچند که قصد کشتن معلم را نداشته است. با این همه این سؤال مطرح میشود که آیا این اتفاقات نشان از شیوع خشونت در مدارس دارد؟ با اینکه دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش معتقد است که «تنبیه در مدارس زیاد نشده این موارد هم که منتشر شده فقط به خاطر وجود و تعدد رسانه‌های مجازی است.»
اما حرف‌های چند دانش‌آموز نشان از آن دارد که همچنان تنبیه در مدارس کشور وجود دارد. محمد دانش‌آموز رشته ریاضی است، او در یکی از مدارس دولتی تهران درس می‌خواند و درباره انواع و اقسام خشونت‌های فیزیکی و کلامی در مدرسه‌اش برای ما می‌گوید: «بیشتر مواقع معاون مدرسه، دانش‌آموزانی را که درس نمی‌خوانند یا تخلفی انجام می‌دهند تحقیر میکند. معلم‌های مدرسه اما بیشتر دانش‌آموزان را تحقیر میکنند. مثلاً اگر شیطنتی در کلاس انجام دهیم ما را نادیده میگیرند یا با نیش و کنایه با ما حرف می‌زنند. این را هم بگویم که پدر و مادرها به‌شدت مراقب هستند که ما کتک نخوریم. اما برخی وقتها حاضریم کتک بخوریم اما تحقیر و توهین نشنویم.»
فاطمه دانش‌آموز علوم انسانی هم می‌گوید: «معلم‌های مدرسه ما بیشتر اهل نیش و کنایه هستند. تا حالا کتک نخوردیم اما بی‌احترامی دیده و شنیده‌ایم.»
آنطور که کارشناسان تعلیم و تربیت می‌گویند، تنبیه دانش‌آموزان در کلانشهرها شکل و شمایلش تغییر پیدا کرده است. این هم به خاطر نظارت جدی است که خانواده‌ها بر وضعیت دانش‌آموزانشان دارند.
محمد نیک‌نژاد عضو کانون صنفی معلمان این موضوع را تأیید میکند و می‌گوید: «در بسیاری از مدارس تحقیر کردن دانش‌آموزان و تنبیه فیزیکی جایش را به توهین‌های لفظی داده است، درحقیقت شیوه امروزی و مدرن تنبیه بدنی شامل تبعیض بین دانش‌آموزان، لحن گفتاری و رفتاری توهین‌آمیز به دانش‌آموز خاطی یا ضعیف است که بسیار دردناک‌تر از تنبیهات جسمی است. اثرات این نوع تنبیه‌ها همیشه با دانش‌آموز می‌ماند.»
تنبیه دانش‌آموز جرم است
خشونت‌های کلامی و بدنی در حالی در مدارس کشور همچنان وجود دارد که براساس قانون، تنبیه بدنی جرم تلقی میشود. مطابق ماده ۷۷ آئین‌نامه انضباطی مدارس، هرگونه تنبیه از قبیل اهانت، تنبیه بدنی و تعیین تکالیف درسی فقط با هدف تنبیه ممنوع است.
موضوعی که مهدی نوید ادهم، دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش هم بر آن تأکید میکند و به خبرنگار «ایران» می‌گوید: «متأسفانه در برخی مواقع شاهد هستیم که معلمی با بدترین حالت با دانش‌آموز برخورد میکند. از نظر ما این‌گونه رفتار غیرقابل قبول است و با معلمان خاطی وزارت آموزش و پرورش برخورد جدی خواهد داشت. درباره معلم الیگودرزی این اتفاق افتاد و وی از مدرسه تا زمان بررسی پرونده‌اش اخراج شد».
وی تأکید میکند: «تنبیه بدنی به هر شکلی ممنوع است و اگر کسی خلاف آن عمل کند تخلف کرده و جریمه میشود و بر اساس ضوابط و قوانین پیش‌بینی شده متخلفان به هیأت تخلفات اداری معرفی می‌شوند.»
ادهم با تأکید بر اینکه "خشونت در مدارس کشور افزایش نداشته است"، می‌افزاید: «اگر دانش‌آموزی در مدرسه تنبیه شد، خانواده‌ها می‌توانند به دفتر رسیدگی به شکایت مردمی آموزش و پرورش مراجعه کنند و مسئولان منطقه موظف هستند که نسبت به این موضوع واکنش نشان دهند.»
به گفته او از بیش از یک میلیون معلم و فرهنگی شاغل در آموزش و پرورش، تعداد بسیار اندکی هستند که دست به تنبیه بدنی دانش‌آموزان می‌زنند و نباید این مسأله را عمومیت داد و به پای کل جامعه معلمی کشور نوشت. همچنین قبول ندارم مدارس ما خشن شده است. در سال‌های قبل شرایط برای دانش‌آموزان سخت‌تر بود و حالا خیلی از خانواده‌ها و دانش‌آموزان به حق و حقوقشان آشنا شده‌اند.
پسران بیشتر تنبیه می‌شوند
آنطور که کارشناسان تعلیم و تربیت می‌گویند، تنبیه عزت نفس دانش‌آموزان را پایین می‌آورد و او را پرخاشگر میکند تا جایی که دانش‌آموز علاقه‌اش را نسبت به درس و مدرسه از دست می‌دهد. موضوعی که مورد اشاره محمد نیک‌نژاد هم است: «تنبیه بدنی دارای تأثیرات روانی بسیاری بر روان دانش‌آموز است. نخستین تأثیرش این است که دانش‌آموز از درس و مدرسه فراری میشود. به عنوان معلم مدرسه می‌گویم شاگردانی که در مدرسه تنبیه بدنی می‌شوند نسبت به دیگر دانش‌آموزان پرخاشگر و عصبی‌تر هستند؛ ضمن اینکه از معلمش هم متنفر میشود. در کلاس‌هایی که معلم تنبیه بدنی میکند، پرخاشگری و جنگ و دعوا در میان دانش‌آموزان یک الگوی رفتاری رایج و شایع است. کودک یا نوجوانی که سیلی می‌خورد، به هنگامی که در موضع نفوذ و اعمال قدرت باشد، به دیگران سیلی خواهد زد. اینها همه تبعات پرخاشگری فیزیکی معلم در مدرسه است. البته هم‌اکنون بیشتر دانش‌آموزان از سوی معلم‌های خود «تحقیر» می‌شوند که این نوع تنبیه به مراتب بدتر از تنبیه فیزیکی است.»
البته کارشناسان تعلیم و تربیت معتقدند، خشونت در فضای مدارس دخترانه بسیار پایین‌تر است و دختران اکثراً با معلم‌ها و کادر مدرسه رابطه‌ای همدلانه پیدا میکنند. رفتارهای دختران آرامتر از پسران است با وجود این نمی‌توان به طور کامل تنبیه در مدارس دخترانه را در نظر نگرفت، چراکه ممکن است این تنبیه‌ها با خشونتی کمتر از مدارس پسرانه و به گونه دیگری انجام شود. آنطور که نیک‌نژاد می‌گوید، تنبیه بدنی در مدارس پسرانه بیشتر از مدارس دخترانه است.
این معلم آموزش و پرورش معتقد است: «رفتارهای خشونت‌آمیز حتی بین دانش‌آموزان پسر بیشتر از دختران است؛ آن هم به علت روحیه پرخاشگرایانه‌ای است که پسران بیشتر از دختران دارند. البته دختران بیش از پسران عادت به تعریف اتفاقات رخ‌داده درون مدرسه برای والدینشان را دارند، در حالی که پسران حتی ممکن است به‌دلیل این‌کار مورد تمسخر همکلاسی‌هایشان قرار بگیرند.»
با این حال، نگاه اصلی او به ضعف ساختاری آموزش و پرورش است: «برخی از کلاسهای مدارس خصوصاً مدارس دولتی با ۴۰ دانش‌آموز برگزار میشود. این امر به خودی خود آستانه تحمل دانش‌آموز و معلم را پایین می‌آورد».
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
باسلام-
ممنوعیت تنبیه بسیار درست و منطقیه-از طرف دیگه اخراج دانش آموزان هم نفی شده-اما این وسط تکلیف دانش آموزانی که انواع تخلفات از جمله حرکات خارج عرف و شرع و بعضا غیر اخلاقی انجام میده و تمام دانش آموزان و کادر مدرسه رو کلافه کرده چیه؟
تکلیف دانش آموزی که هر روز به ضرب و شتم سایر دانش آموزان می پردازه چیه؟
آیا مسئولینی که قوانین روشنی در این مورد بیان نمی کنند حاضر میشن فرزندانشون رو در چنین کلاس ها و مدارسی نام نویسی کنند؟
مردودی را برداشتن اینم عواقبش .
خانواده ها برای راحتی و خودخواهی خودشان بدترین رفتارها و بداخلاقی فرزندانشان را در بیرون خانه یا مدرسه نادیده میگیرند معلمی که در دبیرستان از اولین جلسه کلاس با چند دانش آموز بی اخلاق و بد کردار مواجه است که برای نشان دادن خود حتی در همان یک ماه اول سال حاضرند با معلم کلاس خود درگیر شوند یا بلایی سر ماشین شیشه ای منزل و خانواده او بیاورند چگونه باید با این دانش آموزان برخورد کند تا در آخر سال هم از لحاظ جانی سرسلامت بدر برد و هم در قبال دیگر دانش آموزان هم مسئولیتش را انجام داده باشد آن هم با توجه سختی بسیار بالای این شغل و عدم تامین مالی همکاران خوب و دلسوز ما.
اگز ارباب رجوعی در دیگر ادارات با لفظ غیر مودبانه با کارمند برخورد کند سریعا تحویل حراست و مراجع قانونی میشود اما در کل سیستم آموزش و پرورش اگر دانش آموزی دبیر خود را در مدرسه یا بیرون از آن کتک بزند کسی حال دبیر را هم نمیپرسد اما اگز دبیری به دانش آموزی تو بگوید رسانه های بیکار و زرد این کشور سریعا مانند اینکه یک جنایتکار جنگی را پیدا کرده باشند رفتار میکنند که البته این مربوط با سابقه ذهنی مسئولین رسانه ها از نمرات گرفته شده در طول تحصیلشان میباشد.
خانواده ها برای راحتی و خودخواهی خودشان بدترین رفتارها و بداخلاقی فرزندانشان را در بیرون خانه یا مدرسه نادیده میگیرند معلمی که در دبیرستان از اولین جلسه کلاس با چند دانش آموز بی اخلاق و بد کردار مواجه است که برای نشان دادن خود حتی در همان یک ماه اول سال حاضرند با معلم کلاس خود درگیر شوند یا بلایی سر ماشین شیشه ای منزل و خانواده او بیاورند چگونه باید با این دانش آموزان برخورد کند تا در آخر سال هم از لحاظ جانی سرسلامت بدر برد و هم در قبال دیگر دانش آموزان هم مسئولیتش را انجام داده باشد آن هم با توجه سختی بسیار بالای این شغل و عدم تامین مالی همکاران خوب و دلسوز ما.
اگز ارباب رجوعی در دیگر ادارات با لفظ غیر مودبانه با کارمند برخورد کند سریعا تحویل حراست و مراجع قانونی میشود اما در کل سیستم آموزش و پرورش اگر دانش آموزی دبیر خود را در مدرسه یا بیرون از آن کتک بزند کسی حال دبیر را هم نمیپرسد اما اگز دبیری به دانش آموزی تو بگوید رسانه های بیکار و زرد این کشور سریعا مانند اینکه یک جنایتکار جنگی را پیدا کرده باشند رفتار میکنند که البته این مربوط با سابقه ذهنی مسئولین رسانه ها از نمرات گرفته شده در طول تحصیلشان میباشد.
دانش آموز عزیز،
هر اجتماع و محیطی قوانین خودشو داره،طبیعی هستش اگه شما به قوانین اجتماعی بی احترامی کنید، باید انتظار اینو داشته باشید که با شما برخورد خواهد شد و مطمعناً خوشایند شما نخواهد بود.
آیا میدانید چرا دانش آموزان دهه سی وچهل و پنجاه بار سنگین و شرایط بهرانی مدیریت و اداره همه جانبه کشور رو در دست دارند.
برای یادگیری صحیح بر اساس اصول روان شناسی آزمایشکاهی، یعنی اصولی که بصورت تجربی تایید و بر آن تاکید شده است هم تقویت و هم تنبیه به صورت های "مثبت" و "منفی" موثرند. اینکه در چه چهارچوبی و جگونه انواع تقویت ها و تنبیه های مثبت را باید اعمال کرد بحث دیگری است که روان شناسان باید به آن بپردازند. امیدواریم روان شناسان مجرب کشور بیشتر در برنامه ریزی های تربیتی به کار گرفته شوند.
امیدوارم معلمان کمی بیشتر دلسوزی کرده تا دانش آموزان به عشق دیدن معلمشان با عجله از منزل بیرون بیان و راهیه مدرسه بشن، نه اینکه از رفتن به مدرسه خودداری کنند، تنبیه دانش آموزان رو به هیچ وجه صلاح نمیدانم
پاسخ ها
. تنبیه در کنار تشویق لازمه . حالا اگه تنبیه بدنی هم ممنوع باشه بایدتنبیههای دیگری مثل جریمه و اخراج از مدرسه جایگزین بشه.
وجود یک یا دو تادانش اموز بیانظباط در کلاس تمام انرژی معلم رومیگریه. انرژی که باید صرف تمرکز معلم بر مطالب بشه. واین کاریعنی ضایع کردن حق بقیه دانش اموزان
متاسفم برای معلمینی که میان و از روش بد و عصر حجری تنبیه دانش آموزان دفاع هم می کنند .
یه چیزی که از دورا راهنمایی به خاطر دارم و هیچ وقت از یادم نمیره همکلاسی هست که بچه بی تربیت و لوس یکی از معلمین مدرسه مون بود می تونم بگم هیچ بویی از ادب و تربیت نبره بود و به خاطر این که فرزند معلم مدرسه بود هیچ کس هم چیزی بهش نمی گفت و همیشه دیگران به خاطر اون تنبیه می شدند این معلمین چرا فکر می کنند دیگران بلد نیستن بچه تربیت کنند بجز اونها
واقعا متاسفم برای والدینی که هیچ وقتی برای تربیت بچه‌های خود نمیزارن و انتظار دارن معلم بدون هيچگونه اعمال خشونت و با مهربانی کامل ودر ناز و خوشی بچه های اونا رو تربیت کند. عزیزان معلم هم یک گوشه‌ای از کار تربیتی را به عهده داره و بیشتر کارتربیتی با خانواده و جامعه و دوستان و…… است جامعه‌ی ما هميشه دچار افراط و تفريط می‌شه نه اون تنبیه بدنی کودکان دهه های گذشته و نه این آزادی بچه های الان. اون متخصصی که میاد اظهار نظر میکنه و معلمان را محکوم کرده وژست روشنفکری میگیره باید بدون باید همه عوامل با هم رشد کنه نه فقط انتظار از معلمان داشت. شما نمیدونید که ما معلمان چه زجری میکشیم که دانش آموزان نه به درس اهمیت می‌دهند نه به اخلاق و خیلی راحت معلم ودرس،رو مسخره میکنن و گاها تهدید که اگه میتونی برخورد بکن که آبروت را می‌بریم. و دنبال سوژه میگردن. وگرنه برادر جان ما هم دانش آموزان بودیم و دانش آموز داریم دلمان نمی خواد کسی اذیت وتنبیه بکند ولی همه‌ی شرایط را در نظر بگیرید و بعد قضاوت کنید
پاسخ ها
اون متخصصی که میاد اظهار نظر میکنه و معلمان را محکوم .....کرده وژست روشنفکری میگیره باید
باید اونو بیارندسرکلاس وبهش بگندفقط یه روز یک کلاس رو اداره کن ..بعدا دیگه
در کشور های توسعه یافته مشکل تنبیه بدنی و روانی حل شده معلم شیوه صحیح برخورد با کودکان و نوجوانان را می آموزد و کلاسهای متعدد روانشناسی را طی میکند و در صورت تابید صلاحیت دولت سرنوشت دانش آموز در دست او می سپارد و هر سال کارکرد معلم ارزش گذاری می شود و اگر در ارزش گذاری نمره قبولی کسب کند به کار خود ادامه می دهد در غیر اینصورت یا باید دوباره آموزش ببیند یا شغل جدیدی انتخاب نماید اما در کشور ما ظاهرا کم اهمیت ترین شغل معلمی است استخدام که شدی بتاز تا ته
متءسفانه برخي از معلمين از تنبيهات ديگري استفاده مي كنند كه بسيار بدتر از تنبيه بدني است . و آن اينكه روح بچه را مورد آزار قرار مي دهند .
اگر بچه اي درس نخواند با بدترين توهين ها با او برخورد و شخصيتش را پيش بقيه خرد مي كنند ، بعضي وقتها حرفهاي زشت مي زنند و بدتر از همه نمره هاي صفر و يك براي آنها مي گذارند.
خدا لعنت كند معلمي كه براي پول كار مي كند و در يك مدرسه دولتي براي اينكه دانش آموزانش به كلاس خصوصي او بيايند نمره كم به آنها ميدهد و مي گويد من كلاس خصوصي هم دارم و براي جبران ضعفهاي درسي مي توانيد به كلاس خصوصي من بياييد ؟؟؟؟؟؟
تو اگر معلم خوبي بودي توي همين كلاس درس همه را متوجه مي كردي نه اينكه براي بچه كلاس خصوصي بگذاري.
بچه اي كه هر بار توي كلاس اعلام آمادگي براي پاسخ دادن به دروس مي كند و معلم به او توجه نمي كند و به نورچشمي هاي خودش در كلاس بها مي دهد آيا براي اين بچه هيچ تمركز و اشتياقي از بعد روحي و رواني براي رفع نواقص و ضعفهاي درسي خودش مي ماند.