چرا روحانی به آلمان نرفت؟
رسانه های خبری به بررسی قراردادهای تجاری مختلف ایران با ایتالیا و فرانسه در سفر اخیر رییس جمهور به این دو کشور پرداخته اند.
روزنامه هفت صبح - ابوالفضل الله دادی: رسانه های خبری به بررسی قراردادهای تجاری مختلف ایران با ایتالیا و فرانسه در سفر اخیر رییس جمهور به این دو کشور پرداخته اند. حجم بالای این قراردادها باعث شده است که آلمانی ها به شدت از تعلل آنگلا مرکل انتقاد کنند؛ خانم صدر اعظم اما در مورد دعوت از روحانی به برلین نظر دیگری دارد.
در روزهایی که مذاکرات هسته ای ایران و کشورهای 1+5 در حال برگزاری بود، مقامات فرانسوی برای ما ایرانی ها منفورترین چهره خود را به نمایش گذاشتند. دار و دسته لوران فابیوس، وزیر امور خارجه فرانسه برای این که نشان دهند به منافع اسرائیل و کشورهایی همچون عربستان سعودی پایبند هستند و دل آنها را به دست آورند، تا جایی که توانستند در مذاکرات سنگ اندازی کردند و چندین بار جلوی به نتیجه رسیدن گفتگوها را گرفتند.
اقدامات فابیوس و رفقا به مذاق ایرانی ها خوش نیامد، به حدی که در شبکه های اجتماعی حملات سختی علیه او و کشورش کلید خورد.
اکنون و پس از اجرایی شدن برجام اما این فرانسوی ها هستند که قراردادهای میلیاردی با ایران را ثبت می کنند و لبخندهایی حاکی از خشنودی و رضایت تحویل دوربین های رسانه های خبری می دهند.
فرانسوی ها حتی در زمان مذاکرات و با اولین نشانه هایی که از دستیابی به توافق دیدند، خود را به تهران رساندند تا زمینه را برای فعالیت های اقتصادی خود پس از توافق آماده کنند؛ نمونه اش سفر هیات تجاری 116 نفره بازرگانان فرانسوی در ژانویه 2014 و تنها چند روز پس از امضای توافق موقت هسته ای.
حالا و پس از اجرایی شدن برجام نیز کمپانی «پژو» نخستین شرکت اروپایی است که اولین قرارداد لازم الاجرا را پس از لغو تحریم ها با ایران امضا می کند. فرانسه در این میان اما تنها نیست. ایتالیا نیز - که البته در جریان مذاکرات سخت و فشرده ماه های گذشته نقش چندانی نداشت - دیگر کشوری است که به عنوان نخستین کشور اروپایی میزبان رییس جمهور روحانی و هیات همراه پرشمار او می شود. رم در جریان سفر روحانی قراردادهایی با مبلغ نزدیک به 19 میلیارد دلار با تهران امضا کرد.
همه این موارد نشان می دهد که فضای جدیدی در اقتصاد ایران اتفاق افتاده که شرکای قدیمی همچون چین که از فرصت تحریم ها نهایت استفاده را بردند، اندک اندک جای خود را به کشورهای اروپایی می دهند.
در این میان اما یک نکته باعث شگفتی است. اگرچه کمپانی های آمریکایی نیز از قافله فرصت اقتصادی ایران پسابرجام عقب مانده اند و حتی اعتراض «دونالد ترامپ» یکی از مخالفان سرسخت برجام و ایران را در پی داشته است، تعلل شرکت های آلمانی نیز علامت سوال بزرگی برای کارشناسان ایجاد کرده است.
آلمان همواره یکی از شرکای تجاری قدرتمند ایران بوده و حتی گفته می شد در دوران تحریم نیز راه های مبادله تجاری خود با تهران را باز نگه داشته بود. اکنون اما خبری از ژرمن در عقد قراردادهای رنگارنگ اقتصادی با ایران نیست. تعلل «انگلا مرکل» صدراعظم آلمان از یک سو و خیز بلند تجار فرانسوی و ایتالیایی از سوی دیگر باعث شده است صاحبان صنایع آلمانی را به این فکر بیندازد که چرا دولت آلمان از روحانی برای سفر به برلین دعوت نکرده است.
در حالی که «زیگمار گابریل» وزیر اقتصاد آلمان مشتاقانه در پی دعوت روحانی به پایتخت آلمان و استفاده از شرایط پسابرجام است، یک نفر چنین نظری نداشته و مانع این دعوت شده است: آنگلا مرکل.
مجله آلمانی «اشپیگل» در مطلبی که بخشی از آن روی وب سایت «اشپیگل آنلاین» نیز منتشر شده است به دلیل تعلل مرکل از دعوت از روحانی پرداخته است.
سفر رییس جمهور حسن روحانی به ایتالیا و فرانسه، اولین سفر یک رییس جمهور ایران به اروپا در 17 سال گذشته بود. به خاطر زمان بندی این سفر که 10 روز پس از اجرای برجام صورت گرفت، هیات ایرانی دیدارهای متعددی با تجار در رم و پاریس داشت.
قبل از اعمال تحریم های یکجانبه علیه تهران در سال 2010، کشورهای اروپایی بزرگترین شرکای تجاری ایران بودند. ماشین آلات، تجهیزات حمل و نقل، کالاهای صنعتی و شیمایی اروپا، یک سوم واردات ایران را تشکیل می دادند. علاوه بر این تا سال 2012، یعنی زمانی که تحریم های نفتی اعمال شد، اتحادیه اروپا روزانه 600 هزار بشکه نفت از ایران می خرید که این میزان 90 درصد واردات اتحادیه اروپا از ایران را تشکیل می داد.
ایتالیا یکی از سه وارد کننده اصلی نفت خام ایران بود (دو کشور دیگر اسپانیا و یونان بودند) که 10 درصد نیازش به نفت خام را از ایران وارد می کرد. صنایع ایتالیایی از قبیل «دانیلی»، «آنسالدو»، «فیات» و «انی» غول انرژی، حتی در سال اول تحریم ها در ایران حضور داشتند اما سپس تصمیم گرفتند از این کشور خارج شوند.
از سوی دیگر فرانسه، صنعت اتومبیل سازی ایران را در انحصار خود داشت و شرکت هایی همچون رنو و پژو حضور قوی در این کشور داشتند. بنابراین حضور هیات تجاری 120 نفری ایران و تعامل مجدد با تجار اروپایی اتفاقی نیست. هم ایتالیا و هم فرانسه با دقت تحولات مربوط به پرونده هسته ای را رصد می کردند و هر زمان که سیگنالی مثبت مبنی بر لغو تحریم ها دیده می شد، هیات های اقتتصادی بزرگی به تهران می فرستادند تا شرایط را برای فرصت های تجاری در آینده بررسی کنند.
فرانسه حتی در ژانویه 2014، یعنی درست پس از امضای توافق موقت هسته ای، هیات تجاری 116 نفره ای از شرکت های بزرگ فرانسوی را به ایران فرستاد. اکنون و با اجرای کامل برجام و لغو تحریم های هسته ای اتحادیه اروپا و ایالات متحده، ایران برای اولین بار در شش سال اخیر می تواند به طور جدی با ایتالیا و فرانسه وارد تجارت شود.
هنگام اقامت روحانی در رم، ایران قراردادهایی به ارزش 18.4 میلیارد دلار با شرکت های ایتالیایی امضا کرد. این قراردادها شامل قرارداد چهار میلیارد دلاری با شرکت خدمات نفتی سایپم و شش میلیارد دلاری با شرکت فولاد دانیلی می شود. اتفاق مشابهی هم هنگام اقامت روحانی در پاریس افتاد. مدت کوتاهی پس از ورود روحانی به پاریس، او به همراه تعدادی از وزرای کابینه اش در نشست سندیکای کارفرمایان فرانسه شرکت کرد. در این نشست بیژن زنگنه، وزیر نفت هم که اخیرا گفته بود توتال علاقمند است تا 150 هزار تا 200 هزار بشکه نفت در روز از ایران بخرد، حضور داشت.
شرکت پژو هم طرح مشترکی با شرکت ایران خودرو به ارزش 600 میلیون دلار برای تولید سالانه 200 هزار دستگاه اتومبیل امضا کرد. شرکت پژو با این قرارداد اولین شرکت غربی است که بعد از لغو تحریم ها قراردادی لازم الاجرا با ایرانی ها امضا می کند. دو طرف همچنین درباره قرارداد خرید 114 فروند هواپیمای ایرباس هم مذاکره کردند.
این قراردادها باعث شده است که تجار و سیاستمداران آلمانی، «آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان را مورد شدیدترین انتقادها قرار دهند که چرا او روحانی را به برلین دعوت نکرده است.
مجله «اشپیگل» در گزارشی اختصاصی به اختلاف نظر بین آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان و زیگمار گابریل، وزیر اقتصاد این کشور بر سر دعوت از حسن روحانی، رییس جمهور ایران پرداخته است. اشپیگل نوشته بر اساس اطلاعاتی که دریافت کرده است، زیگمار گابریل، معاون مرکل از حزب سوسیال دموکرات آلمان موافق این دعوت است، به ویژه بعد از آنکه جو کیسر، رییس شرکت زیمنس در دیداری در حاشیه نشست مجمع جهانی اقتصاد در شهر داووس سوییس بر لزوم وقوع هر چه سریع تر چنین دیداری تاکید کرد.
گابریل تصور می کند که این دیدار باید انجام گیرد، در غیر این صورت اقتصاد آلمان در هماوردی بر سر مناسبات سودآور با ایران عقب خواهد ماند. با این حال آنگلا مرکل از حزب دموکرات مسیحی برخلاف گابریل اعتقادی به ضرورت دیدار هر چه سریع تر روحانی از برلین ندارد. بنا بر اطلاعات کسب شده از محافل نزدیک به صدراعظم آلمان، او مدعی است که ایران همچنان از حزب الله لبنان دفاع و کماکان اسرائیل را تهدید و لبنان را بی ثبات می کند و علاوه بر این ایران، اسرائیل را به رسمیت نمی شناسد.
در دفتر صدراعظم آلمان دیدار و گفتگوی فرانک والتر اشتاین مایر، وزیر خارجه با سران جمهوری اسلامی ایران به دلیل نقش پر اهمیت ایران در منطقه مثبت تلقی می شود اما مرکل در رقابتی که بر سر دیدار روحانی در اروپا به راه افتاده شرکت نخواهد کرد.
در روزهایی که مذاکرات هسته ای ایران و کشورهای 1+5 در حال برگزاری بود، مقامات فرانسوی برای ما ایرانی ها منفورترین چهره خود را به نمایش گذاشتند. دار و دسته لوران فابیوس، وزیر امور خارجه فرانسه برای این که نشان دهند به منافع اسرائیل و کشورهایی همچون عربستان سعودی پایبند هستند و دل آنها را به دست آورند، تا جایی که توانستند در مذاکرات سنگ اندازی کردند و چندین بار جلوی به نتیجه رسیدن گفتگوها را گرفتند.
اقدامات فابیوس و رفقا به مذاق ایرانی ها خوش نیامد، به حدی که در شبکه های اجتماعی حملات سختی علیه او و کشورش کلید خورد.
اکنون و پس از اجرایی شدن برجام اما این فرانسوی ها هستند که قراردادهای میلیاردی با ایران را ثبت می کنند و لبخندهایی حاکی از خشنودی و رضایت تحویل دوربین های رسانه های خبری می دهند.
فرانسوی ها حتی در زمان مذاکرات و با اولین نشانه هایی که از دستیابی به توافق دیدند، خود را به تهران رساندند تا زمینه را برای فعالیت های اقتصادی خود پس از توافق آماده کنند؛ نمونه اش سفر هیات تجاری 116 نفره بازرگانان فرانسوی در ژانویه 2014 و تنها چند روز پس از امضای توافق موقت هسته ای.
حالا و پس از اجرایی شدن برجام نیز کمپانی «پژو» نخستین شرکت اروپایی است که اولین قرارداد لازم الاجرا را پس از لغو تحریم ها با ایران امضا می کند. فرانسه در این میان اما تنها نیست. ایتالیا نیز - که البته در جریان مذاکرات سخت و فشرده ماه های گذشته نقش چندانی نداشت - دیگر کشوری است که به عنوان نخستین کشور اروپایی میزبان رییس جمهور روحانی و هیات همراه پرشمار او می شود. رم در جریان سفر روحانی قراردادهایی با مبلغ نزدیک به 19 میلیارد دلار با تهران امضا کرد.
همه این موارد نشان می دهد که فضای جدیدی در اقتصاد ایران اتفاق افتاده که شرکای قدیمی همچون چین که از فرصت تحریم ها نهایت استفاده را بردند، اندک اندک جای خود را به کشورهای اروپایی می دهند.
در این میان اما یک نکته باعث شگفتی است. اگرچه کمپانی های آمریکایی نیز از قافله فرصت اقتصادی ایران پسابرجام عقب مانده اند و حتی اعتراض «دونالد ترامپ» یکی از مخالفان سرسخت برجام و ایران را در پی داشته است، تعلل شرکت های آلمانی نیز علامت سوال بزرگی برای کارشناسان ایجاد کرده است.
آلمان همواره یکی از شرکای تجاری قدرتمند ایران بوده و حتی گفته می شد در دوران تحریم نیز راه های مبادله تجاری خود با تهران را باز نگه داشته بود. اکنون اما خبری از ژرمن در عقد قراردادهای رنگارنگ اقتصادی با ایران نیست. تعلل «انگلا مرکل» صدراعظم آلمان از یک سو و خیز بلند تجار فرانسوی و ایتالیایی از سوی دیگر باعث شده است صاحبان صنایع آلمانی را به این فکر بیندازد که چرا دولت آلمان از روحانی برای سفر به برلین دعوت نکرده است.
در حالی که «زیگمار گابریل» وزیر اقتصاد آلمان مشتاقانه در پی دعوت روحانی به پایتخت آلمان و استفاده از شرایط پسابرجام است، یک نفر چنین نظری نداشته و مانع این دعوت شده است: آنگلا مرکل.
مجله آلمانی «اشپیگل» در مطلبی که بخشی از آن روی وب سایت «اشپیگل آنلاین» نیز منتشر شده است به دلیل تعلل مرکل از دعوت از روحانی پرداخته است.
سفر رییس جمهور حسن روحانی به ایتالیا و فرانسه، اولین سفر یک رییس جمهور ایران به اروپا در 17 سال گذشته بود. به خاطر زمان بندی این سفر که 10 روز پس از اجرای برجام صورت گرفت، هیات ایرانی دیدارهای متعددی با تجار در رم و پاریس داشت.
قبل از اعمال تحریم های یکجانبه علیه تهران در سال 2010، کشورهای اروپایی بزرگترین شرکای تجاری ایران بودند. ماشین آلات، تجهیزات حمل و نقل، کالاهای صنعتی و شیمایی اروپا، یک سوم واردات ایران را تشکیل می دادند. علاوه بر این تا سال 2012، یعنی زمانی که تحریم های نفتی اعمال شد، اتحادیه اروپا روزانه 600 هزار بشکه نفت از ایران می خرید که این میزان 90 درصد واردات اتحادیه اروپا از ایران را تشکیل می داد.
ایتالیا یکی از سه وارد کننده اصلی نفت خام ایران بود (دو کشور دیگر اسپانیا و یونان بودند) که 10 درصد نیازش به نفت خام را از ایران وارد می کرد. صنایع ایتالیایی از قبیل «دانیلی»، «آنسالدو»، «فیات» و «انی» غول انرژی، حتی در سال اول تحریم ها در ایران حضور داشتند اما سپس تصمیم گرفتند از این کشور خارج شوند.
از سوی دیگر فرانسه، صنعت اتومبیل سازی ایران را در انحصار خود داشت و شرکت هایی همچون رنو و پژو حضور قوی در این کشور داشتند. بنابراین حضور هیات تجاری 120 نفری ایران و تعامل مجدد با تجار اروپایی اتفاقی نیست. هم ایتالیا و هم فرانسه با دقت تحولات مربوط به پرونده هسته ای را رصد می کردند و هر زمان که سیگنالی مثبت مبنی بر لغو تحریم ها دیده می شد، هیات های اقتتصادی بزرگی به تهران می فرستادند تا شرایط را برای فرصت های تجاری در آینده بررسی کنند.
فرانسه حتی در ژانویه 2014، یعنی درست پس از امضای توافق موقت هسته ای، هیات تجاری 116 نفره ای از شرکت های بزرگ فرانسوی را به ایران فرستاد. اکنون و با اجرای کامل برجام و لغو تحریم های هسته ای اتحادیه اروپا و ایالات متحده، ایران برای اولین بار در شش سال اخیر می تواند به طور جدی با ایتالیا و فرانسه وارد تجارت شود.
هنگام اقامت روحانی در رم، ایران قراردادهایی به ارزش 18.4 میلیارد دلار با شرکت های ایتالیایی امضا کرد. این قراردادها شامل قرارداد چهار میلیارد دلاری با شرکت خدمات نفتی سایپم و شش میلیارد دلاری با شرکت فولاد دانیلی می شود. اتفاق مشابهی هم هنگام اقامت روحانی در پاریس افتاد. مدت کوتاهی پس از ورود روحانی به پاریس، او به همراه تعدادی از وزرای کابینه اش در نشست سندیکای کارفرمایان فرانسه شرکت کرد. در این نشست بیژن زنگنه، وزیر نفت هم که اخیرا گفته بود توتال علاقمند است تا 150 هزار تا 200 هزار بشکه نفت در روز از ایران بخرد، حضور داشت.
شرکت پژو هم طرح مشترکی با شرکت ایران خودرو به ارزش 600 میلیون دلار برای تولید سالانه 200 هزار دستگاه اتومبیل امضا کرد. شرکت پژو با این قرارداد اولین شرکت غربی است که بعد از لغو تحریم ها قراردادی لازم الاجرا با ایرانی ها امضا می کند. دو طرف همچنین درباره قرارداد خرید 114 فروند هواپیمای ایرباس هم مذاکره کردند.
این قراردادها باعث شده است که تجار و سیاستمداران آلمانی، «آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان را مورد شدیدترین انتقادها قرار دهند که چرا او روحانی را به برلین دعوت نکرده است.
مجله «اشپیگل» در گزارشی اختصاصی به اختلاف نظر بین آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان و زیگمار گابریل، وزیر اقتصاد این کشور بر سر دعوت از حسن روحانی، رییس جمهور ایران پرداخته است. اشپیگل نوشته بر اساس اطلاعاتی که دریافت کرده است، زیگمار گابریل، معاون مرکل از حزب سوسیال دموکرات آلمان موافق این دعوت است، به ویژه بعد از آنکه جو کیسر، رییس شرکت زیمنس در دیداری در حاشیه نشست مجمع جهانی اقتصاد در شهر داووس سوییس بر لزوم وقوع هر چه سریع تر چنین دیداری تاکید کرد.
گابریل تصور می کند که این دیدار باید انجام گیرد، در غیر این صورت اقتصاد آلمان در هماوردی بر سر مناسبات سودآور با ایران عقب خواهد ماند. با این حال آنگلا مرکل از حزب دموکرات مسیحی برخلاف گابریل اعتقادی به ضرورت دیدار هر چه سریع تر روحانی از برلین ندارد. بنا بر اطلاعات کسب شده از محافل نزدیک به صدراعظم آلمان، او مدعی است که ایران همچنان از حزب الله لبنان دفاع و کماکان اسرائیل را تهدید و لبنان را بی ثبات می کند و علاوه بر این ایران، اسرائیل را به رسمیت نمی شناسد.
در دفتر صدراعظم آلمان دیدار و گفتگوی فرانک والتر اشتاین مایر، وزیر خارجه با سران جمهوری اسلامی ایران به دلیل نقش پر اهمیت ایران در منطقه مثبت تلقی می شود اما مرکل در رقابتی که بر سر دیدار روحانی در اروپا به راه افتاده شرکت نخواهد کرد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
آلمانی ها باهوشن صد در صد یه چیزی میدونن که فعلا کاری نکردن
الحمدا...که مشکلات کشور در حال حل شدن است .بی شک آلمان متضرر این تعلل خود خواهد شد .تجارت رابطه ای دو سویه است ایران نیازش را از بازار جهانی برطرف میکند
بنام خدا
آلمان ها در زمینه صنعتی با هوش هستند اما از نظر سیاسی نه و در جنگ جهانی را راه انداختند و در هر دو جنگ شکست خوردند.
پاسخ ها
عزیز سیاست کاری رو نشنیدی سیاست کاری
همون خوب شد راهش ندادند وگرنه چشم بسته مثل قراردادهاش تو ایتالیا و فرانسه چندتا ترکمانچای و کرسنت دیگه اضافه میشد