چهار دلیل برای قهرمانی پرسپولیس

ایران ورزشی: این تیم پرسپولیس با پتانسیل فعلی و در نظر گرفتن تمام داشته‌ها و نداشته‌هایش می‌تواند به عنوان قهرمانی لیگ برسد؟ آیا دانش و مدیریت برانکو برای قهرمان کردن این پرسپولیس کافی است؟ آیا حفظ روند صعودی فرم فعلی بازیکنان می‌تواند باعث قهرمانی باشد؟ آیا دست‌اندازها و اتفاقات لیگ به علاوه نوسان پرسپولیس در کسب نتایج خوب و جمع‌آوری امتیازات کافی خللی در این راه ایجاد نمی‌کند؟ آیا سایر رقبا و مدعیان کم می‌آورند؟ آیا در صورت رخ دادن این اتفاق اصلا این پرسپولیس در قد و قواره قهرمانی هست؟

برای پاسخ دادن به این پرسش‌ها می‌توان فکت‌ها و دلایل زیادی را پشت هم ردیف کرد و به یک نتیجه معقول رسید که البته تا حدودی می‌تواند پرسشگران را قانع کند اما واقعیت این است که فعلا و در فاصله ۱۱ هفته مانده به پایان لیگ تعداد افراد امیدوار به قهرمانی نسبت به آنهایی که می‌گویند «این پرسپولیس سهمیه هم بگیرد، هنر کرده» بیشتر است.

امیدواران البته دلایل خودشان را مطرح می‌کنند و معتقدند به چهار دلیل پرسپولیس می‌تواند قهرمان باشد. دلایلی که بر اساس یکسری واقعیت‌ها و مشاهدات در تیم پرسپولیس و کلیت لیگ مطرح می‌شود اما به هر حال تا حدودی همراه با خوشبینی است:

۱- لوبانوف؛ الکساندر لوبانوف در دو بازی اول خود در پرسپولیس چهار گل خورده که انصافا روی هیچ کدام از این چهار گل مقصر نبوده است. در واقع برخلاف آنچه برخی پیشکسوتان و رسانه‌ها مطرح می‌کنند لوبانوف دروازه‌بان بدی نیست و می‌تواند مشکلات پرسپولیس در این ناحیه را تا حدود زیادی کاهش دهد.

حداقل اینکه لوبانوف در مقایسه با سوشا مکانی اگر به لحاظ فنی فوق‌العاده نباشد برای تیم پرسپولیس مشکلات حاشیه‌ای به وجود نخواهد آورد و اهل به هم ریختن تیم نیست.

۲- علی علیپور؛ علی علیپور مهاجم خوبی است و تا اینجای فصل با اینکه خیلی کم به او اطمینان شده اما می‌تواند عنصر موثری در خط حمله سرخ‌ها باشد. علیپور در مقایسه با دقایقی که در میدان بوده آمار گلزنی قابل‌توجهی دارد و نشان داده اگر چنانچه بیشتر میدان ببیند می‌تواند بخشی از بار گلزنی در خط حمله تیمش را به دوش بکشد.

میزان تاثیرگذاری علیپور بار دیگر در همین بازی اخیر با ذوب‌آهن عیان شد و اگر برانکو بیشتر از قبل به او اعتماد کند جدا از اینکه مشکلات پرسپولیس در گلزنی کم خواهد شد انتظارات از طارمی به عنوان تنها گلزن تیم کاهش می‌یابد و این اتفاق می‌تواند راندمان طارمی را هم بالاتر ببرد.

۳- چرخش تاکتیکی؛ برانکو برای چند هفته از سیستم ۲-۴-۴ دایاموند (الماس) مقابل حریفانش استفاده کرد که البته با این سیستم مقابل سپاهان و گسترش فولاد به مشکل خورد. پروفسور اما در بازی با ذوب‌آهن تغییر سیستم داد و از ۲-۴-۴ باکس استفاده کرد که تغییر هوشمندانه‌ای بود. بازی دادن به عالیشاه در جناح چپ و جمع شدن این بازیکن به همراه احمدزاده باعث شد پرسپولیس بارها از کانال مرکزی خط دفاع ذوب به این تیم ضربه بزند.

حالا پرسپولیس برانکو با تنوع تاکتیکی روبه‌روی حریفانش می‌ایستد و تا حریفان بعدی با این سیستم و روش‌های مقابله با آن آشنا شوند برانکو و تیمش می‌توانند امتیازهای بیشتری برای خود جمع کنند.

۴-سبقت در پیچ آخر؛ شاید اگر استقلال مقابل استقلال اهواز برنده می‌شد تساوی دردناک در اصفهان برای پرسپولیسی‌ها به مراتب دردناکتر بود اما حالا می‌توان به قهرمانی امیدوار بود. حالا استقلال صدرنشین از ۱۹ بازی فقط ۳۶ امتیاز جمع کرده و برای اولین بار تیم صدرنشین میانگین امتیاز کمتر از ۲ دارد. بدین ترتیب می‌توان این نکته را مطرح کرد که قهرمان امسال لیگ نهایتا ۶۰ امتیازی خواهد شد و بعید نیست با ۵۷ یا ۵۸ امتیاز هم قهرمان مشخص شود.

با این حساب پرسپولیس با ۸ برد و سه مساوی می‌تواند قهرمان شود یا با ۸ برد، ۲ مساوی و یک باخت هم می‌تواند به این مهم برسد.

از طرفی با توجه به فرم بازی‌ استقلال و آنچه مقابل تیم قعر جدول نشان داد و البته ضعف‌های ذوب‌آهن می‌توان انتظار داشت دو رقیب اصلی پرسپولیس در راه قهرمانی باز هم امتیاز بدهند و این می‌تواند برای پرسپولیس امیدوارکننده باشد.

از سوی دیگر بارها اتفاق افتاده که تیم‌های دوم یا سوم در یکی دو هفته پایانی و پیچ آخر از صدرنشین سبقت می‌گیرند و قهرمان می‌شوند. در واقع تیمی که از ابتدای نیم‌فصل دوم در صدر جدول قرار گرفته مثل فردی می‌ماند که در جنگ در حال دویدن است و مدام پشت‌سر خودش را نگاه می‌کند. این نگاه به عقب بخشی از تمرکز او را خواهد گرفت و سرعتش را کم می‌کند در حالی که تعقیب‌کننده‌ها فقط رو به جلو نگاه می‌کنند و با تمام تمرکز پیش می‌روند.

این اتفاق باتوجه به ظرفیت پایین روانی و فنی تیم‌ها (حتی صدرنشین‌ها) به کرات رخ داده و قهرمانی فصل گذشته سپاهان یا آخرین قهرمانی پرسپولیس با افشین قطبی مثال بارزی بر این ادعاست.

ارتباط مشکل روانی پرسپولیس و مساله قهرمانی

پرسپولیس تا حالا به صدر جدول نرسیده چون علاوه بر مشکلات فنی کوچک و بزرگ، اشتباهات داوری و گل نکردن پنالتی‌ها به لحاظ روانی هم شرایط حضور در صدر را نداشته است. تیمی که از رده‌های پایین جدول به ۵ قدمی صدر رسید با وجود اینکه بهتر از تمام حریفانش بازی می‌کند هنوز موفق به سبقت از سه مدعی دیگر نشده چرا که بازیکنانش باور ندارند که می‌توانند صدرنشین باشند و به سمت قهرمانی گام بردارند. دقیقا همین ضعف در لحظات پایانی بازی با ذوب‌آهن باعث شد تیمی که می‌توانست با اختلاف حداقل ۲ گل در اصفهان برنده باشد فقط با یک امتیاز به تهران برگردد. البته جان سخت شدن پرسپولیس طی هفته‌های گذشته و بازگشت‌های چند باره شاید مثال نقض این واقعیت باشد اما باور حضور در صدر جدول و اینکه «ما از همه تیم‌ها بهتریم و باید قهرمان شویم» هنوز در حد حرف باقی مانده و در زمین فوتبال باعث پیش رفتن پرسپولیس به طرف جام نشده است.