چرا هیچ کس مظلومی را دوست نداشت؟

روزنامه هفت صبح: پرویز مظلومی در اولین سال حضورش در استقلال به قولی که داده بود عمل کرد. او در ابتدای فصل وعده کسب سهمیه آسیا را داده بود که به این مهم رسید و تیمش شانس قهرمانی در جام حذفی را هم دارد. استقلال او که در قیاس با استقلال امیر قلعه نویی، بازیکنان بی نام و نشان تر و بی تجربه تری داشت، در فاز نتیجه گیری، به نسبت دو فصل گذشته توانست بهتر عمل کند با این همه استقلال پرویز مظلومی علیرغم کسب مقام سومی در لیگ، عنوان یک تیم موفق را یدک نمی کشد و از دید هوادارانش یک فصل خیلی معمولی را پشت سر گذاشته است. این موضوع سوژه ای شد برای نوشتن این گزارش و بررسی دلایلی که منجر به ناکامی نسبی استقلال از دید هوادارانش شد

۱- پرویز مظلومی: بعد از دو فصل نه چندان خوبی که استقلال با امیر قلعه نویی پشت سر گذاشت، هواداران استقلال دیگر دوست نداشتند که امیر روی نیمکت تیمشان بنشیند به خصوص آنکه او دو دربی آخرش را با باخت پشت سر گذاشته بود. با این همه اگر آبی ها می دانستند که قرار است مظلومی جایگزین قلعه نویی شود، شاید به ماندن امیر در تیم محبوبشان راضی می شدند. وقتی قلعه نویی مجبور به ترک استقلال شد، پرونده مربیانی دراگان اسکوچیچ و علیرضا منصوریان برای هدایت استقلال روی میز بهرام افشارزاده قرار گرفت. گزینه بعدی افشارزاده، ایگور استیماچ بود که حداقل تا قبل از حضورش در سپاهان، به عنوان یک مربی خوشنام و موفق شناخته می شد و با سابقه نشستن روی نیمکت تیم ملی کرواسی گزینه ای ایده ال برای استقلال به حساب می آمد. اتفاقا استقلال با او هم به توافق رسید اما وزارت ورزش به بهانه رقم بالای استیماچ، به آبی ها اجازه جذب این مربی را نداد تا آنها سراغ مظلومی بروند

۲- خریدها: استقلال امسال رضایتنامه محسن فروزان، رضا عنایتی، هاشم بیگ زاده، امیرحسین صادقی، میلاد نوری و میلاد سلیمان فلاح را برای تیم های دیگر صادر کرد و در ازای جدایی این بازیکنان نفراتی مثل مهدی رحمتی، امین حاج محمدی، میثم مجیدی، پروییچ، جابر انصاری، مهدی مومنی و روزبه چشمی را به خدمت گرفت. یکی از بزرگترین مشکلات استقلال از همین جا شروع شد. اینکه نفرات جذب شدده جانشین مناسبی برای خروجی های استقلال نبودند. نه امین حاج محمدی توانست جای خالی امیرحسین صادقی را پر کند و نه میثم مجیدی در حد و اندازه های هاشم بیگ زاده ظاهر شد و کمبود تجربه تعدادی از بازیکنان جدید به استقلال ضربه زیادی زد. از طرف دیگر اگر چه مهدی رحمتی، روزبه چشمی و جابر انصاری خریدهای خوبی برای استقلال بودند اما هنوز معلوم نیست استقلال روی چه حسابی ۱.۲ میلیارد تومان برای جذب مهدی مومنی هزینه کرد. بازیکنی که به اندازه ۱.۲ میلیون تومان هم برای استقلال کارایی نداشت

۳- همکاران مظلومی: مظلومی بعد از انتخابش به عنوان سرمربی استقلال، مجید صالح، سیروس دین محمدی، محمد نوازی و فرزاد مجیدی را به عنوان همکارانش انتخاب کرد. او می خواست از حضور آتیلا حجازی هم استفاده کند که فرزند مرحوم حجازی حاضر به کار در استقلال نشد. همانطور که مشخص است، همکاران مظلومی، مردانی نبودند که بتوانند در مواقع بحرانی به کمک سرمربی تیمشان بیایند و به او مشورت دهند. در بین این نفرات، مجید صالح حکایتی متفاوت دارد. او که قرار بود نقش مغز متفکر کادر فنی را بازی کند، در طول فصل بارها و بارها با پرویز مظلومی به مشکل خورد و کار این دو نفر به قهر و آشتی هم کشیده شد. شاید اگر صالح به حاشیه نمی رفت و تمرکز فکری داشت می توانست کمک بیشتری به استقلال و پرویز مظلومی کند

۴- هدر دادن سرمایه: استقلال اول فصل با کلی سر و صدا پروییچ را به تهران آورد. مهاجمی کروات که در لیگ آلبانی آمار فوق العاده ای داشت و قرار بود کابوس مدافعان حریف استقلال شود اما پرویز مظلومی آنقدر از این بازیکن در ترکیب استفاده نکرد که پروییچ انگیزه اش را از دست داد و تبدیل به یک بازیکن کاملا معمولی شد. دیگر مهره آبی ها که مظلومی یک فصل فوتبالی اش را خراب کرد، بهنام برزای بود. او در ابتدای فصل می توانست راهی لالیگا شود و شانسش را برای بازی در لیگ اسپانیا امتحان کند اما سرمربی استقلال با لژیونر شدن او مخالفت کرد تا برزای به جای بازی در لالیگا، لیگ ایران را از روی نیمکت ذخیره ها تماشا کند. این دو بازیکن اگر در هر تیم دیگری به جز استقلال بازی می کردند قطعا جزو نفرات ثابت تیمشان بودند اما در استقلال سرنوشت خوبی نداشتند

۵- نداشتن یک هافبک بازیساز: مظلومی می دانست استقلال برای موفقیت نیاز به یک هافبک طراح و خلاق دارد. او روی جاسم کرار حساب ویژه ای باز کرده بود و کرار هم به او و استقلالی ها قول داده بود که دیگر سراغ جنجال و حاشیه نخواهد رفت. کرار اما دیگر آن بازیکن سابق نبود. او به لحاظ فنی و اخلاقی فاصله زیادی با روزهای اوجش داشت و امسال آنقدر برای استقلال حاشیه درست کرد که نهایتا طرفین چاره ای جز جدایی پیدا نکردند. این داستان به نوع دیگری در مورد ریوالدو باربوسا تکرار شد و بازیکن برزیلی که توسط برادرزاده سرمربی استقلال به این تیم آورده شد و قرار بود نقش آچار فرانسه تیم را بازی کند، نهایتا بعد از ۸۷ دقیقه بازی برای استقلال، به کشورش برگشت

۶- مصدومیت بازیکنان کلیدی: بخشی از ناکامی استقلال در این فصل به خاطر بدشانسی پرویز مظلومی بود چرا که مصدومیت دو بازیکن کلیدی او تاثیر زیادی در سقوط استقلال از صدر جدول داشت. روزبه چشمی که یکی از بهترین خریدهای استقلال در این فصل بود، در هفته بیست و سوم و بازی با پدیده مصدوم شد و فصل را از دست داد تا مصدومیت او به نوعی با شروع روزهای بد استقلال گره بخورد. خسرو حیدری هم که در بدترین شرایطش، یک سر و گردن از تعدادی از هم تیمی هایش بالاتر است، ۸ هفته دور از میادین بود که نبود او هم برای مظلومی و تیمش گران تمام شد. به جمع مصدوم های استقلال باید عادل شیحی را هم اضافه کرد. بازیکنی که قرار بود در نیم فصل دوم مشکلات استقلال در میانه میدان را حل کند اما او هم در دربی مصدوم شد تا دیگر نتواند برای استقلال بازی کند

۷- بیماری پورحیدری: حالا دیگر هیچ استقلالی ای نمی تواند منکر نقش ویژه منصورخان روی نیمکت استقلال شود. او به عنوان بزرگتر تیم، یک تنه جلوی بسیاری از حاشیه های تیم و حداقل رسانه ای شدن آنها را گرفته بود و حضورش هم به مظلومی هم به بازیکنان آرام می داد اما شروع بیماری او مقدمه ای شدن برای رو شدن اختلافهای درون تیمی و فرزاد مجیدی به عنوان جانشین پورحیدری اصلا نتوانست جای خالی او را پر کند.

۸- دربی: پرویز مظلومی که از آخرین دربی اش خاطره خوبی نداشت - باخت ۲-۳ به تیم مصطفی دنیزلی - امسال و در بازی رفت از یک سیستم فوق العاده محافظه کارانه و دفاعی استفاده کرد تا دربی را نبازد. او اگر چه در نتیجه گیری موفق نبود و نباخت اما خیلی ها او را متهم کردند که فوتبال زیبا را فدای نتیجه گیری کرد و با دفاع اتوبوسی، نگذاشت که دربی تبدیل به یک بازی زیبا شود. مظلومی برای اینکه انگ محافظه کار بودن را از روی پیشانی اش بردارد، سعی کرد جلوی پرسپولیس، باز، بازی کند که نتیجه اش شکست سنگین ۲-۴ مقابل رقیب سنتی بود

۹- نداشتن حامی: پرویز مظلومی را هیچ کسی دوست نداشت. این یک واقعیت تلخ در مورد سرمربی استقلال است. مردی که نه تنها روی سکوها محبوب نبود بلکه رسانه ها هم چندان علاقه ای به او نشان نمی دادند و این در شرایطی بود که برانکو یک چهره پرطرفدار در جامعه محسوب می شد. این عدم محبوبیت باعث شد تا حجم انتقادها از مظلومی زیاد باشد و حتی تعدادی از اعضای هیات مدیره هم علیه سرمربی تیمشان گارد گرفتند تا او نتواند با تمرکز کامل، فقط به فکر هدایت تیمش باشد