خطر انتقال ایدز در اردوگاه‌های ترک اعتیاد
رییس مرکز تحقیقات ایدز ایران، اجرای برنامه مراکز ماده ۱۶ را خودسرانه خواند و تاکید کرد: خدماتی که مراکز کاهش آسیب گذری ارائه می‌کنند، استاندارد نیست و کیفیت آنها باید به میزان زیادی افزایش پیدا کند.
خبرگزاری ایسنا: رییس مرکز تحقیقات ایدز ایران، اجرای برنامه مراکز ماده ۱۶ را خودسرانه خواند و تاکید کرد: خدماتی که مراکز کاهش آسیب گذری ارائه می‌کنند، استاندارد نیست و کیفیت آنها باید به میزان زیادی افزایش پیدا کند.
دکتر مینو محرز با بیان اینکه سال‌ها است در کشورهای اروپایی این سبک از جمع‌آوری معتادان منسوخ شده، اظهار کرد: ما از ابتدای اجرای این برنامه با آن مخالف بودیم؛ چرا که معمولا درمان‌ها در این مراکز استاندارد نیست. معتادان در بعضی اردوگاه‌ها درمان می‌شوند و در برخی خیر. کسی که اعتیاد دارد باید خودش بخواهد که درمان شود.
وی با بیان اینکه معتادان باید هدفمند تحت درمان قرار گیرند، ادامه داد: جمع کردن معتادان در یک مکان، علمی نیست؛ چرا که می‌توان آنها را به صورت سرپایی درمان کرد. برای این کار نیز لازم است مراکز کاهش آسیب گذری تقویت شوند.
محرز با تاکید بر اینکه باید بر کیفیت این مراکز افزوده شود که معتادان رغبت داشته باشند برای درمان مراجعه کنند، افزود: کاهش آسیب با زندانی کردن جور در نمی‌آید. قطعا در اردوگاه‌های ترک اعتیاد بیماری‌های عفونی ایجاد می‌شوند، چون برخی از معتادان قبل از دستگیری مبتلا به اچ آی وی مثبت هستند.
رییس مرکز تحقیقات ایدز همچنین ابراز امیدواری کرد: امیدوارم بیشتر بودجه و انرژی دستگاه‌ها روی کاهش آسیب باشد. در تمام دنیا این موضوع در خط اول درمان معتادان قرار دارد؛ چرا ما کاری را انجام می‌دهیم که کشورهای دیگر امتحان کرده‌اند و امروز منسوخ شده است؟
وی در خصوص هزینه برنامه‌های کاهش آسیب گفت: هزینه برنامه‌های کاهش آسیب از ایجاد اردوگاه بسیار کمتر است. وقتی به صورت قضایی به معتاد نگاه شود، در نتیجه تصمیم می‌گیریم که او را دستگیر کنیم. اما از نگاه علمی فرد معتاد بیمار است، اعتیاد به ماده‌ای دارد که باید با درمان برطرف شود، نه به زور.
محرز در ادامه اظهار کرد: باید با استفاده از برنامه‌های کاهش آسیب، معتاد را از تزریق به سمت اعتیاد خوراکی پیش برد که دیگران را به بیماری مبتلا نکند. بعد از آن کم کم او را به سمت ترک ببریم. دستگیری و جمع کردن معتادان بسیار هزینه‌بر و بی‌فایده است.
رییس مرکز تحقیقات ایدز ایران، افزایش مراکز کاهش آسیب گذری را برای این منظور ضروری دانست و گفت: برای انجام این کار باید مراکز کاهش آسیب گذری را اضافه کنیم و کیفیت آنها را نیز افزایش دهیم. در حال حاضر اعتیاد از مواد اعتیاد آور قدیمی مثل هروئین و ... به مواد روانگردان تغییر کرده که نیازمند درمان متفاوتی است. در نتیجه برای این دسته از معتادان ما می‌توانیم مراکز درمان تحت نظر متخصص روانپزشک داشته باشیم؛ چرا که نیاز به بستری دارند.
وی تاکید کرد: اجرای برنامه مراکز ماده ۱۶ خودسرانه بود و طبق قانونی که وضع شده بود، اجرا نشد. خدماتی که مراکز کاهش آسیب گذری ارائه می‌کنند، استاندارد نیست و کیفیت آنها باید به میزان زیادی افزایش پیدا کند. زمانی که باید کیفیت این مراکز را بالا می‌بردند، سیاست تغییر کرد و بودجه به راه‌اندازی مراکز ماده ۱۶ تخصیص داده شد.
رییس مرکز تحقیقات ایدز قدم اول در درمان معتادان را اقدام از طریق مراکز کاهش آسیب معرفی کرد که در صورت موثر نبودن، می‌توان از مراکز ماده ۱۶ استفاده کرد.
دکتر مینو محرز با بیان اینکه سال‌ها است در کشورهای اروپایی این سبک از جمع‌آوری معتادان منسوخ شده، اظهار کرد: ما از ابتدای اجرای این برنامه با آن مخالف بودیم؛ چرا که معمولا درمان‌ها در این مراکز استاندارد نیست. معتادان در بعضی اردوگاه‌ها درمان می‌شوند و در برخی خیر. کسی که اعتیاد دارد باید خودش بخواهد که درمان شود.
وی با بیان اینکه معتادان باید هدفمند تحت درمان قرار گیرند، ادامه داد: جمع کردن معتادان در یک مکان، علمی نیست؛ چرا که می‌توان آنها را به صورت سرپایی درمان کرد. برای این کار نیز لازم است مراکز کاهش آسیب گذری تقویت شوند.
محرز با تاکید بر اینکه باید بر کیفیت این مراکز افزوده شود که معتادان رغبت داشته باشند برای درمان مراجعه کنند، افزود: کاهش آسیب با زندانی کردن جور در نمی‌آید. قطعا در اردوگاه‌های ترک اعتیاد بیماری‌های عفونی ایجاد می‌شوند، چون برخی از معتادان قبل از دستگیری مبتلا به اچ آی وی مثبت هستند.
رییس مرکز تحقیقات ایدز همچنین ابراز امیدواری کرد: امیدوارم بیشتر بودجه و انرژی دستگاه‌ها روی کاهش آسیب باشد. در تمام دنیا این موضوع در خط اول درمان معتادان قرار دارد؛ چرا ما کاری را انجام می‌دهیم که کشورهای دیگر امتحان کرده‌اند و امروز منسوخ شده است؟
وی در خصوص هزینه برنامه‌های کاهش آسیب گفت: هزینه برنامه‌های کاهش آسیب از ایجاد اردوگاه بسیار کمتر است. وقتی به صورت قضایی به معتاد نگاه شود، در نتیجه تصمیم می‌گیریم که او را دستگیر کنیم. اما از نگاه علمی فرد معتاد بیمار است، اعتیاد به ماده‌ای دارد که باید با درمان برطرف شود، نه به زور.
محرز در ادامه اظهار کرد: باید با استفاده از برنامه‌های کاهش آسیب، معتاد را از تزریق به سمت اعتیاد خوراکی پیش برد که دیگران را به بیماری مبتلا نکند. بعد از آن کم کم او را به سمت ترک ببریم. دستگیری و جمع کردن معتادان بسیار هزینه‌بر و بی‌فایده است.
رییس مرکز تحقیقات ایدز ایران، افزایش مراکز کاهش آسیب گذری را برای این منظور ضروری دانست و گفت: برای انجام این کار باید مراکز کاهش آسیب گذری را اضافه کنیم و کیفیت آنها را نیز افزایش دهیم. در حال حاضر اعتیاد از مواد اعتیاد آور قدیمی مثل هروئین و ... به مواد روانگردان تغییر کرده که نیازمند درمان متفاوتی است. در نتیجه برای این دسته از معتادان ما می‌توانیم مراکز درمان تحت نظر متخصص روانپزشک داشته باشیم؛ چرا که نیاز به بستری دارند.
وی تاکید کرد: اجرای برنامه مراکز ماده ۱۶ خودسرانه بود و طبق قانونی که وضع شده بود، اجرا نشد. خدماتی که مراکز کاهش آسیب گذری ارائه می‌کنند، استاندارد نیست و کیفیت آنها باید به میزان زیادی افزایش پیدا کند. زمانی که باید کیفیت این مراکز را بالا می‌بردند، سیاست تغییر کرد و بودجه به راه‌اندازی مراکز ماده ۱۶ تخصیص داده شد.
رییس مرکز تحقیقات ایدز قدم اول در درمان معتادان را اقدام از طریق مراکز کاهش آسیب معرفی کرد که در صورت موثر نبودن، می‌توان از مراکز ماده ۱۶ استفاده کرد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر