مجلس دهم می‌تواند «مهمترین» باشد؟
علی ربیعی معتقد است که از یک نگاه، مجلس دهم را می‌توان مهمترین مجلس در دوران اخیر ایران دانست و این واقعیت برآمده از وضعیتی است که در آن قرار گرفته‌ایم.
خبرگزاری ایسنا: علی ربیعی معتقد است که از یک نگاه، مجلس دهم را می‌توان مهمترین مجلس در دوران اخیر ایران دانست و این واقعیت برآمده از وضعیتی است که در آن قرار گرفته‌ایم.
علی ربیعی - وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی - در روزنامه «اعتماد» می‌نویسد: به نظر من از یک نگاه مجلس دهم را می‌توان مهمترین مجلس در دوران اخیر ایران دانست. این واقعیت برآمده از وضعیتی است که در آن قرار گرفته‌ایم.
معمولا آثار اقتصادی هر دوره هشت ساله تا چندین سال بعد از آن ادامه دارد. برای نمونه آثار رشد اقتصادی دوره ٧٦ تا ٨٤ تا دوره اول دولت بعد نیز ادامه داشت. در این میان ما در دولت به گروگان گرفته شده‌ای که در دام مسیر طی شده قبل قرار داشت، کار را آغاز کردیم و هنوز اسیر آثار و نتایج عملکرد اقتصادی دولت قبل هستیم. اقتصاد در شرایط رکود است، انباشته نیروی کار جذب‌نشده به بازار کار فشار اجتماعی و اقتصادی زیادی ایجاد کرده است، ناکارآمدی‌های نظام بانکی و بازارهای پول و سرمایه آشکار شده‌اند، محیط زیست در شرایط بحرانی قرار گرفته و بالاخص بحران آب و خاک ظرفیت‌های توسعه‌ای کشور را تحت فشار قرار داده است؛ آسیب‌های اجتماعی نگرانی‌های جدی برانگیخته‌اند و کاستی‌های ساختاری در نظام رفاهی کشور سبب شده اجرای سیاست‌های حمایت از نیازمندان که بر اثر فشارهای ساختاری ناشی از وضعیت اقتصادی و اجتماعی موجود تحت فشار قرار گرفته‌اند، دشوار شود. با وجود گشایش‌های حاصل‌شده در سیاست خارجی بر اثر اجرایی‌شدن برجام، وضعیت تنش‌آمیز منطقه‌ای مساله‌ساز است.
من معتقدم که دولت دکتر روحانی فراتر از وظایف عادی یک دولت نقشی تاریخی و پارادایمی در عبور دادن از شرایط سخت به عهده دارد که در این مجال قصد پرداختن به این مساله را ندارم. در این میان مردم و نظام مطمئن هستند که حمایت از خط‌مشی‌های ترسیم‌شده توسط مقام معظم رهبری، راهگشای برون‌رفت از این وضعیت است، اما اجرایی‌شدن سیاست‌های کلی ابلاغ‌شده در بخش‌های مختلف نیازمند مجلسی متفاوت از گذشته و متناسب با شرایط فعلی کشور است. امروز به یک اجماع فراگیر و درک مشترک و تبیین دقیق از مسائل و مشکلات کشور نیاز داریم و ضروری است مجلس و دولت باید در این مسیر گام بردارند.
باور من این است که چارچوب‌های کمک‌کننده به دولت و مجلس برای نیل به این اهداف می‌تواند توجه به موارد زیر باشد:
۱- اصرار بر حفظ ائتلاف اعتدالی، نخستین ویژگی شایسته مجلس دهم است. اعتدال شعار دولت یازدهم است، اما منظور من از «ائتلاف اعتدالی» قرار دادن مجلس ذیل شعار و رویکرد دولت نیست. من معتقدم مشکلات کشور به اندازه‌ای مهم و پیچیده هستند که حتی اگر همه نخبگان، نیروهای سیاسی، بخش دولتی و بخش خصوصی با هم منسجم عمل کنند، زمان زیادی برای رفع آنها نیاز داریم. اعتدال یعنی تلاش برای حاکم کردن فضایی بر سیاست‌ورزی و سیاستگذاری که نتیجه آن حاکمیت رویکردهای روشمند، مبتنی بر کار کارشناسی، برآمده از گفت‌وگوی اجتماعی و اجماع نخبگانی و توام با شجاعت تصمیم‌گیری و ایستادن پای هزینه‌های اجرای تصمیمات است.
۲- مجلس می‌تواند جایگاهی برای آرامش‌بخشی به فضای اجتماعی و فضای سیاستگذاری باشد. سرمایه‌گذاری در فضای پرتنش صورت نمی‌گیرد. اغلب واژه سرمایه‌گذاری را برای فعالیت‌های اقتصادی و صرف سرمایه مالی و پولی لحاظ کرده‌اند، اما در فضای پرتنش، سرمایه‌گذاری سیاسی، اجتماعی، فردی و زمانی هم صورت نمی‌گیرد. وزرا، مدیران دولتی و بخش خصوصی در فضای پرتنش دست زدن به هر گونه سرمایه‌گذاری را پرهزینه و ریسک‌آمیز تلقی می‌کنند. لذا مجلس دهم می‌تواند زیر سایه ائتلاف اعتدالی، در آرامش و بر اساس انصاف وظایف نظارتی خود را اعمال کند. جامعه، مدیران، بخش خصوصی و سرمایه‌گذار خارجی باید احساس کنند مجلس و دولت یک‌صدا در پی ایجاد فضای آرامش برای تسهیل سرمایه‌گذاری انواع منابع هستند.
۳- ویژگی دیگری که شایسته مجلس دهم است، اصرار بر سیاستگذاری برآمده از فرآیند دقیق سیاست‌پژوهی است. رفع مشکلاتی نظیر رکود، بحران آب و محیط زیست یا مسائل صندوق‌های بازنشستگی، فارغ از شعارهای تاریخ مصرف‌دار عدالت، رویکرد عدالت‌خواهی و مبارزه با فقر و نابرابری و توانمند‌سازی جامعه، نیازمند سیاستگذاری درست است. قانونگذاری و تنظیم‌گری در مجلس در نهایت به توسعه پایدار و افزایش اقتدار و عزت ملی منتهی می‌شود. باید به گونه‌ای عمل کنیم که فضای یأس در مردم ایجاد نشود. مجلس نباید مطیع دولت باشد، بلکه باید در عین اجرای وظایف ذاتی‌اش، یاس‌زدا و شادی‌آفرین باشد بلکه کیفیت عملکردش به مردم نشان دهد که می‌شود در سایه همکاری دولت یازدهم و مجلس دهم، امیدوارانه زندگی کرد.
۴- مجلس دهم به هرحال «مجلس امید» است. واژه امید را از لیست امید برنگرفته‌ام، بلکه اصولگرایان و مستقل‌های مجلس نیز باید به خلق مجلس امید کمک کنند. واژه امید بزرگ‌تر و زیباتر از آن است که به گرایش یا رویکرد سیاسی مشخص منحصر شود. امید وصف ائتلافی است که باید برای برون‌رفت از مسائل و مشکلات اساسی کشور شکل بگیرد. مجلس دهم باید چنان عقلانی، همه‌جانبه‌نگر و مستقل از منافع مخل سلامت سیاستگذاری باشد که امید را در دل مردم برانگیزد.
در این میان ویژگی مهم دیگر مجلس حضور دو شخصیت مهم و بارز (دکتر عارف و دکتر لاریجانی) است که بی‌شک پیشتاز روند تعامل و همگرایی با دولت خواهند بود و همراهی و همفکری آنان نتایج ملموسی برای تامین حقوق ملت، امنیت ملی و توسعه پایدار کشور به همراه خواهد داشت.
همین‌جا باید از فرصت استفاده کرده از تلاش‌ها و اقدامات برادر عزیزم دکتر عارف نیز تقدیر کنم. عارف در زمره سیاست‌ورزانی است که قواعد یک نظام مردمسالار را می‌شناسد و به آن قواعد احترام می‌گذارد. ایشان در موقعیت‌های مختلف نشان داده‌اند که منافع و مصلحت مردم ایران را بر هر منفعتی دیگر ترجیح می‌دهند و در راه نظام شکوهمند اسلامی از هیچ فداکاری دریغ ندارند. هر زمان که احساس تکلیف کنند در عرصه‌های مختلف حضور می‌یابند و با حضورشان نه تنها بر درخت پرثمر و امید کشور عزیزمان می‌افزایند بلکه با نفس حضورشان درس یک مبارزه اخلاقی سیاسی هم می‌دهند. سرمشقی برای نسل جوان که به یاد بیاورند در عرصه سیاست هم می‌شود بدون غوغاسالاری و اقدامات پوپولیستی، در قلب مردم جا داشت و همیشه بهترین نقش را برای به حد اعلا رسیدن منافع مردم ایفا کرد.
علی ربیعی - وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی - در روزنامه «اعتماد» می‌نویسد: به نظر من از یک نگاه مجلس دهم را می‌توان مهمترین مجلس در دوران اخیر ایران دانست. این واقعیت برآمده از وضعیتی است که در آن قرار گرفته‌ایم.
معمولا آثار اقتصادی هر دوره هشت ساله تا چندین سال بعد از آن ادامه دارد. برای نمونه آثار رشد اقتصادی دوره ٧٦ تا ٨٤ تا دوره اول دولت بعد نیز ادامه داشت. در این میان ما در دولت به گروگان گرفته شده‌ای که در دام مسیر طی شده قبل قرار داشت، کار را آغاز کردیم و هنوز اسیر آثار و نتایج عملکرد اقتصادی دولت قبل هستیم. اقتصاد در شرایط رکود است، انباشته نیروی کار جذب‌نشده به بازار کار فشار اجتماعی و اقتصادی زیادی ایجاد کرده است، ناکارآمدی‌های نظام بانکی و بازارهای پول و سرمایه آشکار شده‌اند، محیط زیست در شرایط بحرانی قرار گرفته و بالاخص بحران آب و خاک ظرفیت‌های توسعه‌ای کشور را تحت فشار قرار داده است؛ آسیب‌های اجتماعی نگرانی‌های جدی برانگیخته‌اند و کاستی‌های ساختاری در نظام رفاهی کشور سبب شده اجرای سیاست‌های حمایت از نیازمندان که بر اثر فشارهای ساختاری ناشی از وضعیت اقتصادی و اجتماعی موجود تحت فشار قرار گرفته‌اند، دشوار شود. با وجود گشایش‌های حاصل‌شده در سیاست خارجی بر اثر اجرایی‌شدن برجام، وضعیت تنش‌آمیز منطقه‌ای مساله‌ساز است.
من معتقدم که دولت دکتر روحانی فراتر از وظایف عادی یک دولت نقشی تاریخی و پارادایمی در عبور دادن از شرایط سخت به عهده دارد که در این مجال قصد پرداختن به این مساله را ندارم. در این میان مردم و نظام مطمئن هستند که حمایت از خط‌مشی‌های ترسیم‌شده توسط مقام معظم رهبری، راهگشای برون‌رفت از این وضعیت است، اما اجرایی‌شدن سیاست‌های کلی ابلاغ‌شده در بخش‌های مختلف نیازمند مجلسی متفاوت از گذشته و متناسب با شرایط فعلی کشور است. امروز به یک اجماع فراگیر و درک مشترک و تبیین دقیق از مسائل و مشکلات کشور نیاز داریم و ضروری است مجلس و دولت باید در این مسیر گام بردارند.
باور من این است که چارچوب‌های کمک‌کننده به دولت و مجلس برای نیل به این اهداف می‌تواند توجه به موارد زیر باشد:
۱- اصرار بر حفظ ائتلاف اعتدالی، نخستین ویژگی شایسته مجلس دهم است. اعتدال شعار دولت یازدهم است، اما منظور من از «ائتلاف اعتدالی» قرار دادن مجلس ذیل شعار و رویکرد دولت نیست. من معتقدم مشکلات کشور به اندازه‌ای مهم و پیچیده هستند که حتی اگر همه نخبگان، نیروهای سیاسی، بخش دولتی و بخش خصوصی با هم منسجم عمل کنند، زمان زیادی برای رفع آنها نیاز داریم. اعتدال یعنی تلاش برای حاکم کردن فضایی بر سیاست‌ورزی و سیاستگذاری که نتیجه آن حاکمیت رویکردهای روشمند، مبتنی بر کار کارشناسی، برآمده از گفت‌وگوی اجتماعی و اجماع نخبگانی و توام با شجاعت تصمیم‌گیری و ایستادن پای هزینه‌های اجرای تصمیمات است.
۲- مجلس می‌تواند جایگاهی برای آرامش‌بخشی به فضای اجتماعی و فضای سیاستگذاری باشد. سرمایه‌گذاری در فضای پرتنش صورت نمی‌گیرد. اغلب واژه سرمایه‌گذاری را برای فعالیت‌های اقتصادی و صرف سرمایه مالی و پولی لحاظ کرده‌اند، اما در فضای پرتنش، سرمایه‌گذاری سیاسی، اجتماعی، فردی و زمانی هم صورت نمی‌گیرد. وزرا، مدیران دولتی و بخش خصوصی در فضای پرتنش دست زدن به هر گونه سرمایه‌گذاری را پرهزینه و ریسک‌آمیز تلقی می‌کنند. لذا مجلس دهم می‌تواند زیر سایه ائتلاف اعتدالی، در آرامش و بر اساس انصاف وظایف نظارتی خود را اعمال کند. جامعه، مدیران، بخش خصوصی و سرمایه‌گذار خارجی باید احساس کنند مجلس و دولت یک‌صدا در پی ایجاد فضای آرامش برای تسهیل سرمایه‌گذاری انواع منابع هستند.
۳- ویژگی دیگری که شایسته مجلس دهم است، اصرار بر سیاستگذاری برآمده از فرآیند دقیق سیاست‌پژوهی است. رفع مشکلاتی نظیر رکود، بحران آب و محیط زیست یا مسائل صندوق‌های بازنشستگی، فارغ از شعارهای تاریخ مصرف‌دار عدالت، رویکرد عدالت‌خواهی و مبارزه با فقر و نابرابری و توانمند‌سازی جامعه، نیازمند سیاستگذاری درست است. قانونگذاری و تنظیم‌گری در مجلس در نهایت به توسعه پایدار و افزایش اقتدار و عزت ملی منتهی می‌شود. باید به گونه‌ای عمل کنیم که فضای یأس در مردم ایجاد نشود. مجلس نباید مطیع دولت باشد، بلکه باید در عین اجرای وظایف ذاتی‌اش، یاس‌زدا و شادی‌آفرین باشد بلکه کیفیت عملکردش به مردم نشان دهد که می‌شود در سایه همکاری دولت یازدهم و مجلس دهم، امیدوارانه زندگی کرد.
۴- مجلس دهم به هرحال «مجلس امید» است. واژه امید را از لیست امید برنگرفته‌ام، بلکه اصولگرایان و مستقل‌های مجلس نیز باید به خلق مجلس امید کمک کنند. واژه امید بزرگ‌تر و زیباتر از آن است که به گرایش یا رویکرد سیاسی مشخص منحصر شود. امید وصف ائتلافی است که باید برای برون‌رفت از مسائل و مشکلات اساسی کشور شکل بگیرد. مجلس دهم باید چنان عقلانی، همه‌جانبه‌نگر و مستقل از منافع مخل سلامت سیاستگذاری باشد که امید را در دل مردم برانگیزد.
در این میان ویژگی مهم دیگر مجلس حضور دو شخصیت مهم و بارز (دکتر عارف و دکتر لاریجانی) است که بی‌شک پیشتاز روند تعامل و همگرایی با دولت خواهند بود و همراهی و همفکری آنان نتایج ملموسی برای تامین حقوق ملت، امنیت ملی و توسعه پایدار کشور به همراه خواهد داشت.
همین‌جا باید از فرصت استفاده کرده از تلاش‌ها و اقدامات برادر عزیزم دکتر عارف نیز تقدیر کنم. عارف در زمره سیاست‌ورزانی است که قواعد یک نظام مردمسالار را می‌شناسد و به آن قواعد احترام می‌گذارد. ایشان در موقعیت‌های مختلف نشان داده‌اند که منافع و مصلحت مردم ایران را بر هر منفعتی دیگر ترجیح می‌دهند و در راه نظام شکوهمند اسلامی از هیچ فداکاری دریغ ندارند. هر زمان که احساس تکلیف کنند در عرصه‌های مختلف حضور می‌یابند و با حضورشان نه تنها بر درخت پرثمر و امید کشور عزیزمان می‌افزایند بلکه با نفس حضورشان درس یک مبارزه اخلاقی سیاسی هم می‌دهند. سرمشقی برای نسل جوان که به یاد بیاورند در عرصه سیاست هم می‌شود بدون غوغاسالاری و اقدامات پوپولیستی، در قلب مردم جا داشت و همیشه بهترین نقش را برای به حد اعلا رسیدن منافع مردم ایفا کرد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر