پیروزی اقلیت بهارستان در سایه لاریجانی
تکلیف هیئت‌رئیسه کمیسیون‌های تخصصی مجلس دهم در حالی مشخص شد که به نظر می‌رسد بی‌تجربگی کاروان امید و بی‌توجهی به ریاست شعب در مجلس از یک‌سو و برخی دست‌های پشت‌پرده اصول‌گرایان برای جابجایی‌های دقیقه نودی ازسوی‌دیگر، کار را به نفع اصول‌گرایان تمام کرد.
روزنامه وقایع‌اتفاقیه: تکلیف هیئت‌رئیسه کمیسیون‌های تخصصی مجلس دهم در حالی مشخص شد که به نظر می‌رسد بی‌تجربگی کاروان امید و بی‌توجهی به ریاست شعب در مجلس از یک‌سو و برخی دست‌های پشت‌پرده اصول‌گرایان برای جابجایی‌های دقیقه نودی ازسوی‌دیگر، کار را به نفع اصول‌گرایان تمام کرد.
شاید مهم‌ترین رقابت در دعوای کمیسیون‌ها، جایی بود که یک وزیر احمدی‌نژادی به کرسی ریاست کمیسیون آموزش و تحقیقات تکیه زد؛ آن هم زمانی که همه نگاه‌ها به کسی بود که بالاترین رأی میان نمایندگان مجلس دهم را دارد اما عارف کنار کشید. او که به پیشنهاد لاریجانی برای ریاست مرکز پژوهش‌های مجلس دهم، پاسخ مثبت نداده بود، توجهات رسانه‌ای را به ریاستش بر کمیسیون آموزش معطوف کرده بود.
بااین‌حال گویا همه چیز به‌گونه‌‌ای دیگر رقم خورد. شاید کناره‌گیری عارف در نگاه اول، اکتفاکردن او به جایگاه حدادعادل در مجلس سابق باشد اما اتفاق دیگری در پشت پرده رخ داد تا وزن یاران عارف در این کمیسیون کم شود، هرچند گویا تمام این تلاش‌ها به نتیجه‌ای نرسید. خبرهای نخست حکایت از این داشت که بنابر نظر ریاست مجلس، برخی از اعضای اصلاح‌طلب کمیسیون آموزش مانند محمدجواد فتحی و محمود صادقی قرار است برای تکمیل کرسی‌های کمیسیون حقوقی و قضائی به این کمیسیون جابجا شوند.
البته صادقی به این درخواست جواب مثبت نداد و فقط فتحی با اصرار علی لاریجانی، خودش را به کمیسیون حقوقی رساند تا لاریجانی یک اصلاح‌طلب دیگر را به کمیسیون آموزش بفرستد، اما گفته می‌شود رئیس مجلس اعزازی را به کمیسیون فرستاد تا در نهایت عارف کاندیدای ریاست کمیسیون آموزش و تحقیقات نشد تا محمدمهدی زاهدی وزیر علوم دولت احمدی‌نژاد با اختلاف سه رأی در برابر قمی به ریاست برسد. هرچند بقیه اعضای هیئت‌رئیسه کمسیون آموزش و تحقیقات مجلس، به‌جز علیرضا سلیمی، از بین اصلاح‌طلبان و فهرست امید انتخاب شدند.
البته کمیسیون اجتماعی مجلس به‌طور کامل به اصلاح‌طلبان رسید و سلمان خدادادی بر کرسی ریاست این کمیسیون تکیه زد. بااین‌حال کمیسیون‌های اقتصادی مجلس بین اصول‌گرایان و اصلاح‌طلبان تقسیم شد، هرچند این تقسیم‌شدن هم با رنگ‌وبوی لاریجانی بود، چراکه ریاست غلامرضا تاجگردون بر کمیسیون برنامه و بودجه مجلس فارغ از حضور او در فراکسیون امید، با رنگ‌وبوی حشر‌و‌نشرهای مداوم او با لاریجانی کلید خورد اما در کمیسیون اقتصادی مجلس، الیاس حضرتی گزینه فراکسیون امید برای ریاست این کمیسیون، در برابر یک اصول‌گرا شکست خورد و محمدرضا پورابراهیمی به ریاست این کمیسیون رسید.
باوجود‌این، در دیگر کرسی‌های هیئت‌رئیسه دو کمیسیون اقتصادی مجلس، اصول‌گرایان تمام و کمال به نتیجه مطلوب خود رسیدند. اما یکی دیگر از کمیسیون‌های مهم مجلس که دست بر قضا در این دوره مدعیان زیادی هم برای ریاست داشت، کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس بود که علاءالدین بروجردی این‌بار هم توانست رقبایی مانند مصطفی کواکبیان از فهرست امید را کنار بزند. این در حالی است که حسین نقو‌ی‌حسینی از دلواپسان مجلس گذشته که در تجمع حمله به موسوی‌لاری در ورامین هم حضور داشت، دوباره به سخنگویی کمیسیون امنیت ملی رسید.
از دیگر کمیسیون‌های مجلس که به پایداری‌ها رسید، کمیسیون فرهنگی بود که با بی‌توجهی فراکسیون امید همراه بود، به‌طوری‌که بسیاری از کرسی‌های این کمیسیون خالی مانده بود و حتی علی مطهری در صحن علنی هم به نمایندگان پیشنهاد داد به عضویت این کمیسیون درآیند. بااین‌حال نصرالله پژمان‌فر، عضو جبهه پایداری به کرسی ریاست کمیسیون فرهنگی رسید تا دلوپسان این‌بار در یکی از شاهراه‌های نظارتی فرهنگی تکیه بزنند.
احمد سالک و جمشید جعفرپور هر دو از اصول‌گرایان به عنوان نواب رئیس کمیسیون فرهنگی انتخاب شدند. البته در کمیسیون بهداشت و درمان علی نوبخت از فهرست امید توانست به ریاست این کمیسیون برسد تا کمی از داغ شکست فهرست امید در رقابت بر سر هیئت‌رئیسه کمیسیون‌ها کاسته شود. اوضاع در دیگر کمیسیون‌ها هم برای فراکسیون امید چندان مساعد رقم نخورد تا پایداری‌ها و دلواپسان مجلس دهم که دست بر قضا در این دوره در اقلیت بودند، حالا بتوانند با تاکتیک ائتلاف با دشمن سابق خود یعنی لاریجانی، دست بالا را در هیئت‌رئیسه کمیسیون‌های تخصصی داشته باشند. این مسئله بدون شک می‌تواند درس بزرگی برای فراکسیون امید باشد که در سال اول مجلس دهم، نتوانستند تصمیمات منسجمی برای رسیدن به کرسی‌های تأثیرگذار بگیرند. قطعا آسیب‌شناسی این اتفاق می‌تواند ادامه روند فعالیت فراکسیون امید را در چهار سال پیش‌رو، با تحولات جدی روبه‌رو کند.
شاید مهم‌ترین رقابت در دعوای کمیسیون‌ها، جایی بود که یک وزیر احمدی‌نژادی به کرسی ریاست کمیسیون آموزش و تحقیقات تکیه زد؛ آن هم زمانی که همه نگاه‌ها به کسی بود که بالاترین رأی میان نمایندگان مجلس دهم را دارد اما عارف کنار کشید. او که به پیشنهاد لاریجانی برای ریاست مرکز پژوهش‌های مجلس دهم، پاسخ مثبت نداده بود، توجهات رسانه‌ای را به ریاستش بر کمیسیون آموزش معطوف کرده بود.
بااین‌حال گویا همه چیز به‌گونه‌‌ای دیگر رقم خورد. شاید کناره‌گیری عارف در نگاه اول، اکتفاکردن او به جایگاه حدادعادل در مجلس سابق باشد اما اتفاق دیگری در پشت پرده رخ داد تا وزن یاران عارف در این کمیسیون کم شود، هرچند گویا تمام این تلاش‌ها به نتیجه‌ای نرسید. خبرهای نخست حکایت از این داشت که بنابر نظر ریاست مجلس، برخی از اعضای اصلاح‌طلب کمیسیون آموزش مانند محمدجواد فتحی و محمود صادقی قرار است برای تکمیل کرسی‌های کمیسیون حقوقی و قضائی به این کمیسیون جابجا شوند.
البته صادقی به این درخواست جواب مثبت نداد و فقط فتحی با اصرار علی لاریجانی، خودش را به کمیسیون حقوقی رساند تا لاریجانی یک اصلاح‌طلب دیگر را به کمیسیون آموزش بفرستد، اما گفته می‌شود رئیس مجلس اعزازی را به کمیسیون فرستاد تا در نهایت عارف کاندیدای ریاست کمیسیون آموزش و تحقیقات نشد تا محمدمهدی زاهدی وزیر علوم دولت احمدی‌نژاد با اختلاف سه رأی در برابر قمی به ریاست برسد. هرچند بقیه اعضای هیئت‌رئیسه کمسیون آموزش و تحقیقات مجلس، به‌جز علیرضا سلیمی، از بین اصلاح‌طلبان و فهرست امید انتخاب شدند.
البته کمیسیون اجتماعی مجلس به‌طور کامل به اصلاح‌طلبان رسید و سلمان خدادادی بر کرسی ریاست این کمیسیون تکیه زد. بااین‌حال کمیسیون‌های اقتصادی مجلس بین اصول‌گرایان و اصلاح‌طلبان تقسیم شد، هرچند این تقسیم‌شدن هم با رنگ‌وبوی لاریجانی بود، چراکه ریاست غلامرضا تاجگردون بر کمیسیون برنامه و بودجه مجلس فارغ از حضور او در فراکسیون امید، با رنگ‌وبوی حشر‌و‌نشرهای مداوم او با لاریجانی کلید خورد اما در کمیسیون اقتصادی مجلس، الیاس حضرتی گزینه فراکسیون امید برای ریاست این کمیسیون، در برابر یک اصول‌گرا شکست خورد و محمدرضا پورابراهیمی به ریاست این کمیسیون رسید.
باوجود‌این، در دیگر کرسی‌های هیئت‌رئیسه دو کمیسیون اقتصادی مجلس، اصول‌گرایان تمام و کمال به نتیجه مطلوب خود رسیدند. اما یکی دیگر از کمیسیون‌های مهم مجلس که دست بر قضا در این دوره مدعیان زیادی هم برای ریاست داشت، کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس بود که علاءالدین بروجردی این‌بار هم توانست رقبایی مانند مصطفی کواکبیان از فهرست امید را کنار بزند. این در حالی است که حسین نقو‌ی‌حسینی از دلواپسان مجلس گذشته که در تجمع حمله به موسوی‌لاری در ورامین هم حضور داشت، دوباره به سخنگویی کمیسیون امنیت ملی رسید.
از دیگر کمیسیون‌های مجلس که به پایداری‌ها رسید، کمیسیون فرهنگی بود که با بی‌توجهی فراکسیون امید همراه بود، به‌طوری‌که بسیاری از کرسی‌های این کمیسیون خالی مانده بود و حتی علی مطهری در صحن علنی هم به نمایندگان پیشنهاد داد به عضویت این کمیسیون درآیند. بااین‌حال نصرالله پژمان‌فر، عضو جبهه پایداری به کرسی ریاست کمیسیون فرهنگی رسید تا دلوپسان این‌بار در یکی از شاهراه‌های نظارتی فرهنگی تکیه بزنند.
احمد سالک و جمشید جعفرپور هر دو از اصول‌گرایان به عنوان نواب رئیس کمیسیون فرهنگی انتخاب شدند. البته در کمیسیون بهداشت و درمان علی نوبخت از فهرست امید توانست به ریاست این کمیسیون برسد تا کمی از داغ شکست فهرست امید در رقابت بر سر هیئت‌رئیسه کمیسیون‌ها کاسته شود. اوضاع در دیگر کمیسیون‌ها هم برای فراکسیون امید چندان مساعد رقم نخورد تا پایداری‌ها و دلواپسان مجلس دهم که دست بر قضا در این دوره در اقلیت بودند، حالا بتوانند با تاکتیک ائتلاف با دشمن سابق خود یعنی لاریجانی، دست بالا را در هیئت‌رئیسه کمیسیون‌های تخصصی داشته باشند. این مسئله بدون شک می‌تواند درس بزرگی برای فراکسیون امید باشد که در سال اول مجلس دهم، نتوانستند تصمیمات منسجمی برای رسیدن به کرسی‌های تأثیرگذار بگیرند. قطعا آسیب‌شناسی این اتفاق می‌تواند ادامه روند فعالیت فراکسیون امید را در چهار سال پیش‌رو، با تحولات جدی روبه‌رو کند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر