حریف را بزرگ کن و برنده شو
یکی از وجوه بارز کار کارلوس کیروش بزرگ کردن هر حریفی است که قرار است برابر تیم وی قرار گیرد.
ایران ورزشی: یکی از وجوه بارز کار کارلوس کیروش بزرگ کردن هر حریفی است که قرار است برابر تیم وی قرار گیرد. این یک بازی برد- برد برای اوست. اگر ایران با هدایت او آن حریف را ببرد، همه وی را تحسین خواهند کرد زیرا یک «حریف بزرگ» را شکست داده است و اگر هم ببازد، کیروش خواهد گفت که ما به یک رقیب بزرگ باخته‌ایم و طبعا جایی برای سرشکستگی نیست. قصه آشنای کیروش که بخشی از دکترین رایج او طی سال‌های مربیگری اوست اینک برای چین آغاز شده است.
از دقایقی بعد از پیروزی خوش‌اقبالانه برابر قطر که طی آن خوب بازی نکردیم و حریف از ما با برنامه‌تر نشان داد، تبلیغات کیروش درباره چین آغاز شد و در یک چشم به هم زدن تبدیل به ماشین‌های جریان سازی شد که حتی رسانه‌های پیشرو و اساتید ارتباطات و امثال آنها نیز نظیر آن را نیافته‌اند. سرمربی پرتغالی تیم ملی ایران دلایل لازم را هم برای مضاعف کردن تمجیدهایش داشت زیرا چین در دیداری تقریبا همزمان با نبرد ایران و قطر با کره جنوبی در خاک حریف رو در رو شده و عقب ماندگی 3 بر صفر اولیه خود مقابل کره‌ای‌ها را با زدن دو گل در 20 دقیقه پایانی به باخت محترمانه 3 بر2 تبدیل کرده بود.
حتی اگر این واقعه روی نمی‌داد و بازی همان ۳ بر صفر می‌شد، امکان نداشت کیروش از سیاست بزرگ جلوه دادن این رقیب دست بردارد. او تحت هر شرایطی از توانایی‌ها و مزایای حریفان ایران می‌گوید تا انگیزه شاگردانش را برای تقابل با آنها قوی‌تر کند. او استاد در ایجاد جوشش فیزیکی و خیزشی روانی در نزد شاگردانش است و از هر دعوایی هم برای شعله‌ورتر کردن این اشتیاق بهره می‌جوید.
او نیک می‌داند در روزهایی که تکنیک ایرانی برای غلبه بر تاکتیک کره‌ای و بازی هماهنگ ژاپنی کفایت نمی‌کند، به ادوات جنگی دیگری برای غلبه بر این رقبا نیاز دارد. او کاری می‌کند تا به شاگردانش «بر» بخورد و یک تقابل ورزشی را جنگی برای اثبات حقانیت تبارهای خود تلقی کنند و در آن صورت چه جانفشانی‌ها که نخواهند کرد و مربی سابق کره جنوبی چقدر ساده‌دل بود که با آن نظر غیرحرفه‌ای و غیرمنطقی و غیر ورزشی قبل از نبرد اولسان در اواخر خرداد 1392 در دام بلند و بزرگ کیروش افتاد.
او گفت ترجیح می‌دهد ازبکستان به جای ایران صعود کند و کیروش همان جمله را آوار کرد و بر فرق سر مربی کره کوبید و شاگردانش را تحریک به جوابگویی کرد و با تک گل رضا قوچان‌نژاد - البته روی اشتباه مهلک مدافع کره‌ای- کره را مات و ایران را برنده و مسافر جام جهانی ۲۰۱۴ کرد.
حالا سلاح‌های او به سوی چینی‌ها گرفته شده است. پس از هفته‌ها تحریک حساب شده بازیکنان ایران برای غلبه بر تیم فاقد «هویت یکسان» قطر طی یک برنامه حساب شده که استادی کیروش را باز در جنگ‌های روانی بیرون میدان به اثبات رساند، تیربارهای او به سوی میدان شن‌یانگ گرفته شده است.
چینی‌های قانع و مبادی آداب برخلاف کره‌ای‌ها زیاده‌گویی نمی‌کنند و در نتیجه گزکی به دست کیروش نداده‌اند تا او زرادخانه ویژه تبلیغاتی‌اش را علیه آنها به کار اندازد اما کیروش به جبران آن دایما روی پیشرفت چین مانور می‌دهد تا به آن حد که رقیب را کوچکتر از کره و ژاپن نمی‌داند و حتی خطرناک‌تر از آنها توصیف می‌کند. او با این سلاح‌ها و تدابیر بچه‌ها را برای یک نبرد ۹۰ و چند دقیقه‌ای دیگر و یک پیکار تمام عیار تازه آماده کرده است. بچه‌های او حرف‌شنو و به وی علاقه‌مند هستند و در دنیای فوتبال مدرن بحث‌های روحی روانی اغلب مهم‌تر از مباحث فنی است.
تنها راه پیروزی چین بر ما این است که «فنی» بر ما بچربد وگرنه «استاد کارلوس کیروش» سایر راه‌ها را به روی آنها مسدود کرده است. او مثل دیدار اخیر با قطر و اکثر قریب به اتفاق مسابقاتمان طی 5 سال و نیم زمامداری وی، ستاره اصلی تیم ما است. بیهوده نیست که در سه سال و نیم اخیر حتی یک باخت هم برابر تیم‌های آسیایی نداشته‌ایم. این محصول دکترین نه چندان چشمنواز اما موثر کیروش است.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر