پیشنهادهای فرهنگی آخر هفته

سازندگان «بارکد» بلافاصله پس از اکران عمومی تصمیم به توزیع فیلم در نمایش خانگی گرفته اند و به قولی تا تنور جلب افکار عمومی داغ است نان را چسبانده اند

برترین ها - ایمان عبدلی:

تماشاخانه: نمایش «سه خواهر و دیگران» در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر روزهای آخرش را می گذراند، کاری از حمید امجد با بازی بازیگرانی نظیر: افشین هاشمی، ریحانه سلامت و بهنوش بختیاری. نمایشی در نقد ابتذال در همه ی اشکال آن؛ ابتذال فرهنگی و اجتماعی. امجد در «سه خواهر و دیگران» با تلفیق نمایشنامه های سه خواهر و شاه لیر و باغ آلبالو در کنار کاراکترهای سنتی ایرانی نظیر: حاجی فیروز، داستانی را روایت می کند که تکانه هایی در باب اندیشیدن و تفکر دارد او از ما می خواهد (و با مونولوگ های طولانی که به واگویه های درونی شبیه است) تاکید می کند که از ابتذال فراگیر فاصله بگیریم.

در مورد اجرا این نکته را هم مد نظر داشته باشید که سه ساعتی زمان می برد با احتساب نیم ساعتی که آنتراکت دارد.

بریده ای از کار:

«ورشینین: به نظرِ من هیچ شهری، هر قَدرم دلگیر و کسالت بار، از آدمِ فهمیده و تحصیل کرده بی‌نیاز نیست. فرض کنیم بینِ صدهزار نفر جمعیتِ این شهرِ عقب مونده، امثالِ شما فقط سه نفر باشن. معلومه که حریفِ نادونیِ دور و بَرتون نمی‌شین. اما بالاخره تاثیرتونو می‌ذارین... تو نسلِ بعد شاید شش نفر مثلِ شما باشن و نسلِ بعدش دوازده نفر... تا یه روز می‌بینیم اکثریتِ این جمعیت امثالِ شمایین...

فیروز: یعنی باقیِ صدهزار نفر بی‌کار می‌شینن و فقط فهمیده‌ها زاد و ولد می‌کنن»

اکران: مستند «آی آدم‌ها» روایت‌ گر یک موسسه خیریه پزشکی است. موسسه خیریه «زنجیره امید» با هدف درمان کودکان محروم زیر ۱۸ سال که به بیماری‌های قلبی، ارتوپدی و ترمیمی مبتلایند. بنی اعتماد مثل همیشه که در فیلم های داستانی اش هم نگاه انسان دوستانه و اجتماعی دارد. این بار هم در یک مستند و البته با زبان مستقیم داستان آدم هایی را روایت می کند که معلولند و سوژه هایی که استعداد سانتی مانتالیسم را دارند، اما کارگردان با هوشمندی حواشی و اطرافیان را دست مایه قرار می دهد و از پرداخت حسی پرهیز می کند.

اگر چه پرداخت مستند و واقع گرایانه تا حد زیادی مخاطب را درگیر سوژه می کند و همدلی امیدوارانه و نه صرفا تاثر برانگیزی را ایجاد می کند و این همان تفاوت یک کار سانتی مانتال با یک پرداخت متفاوت است، فیلمی که راوی درد است اما با امید تمام می شود.

نمایش خانگی: سازندگان «بارکد» بلافاصله پس از اکران عمومی تصمیم به توزیع فیلم در نمایش خانگی گرفته اند و به قولی تا تنور جلب افکار عمومی داغ است نان را چسبانده اند ، «بارکد» مثل غالب آثار کیایی زبانی شیرین دارد (به غیر از عصر یخبندان) فیلم دو مشنگ اساسی و دلچسب دارد که با حماقت هایشان داستان را جلو می برند، در روایتی که پر از اشارات ریز و درشت به شرایط امروز جامعه است.

بازی های متفاوت بهرام رادان و پزمان بازغی از نکات جالب توجه کار است و البته ریتم جذاب داستان مخاطب را تا انتها نگه می دارد اگر «بارکد» را در سینما ندیده اید، بخرید حال یک آخر هفته را خوب می کند.

کیوسک: دو ماهنامه فرهنگی و هنری «روزنه» در اولین شماره تلاش کرده از زاویه ای متفاوت به مسائل فرهنگی نگاه کند، صنعت نشر و معضلات مختلفی که گریبانگیر این صنعت است. از بحران مخاطب تا یارانه ی دولتی، مسائل مختلفی که دانشکده های علوم انسانی با آن درگیرند در مصاحبه با افراد صاحب نظر نظیر: ناصر فکوهی، در صفحات بعدی مطالبی راجع به داستان از اورهان پاموک، قاسم هاشمی نژاد و داستانی از حسین آتش پرور می خوانیم.

فصل آخر این دو ماهنامه هم به شعر اختصاص دارد؛ مقالاتی از حسن گل محمدی و داریوش معمار و علی قنبری در باب جایگاه شعر در تحولات اجتماعی و اشعاری از سیاوش مطهری و مازیار قطره دریایی و تارا بوکاک، صفحات انتهایی هم با نامه ای از ابراهیم گلستان به عباس کیارستمی و مقاله ای به یاد اصغر بیچاره و مطالبی در باب هنرهای تجسمی مزین شده، «روزنه» هشت هزار تومان قیمت دارد و امیدواریم تداوم داشته باشد.

کتاب: «بیماری» از هوی کرل و ترجمه احسان کیانی خواه در نشر گمان از سلسله کتاب های تجربه و هنر زندگی کتابی است تماما در باب بیماری و دنیای اجتماعی بیماری و مضمامینی مثل: ترس از مرگ بیماری به منزله ی کم توانی و سلامتی در عین بیماری، این سری کتاب های نشر گمان اصولا خواندنی است و دید عمیقی به خواننده می دهد مطمئن باشید از خریدش پشیمان نمی شوید چون با هر مخاطبی در هر سطح از سواد ارتباط برقرار می کند.

از درون کتاب: «از آنجا که دوره ی بیماری پیش بینی شدنی نیست، بعضی ها فقط زندگی در زمان حال را مد نظرشان قرار می دهند و از نگاه به آینده و برنامه ریزی های بلند مدت یا تعیین اهداف جدی دوری می کنند. با وجود بیماری شخص دیگر نمی تواند حتی مختصری از اتفاقات آینده را تصور کند و به این ترتیب دنیای بیمار باز هم کوچک تر می شود.»

پیشنهاد ویژه: دربی ۸۳ فرصت خوبی برای دورهمی های کل کل است، کری های که با پایان ۹۰ دقیقه بهتر است از نفس بیفتد، هیجان فوتیال دیدن دسته جمعی همیشه در خاطر می ماند اگر که با چاشنی رفاقت همراه شود.