چرا «باب دیلن»، برنده نوبل ادبیات شد؟!
«باب دیلن» یکی از تأثیرگذارترین چهره های فرهنگ عامه دوره معاصر است، اما موسیقی او همیشه جدال برانگیز بوده است. خود دیلن سال گذشته گفت که منتقدین از اولین روز فعالیتم به من سخت گرفته اند و اذیتم کرده اند.
برترین ها - ترجمه از نگین فانی نام: برای بیش از شش دهه او یکی از قدرت های افسانه ای دنیای موسیقی بوده است و صدای گرفته و ترانه های شاعرانه او در مورد جنگ، دل شکستگی، خیانت، مرگ و بی وفایی حتی به بزرگ ترین تراژدی های زندگی زیبایی می بخشد.
اما مقام او به عنوان یکی از برترین چهره های هنری دنیا پنجشنبه گذشته، زمانی که به صورتی غیر منتظره «به خاطر ایجاد عبارات شاعرانه جدید در سنت بزرگ ترانه سرایی در آمریکا» به عنوان برنده جایزه صلح ادبیات انتخاب شد، بالاتر نیز رفت.
پس از اعلام نام او به عنوان برنده این جایزه بزرگ،«سارا دانیوس»، دبیر دائمی آکادمی سوئد، اظهار داشت که این انتخاب سختی نبوده و او امیدوار است که آکادمی برای این انتخاب خود مورد سرزنش قرار نگیرد. دانیوس ترانه های باب را با آثار هومر و سافو مقایسه کرده و گفت: «ما امیدوار بودیم که این خبر مورد استقبال قرار بگیرد، اما هیچ وقت نمی دانی چه اتفاقی خواهد افتاد.... ما این جایزه را به این علت به باب دیلن دادیم که او یکی از شعرای بزرگ زبان انگلیسی است، سنتی که از زمان میلتون و بلیک تا به حال ادامه داشته است.
او به شکل جالب و اصیلی به سنت ها پایدار است. نه تنها سنت های نوشتاری، بلکه همچنین سنت های شفاهی؛ نه تنها ادبیات سطح بالا، بلکه همچنین ادبیات سطح پایین.» با وجود این که خیلی ها دیلن را به عنوان یک موزیسین، نه یک نویسنده، می شناسند، دانیوس معتقد است که شاعرانی همچون هومر و سافو نیز اشعارشان را به منظور این که همراه با موسیقی اجرا شوند می سروده اند، اما با وجود این که ۲۵۰۰ سال از زمانی که نوشته شده اند می گذرد ما آنها را به شکل کتاب چاپ کرده و از خواندن اشعار آنها لذت می بریم و باب دیلن نیز لیاقت این را دارد که آثارش به عنوان نوشته های یک شاعر خوانده شوند.
او توصیه می کند افرادی که با کارهای باب آشنا نیستند باید از آلبوم «Blonde on Blonde» شروع کنند تا با روش قافیه گذاری فوق العاده، کنار هم قرار دادن بندها و تصویر سازی ذهنی او آشنا شوند.
«رابرت آلن زیمرمن» که در سال ۱۹۴۱ در مینه سوتا به دنیا آمد، اولین گیتار خود را در سن چهارده سالگی خرید و در گروه های راک اند رول دبیرستانی شروع به اجرا کرد. او نام دیلن را از روی نام شاعری به نام «دیلن توماس» برای خود انتخاب کرد. سال ۱۹۶۱ به نیویورک نقل مکان کرده و به اجرا در کلوپ ها و کافه ها پرداخت تا این که اولین آلبوم او که هم نام خودش بود را در سال ۱۹۶۲ منتشر کرد و پس از آن آلبوم های بسیاری از جمله «Blonde on Blonde» و « Blood on the Tracks» که از شاهکارهای او محسوب می شوند را روانه بازار کرد.
او یکی از تأثیرگذارترین چهره های فرهنگ عامه دوره معاصر است، اما موسیقی او همیشه جدال برانگیز بوده است. خود دیلان سال گذشته گفت که منتقدین از اولین روز فعالیتم به من سخت گرفته اند و اذیتم کرده اند.
از آنجایی که او به ندرت با کسی مصاحبه می کند و پس از سال های اوج محبوبیت خود رابطه چندان خوبی با شهرت ندارد، هنوز چیزی در رابطه با واکنش او به دریافت این جایزه منتشر نشده است. دیلن که از سال 1988 تا کنون به صورت بدون وقفه در حال کنسرت گذاری بوده است، هفته گذشته در افتتاحیه فستیوال سفر صحرایی در کالیفرنیا در کنار دیگر غول های موسیقی دهه شصت میلادی، از جمله رولینگ استونز، پل مک کارتنی و نیل یانگ روی صحنه رفت.
بسیاری از چهره های ادبی، موسیقی و حتی آکادمیک نسبت به دریافت این جایزه توسط او ابراز خوشحالی کرده اند. رئیس دانشکده ادبیات انگلیسی دانشگاه آکسفورد، سیموس پری، استعداد دیلن را شاعر بزرگ، آلفرد لرد تنیسون در یک ردیف قرار داده و او را شخصی منحصر به فرد و یکی از بهترین ها خواند و جویس کارول نیز اظهار داشت در این که آثار دیلن باید جزء ادبیات در نظر گرفته شوند هیچ شکی نیست و انتخاب «اصیل و الهام بخش» آکادمی را مورد تشویق قرار داد.
در این میان ویل سلف، نویسنده، از دیلن دعوت کرده است که ژان پل سارتر، فیلسوف فرانسوی، را الگوی خود قرار داده و از دریافت این جایزه امتناع کند! او گفته است: «تنها هشدار من در مورد این جایزه این است که ارتباط با چنین جایزه ای که با ثروت به دست آمده از اسلحه و مواد منفجره به دست آمده و به جای این که به هنرمند خلاقی در سطح جهانی اهدا شود به صورت نوبتی به افراد داده می شود، ارزش او را از بین می برد.این درست مثل زمانی است که سارتر برنده این جایزه شد، او اساسا یک فیلسوف بود و خرد کافی برای رد کردن این جایزه را داشت. امیدوارم باب هم از او تبعیت کند».
البته اهدای این جایزه به دیلن مخالفانی نیز داشته است، از جمله هاری کونزرو، رمان نویس، که گفته است: « این غیر محتمل ترین جایزه نوبل بعد از اهدای نوبل به اوباما، فقط به خاطر این که شبیه به بوش نبود، است».
برنده جایزه نوبل توسط هیاتی هجده نفره از آکادمی انتخاب می شود که به وصیت آلفرد نوبل به دنبال شخصی هستند که «در زمینه ادبیات برجسته ترین اثر در جهتی ایده آل را ارائه داده باشد».
این جایزه قرار بود هفته گذشته و همزمان با دیگر جوایز اعلام شود، اما از تأخیری که در اعلام برنده به وجود آمد مشخص بود که این هیأت برای انتخاب برنده به توافق نرسیده اند. رقیبان دیلن نویسنده های سرشناسی همچون «نگوگی وا تیونگو» کنیایی، «دان دلیلو» آمریکایی و «هاروکی موراکامی» ژاپنی بوده اند. باب دیلن پس از سال 1993 که «تونی موریسون» نوبل ادبیات را دریافت کرد، اولین آمریکایی است که برنده این جایزه شده است.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
به هر حال نوبل عجیبیه، اما این به معنای رد شایستگی های آقای باب دیلین نیست
من خودم از طرف دارای پر و پا قرص و قدیمی باب دیلنم ولی به نظرم در زمینه ادبیات هاروکی موراکامی استاد باب دیلن حساب میشه