سایه میشل ۲۰۲۰ بر سر ترامپ

هفته نامه تماشاگران امروز - سعید شمس: «بانوی اول» به همان اندازه که در ساختار سیاسی آمریکا جایی برایش تعریف نشده است، به همان میزان در فضای سیاسی و اجتماعی جایگاهی با اهمیت دارد و به همین دلیل هر کسی که به عنوان همسر رییس جمهوری آمریکا، ساکن کاخ پر جاذبه سفید می شود، نه به اندازه رییس جمهور اما شاید گاهی بیشتر از خیلی از دولتی ها مورد توجه عام و خاص و البته رسانه ها قرار می گیرد.

حالا فرقی نمی کند این بانوی اول «هیلاری» باشد که پیش از کاخ سفیدنشینی هم دستی در آتش سیاست داشته یا «میشل» که رسانه ها در زمان رقابت های انتخاباتی ۲۰۰۸ عکس هایش را منتشر کردند و چهره اش برای آمریکایی ها شناخته شد.

میشل از همان روزهایی که دوشادوش باراک در میتینگ های انتخاباتی شرکت می کرد، همیشه لبی خندان داشت و شور عجیبی در رفتارش مشاهده می شد و دقیقا به همین دلیل در بین مردم آمریکا، مخصوصا زنان و جوانان، دوست داشتنی به نظر رسید.

بعد از ورود به کخ سفید نیز این دوست داشتنی بودن به او کمک کرد تا در کارهایی که علاقه مندی اش بود مشارکتی همراه با تاثیرگذاری داشته باشد. میشل اوباما البته به ندرت به اتفاق ها و بحث های سیاسی ورود کرد و ترجیحش این شد تا دغدغه های اجتماعی و فرهنگی اش را پیگیری کند.

مشاهدات نشانگر این مسئله است که همسر باراک اوباما تقریبا در تمام روزهایی که به عنوان بانوی اول در کاخ سفید حضور داشته یا در سفرهایی که به عنوان همسر رییس جمهوری، اوباما را همراهی می کرد، از قالب «همراه رییس جمهور» خارج می شده و برنامه های تعیین شده اش را دنبال می کرده. الان هم که خودش را آماده کوچ از مهمترین خانه آمریکا به خانه شخصی اش می کند، همه از او به عنوان فردی یاد می کنند که تحرکاتش در این هشت سال با تاییدات بسیاری (حداقل از سوی زنان و سیاهپوستان) همراه شده؛ به طوری که در روزهایی که خانواده اوباما باید اسباب و اثاثیه شان را برای کوچ به خانه شماره 1600 خیابان پنسیلوانیای واشنگتن دی سی جمع کنند، مردمی که گمان مین کردند با رأی آوری هیلاری کلینتون همچنان می توانند آنها را در نزدیکی های دولت ببینند، در کنار اینکه باورشان نمی شود چهره ای چون دونالد ترامپ جانشین باراک اوباما شده، از این ناراحتند که چهره نه چندان مقبول و محبوبی به نام ملانیا قرار است به جای میشلی بانوی اول کشورشان شود که هشت سال خاطره انگیز را با او سپری کردند.

شاید به همین دلیل بود که وقتی شنیدند ملانیا به خاطر شرایط مدرسه پسرش تا چند ماه دیگر در کاخ سفید مستقر نخواهد شد، کمی خوشحال شدند. البته این موقتی است و همسر رییس جمهور منتخب به زودی همسر رییس جمهورش را همراهی خواهد کرد اما خودش هم می داند که آرزوی سخت یا حتی می توان گفت، غیرممکنی است تا مردم بتوانند همطراز با میشل اوباما به عنوان بانوی اول قبولش داشته باشند و احترامش را نگه دارند.

اگر کسی در رسانه ها و انظار مورد توجه قرار بگیرد، فقط شاهد این هستیم که مردم آمریکا در کنار اینکه از رفتن اوباما و آمدن ترامپ ناراحت هستند و حتی کار به جایی کشیده که با حضور در خیابان ها صدای اعتراض شان را بلند کرده اند، با هجوم به توییتر از میشل می خواهند تا از همین حالا خودش را برای رقابت با ترامپ در انتخابات 2020 آماده کند، شاید نشانگر این است که میشل هم باهوش و تیزبین بود و هم اینکه خودش را در این چند سال گذشته در قبال مشکلات پیرامونش مسئول می دید.

همچنین میشل برخلاف هفته های منتهی به انتخابات که در مقام یک حامی و تبلیغ کننده هیلاری کلینتون ظاهر شد، هرگز به طور جدی خودش را درگیر سیاست نکرد و ترجیحش این بود که وقتش را صرف امور اجتماعی و خیریه کند و دقیقا به همین دلیل بود که در پایان دوره مسئولیت همسرش به عنوان چهره ای خاص مورد توجه قرار گرفت.

این در حالی است که لورا بوش در دوره بوشِ پسر هرگز تا به این حد مهم نشد و هیلاری هم که بانوی اول ریاست بیل کلینتون در آمریکا بود، بیشتر به خاطر فعالیت های سیاسی و همچنین نوع رفتارش در دادگاه رابطه بیل کلینتون و مونیکا لوینسکی بر سر زبان ها افتاده بود که خب طبیعی است که آن اتفاق برای یک زن اتفاقی رنج آور بود و شهرت ناشی از آن موضوع هیچ گاه برای هیلاری ارزشی نداشت تا این طور نتیجه گیری شود که از سال 1992 به بعد، میشل اوباما اولین بانوی اول است که شهرتش و البته محبوبیتش را مرهون خودش است، نه همسر صاحب مسندش.

میشل و ریاست جمهوری؟!

درست چند ساعت، بله چند ساعت پس از این که معلوم شد هیلاری کلینتون با همه دبدبه و کبکبه اش به ترامپ ملاک باخته، آنهایی که از این اتفاق به معنای واقعی سرشکسته شده بودند، کمپین «میشل در انتخابات ۲۰۲۰» را در فضای مجازی تشکیل دادند تا هم ترامپ به زعم خودشان لعنتی را بعد از چهار سال از کاخ سفید اخراج کنند و هم رویای ریاست جمهوری زنان را با تاخیری چهار ساله محقق شده ببینند.

دقیقا در همین راستا بود که طرفداران دیروز هیلاری و امروز میشل توییتر را به قرق خود در آوردند و اسم رمزشان هم شد MICHELLE ۲۰۲۰ اما این آیا احتمالی محال است یا محتمل؟ اصولا می توان تفاوت وجهه سیاسی هیلاری با میشل را نادیده گرفت؟ اصلا او خودش که در چند سال گذشته به جای وارد شدن به مباحث سیاسی، باغچه بانی و زنبورداری و ورزش و رقص را ترجیح می داد، رغبتی برای کاندیداتوری و تلاش های چندین ماهه در فضای تبلیغاتی خواهد داشت؟ آیا واقعا یک دوره ای کردن دولت ترامپ به همین راحتی خواهد بود و البته «آیا» هایی دیگر که همه و همه باعث می شوند به این تحلیل برسیم که این امر غیرممکن نیست اما بسیار، بسیار، بسیار بعید است.

البته این تمایل و درخواست ها احتمالا نتیجه سخنرانی های استادانه «میشل» در ج=ریان رقابت انتخاباتی امسال است؛ او بارها در حمایت از کلینتون و علیه صحبت های ترامپ سخنرانی های قوی و تاثیرگذاری انجام داد اما چه کسی است که نداند بین حمایت از یک کاندیدا با کاندیداتوری تفاوتی است که انسان را به یاد ضرب المثل «میان ماه من تا ماه گردون...» می اندازد.

جوکی به نام طلاق!

خنده های شیرین، رفتارهای دو نفره، زندگی آرام، ایفای نقش پدر و مادری و ... کافی نبود تا برخی از رسانه های داخلی که توجه ویژه ای به چهره اوباما داشتند، خبر رسانه های گمنام و نامعتبر را جدی نگیرند. خبر یا بهتر است گفته شود اتفاق این بود که در حاشیه برگزاری مراسم یادبود «نلسون ماندلا» رهبر فقید آفریقای جنوبی در ورزشگاه فوتبال «ژوهانسبورگ»، قرار گرفتن صندلی های رییس جمهوری آمریکا در کنار «هله تورنینگ اشمیت» نخست وزیر دانمارک و خوش و بش و انداختن عکس یادگاری این دو نفر، سوژه رسانه های خبری و شبکه های اجتماعی شد.

برخی از اهالی رسانه با طرح این مسئله که نه تنها «میشل اوباما» همسر رییس جمهوری آمریکا در هیچ کدام از صحنه های خوش و بش دو نفره اوباما و اشمیت مشارکت ندارد بلکه با چهره ای عبوس و با نگاهی غضب آلود به آن دو خیره بوده، با آب و تاب فراوانی از احتمال طلاق باراک اوباما خبر می دادند و حتی این طور می گفتند که میشل اوباما تا قبل از اتمام دومین دوره ریاست جمهوری اوباما، کاخ سفید را ترک نخواهد کرد ولی بعد از ریاست جمهوری اوباما، از هم جدا خواهند شد.

هر روز 90 دقیقه ورزش می کند

بانوی اول توصیه های خود را برای تشویق تغذیه سالم و تندرستی به کار می بندد. بنا به گفته دوستانش، او «مثل یک گلادیاتور ورزش می کند. ساعت 4:30 صبح بیدار می شود و روی تردمیل می دود، وزنه برداری می کندو فعالیت های دیگری نظیر کیک باکسینگ انجام می دهد.

ببینید وقتی اِلن دیجترس، میزبان برنامه گفتگوی تلویزیونی او را برای شنای روی زمین به چالش می طلبد، چه اتفاقی می افتد.» میشل اوباما در مدرسه شاگرد ممتاز بود و پیش از اشتغال به کار در سایدلی آستین که در میان بزرگ ترین دفاتر و کالت مستقر در ایالات متحده مقام ششم را دارد، در دانشگاه پرینستون و دانشکده حقوق هاروارد تحصیل کرد ولی در سال 1993 کار خود را برای بنیان گذاشتن یک برنامه خدمات ملی عمومی به نام متحدان مردمی شیکاگو ترک گفت.