رویای حضور در تیم ملی اسکی برای شهرنشینان

سهم زیادی از ملی پوشان اسکی را بومی ها تشکیل می دهند و البته با توجه به نوع زندگی و تمرینات مداوم در طول سالیان مختلف این درصد حضور منطقی است.

خبرگزاری مهر: اسکی در ایران در ۴ رشته آلپاین، صحرانوردی، اسنوبرد و چمن فعال است. در طی سالیان متمادی همواره نام های تکراری در لیست اعضای تیم های ملی اسکی دیده شده است اما به راستی آیا فدراسیون اسکی تبعیض و یا انحصاری برای حضور بومیان و غیربومی ها در تیم ملی داشته است؟

اگر منطقی به این موضوع نگاه کنیم پاسخ منفی است. بومیان اسکی از کودکی در کنار پیست های اسکی زندگی کرده اند. آنها از کودکی چوب اسکی به دست وارد پیست شده اند و تمرینات مداوم و سختگیرانه ای داشته اند.بدون شک آمادگی آنها بیش از شهرنشینانی است که هفته ای یک یا دوبار مسیری طولانی را تا پیستهای اسکی آمده و اغلب به صورت تفریحی این رشته را دنبال می کنند.

با این وجود به ویژه در طی سالیان اخیر برخی شهرنشینان و نمایندگانی از استانهای سراسر کشور به تیم های ملی راه پیدا کردند. نمونه آن فروغ عباسی بود که از استان فارس به عضویت تیم ملی آلپاین درآمد و اتفاقا خیلی خوب هم کار کرد.

در حال حاضر در کنار آلپاین که ترکیبی از بومی ها و البته یک یا دو غیر بومی است، تیم ملی اسنوبرد در بخش بانوان اغلب غیر بومی و در بخش آقایان قریب به اتفاق بومی هستند. در تیم ملی صحرانوردی نیز تقریبا همه مردان بومی اند و در بانوان دو غیر بومی به چشم می خورند.

بهرام ساوه شمشکی سرپرست دبیری فدراسیون اسکی در خصوص اینکه فدراسیون چه برنامه ای برای ایجاد شانس غیربومی ها در تیم های ملی دارد گفت: به هرحال قرارگرفتن در تیم ملی پروسه تلاش و تمرینی زیادی را می طلبد. هرکس که می خواهد عضو تیم ملی شود باید مثل بومی ها زندگی کند یعنی مدام در حال تمرین باشد و اسکی را به صورت تفریحی دنبال نکند.اتفاقا ما به ورزشکاران غیربومی بیشتر کمک می کنیم. یک ورزشکار غیر بومی هزینه اش سه برابر یک بومی است اما فدراسیون با دید توسعه ای خود توجه ویژه ای به غیر بومی ها دارد.

با این حساب اگرچه دروازه ورود غیربومی ها به تیم ملی کوچک است اما این دروازه همچنان باز است. هرکس بتواند در رقابتهای لیگ بین المللی و یا انتخابی به نتیجه ای مطلوب دست پیدا کند بی شک به تیم ملی خواهد رسید.