نازکردن متکبرانه آل سعود

خبرگزاری فارس: ثامر السبهان سفیر اخراجی سعودی از عراق که در پست وزیر مشاور در امور خلیج فارس منصوب شده است، بعد از اظهارات دکتر جعفری وزیر خارجه عراق مبنی بر انتقال دیدگاه‌های مقامات دو طرف ایرانی و سعودی، اعلام کرد که دوام عربستان نیازمند میانجی‌گری هیچ‌کس با ایران نیست و ادامه داد: «ایرانی‌ها برای بهبود روابط با عربستان می‌دانند که باید چکار کنند و دست به چه اقداماتی بزنند».

ثامر السبهان که از نیروهای اطلاعاتی عربستان و آموزش‌دیده انگلیس است قبل از اینکه به ایران پاسخ دهد، از اینکه در عراق تحقیر شد و امکان مداخله‌گری و فتنه‌گری طائفی و مذهبی نیافت و نابودی داعش را به سرکوب اهل سنت عراق نتوانست معرفی کند، عصبانی است.

وی به موازات اظهارات وزیر خارجه کشورش، آرزوهای خیالی و جاه‌طلبانه را به‌عنوان مطالبات و پیش‌شرط بهبود روابط با ایران مطرح می‌کند، به‌ خوبی از اوضاع پوسیده آل سعود در درون این کشور و در منطقه آگاه است. شرایط بحرانی اقتصاد در داخل عربستان که عمده درآمدهای نفتی آن به جیب شاهزادگان و در کنار رقابت و تنش‌های جدی شاهزادگان با یکدیگر که تا سطح یک کودتا نیز به پیش رفته، با پرونده‌های شکست در سیاست‌ منطقه‌ای نیز روبروست.

دوستان غربی آل سعود، که سالانه ده‌ها میلیارد سلاح به این پادشاهی قبیله‌ای می‌فروشند، جنگ محمدبن‌سلمان در یمن را به ویتنام آل‌سعود تشبیه می‌کنند که پایه‌های نظام سعودی را فرسوده کرده است. آل‌سعود که حداقل از ابتدای سال ۲۰۰۰ در برآوردهای استراتژیک آمریکایی و حوادث ۱۱ سپتامبر به‌عنوان مادر تروریسم تکفیری شهرت یافته، با وجود هزینه‌های ده‌ها میلیاردی در تروریسم داعش در عراق که آشکارا برای براندازی نظام دمکراتیک این کشور هدفگذاری شده بود، نابودی داعش را شاهد است و از اینکه حاصل اشغال عراق توسط آمریکا و مداخله‌گری تروریستی و وهابی آل‌سعود به گسترش نفوذ ایران مبدل شده، در بن‌بست فکری و عملی است.

پروژه تروریستی در سوریه نیز که توسط بندر بن سلطان سازمان یافته بود و توسط فرزندان ملک سلمان ادامه یافت نیز درحال احتضار است و تروریست‌های وهابی و مزدبگیر آنها و یا دیگر شاخه‌های القاعده در سوریه یا مانند جیش‌الاسلام در حال نفس‌های اخیر هستند و یا برای مشارکت بدون پیش‌شرط در مذاکرات آستانه آماده می‌شوند.

از ۶ سال قبل که پروژه بحران‌سازی و براندازی در سوریه آغاز شد، مثلث صهیونیسم، اخوانی‌ها و وهابی‌ها به پیاده‌نظام راهبرد غرب در سوریه تبدیل شدند و بیشتر کسانی که آرزوی ساقط کردن بشاراسد را داشتند و در زمره بدترین دیکتاتورهای مورد حکایت غرب بودند، یکایک در حال سقوط هستند و بشاراسد با تکیه بر مردم سوریه و هم‌پیمانان محدود، پایدار و ماندگار است و این مسئله‌ای است که سران پادشاهی سعودی را می‌آزارد. خصوصاً اینکه با آمدن ترامپ، سلطنت و پادشاهی آنها اجاره‌ای خواهد بود و امنیت و ماندگاری آنها در رهن رشوه‌هایی است که علاوه‌ بر اقدامات قبلی، باید به‌عنوان هزینه حفظ پادشاهی بپردازند.

تشت رسوایی و شکست آل‌سعود در لبنان که از بام افتاد، آن‌چنان سرافکنده شدند که در مقابل خواسته‌های حزب‌الله کرنش کرده و رئیس‌جمهوری به میشل عون رسید و حریری ناچار شد معادله ۱۷ وزیر در مقابل ۱۳ وزیر برای فراکسیون خودشان را بپذیرد و راهبردهای مقاومت و مقابله با تجاوز رژیم صهیونیستی، رکن بیانیه حکومتی سعد حریری گردید. اکنون نیز آل سعود پذیرفته‌اند که با کمک مالی به ارتش لبنان و با اکراه، ابزار سرکوب هسته‌های تروریستی تکفیری در مناطق مرزی را فراهم کنند.

مناسبات آل سعود با مصر، آن‌چنان است که حتی ژنرال‌ السیسی تکبر و مداخله‌گری آنها را نمی‌پذیرد و رشوه الحاق جزایر تیران و صنافیر که در ازای کمک‌های مالی عربستان بوده، امروز با حکم دادگاه عالی مصر، ملغی شده و رسانه‌ها و تلویزیون دولتی و خصوصی در مصر، بهترین تولیدات و برنامه‌های خود را در مقابل آل سعود و علیه وهابیت و تروریسم‌پروری آنها قرار داده‌اند و مصر در کنار بشاراسد قرار گرفته است.

اردوغان مهم‌ترین هم‌پیمان آل‌سعود که دلال پروژه تروریسم گردید تا با دالان‌دهی به عبور تروریست‌ها، هم از رشوه‌های مالی برخروردار شود و هم، جایگاه منطقه‌ای پیدا کند و هم در کیک قدرت در سوریه سهم اصلی را پیدا کند، او هم‌اکنون با فرار سرمایه و صنعت، ناامنی فراگیر جنگ رسمی در استان‌های کردی، سرکوب گسترده ملی در داخل کشور که صدها هزار نفر را دربرمی‌گیرد و کارنامه صفر در سیاست منطقه‌ای و به‌ویژه در عراق و سوریه روبروست. در این شرایط اردوغان دیگر قادر نیست به آل سعود سرویس دهد و نشست آستانه یک سرفصل جدید در تحولات سوریه خواهد شد که حرکت سراشیبی آنها را شتاب خواهد داد.

حامیان اصلی آل‌سعود چه انگلیسی و چه آمریکایی به آنها هشدار داده‌اند و توصیه کرده‌اند که تنش با ایران را کاهش دهد تا از پیامد شکست‌های منطقه‌ای در امان بماند و از انزوای موضوع حج که مصداق «صد عن سبیل‌الله» است خارج شوند ولی آل‌سعود که همچون آل صهیون، حیات و ماندگاری خود را با جنگ و تنش و خون‌ریزی و تکبر گره زده، در مقابل تلاش‌های منطقه‌ای و «مساعی جمیله» ناز می‌کند و مطالبات خیالی و رویایی و نامشروع را شرط بهبود روابط با ایران عنوان می‌کند. آل‌سعود باید اندازه و جایگاه خود را درک کنند و به‌جای بازی با آتش که دامن آنها را سوزانده و تروریسم‌پروری و ایفای نقش به‌عنوان پیاده‌نظام صهیونیسم و غرب، دامان خود را نگهدارند.

اگرچه معاون نخست‌وزیر کویت به‌زودی پیام سعودی را به تهران خواهد آورد تا در پناه شورای هکاری خلیج‌فارس، پنهان شده و شرط‌ و شروط نامشروع و بی‌حاصل بگذارند، ولی بهترین گزینه و کم هزینه‌ترین آن برای آل‌سعود این است که به‌جای هزینه‌های جنگ‌افروزی، مداخله‌گری و خون‌ریزی، فتنه مذهبی و تکبر، از مدل لبنان پیروی کند و هزینه‌های نقش تخریبی در عراقی و سوریه و لبنان و مصر و فلسطین را بپردازد تا بازیگری مطلوب و سازنده باشد.