طنز؛ کاندیدای من کیه؟!

فریور خراباتی در روزنامه آرمان امروز نوشت:

معمولا مراسم‌هایی که قرار است در آنها حرف‌ها و تصمیمات مهمی گرفته شود، ابتدا با خوبی و خوشی شروع می‌شوند، بعد کار به دلخوری و ناراحتی کشیده می‌شود اما جلسه ائتلاف اصولگرایان همان روز اول به صورتی شد که تعدد کاندیداها خطر سقوط برخی به دسته دوم را به وجود آورده بود.

شما در نظر بگیرید یک تیم فوتبال برای حضور در مسابقات بین‌المللی بیست و سه نفر را معرفی می‌کند. دوستان در جبهه اصولگرایی با بیست و یک نفر اعلام آمادگی کرده‌اند.

در این میان چند کاندیدای دیگر اصولگرایان هستند که از پانزده سال پیش همین‌طوری کاندیدا هستند و کاندیداتوری آنها از بین نمی‌رود بلکه از انتخاباتی به انتخابات بعدی منتقل می‌شود.

احتمالا این تعدد کاندیداها به این دلایل به دست آمده است؛ الف- من اگه کاندیدا نشم، قهر می‌کنم، شام هم نمی‌خورم! ب- ما در بحث تعداد کاندیداها نامتناهی هستیم، بقیه‌اش خودش جور میشه ج- در مناظره‌های انتخاباتی همه‌اش ما حرف می‌زنیم، حتی اگه هیچ‌کس به حرف‌های ما گوش نده د- شما این قد و بالای رعنا رو نگاه کن، بهش کمتر از ریاست جمهوری می‌خوره که حالا کاندیدا نشه؟

نزنید این حرف‌ها رو! همینطوری می‌شود که در نهایت دوستان با چهارصد و بیست کاندیدا در انتخابات شرکت می‌کنند و طبیعتا نتیجه هم تفاوتی با نتایج انتخابات گذشته نخواهد داشت و نهایتا عزیزان به این درجه می‌رسند که پس از شکست به آنها بگویند: «کاندیدای من کیه؟!»

و برای دلجویی از این عزیزان نهایتا مدیریت ساختمان‌ را به آنها بدهند.بنده خدمت این عزیزان پیشنهاد می‌دهم به جای تمرکز روی بحث «بالاخره چه کسی کاندیدا بشه؟»

بیشتر روی بحث «بالاخره چه کسی کاندیدا نشه؟!» تمرکز کنند، چون الان مشکل بر سر کاندیدانشدن است تا کاندیداشدن، به همین دلیل اول این مساله را بین خودشان حل کنند، بعد همایش برگزار کنند!