طنز؛ تبریک پیشکی

شهاب پاک نگر در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:

کم کم داریم به ایامی نزدیک می شویم که از در و دیوار تلگرام «پیشاپیش نوروز باستانی مبارك» و از مبادی خروجی اینستاگرام «نرم نرمک می‌رسد اینک بهار» بر چهره‌مان می‌پاشد.

بر اساس سنت سنواتی، در نیمه دوم اسفند ماه به غیر از رقابت فشرده‌ای که بین متقاضیان رشته «یادت باشه اول از همه من بهت تبریک گفتم!» برقرار می‌شود، اتفاقات دیگری نیز رخ می‌دهد که از این بین می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

الف) جشن نیکوکاری : دو چیز از عنفوان کودکی برای من نوید دهنده فرا رسیدن سال نو بود، یکی خبر کوچ غازهای وحشی از میانکاله به سیبری و دیگری حضور اقبال واحدی برای پوشش خبریِ جشن نیکوکاری.

البته در این بین افرادی هستند که معطل این جشن‌ها نمی‌مانند و در تمام سال، با انجام کار خیر در خفا، از نیازمندان دستگیری می‌کنند. مثلا همین چند وقت پیش مشخص شد یک سازمان خدمات عمومی برای آنکه ریا نشود، بدون سر و صدا، چند هزار نفر تحصیلکرده (حداقل در حد خواندن و نوشتن) را با حقوق چند میلیونی استخدام کرده است.

وقتی یکی دو نفر هم از موضوع با‌خبر شده بودند، از آن‌ها خواسته بود به کسی نگویند تا ارزش این کار پسندیده از بین نرود.

ب) درخت کاری : متاسفانه در چند سال اخیر درخت‌ها عادت کرده‌اند که شبانه سرخود قطع بشوند. پایان هر سال فرصت مناسبی است که هر ایرانی با کاشت یک نهال وظیفه خود را برای حفظ محیط زیست به نحو احسن انجام دهد و در ادامه سال با خیال راحت، در خودروی تک سرنشین، با ترافیک شهری زندگی مسالمت‌آمیزی داشته باشد. اگر دوستان خوبی دارید می‌توانید با دوستان‌تان این سنت زیبا را به جا آورید.

مثلا سه نفری جمع شوید، باهم درخت بکارید و بازی کنید. یکی از این بازی‌ها این است که اولی به دومی بگوید من بهارم (مرد بهاری‌ام) تو زمین، دومی به سومی بگوید من زمینم تو درخت و سومی خوشحال بشود و از خودش فیلم بگیرد و بگوید «من درختم! من درختم!»

ج) چهارشنبه‌سوری : زندگی هر آدمی یک جا متحول می‌شود. خود من در بچگی مسئول تهیه مهمات محله‌مان در مراسم چهارشنبه‌سوری بودم، اما از وقتی که تبلیغات محیطی «چهارشنبه‌سوری یا چهارشنبه‌سوزی!» را دیدم، مسیر زندگی‌ام به کل تغییر کرد.

البته هنوز افرادی هستند که این فرهنگ‌سازی‌ها، در کنار جشنواره فیلم‌های سینمایی صدا و سیما در شب چهارشنبه‌سوری روی‌شان اثری نگذاشته است و خیابان‌های شهر را تبدیل به میدان جنگ می‌کنند.

اما بیایید امسال به جای استفاده از نارنجک و خمپاره، آرزوهای‌مان را با بالن به هوا بفرستیم. درست است که امکان گیر کردن بالن آرزوها لای شاخه درخت‌ها یا افتادن روی ماشین‌ها و آتش سوزی وجود دارد اما خیلی رمانتیک است و احتمالا انتهای مراسم چهارشنبه‌سوری را هپی اندینگ خواهد کرد.