انوشیروانی به رفتن فکر میکند؟
تقابل کیانوش رستمی با سجاد انوشیروانی همچنان ادامه دارد.
روزنامه شرق: تقابل کیانوش رستمی با سجاد انوشیروانی همچنان ادامه دارد. وزنهبردار پرافتخاری که حاضر نمیشود تحت هیچ شرایطی زیر نظر تیم ملی و مربیاش تمرین کند. این روزها اما اختلاف بین دو دوست قدیمی وارد جریان تازهای شده. اینکه شورایعالی فنی پس از مدتها جنجال و کشمکش آشکارا از رستمی حمایت میکند.
شاید اگر دو سال پیش، حسین توکلی، سرمربی وقت تیم ملی، با اقتدار جلوی او میایستاد، این اتفاقها پیش نمیآمد. کیانوش همان موقع بود که ساز جدایی را زد و توکلی هم خواسته او را اجابت کرد.
توکلی اما خیلی زود برکنار شد و جایش را به سجاد انوشیروانی داد.
انوشیروانی از همان روزهای اول آمدنش در تیم ملی وزنهبرداری مخالف این حرکت بود اما چون بازیهای المپیک ٢٠١٦ ریو در پیش بود و کیانوش هم امید اول کسب مدال طلا، نتوانست کاری از پیش ببرد.
انوشیروانی حتی در اظهارنظر تندی گفت: «برایم مهم نیست کیانوش چطور تمرین میکند و چه نتیجهای میخواهد در المپیک بگیرد». همین اظهارنظر کافی بود تا دعوا و اختلاف بین او علنی و به رسانهها هم کشیده شود.
علی مرادی، رئیس فدراسیون وزنهبرداری، هم بیاعتنا به همه واکنشها و انتقادها این اقدام غیرحرفهای رستمی را حرفهای قلمداد میکرد.
با قهرمانی کیانوش در المپیک، او مصممتر از قبل روی حرفش ایستاد و گفت همچنان قصد دارد با برنامههای خودش تمریناتش را انجام دهد و در مسابقات شرکت کند.
فدراسیون که در تمام این مدت پشت وزنهبردار کرمانشاهی ایستاده بود، وقتی دید حواشی این موضوع روز به روز بیشتر میشود، آییننامهای تحت عنوان مقررات اردویی را به تصویب رساند؛ بهاینترتیب که همه وزنهبرداران ملیپوش باید از یک قانون تبعیت کنند و شرایط برای حضور همه در اردوها یکسان است.
این آییننامه هم نتوانست غائله بین رستمی و انوشیروانی را ختم کند و از همه مهمتر اینکه پایانی بر ورزشکارسالاری حاکم بر وزنهبرداری ایران باشد!
آخر، ماجرا به اینجا رسید که پنجشنبه هفته گذشته شورایعالی فنی، کیانوش رستمی و سجاد انوشیروانی را رودرروی یکدیگر قرار داد و عملا ثابت کرد که در این دعوا کیانوش را انتخاب کرده است.
در جلسه شورایعالی فدراسیون تصویب شد با توجه به اینکه رستمی رکورددار وزنهبرداری جهان و المپیک در دسته ٨٥ است و سرمایه ملی ورزش ایران و این رشته المپیکی است، فدراسیون وزنهبرداری امکانات و تجهیزاتی را که موردنیاز این قهرمان برای آمادهسازی و حضور موفق در رقابتهای جهانی است، فراهم کند تا او به همراه یک مربی موردتأییدش تمرینات خود را دوباره آغاز کند. این برنامه تا مسابقات جهانی ادامه دارد. کیانوش رستمی نیز در مقابل بايد هر زمان که فدراسیون وزنهبرداری و ستاد ملی مبارزه با دوپینگ (نادو) تعیین میکند، مهیای آزمایش دوپینگ باشد. هرگونه ارتباط او با اردوهای تیم ملی باید از طریق فدراسیون صورت گیرد و قراردادی رسمی با هدف حفظ تمامی مقررات جاری با فدراسیون منعقد کند.
انوشیروانی خودش نمونه ورزشکارسالاری است
شورایعالی فنی با این تصمیم خود در حالی جو را متشنجتر از قبل کرده که معلوم نیست چه عواقبی را در پی خواهد داشت.
از یک سو انوشیروانی عصبانی و ناراحت را میبیند که حرفهایش بوی رفتن و استعفا میدهد و از سوی دیگر تیمی که باید کمتر از شش ماه دیگر عازم مسابقات قهرمانی جهان در آمریکا شود.
انوشیروانی از بدو ورودش به تیم ملی وزنهبرداری بزرگسالان تا حالا روزهای پرتنشی را به خاطر حضورنیافتن کیانوش در تیم ملی سپری کرده. درست مثل روزهایی که چهار سال پیش کوروش باقری، پرافتخارترین مربی وزنهبرداری ایران تجربه کرد. اگر درست به حقایق اشاره شود، باید گفت سجاد انوشیروانی خودش نمونه بارز ورزشکارسالاری است. وقتی او و کیانوش رستمی، بهداد سلیمی، نواب نصیرشلال و سعید محمدپور بعد از المپیک ٢٠١٢ لندن، کوروش باقری را تحریم کردند و گفتند تا زمان برکناریاش حاضر به حضور در تیم ملی نیستند. انوشیروانی الان باید حال باقری را خوب بفهمد. انوشیروانی با اعتراض به تصمیم شورایعالی فنی میگوید: «گویا ورزشکارسالاری جزء محاسن ورزش شده است و اینکه ورزشکار خودش تصمیم بگیرد، عملی است که جزء حُسنها به حساب میآید».
نایبقهرمان المپیک ٢٠١٢ لندن به نحوه رأیگیری جلسه شورایعالی فنی هم اعتراض کرد؛ اینکه هشت رأی داده شده اما در نهایت آرا چهار به سه به سود رستمی اعلام شد. این اختلاف نظر شاید به جدایی سرمربی تیم ملی هم منجر شود. انوشیروانی قرار است روزهای آینده درباره ماندن یا نماندنش در تیم ملی وزنهبرداری اظهارنظر کند.
کیانوش رستمی بدون شک یکی از نوابغ ورزش ایران است که نام خود را در وزنهبرداری دنیا هم جاودانه کرده است. فدراسیون وزنهبرداری حاضر شده به خاطر شانس مدال طلای او در رقابتهای جهانی ٢٠١٧ آمریکا، به خواستههای این وزنهبردار تن دهد اما نمیداند که دوباره به بدعت غلط «ورزشکارسالاری» در تیمهای ملی وزنهبرداری رسمیت داده است.
البته شاید این تصمیم پشتپردههایی هم در سطح مدیریت کلان ورزشی کشور داشته باشد، اما هرچه هست بیش از پیش نیاز مبرم ورزش حرفهای ایران به مدیریت قوی و سیستماتیک را روشن ميكند.
پ
ارسال نظر