مینی شعر (۴۱۵)
شعر، نشانه یک زندگی عالی و بشری است. مردم با خیال زندگی می‌کنند و بهترین چیزی که خیال را تحت تاثیر قرار می‌دهد شعر است، پس این واقعیت که نقش روزمره کننده را ایفا می‌کند و شعر، حقیقتی است که اگر نمی‌شود سراینده آن بود، می‌توان دست کم خواننده آن شد و از روزمرگی رهید.
برترین ها: شعر، نشانه یک زندگی عالی و بشری است. مردم با خیال زندگی می کنند و بهترین چیزی که خیال را تحت تاثیر قرار می دهد شعر است، پس این واقعیت که نقش روزمره کننده را ایفا می کند و شعر، حقیقتی است که اگر نمی شود سراینده آن بود، می توان دست کم خواننده آن شد و از روزمرگی رهید.
شعر در کوتاه ترین و موجزترین و خوش آهنگ ترین و مناسب ترین همنشینی واژه هایی آشنا، ما را با معنایی درگیر می کند که برای عقل، نامفهوم و موهوم و بیگانه است، اما برای دل و جان، آشنا و حس شدنی است. شعر، میزبانی صادق است که قلب مخاطبان مستعد خود را هدف قرار می دهد و آنان را به ساحت ناممکن ها و ناباوری ها فرا می خواند تا خود ببینند و باور کنند که اگر ایمان و عشق باشد، هر ناممکنی ممکن می شود.
در این سری مطالب سعی کرده‌ایم گزیده‌ای از اشعار را در قالب ابیات زیبا و تاثیرگذار با تایپوگرافی های متفاوت، به کمک صفحات مختلف در شبکه های اجتماعی در اختیار شما قرار دهیم. باز هم مثل همیشه پذیرای پیشنهادات و انتقادات شما همراهان همیشگی مجله اینترنتی برترین ها خواهیم بود.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
خب من از مرحله ای که داشتم میسوختم خدا رو شکر رد شدم و فعلا شعر آنکه دائم هوس سوختن ما میکرد... رو نمیخوام ولی در کل شعر قشنگی هست چرااااااا نمیزارید؟؟؟؟؟؟؟ :(
پاسخ ها
خیلی کامنتت خوب بود دوست عزیز:-). آرزوی موفقیت دارم برات
سلام .لطفا بیشتر از شعر های شاد وامیدوارکننده استفاده کنید.....آدم اینارو میخونه از زندگی ناامید میشه والا...متشکرم
سلام.لطفا شعر های شاد و امیدوار کننده بیشتر بزارید...آدم اینارو میخونه از زندگی ناامید میشه والا....متشکرم
عاری از صبرم و طاقت نفسم بند آمد
زير اندوه فراقت نفسم بند آمد
ايستادی لبه ی زندگيم، از اين روست
هر كسی رفت سراغت نفسم بند آمد
مو زدی شانه و ناخواسته عطری برخاست
مثل گل های اتاقت نفسم بند آمد
ساعت تازه ی خود را كه نشان مي دادی
چشم افتاد به ساقت نفسم بند آمد
موقع گفتن ِ اين شعر كمي ترسيدم
خوش نيايد به مذاقت ؛ نفسم...
کاظم بهمنی
این دفعه شعر هاش افتضاح بود
بالاخره کوه باید شدو ماند؟
یا رد باید شدو رفت؟
برم..
نرم..