۱۰ اتفاق وحشتناک پس از آخرالزمان هسته‌ای

وبسایت روزیاتو - حسین علی پناهی: وقتی که بمب های مخرب هسته ای بر سر شهرها ریخته شوند، چهره ی کره ی زمان برای همیشه تغییر خواهد کرد. به مدت بیش از ۵۰ سال است که این ترس و وحشت در گوشه و کنار جهان در تعقیب انسان ها بوده که مبادا یک نفر انگشت خود را روی دکمه ی پرتاب موشک های هسته ای قرار دهد و بشریت با بحرانی بی سابقه و بسیار مخرب مواجه شود. اما سال هاست که بشر با این واهمه به زندگی خود ادامه می دهد که در نهایت هولوکاست هسته ای به وقوع خواهد پیوست.


البته این نگرانی نسبت به دوران جنگ سرد بسیار کاهش یافته و تنها تهدیدها و آزمایش های پی در پی موشک های بالستیک اخیر کره شمالی مردم را به یاد دوران سیاه و پرتنش جنگ سرد انداخته است. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی دیگر وقوع جنگ هسته ای به موضوعی در فیلم ها و بازی های ویدیویی تبدیل شده بود و کسی نگرانی چندانی از احتمال وقوع آن نداشت. اما باید بدانیم که این خطر کاملاً رفع نشده است. بمب های اتمی و هیدروژنی و حتی انواع مخرب تر و قدرتمندتری از آن ها هنوز در زرادخانه های تسلیحاتی کشورهای بزرگ وجود دارند.


همیشه دشمن های جدیدی برای نابودی وجود دارد و کسانی نیز هستند که دست هایشان برای شلیک بمب هسته ای آماده است. دانشمندان آزمایشات بسیاری انجام داده اند تا دریابند که بعد از یک جنگ هسته ای بزرگ و در مقیاس جهانی که زندگی را در کره ی زمین به شدت تغییر می دهد چه رخ خواهد داد. مطالعات آن ها نشان داده که اگر چه بخش اعظم ساکنان کره ی زمین و موجودات حاضر در آن از بین خواهند رفت اما تعدادی از انسان ها نیز زنده خواهند ماند. اما زمین دیگر به مکانی متروکه و ناخوشایند تبدیل شده و زندگی برای همیشه روی آن تغییر خواهد کرد. در ادامه ی این مطلب قصد داریم شما را با اتفاقات ناخوشایندی که پس از یک جنگ هسته ای بزرگ در جهان خواهد افتاد آشنا کنیم. با ما همراه باشید.

۱۰- باران های سیاه باریدن خواهند گرفت


لحظاتی بعد از پایان جنگ هسته ای، باران سیاه سختی خواهد بارید اما این باران برخلاف باران معمولی شعله ها، کثیفی و گرد و خاک را نخواهد شست. قطره های باران بعد از انفجار بمب های هسته ای بسیار بزرگ و سنگین، شبیه گلوله های سیاه و با ظاهری مانند نفت خواهند بود که ممکن است شما را بکشند. در جریان بمباران اتمی هیروشیما باران سیاه تنها ۲۰ دقیقه پس از انفجار بمب در محدوده ای به مساحت ۲۰ کیلومتر مربع آغاز شد. در جریان این باران، قطرات مایع سیاه و چسبناکی محوطه ی مورد بحث را پوشاند که خیس شدن با آن چنان تشعشع هسته ای را به بدن فرد وارد می کرد که ۱۰۰ برابر زمانی بود که در مرکز انفجار بمب قدم می گذاشت.

شهری که بمب در آن فرو افتاد در آتش می سوخت و همه ی اکسیژن موجود را مصرف می کرد. بدین ترتیب بازماندگان تا شعاع چندین کیلومتر اکسیژنی برای نفس کشیدن نداشتند و البته خیلی زود به دلیل عطش فراوان ناشی از گرمای سوزان شعله ها می مردند. برخی نیز در میان شعله ها مضطرب و پریشان می دویدند. چنان برای نوشیدن چند قطره آب درمانده شده بودند که خیلی از آن ها با بارش باران سیاه دهانشان را باز کرده سعی می نمودند مقداری از آب باران بنوشند.

آن قدر مواد رادیواکتیو در قطرات باران سیاه وجود داشت که می توانست به راحتی تغییرات شدیدی را در خون فرد ایجاد کند. این تاثیرات چنان شدید و مخرب بود که اثرات بعدی این باران سیاه تا به امروز نیز در شهر هیروشیما باقی مانده است. پس بدون شک چنین اتفاقی با شدت و ویرانگری صدها برابر شرایط هیروشیما رخ خواهد داد اگر جنگی اتمی دربگیرد.

۹- یک جریان الکترومغناطیسی تمامی دستگاه های الکتریکی را از کار خواهد انداخت


وقتی که ایک انفجار اتمی رخ دهد می تواند یک جریان الکترومغناطیسی بسیار قوی از خود منتشر کند که تمامی سیستم های الکترونیکی و یا حتی تمام خطوط برق یک کشور را از کار خواهد انداخت. در یک آزمایش هسته ای، جریان الکترومغناطیسی تولید شده در نتیجه ی انفجار تنها یک بمب چنان قوی بود که تمامی چراغ های خیابانی، ایستگاه های تلویزیونی و حتی تلفن ها و تلویزیون های موجود در خانه ها را تا شعاع ۱٫۰۰۰ کیلومتری از مرکز انفجار منفجر کرده و از کار انداخت.

البته این اتفاق غیرمنتظره بود و هیچ به آن فکر نشده بود اما امروزه این تخریب گسترده به یکی از اهداف اصلی کشورهای دارای بمب های الکترومغناطیسی در ساخت چنین بمب هایی تبدیل شده است. اگر بمبی دارای قدرت انتشار امواج بزرگ الکترومغناطیسی در ارتفاعی بین ۴۰۰ تا ۴۸۰ کیلومتر روی کشوری به بزرگی ایالات متحده منفجر شود می تواند تمامی خطوط برق و دستگاه های الکترونیکی کشور را از کار بیندازد. از این رو پس از انفجار بمب های هسته ای جهان در خاموشی مطلق فرو خواهد رفت. تمامی یخچال هایی که با انرژی برق کار کرده و غذاها را در خود نگه می دارند از کار خواهند افتاد. تمامی داده های روی کامپیوترها از بین خواهند رفت.

از همه بغرنج تر این که تاسیسات تصفیه و انتقال آب از کار خواهند افتاد و دیگر انسان به آب تمیز و بهداشتی دسترسی نخواهد داشت. بر اساس محاسبات بعد از چنین اتفاقی دستکم ۶ ماه زمان لازم خواهد بود تا جریان الکتریسیته بار دیگر برقرار شود، البته با این فرض که متخصصان این حوزه زنده بوده و آزادانه بتوانند تعمیرات و کارهای مربوطه را انجام دهند. از این رو باید گفت که در صورت بروز جنگ هسته ای دستکم تا چند سال به جریان الکتریسیته و آب تمیز دسترسی نخواهیم داشت.

۸- دود سیاه جلو نور خورشید را خواهد گرفت


انرژی بسیار زیادی در مناطق اطراف مرکز انفجار اتمی آزاد خواهد شد که این مناطق را در شعله های سوزان خود غرق خواهد کرد. هر چیزی که خاصیت سوختن داشته باشد خواهد سوخت، ساختمان ها، جنگل ها، پلاستیک و حتی آسفالتی که در جاده ها استفاده شده است. پالایشگاه های نفت نیز با انفجارهایی عظیم خواهند سوخت زیرا همواره این مراکز صنعتی مانند دوران جنگ سرد به عنوان یکی از اهداف اصلی در نظر گرفته می شوند. شعله های سوزانی که در اطراف هر هدف ایجاد می شوند، دودی سیاه و سمی را ایجاد خواهند کرد که به سرعت و به صورت بی پایان وارد اتمسفر شده و از آن جا به لایه ی بالایی یعنی استراتوسفر منتقل می شود.

لایه ای ضخیم از دود سیاه مانند ابر در ۱۵ کیلومتری سطح زمین ایجاد خواهد شد که هر لحظه بیشتر شده و با وزش باد حرکت خواهد کرد تا این که تمامی سطح کره ی زمین را پوشانده و مانع از تابش نور آفتاب به زمین و حتی دیده شدن آسمان می شود. در سال های اول بعد از هولوکاست هسته ای دیگر آفتابی در کار نخواهد بود و در آسمان تنها ابرهای سیاهی را خواهیم دید که مانع از رسیدن نور خورشید به سطح زمین خواهد شد نمی توان گفت که این شرایط چه مدت برقرار خواهد بود اما اگر یک هولوکاست هسته ای بسیار بزرگ رخ دهد انتظار می رود که دستکم تا ۳۰ سال شاهد چنین شرایطی باشیم.

۷- شرایط جوی برای تولید غذا بسیار سرد خواهد بود


وقتی که نور و گرمای خورشید به زمین نرسد دمای این کره خاکی به شدت کاهش خواهد یافت. بسته به این که چند بمب اتمی منفجر شود میزان شدت این پیایند مخرب متفاوت خواهد بود. در موارد بسیار شدید انتظار می رود که دمای کل سیاره ی زمین تا ۲۰ درجه ی سانتیگراد نیز کاهش داشته باشد. اگر یک هولوکاست هسته ای کامل رخ دهد انتظار می رود که در سال اول پس از انفجار بمب های هسته ای تابستانی در کار نباشد. دمای هوا در فصول بهار و تابستان به اندازه ی زمستان سرد و یا حتی بسیار بدتر خواهد بود. تولید غذا (کاشت غلات و گیاهان خوراکی و پرورش حیوانات) غیرممکن خواهد شد.

تمامی حیوانات سراسر کره زمین از گرسنگی تلف خواهند شد و گیاهان نیز خشک شده و از بین خواهند رفت. این موضوع مانند شروع یک عصر یخبندان نخواهد بود. برای ۵ سال اول یک سرما و یخبندان کشنده در فصول گرم سال رخ خواهد داد که طول این فصول دستکم یک ماه کوتاه تر خواهد شد. اما بعد از آن کمی اوضاع بهتر خواهد شد و پس از ۲۵ سال دمای زمین به حالت اولیه ی خود بازخواهد گشت. زندگی ادامه خواهد داشت اما به سختی.

۶- لایه ی اوزون از بین خواهد رفت


البته سال ها پس از یک هولوکاست هسته ای نیز زندگی به حالت نرمال و نسبتاً آرام اولیه بازنخواهد گشت. پس از انفجارهای هسته ای اتمسفر آلوده شده فرآیندهای مخربی را در ساختار خودو محیط اطرافش خواهد دید که در نهایت به ایجاد یک سوراخ بزرگ در لایه ی اوزون می شود. این موضوع بسیار ویرانگر خواهد بود. حتی اگر یک جنگ هسته ای کوچک نیز رخ دهد و تنها ۰٫۰۳ درصد از زرادخانه های هسته ای کنونی جهان مورد استفاده قرار گیرد نیز باید انتظار داشت که بیش از ۵۰ درصد لایه ی اوزون از بین برود. حیات در نتیجه ی تابش اشعه های فرابنفش خورشید غیرممکن خواهد شد.

گیاهان به کلی از بین خواهند رفت و انسان هایی که زنده مانده اند نیز به دلیل جهش های ژنتیکی متعددی که در ساختار دی ان ای آن ها ایجاد شده زمینگیر خواهند شد. حتی مقاوم ترین گیاهان نیز بسیار ضعیف و کوچک شده و دیگر امکان رشد و تکثیر نخواهند داشت. پس وقتی که بار دیگر زمین گرم شده و اسمان از دودهای سیاه پاک شود نیز تولید غذا غیرممکن خواهد بود. حتی اگر بازماندگان سعی کنند در مزارع دانه های گیاهی بکارند نیز این گیاهان در همان روزهای اول رشد از بین خواهند رفت و کشاورزانی که سعی در کاشتن دانه های گیاهی داشته باشند نیز خیلی سریع و در نتیجه ی سرطان پوست مرگی دردناک را تجربه خواهند کرد.

۵- میلیاردها انسان از گرسنگی تلف خواهند شد


در یک هولوکاست کامل هسته ای بیش از ۵ سال طول خواهد کشید تا یک فرد بتواند مقدار قابل توجهی غذا تولید کند. با دمای پایین، سرما و یخبندان کشنده و تابش فراوان اشعه ی فرابنفش به روی زمین، گیاهان بسیار کمی تا فصل برداشت باقی خواهد ماند و در نتیجه میلباردها انسان از گرسنگی تلف خواهند شد. آن هایی نیز که زنده می مانند برای روشی برای تولید غذا پیدا کنند وگرنه آن ها نیز به سرنوشت همنوعان قحطی زده ی خود دچار خواهند شد اما این کار آسان نخواهد بود. شاید مردمانی که در کنار دریاها و اقیانوس ها زندگی می کنند شرایط کمی بهتری داشته باشند زیرا دمای دریاها کمی کندتر و دیرتر سرد خواهد شد اما در آن زمان نیز دیگر حیات چندانی در آب اقیانوس ها وجود نخواهد داشت.

ابرهای سیاهی که آسمان را پوشانده اند مانع از رسیدن نور خورشید به پلانکتون ها درون آب اقیانوس ها خواهد شد که منبع اصلی زنده نگه داشتن حیات در داخل این مجموعه های آبی بزرگ هستند. آلودگی های رادیواکتیو نیز به سرعت در آب پخش خواهند شد که باعث مرگ بسیاری از گونه های دریایی شده و خوردن جانوران دریایی که زنده مانده اند نیز بسیار خطرناک بوده و بیماری و مرگ را به دنبال خواهد داشت. اکثریت مردمی که از انفجارهای هسته ای جان سالم به در برده اند در پنج سال اول پس از انفجارهای هسته ای به دلیل گرسنگی جان خود را از دست خواهند داد. غذا به شدت کمیاب شده و رقابت شدید و بی رحمانه ای برای بدست آوردن منابع اندک غذایی در خواهد گرفت.

۴- تنها غذاهای کنسروی قابلیت خوردن خواهند داشت


یکی از راه های اصلی برای زنده ماندن افراد در مدت ۵ سال پس از انفجارهای بزرگ هسته ای استفاده از غذاهای کنسروی و موجود در انواع بطری های شیشه ای است. همانند فیلم ها و داستان های آخرالزمانی خوردن این غذاها که از تماس با محیط بیرون در امان هستند بی خطر خواهد بود. محققان در یک آزمایش جالب بطری های لیموناد و ماءالشعیر را در معرض انفجار هسته ای قرار دادند. لایه ی خارجی این بطری ها با مقدار زیادی مواد رادیواکتیو پوشانده شد اما هیچ آسیبی به محتوای داخلی این بطری ها نرسیده و نوشیدن آن ها کاملاً بلامانع بود.

تنها نوشیدنی هایی که در مرکز انفجار هسته ای قرار داشتند تحت تاثیر مواد رادیواکتیو قرار گرفتند که مقدار مواد رادیو اکتیو موجود در آن ها نیز به اندازه ای خطرناک نبود که نتوان آن ها را نوشید. حتی مزه ی آن ها نیز تغییر نخواهد کرد. باور عمده بر این است که غذاهای کنسروی نیز به اندازه ی بطری های نوشیدنی در چنین شرایطی سالم باقی بمانند. همچنین بسیاری اعتقاد دارند که آب های زیرزمینی نیز همچنان برای نوشیدن سالم خواهند بود. در نتیجه نبرد برای بقا به نبردی برای کنترل کردن چاه ها و غذاهای کنسروی که تنها امید بشر برای زنده ماندن هستند تبدیل خواهد شد.

۳- تشعشعات شیمیایی وارد استخوان ها بدن خواهد شد


حتی اگر غذایی برای خوردن وجود داشته باشد نیز بازماندگان مبارزه ی طاقت فرسا و دردناکی را با انواع سرطان خواهند داشت. لحظاتی پس از انفجار هسته ای، ذرات رادیواکتیو در هوا پخش شده و در سراسر جهان منتشر خواهند شد. وقتی که این ذرات روی سطح زمین بنشینند آن چنان کوچک و پخش شده خواهند بود که نخواهیم توانست با چشم غیر مسلح آن ها را ببینیم. ولی آن ها همچنان توانایی کشتن ما را دارند. یکی از این مواد شیمیایی سمی استرونتیوم-۹۰ (strontium-۹۰) خواهد بود که بدن را گول زده و خود را کلسیم نشان می دهد. بنابراین وقتی که چنین ماده ی شیمیایی خطرناکی از طریق تنفس یا غذا بلعیده شود، بدن این ماده ی شیمیایی را مستقیماً به مغز استخوان و دندان ها می فرستد که در نهایت باعث سرطان مغز استخوان خواهد شد.

نجات ما از این مواد رادیواکتیو کشنده به سختی ممکن خواهد بود. اگر چه مشخص نیست که این مواد چه زمانی پس از انفجار هسته ای به روی زمین بازخواهند گشت اما در هر صورت اگر زمان کافی برای بازماندگان وجود داشته باشد شاید بتوانند راهی برای مقابله با آن پیدا کنند. اگر ریزش این ذرات رادیواکتیو بیشتر از دو هفته پس از انفجار هسته ای شروع شود مقدار رادیواکتیویته ی آن ها ۱٫۰۰۰ برابر کمتر خواهد شد و این موضوع می تواند فرصتی برای ادامه ی حیات بازماندگان باشد. اما در هر صورت میزان شیوع سرطان به شدت افزایش یافته و طول عمر بازماندگان کاهش خواهد یافت. نقص های مادرزادی به امری طبیعی تبدیل شده و بیماری های ژنتیکی افزایش خواهند یافت اما نسل بشر به طور کلی از بین نخواهد رفت.

۲- طوفان های مهیبی در راه خواهد بود


در دوران دو یا سه ساله ی سرمای شدید و یخبندان ابتدایی انتظار می رود که طوفان های بسیار سهمگین و بی سابقه ای زمین را درنوردند. ذرات و دود سیاهی که به اتمسفر منتقل می شوند نه تنها مانع از تابش نور خورشید شده بلکه آب و هوا را نیز به شدت تغییر خواهند داد. نحوه ی شکل گیری ابرها تغییر شدیدی خواهد کرد و توانایی بازان زایی این ابرها را به شدت افزایش خواهد داد. انتظار می رود که تا زمان بازگشت اوضاع جوی به شرایط عادی، تقریباً به طور دائم همراه با هر طوفان سهمگینی باران های شدید و سیل آسا برای روزهای متوالی باریدن بگیرد. در اقیانوس ها شرایط بسیار بدتر خواهد بود.

اگر چه دمای کره ی زمین به سرعت کاهش یافته و زمستان هسته ای فرا خواهد رسید اما سرد شدن آب اقیانوس ها مدت زمان بیشتری طول خواهد کشید. این آب ها دستکم برای مدتی همچنان گرم باقی خواهند ماند که باعث وزش بادهای شدیدی از سمت اقیانوس ها خواهد شد. طوفان ها و گردبادهای سهمگین و غیرقابل تصور شهرهای ساحلی را در هم نوردیده و ویران خواهند کرد و برای سال ها ادامه خواهند داشت.

۱- اما برخی انسان ها زنده خواهند ماند


در یک هولوکاست هسته ای میلیاردها انسان جان خود را از دست خواهند داد. انتظار می رود که دستکم ۵۰۰ میلیون نفر در نتیجه ی انفجارهای هسته ای جان خود را از دست بدهند. میلیاردها نفر نیز در نبرد برای بقا در دنیای جدید پس از انفجارهای هسته ای از گرسنگی و سرمای کشنده خواهند مرد. دلایل کافی وجود دارد که نشان می دهد تنها تعداد انگشت شماری از انسان ها زنده خواهند ماند. در سال های دهه ی ۱۹۸۰ و در سال های جنگ سرد تقریباً تمامی محققان بر این باور بودند که تمامی کره ی خاکی از حیات خالی خواهد شد. اما امروزه باور بیشتر بر این است که دستکم تعدادی انسان زنده خواهند ماند.

بعد از ۲۵ تا ۳۰ سال پس از هولوکاست هسته ای ابرها تمیز خواهند شد، دما به حالت طبیعی بازخواهد گشت و زندگی نرمال از نو آغاز خواهد شد. گیاهان رشد خواهند کرد اگر چه به اندازه ی سابق شاداب نخواهند بود. اما بعد از چند دهه شاید شاهد یک دنیای مدرن چرنوبیلی باشیم که در آن جنگل های وسیعی روی شهری مرده به وجود آمده است.