بنا: کی روش برود، فوتبال بدبخت می شود

ایران ورزشی: سرمربی سابق تیم ملی کشتی فرنگی این روزها به دور از هیاهوهای شهر تهران، در شهریار با حضور در باشگاه انقلاب و سایر باشگاه‌های کشتی این شهر به آموزش کشتی برای نوجوانان می‌پردازد. محمد بنا که بارها ثابت کرده نمی‌تواند از کشتی دور باشد، با وجود کناره‌گیری از کشتی فرنگی تیم ملی دوباره به این رشته برگشته و این بار در اقدامی جالب توجه به دور از شهر و در مناطق محروم به آموزش کشتی برای کشتی‌گیران نوجوان و جوان مشغول است. حضور او که پرافتخارترین مربی تاریخ کشتی فرنگی است در باشگاه‌های شهریار و آموزش کشتی به نفرات نوجوان و جوان می‌تواند موجی از علاقه مندی را در بین استعدادهای کشتی ایران ایجاد کند و چرخه تولید کشتی‌گیر در این شهر را که روزگاری قطب کشتی فرنگی ایران بود، به راه بیندازد. این حرکت محمد بنا که دو روز پیش وارد ۵۹ سالگی شد، به بهانه‌ای تبدیل شد برای اینکه با او یک‌بار دیگر هم‌صحبت شویم و او از وزنه‌برداری، فوتبال و والیبال حرف بزند و اندکی هم به کشتی بپردازد. او از کشتی حرف نمی‌زند چرا که صحبت کردن در این مقطع را به سود این رشته نمی‌داند اما با این‌حال نمی‌تواند از کنار کار بزرگ فرنگی‌کاران جوان به سادگی بگذرد و آن را بهترین هدیه تولدش می‌داند.

محمد آقا تبریک عرض می‌کنم، به یکقدمی شصت سالگی رسیدید!

‌ خیلی ممنونم. آرزوی سلامتی می‌کنم برای همه ایرانیان. امیدوارم همه در کنار خانواده‌های‌شان روزهای خوبی را سپری کنند.

این اولین جشن تولد شما در کنار همسرتان است!

‌ من معمولا اجازه نمی‌دهم کسی برایم جشن تولد بگیرد. وقتی که در اردوی تیم ملی بودیم بچه‌ها یواشکی کیک می‌خریدند. امسال هم که بحث اردو نبود، گفتم بیایم خانه پدرم تا در کنار خانواده همه دور هم باشیم. البته اینجا هم متوجه شدم که کیک تولد خریدند ولی کلا از این ماجرا فراری هستم.

حتما هدیه هم گرفتید؟

‌ من بهترین هدیه تولدم را از تیم جوانان گرفتم که قهرمان جهان شدند. این خیلی اتفاق خوبی بود. امیدوارم که بزرگسالان هم بتوانند در فرانسه همین اتفاق را تکرار کنند و همه از آن لذت ببرند. خوشبختانه با وجود همه حرف و حدیث‌هایی که در سال‌های اخیر بوده اما کشتی فرنگی استانداردهای تمرینات خود در رده‌های سنی مختلف را حفظ کرده است. حالا مجریان کار هم در تیم ملی باید بتوانند از این وضعیت خوب استفاده کنند. به نظرم دادمرز، کاویانی نژاد و حتی کرامت عبدولی و بقیه، کشتی‌گیران بسیار خوبی هستند و می‌توانند به موفقیت برسند. کاش برای مسابقات داخل سالن ترکمنستان طرحی ارائه می‌شد و فدراسیون اعلام کرد هر کشتی‌گیری که در جوانان جهان طلا بگیرد به بازی‌های داخل سالن بزرگسالان اعزام می‌شود. هم برای این جوانان انگیزه می‌شد و هم اینکه برای آینده کشتی تیم ساخته می‌شد.

مسابقات کشتی را کامل تماشا کردید؟

‌ این دو روز از دیدن مسابقات این تیم عشق کردم. خوشبختانه کشتی فرنگی مسیر خودش را پیدا کرده و با وجود همه مشکلات و بی توجهی‌ها این تیم عالی کشتی گرفت.

این تیم از رده نوجوانان چند سال است که با هم کار می‌کنند!

‌ بله، البته خیلی‌ها هم هستند که بیرون مانده‌اند. مثل محمد رضا مختاری یا میثم دلخانی و چند نفر دیگر که اینها هم به این تیم اضافه خواهند شد. نکته مهم که باید مورد توجه قرار بگیرد نوع رسیدن این تیم به رده بزرگسالان است که همیشه به کشتی ایران ضربه زده است. اگر قرار باشد این کشتی‌گیران با شکست از چرخه رقابت انتخابی خارج شوند، از بین می‌روند. به طور مثال آرمین علیزاده تجربه‌اش به حسین نوری نخواهد رسید و از سر تجربه به او خواهد باخت اما کدام یک می‌تواند به المپیک برسد؟ آرمین علیزاده. دوره‌ای در تیم ملی کشتی فرنگی بودم که باید برای مسابقات دانشگاهی تیم معرفی می‌کردم. اسم حمید سوریان، قاسم رضایی و داود عابدین زاده را به دکتر قدمی دادم. فهرست را که دید گفت اینها کی هستند معرفی کردی؟ باید اسم اشکانی و هاشم زاده را معرفی کنی. گفتم آینده کشتی را همین‌ها خواهند ساخت اما قبول نمی‌کرد.

شما سر این موضوع با فدراسیون مشکل داشتید؟

‌ نه، رییس فدراسیون کشتی هم می‌خواهد به موفقیت برسد. او در خیلی بخش‌ها شاید خوب کار کرده باشد اما در این مورد من می‌گویم او اشتباه می‌کند و او هم می‌گوید من اشتباه می‌کنم. هیچ بحث دیگری در میان نیست. من هم اگر رفتم به خواست و اراده خودم رفتم.

این تصمیم از نظر فدراسیون شدنی نیست چون با فرآیند انتخابی تضاد دارد!

‌ نباید هر چیزی را در فرآیند قرار بدهیم. در سال‌های گذشته می‌گفتند رضا خدری را پیدا کردیم. او حتما جانشین سوریان است اما الان کجاست؟ نباید همه چیز را در دایره انتخابی دید. عیسوند کجاست؟ هر کشتی‌گیری که با یک باخت از دایره کار کردن خارج شود که شدنی نیست. بگذریم، قرار بود درباره کشتی حرف نزنیم.

شما سال ۲۰۰۵ سرمربی تیم جوانان بودید که به یکقدمی قهرمانی هم رسیدید اما مشکلی به وجود آمد!

‌ تیم بسیار خوبی را داشتیم. سوریان و عابدین زاده قهرمان جهان شدند و قاسم رضایی هم برنز گرفت. در آن مسابقات که در لیتوانی برگزار می‌شد سرمربی ترکیه قهرمانی تیم را هم به من تبریک گفت اما نمی‌دانست که محمد فقیری به دلیل برخورد با قرعه رژیم صهیونیستی، از مسابقات کنار می‌رود. فقیری را در جدول نگه داشتم که کشتی‌گیر ارمنستان را شکست داد اما کشتی‌گیر رژیم صهیونیستی هم بالا آمد که مجبور شدیم با مجوز پزشکی او را کنار بگذاریم و با امتیازاتی که فقیری کسب کرد، دوم شدیم.

زندگی خارج از تهران و دور بودن از ترافیک و آلودگی خوش می‌گذرد؟

‌ خدا را شکر. همه چیز عالی است.

زندگی جدیدی را شروع کردید؛ خارج از تهران و کار کردن روی تشک کشتی در شهریار!

‌ حسابی از این وضعیت دارم کیف می‌کنم. با نوجوانان و جوانان علاقه مند به کشتی در شهریار کار می‌کنم. به هر حال موقعیت کار کردن به خاطر نبود جا و مکان در شهر تهران برایم فراهم نبود.

ظاهرا در یک باشگاه هم مستقر نیستید؟

‌ نه؛ یک جا مستقر نیستم. با داود اخباری، بهروز حضرتی پور و سایر دوستان اینجا به باشگاه‌های مختلف می‌روم و سعی می‌کنم کنار کشتی‌گیران نوجوان و علاقه مند هم باشم.

به نظرم شما کار بزرگی را انجام می‌دهید. سر زدن به باشگاه‌هایی که معمولا در حاشیه شهر و مناطق محروم هستند شاید اتفاق مهمی باشد که شما انجام می‌دهید.

‌ این بندگان خدا هنوز فکر می‌کنند که من محمد بنا هستم! از دیدنم خوشحال می‌شوند اما نمی‌دانند که دیگر پیر شده ام. این کارها بیشتر از اینکه برای کشتی باشد برای خودم است. امکانات هم در کشتی فرنگی همه جا معمولی است. در تهران شاید 50 یا 60 باشگاه برای کشتی آزاد باشد اما یک فرنگی‌کار برای تمرین کردن باید از تهران به شهریار بیاید. به هر حال بحث آزاد و فرنگی در همه چیز متفاوت است. همین الان در باشگاه شهریار وضع تشک کشتی به حدی خراب است که اگر کشتی‌گیر بخواهد دو دور تشک را بدود با ساییدگی زانو روبه‌رو می‌شود.

فکر می‌کنید که از کشتی شهریار باز هم چند قهرمان جهان و المپیک بیرون بیاید؟

‌ شهریار زمانی قطب کشتی فرنگی بود و الان هم استعدادهای خوبی دارد و می‌تواند خیلی زود باز هم به جایگاه قبلی‌اش برسد. کار کردن در این باشگاه‌ها نشان می‌دهد که مربیان سازنده چه می‌کشند. ضمن اینکه عمری دیگران کاشتند و من خوردم، حالا من سعی می‌کنم قهرمان بسازم و دیگران استفاده کنند.

نزدیک مسابقات جهانی هستیم، نمی‌خواهید در مورد تیم ملی کشتی فرنگی حرفی بزنید؟

‌ برای تیم ملی کشتی فرنگی آرزوی موفقیت می‌کنم. اگر الان بخواهم درباره تیم ملی حرف بزنم می‌گویند حاشیه‌سازی است. بهتر است سکوت کنیم و درباره تیم ملی کشتی فرنگی حرفی نزنیم. به امید خدا هم این تیم برود به مسابقات جهانی فرانسه و با دست پر برگردد. اگر چه خیلی از مسائل در موفقیت این تیم می‌تواند مهم باشد اما این تیم ساختار محکم و خوبی دارد.

ببینید والیبال بعد از ولاسکو به چه روزی افتاد

شما به تنزل مربیان اشاره کردید؛ امروز هم در ورزش ایران مدام جایگاه ورزشکار مهم‌تر از جایگاه مربی می‌شود!

‌ اشتباه است. سرمربی در هر رشته‌ای باید اصل باشد. الان فوتبال ایران با کی‌روش به موفقیت‌های زیادی رسیده. ایرادهای زیادی هم به او گرفته می‌شود اما اگر همین امروز کی‌روش را بردارند از فردا فوتبال ایران بدبخت می‌شود! بدبخت می‌شود یعنی اینکه دوباره برمی‌گردد به همان دوران ناخوشایند که با هزار و یک اما و اگر به جام جهانی می‌رفتیم. ولاسکو از والیبال رفت، ببینید والیبال به چه روزی افتاده؟ هر زمانی ورزش به موفقیت رسیده نقش یک سرمربی خوب و بزرگ در میان بوده است.

مثال‌های زیادی هم وجود دارد؛ شما در کشتی فرنگی یا مهماندوست در تکواندو و یا همان ولاسکو در والیبال!

‌ من به خواست خودم رفتم. گفتند مجری باش، گفتم نمی‌توانم. من برای خودم تفکر دارم. ایده دارم. هیچ بحث و ناراحتی هم اینجا در میان نیست. سرمربی باید با تفکر خودش کار کند تا به موفقیت برسد. کسی می‌توانست به ولاسکو بگوید اینگونه باشد یا نباشد؟ الان چرا کی‌روش موفق است چون به کاری که ایمان دارد عمل می‌کند.