طنز؛ ۱۰۰ یوروی نیوکمپ فقط ۵۰ یورو!
چند ماه پیش بود که گزارشی از زندگی سخت و دستفروشی چند ورزشکار و ملی‌پوش سابق کشور خواندم که یکی از آن‌ها هم به رحمت خدا رفت. از اینکه ما واقعا با ورزشکاران‌مان چه می‌کنیم، در تعجب بودم و مدام به خودم می‌گفتم....
مهرشاد مرتضوى در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:
چند ماه پیش بود که گزارشی از زندگی سخت و دستفروشی چند ورزشکار و ملی‌پوش سابق کشور خواندم که یکی از آن‌ها هم به رحمت خدا رفت. از اینکه ما واقعا با ورزشکاران‌مان چه می‌کنیم، در تعجب بودم و مدام به خودم می‌گفتم «حداقل به وعده‌ها پايبنديم». اما کمتر از یک ماه پیش، کورسوی امیدی دیدم که هی جلوتر می‌آمد. بله، مسی هم شروع به دستفروشی کرده بود. آن هم نه داخل مترو و نبش کوچه، بلکه داخل ورزشگاه! و آن‌هم نه پفک و زغال‌اخته، بلکه تی‌شرت ورزشی! شاید بگویید مسی که خوب پول در می‌آورد و نیازی به این پول‌ها ندارد. اما شما از زندگی مردم چه خبر دارید؟ آن طفلکی‌ها درست است به یورو پول می‌گیرند، اما به همان یورو هم خرج می‌کنند. تازه همین اخیرا هم عروسی گرفته و هرچه داشته خرج کرده.
ولی ماجرا به اینجا ختم نشد. یک‌شنبه شب رونالدو هم کار مسی را تکرار کرد و پیراهن خودش را که مسی می‌داد ۱۰۰ یورو، فقط ۵۰ یورو به حراج گذاشت و تاکید کرد «داداشم تن بزن اگه نخواستی مال خودم». در حالی که اخبار ورزشی مدام از پول‌های هنگفت جابه‌جا شده در فوتبال می‌گوید، ظاهرا چیزی به بازیکن‌ها نمی‌ماسد و همه پول به جیب دلال‌ها می‌رود. حداقل آدم دلش خنک می‌شود که خارجی‌ها هم زیاد با ما فرقی ندارند.
راستش نیمار هم نمی‌خواست از بارسلونا برود. ولی اوضاع مالی خراب بود و او هم یک خواهر کوچک‌تر دم بخت دارد و هزینه جهیزیه و این داستان‌ها. به خاطر همین به محض اینکه بار خورد فرانسه، داوطلب شد و رفت آن سمتی. اصلا همین آبراموویچ فکر می‌کنید چطوری برای چلسی این همه بازیکن می‌گیرد؟ فکر می‌کنید این‌ها به خاطر پول و پله فوتبال می‌روند چلسی؟ نه! آبراموویچ چون کارخانه‌دار است، موقع مذاکره به بازیکن می‌گوید: «ببین اگه خواستی نه ماه اینجا بازی کن، سه ماه بقیه رو هم بیا مسکو تو کارخونه کار کن. اصلا نمی‌خواد کار یدی کنی‌ها، بیا بالاسر کارگر وایستا. تازه بیمه هم داره!» بازیکن نگاه محرومی به آبراموویچ می‌کند و جواب می‌دهد: «ما یه پسرخاله هم داریم بیکاره، اونم بیاد کارخونه؟» آبراموویچ موافقت می‌کند و بازیکن می‌گوید: «خدا از برادری کمتون نکنه» و با قرارداد ۴۰ میلیون پوندی به چلسی می‌پیوندد
:|
ولی به نظر من این همه فقر به خاطر مدیریت نداشتن بازیکنان فوتبال روی دخل و خرج زندگی‌شان است. خوشبختانه مدیران باشگاه‌های داخلی هم این مساله را خوب می‌دانند و پول بازیکنان را جمع می‌کنند تا برای‌شان شتر درست کنند. یعنی الان با شما قرارداد می‌بندند، چک می‌کشند برای سه سال بعد. سه سال دیگر میایی پولت را بگیری، یا می‌گویند «بده تاریخ چک‌رو تمدید کنم» و می‌فرستندتان سه سال دیگر بیایید، یا پنج درصد پول را یک جوری با ناراحتی و قیافه گلابی شکل به شما می‌دهند که دل‌تان می‌سوزد و بقیه مبلغ را می‌بخشید، یا مثل باشگاه نفت، می‌روید می‌بینید باشگاه دیگر کلا نیست! یعنی حتی ساختمانش را هم بقیه طلبکارها مصادره کرده‌اند.خلاصه اگر شما هم مثل نصف جامعه ورزش کشور، جزو طلبکاران باشگاه نفت هستید، این متن را دوباره بخوانید و حداقل به خودتان بگویید «همه جای دنیا همینه، حداقل ما به وعده‌ها پايبنديم».
چند ماه پیش بود که گزارشی از زندگی سخت و دستفروشی چند ورزشکار و ملی‌پوش سابق کشور خواندم که یکی از آن‌ها هم به رحمت خدا رفت. از اینکه ما واقعا با ورزشکاران‌مان چه می‌کنیم، در تعجب بودم و مدام به خودم می‌گفتم «حداقل به وعده‌ها پايبنديم». اما کمتر از یک ماه پیش، کورسوی امیدی دیدم که هی جلوتر می‌آمد. بله، مسی هم شروع به دستفروشی کرده بود. آن هم نه داخل مترو و نبش کوچه، بلکه داخل ورزشگاه! و آن‌هم نه پفک و زغال‌اخته، بلکه تی‌شرت ورزشی! شاید بگویید مسی که خوب پول در می‌آورد و نیازی به این پول‌ها ندارد. اما شما از زندگی مردم چه خبر دارید؟ آن طفلکی‌ها درست است به یورو پول می‌گیرند، اما به همان یورو هم خرج می‌کنند. تازه همین اخیرا هم عروسی گرفته و هرچه داشته خرج کرده.
ولی ماجرا به اینجا ختم نشد. یک‌شنبه شب رونالدو هم کار مسی را تکرار کرد و پیراهن خودش را که مسی می‌داد ۱۰۰ یورو، فقط ۵۰ یورو به حراج گذاشت و تاکید کرد «داداشم تن بزن اگه نخواستی مال خودم». در حالی که اخبار ورزشی مدام از پول‌های هنگفت جابه‌جا شده در فوتبال می‌گوید، ظاهرا چیزی به بازیکن‌ها نمی‌ماسد و همه پول به جیب دلال‌ها می‌رود. حداقل آدم دلش خنک می‌شود که خارجی‌ها هم زیاد با ما فرقی ندارند.
راستش نیمار هم نمی‌خواست از بارسلونا برود. ولی اوضاع مالی خراب بود و او هم یک خواهر کوچک‌تر دم بخت دارد و هزینه جهیزیه و این داستان‌ها. به خاطر همین به محض اینکه بار خورد فرانسه، داوطلب شد و رفت آن سمتی. اصلا همین آبراموویچ فکر می‌کنید چطوری برای چلسی این همه بازیکن می‌گیرد؟ فکر می‌کنید این‌ها به خاطر پول و پله فوتبال می‌روند چلسی؟ نه! آبراموویچ چون کارخانه‌دار است، موقع مذاکره به بازیکن می‌گوید: «ببین اگه خواستی نه ماه اینجا بازی کن، سه ماه بقیه رو هم بیا مسکو تو کارخونه کار کن. اصلا نمی‌خواد کار یدی کنی‌ها، بیا بالاسر کارگر وایستا. تازه بیمه هم داره!» بازیکن نگاه محرومی به آبراموویچ می‌کند و جواب می‌دهد: «ما یه پسرخاله هم داریم بیکاره، اونم بیاد کارخونه؟» آبراموویچ موافقت می‌کند و بازیکن می‌گوید: «خدا از برادری کمتون نکنه» و با قرارداد ۴۰ میلیون پوندی به چلسی می‌پیوندد
:|
ولی به نظر من این همه فقر به خاطر مدیریت نداشتن بازیکنان فوتبال روی دخل و خرج زندگی‌شان است. خوشبختانه مدیران باشگاه‌های داخلی هم این مساله را خوب می‌دانند و پول بازیکنان را جمع می‌کنند تا برای‌شان شتر درست کنند. یعنی الان با شما قرارداد می‌بندند، چک می‌کشند برای سه سال بعد. سه سال دیگر میایی پولت را بگیری، یا می‌گویند «بده تاریخ چک‌رو تمدید کنم» و می‌فرستندتان سه سال دیگر بیایید، یا پنج درصد پول را یک جوری با ناراحتی و قیافه گلابی شکل به شما می‌دهند که دل‌تان می‌سوزد و بقیه مبلغ را می‌بخشید، یا مثل باشگاه نفت، می‌روید می‌بینید باشگاه دیگر کلا نیست! یعنی حتی ساختمانش را هم بقیه طلبکارها مصادره کرده‌اند.خلاصه اگر شما هم مثل نصف جامعه ورزش کشور، جزو طلبکاران باشگاه نفت هستید، این متن را دوباره بخوانید و حداقل به خودتان بگویید «همه جای دنیا همینه، حداقل ما به وعده‌ها پايبنديم».
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
باحال بود