طنز؛ رییس‌جمهور مهربون و زن‌های غرغرو
می‌دونید ما زن‌های برابری‌خواه تخصصمون اینه که هر وقت دیدیم هر کی هر جا داره بهش خوش میگذره، بریم و اون لحظه شیرین رو براش زهر مار کنیم.
سعیده حسنی در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:
می‌دونید ما زن‌های برابری‌خواه تخصصمون اینه که هر وقت دیدیم هر کی هر جا داره بهش خوش میگذره، بریم و اون لحظه شیرین رو براش زهر مار کنیم.
مثلا موقعیتی رو در نظر بگیرید که آقایی داره با همسرش تو خونه مورتال کامبت رو به صورت واقعی بازی میکنه و حسابی لذت میبره. بچه‌هام از فرط هیجان یه گوشه چمباتمه زدن و دارن بازی‌رو تماشا میکنن، اینجاس که ما در پوشش همسایه وارد میشیم و درست وسط اوج بازی و قبل از ناک‌اوت، درِ خونه رو می‌زنیم و میگیم... «داداش، پلی‌استیشن می‌خرید نباید ما رو هم صدا کنید؟ هومممم، خب قبض برقمون چی؟ احیانا نیوفتاده خونه شما؟»
خب اون بنده خدا بعد از این مکالمه سرد میشه، بدنش افت میکنه دیگه نمی‌تونه بره برای ضربه نهایی و ما این همه لذت رو با یه دخالت بیجا ازشون می‌گیریم.
یا مثلا دیجی‌استایل میاد یه تبلیغ بامزه میسازه که توش یه مرد با استرس از همه میخواد نذارید همسر، مادر، دختر یا هیچ عضو مونث خانواده‌تون از وجود این سایت باخبر بشه، چون بدبخت میشید.
بعد یکی نیست بگه داداش شما خودت هنوز با تکنولوژی برگ درخت انگور در انظار عمومی ظاهر میشی؟ خرید نمی‌کنی اصلا؟ خب اینجاست که ما به میدان میاییم و زنگ می‌زنیم امور مشتریان و بهشون یادآوری می‌کنیم که اون لباس‌هایی که تو کمد مردان هست لباسه و برگ درخت نیست و بالاخره از یه خراب‌شده‌ای خریدن دیگه!
در مواردی هم مشاهده شده یه عده زیادی از همین جماعت درست تو نقطه اوج خوشی بعد از پیروزی در انتخابات اومدن گفتن آقای رییس‌جمهور وزیر زن معرفی کن!
رییس‌جمهور هم از اون چَشما که ما تحویل معلمای دبستان و مامانامون میدیم تحویل داد و رفت. بعد هم که وزیر زن معرفی نکرد اومد و با همون مبنای استدلالی که ما در اون دوران استفاده می‌کردیم گفت می‌خواستم، نشد!
یعنی اگه بنا به خواستن باشه، نوبل شیمی، طلای المپیک، قهرمانی جشنواره خوارزمی و جورج کلونی جزو خواسته‌های جدی من هستن ولی خب نشده! انقدر گیر ندین دیگه، ضدحالا!
می‌دونید ما زن‌های برابری‌خواه تخصصمون اینه که هر وقت دیدیم هر کی هر جا داره بهش خوش میگذره، بریم و اون لحظه شیرین رو براش زهر مار کنیم.
مثلا موقعیتی رو در نظر بگیرید که آقایی داره با همسرش تو خونه مورتال کامبت رو به صورت واقعی بازی میکنه و حسابی لذت میبره. بچه‌هام از فرط هیجان یه گوشه چمباتمه زدن و دارن بازی‌رو تماشا میکنن، اینجاس که ما در پوشش همسایه وارد میشیم و درست وسط اوج بازی و قبل از ناک‌اوت، درِ خونه رو می‌زنیم و میگیم... «داداش، پلی‌استیشن می‌خرید نباید ما رو هم صدا کنید؟ هومممم، خب قبض برقمون چی؟ احیانا نیوفتاده خونه شما؟»
خب اون بنده خدا بعد از این مکالمه سرد میشه، بدنش افت میکنه دیگه نمی‌تونه بره برای ضربه نهایی و ما این همه لذت رو با یه دخالت بیجا ازشون می‌گیریم.
یا مثلا دیجی‌استایل میاد یه تبلیغ بامزه میسازه که توش یه مرد با استرس از همه میخواد نذارید همسر، مادر، دختر یا هیچ عضو مونث خانواده‌تون از وجود این سایت باخبر بشه، چون بدبخت میشید.
بعد یکی نیست بگه داداش شما خودت هنوز با تکنولوژی برگ درخت انگور در انظار عمومی ظاهر میشی؟ خرید نمی‌کنی اصلا؟ خب اینجاست که ما به میدان میاییم و زنگ می‌زنیم امور مشتریان و بهشون یادآوری می‌کنیم که اون لباس‌هایی که تو کمد مردان هست لباسه و برگ درخت نیست و بالاخره از یه خراب‌شده‌ای خریدن دیگه!
در مواردی هم مشاهده شده یه عده زیادی از همین جماعت درست تو نقطه اوج خوشی بعد از پیروزی در انتخابات اومدن گفتن آقای رییس‌جمهور وزیر زن معرفی کن!
رییس‌جمهور هم از اون چَشما که ما تحویل معلمای دبستان و مامانامون میدیم تحویل داد و رفت. بعد هم که وزیر زن معرفی نکرد اومد و با همون مبنای استدلالی که ما در اون دوران استفاده می‌کردیم گفت می‌خواستم، نشد!
یعنی اگه بنا به خواستن باشه، نوبل شیمی، طلای المپیک، قهرمانی جشنواره خوارزمی و جورج کلونی جزو خواسته‌های جدی من هستن ولی خب نشده! انقدر گیر ندین دیگه، ضدحالا!
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
منم دلم بازی مورتال کامبت میخواد ولی امکاناتشو ندارم:(