۵۸۸۶۳۸
۶ نظر
۵۰۲۳
۶ نظر
۵۰۲۳
پ

آیا ایرانی ها زیاد دروغ می گویند؟

در موج سوم پیمایش ارزش ها و نگرش های ایرانیان (دفتر طرح های ملی ارشاد ۱۳۹۵) از ۱۹ هزار نمونه در سطح شهر و روستاهای کل کشور پرسیده شده که به نظر آنها چقدر دروغ در جامعه رواج دارد. از نظر ۲۳.۴ درصد از مردم دروغ در سطح خیلی زیاد، ۴۸.۴ درصد زیاد، ۱۹.۶ درصد متوسط، ۶.۹ درصد کم و ۲.۲ درصد خیلی کم رواج دارد.

هفته نامه صدا - محمدرضا جوادی یگانه: در موج سوم پیمایش ارزش ها و نگرش های ایرانیان (دفتر طرح های ملی ارشاد ۱۳۹۵) از ۱۹ هزار نمونه در سطح شهر و روستاهای کل کشور پرسیده شده که به نظر آنها چقدر دروغ در جامعه رواج دارد. از نظر ۲۳.۴ درصد از مردم دروغ در سطح خیلی زیاد، ۴۸.۴ درصد زیاد، ۱۹.۶ درصد متوسط، ۶.۹ درصد کم و ۲.۲ درصد خیلی کم رواج دارد.

پژوهش های تجربی اندکی درباره میزان دروغگویی مردم در ایران انجام شده اما باور عمومی این است که بیشتر مردم دروغ می گویند. در یک نمونه منحصر به فرد در نظرسنجی تلفنی انجام شده توسط مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه ای روزنامه همشهری (۱۳۸۶) با ۱۲۰۰ نمونه از مردم تهران درباره دروغ، اکثریت مطلق پاسخ گویان، معادل ۹۹ درصد، وجود دروغ را در جامعه تایید کرده اند و بقیه (۱۳ نفر) پاسخ داده اند که «نمی دانم»؛ یعنی، کسی وجود دروغ را در جامعه رد نکرده است.

پیمایش های ملی وضعیتی مشابه، اما نه تا این اندازه بحرانی را نشان می دهد. مقایسه یافته های پیمایش های ملی نشان می دهد که میزان اعتقاد مردم به وجود ارزش های اخلاقی در طول سال های ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۲ کاسته شده و بر اساس آنها، وجود (زیاد و خیلی زیاد) صداقت از ۲۳ درصد در سال ۱۳۷۹ و ۱۸ درصد در سال ۱۳۷۹ به ۹ درصد در سال ۱۳۸۲ رسیده (محسنی، ۱۳۸۳: ۱۳۸) و در سال ۱۳۹۴، ۸.۸ درصد بوده است (آمار بالا).
آیا ایرانی ها زیاد دروغ می گویند؟

برگردیم به آخرین یافته، جدای از این که چقدر مردم به این پرسش صادقانه جواب داده باشد و این که آیا خودشان را جزو آن هفتاد درصدی بدانند که زیاد دروغ می گویند یا کمتر از ده درصدی که کم دروغ می گویند، مهم ترین نتیجه ای که از پاسخ به این پرسش می توان گرفت، این است که اعتقاد وجود دارد که بیشتر مردم دروغ می گویند یعنی «باور به رواج و گستردگی دروغ در جامعه» و این مسئله نسبتا غیرقابل تردید است و می توان بر آن تکیه و نتایج بعدی را استنباط کرد.

ناامنی در روابط اجتماعی اول چنین وضعیتی است. وقتی فرد باور داشته باشد طرف مقابلش به او دروغ می گوید، نه می تواند به گفته هایش اعتماد داشته باشد و نه به تبع آن، به وعده و به کرداش و آنگاه پرسش زیملی «جامعه چگونه ممکن است» رخ می نماید. یعنی زندگی در این جامعه چگونه ممکن است و آیا این جامعه، واقعا جمعی از مردمان است که «با هم» زندگی می کنند یا تنها سکونتگاه جمع زیادی از مردم است که «کنار هم» زندگی می کنند.
زندگی در چنین جامعه ای، تداعی کننده وضع طبیعی هابزی است و «جنگ همه علیه هم» و البته تفاوت آن در این است که در وضع طبیعی تکلیف هر کس روشن است، او باید متحدینی داشته باشد و غیر از آن متحدین، همه را دشمن بیانگارد. اما در وضع غیر طبیعی که روی آن لایه جامعوی کشیده شده، فرد هر چه بر سنش افزوده می شود و تجربه بیشتر کسب می کند و جایگاه بالاتری به دست می آورد، بیشتر احساس ناامنی می کند و دروغ بیشتری می گوید یا باید بگوید برای بقا، این مشاهده را سیاحان از دوران کهن در ایران داشته اند که جوانان و نوجوانان آن خوب هستند و سن شان که بیشتر می شود، رذایل اخلاقی در آنها گسترش می یابد و زونیس در پیمایش پیش از انقلاب خود دیده است که سیاسیون سطح بالا بیشتر احساس ناامنی می کنند.
آیا ایرانی ها زیاد دروغ می گویند؟

این که چه شده چنین وضعی ایجاد شده را می توان در دوران طولانی استبداد و ناامنی دید و به گمان من علاوه بر آن، ضعف نظام اخلاقی نیز مزید بر آن است. سعدی در بوستان در باب احسان، از فردی یاد می کند که «سگی در بیابان» را تشنه می یابد و کله را دلو می کند و آبش می دهد و ایزد هم از گناهانش می گذرد ولی در بند نتیجه می گیرد که «دل زیردستان را نباید شکست، مبادا که روزی شوی زیردست».

اما اگر باید مفری از این وضع پیدا کرد راه در بازگشت به اخلاق است و نظام اخلاقی. نظام اخلاقی که در آن دروغ در رأس رذیلت ها است اما بجای «نظام اخلاقی» و شبکه منظمی از قواعد و اولویت ها، آنچه وجود دارد بیشتر توصیه هایی در حوزه های گوناگون و گاه متناقض است که در ضرب المثل ها و اشعار و کتب اخلاقی ذکر شده است. به همین دلیل است که علیرغم تقبیح شدید دروغ در آموزه های دینی و اندیشه های ایرانی، جایگاه دروغ در نظام اجتماعی به آن اندازه ناپسند نیست.

موید عدم اهمیت رواج دروغ نزد مردم، پیدایش ملی ایسپا، در بهار ۱۳۹۳ است که در آن بر اساس سوالات بسته، میزان رواج دروغ در شهر و روستای پاسخگویان ۳.۵۶ (در میانگینی از ۱ تا ۵) و در بین وابستگان و خویشان شان ۲.۵۳ توسط پاسخگویان برآورد شده است که در رده سوم آسیب های اجتماعی شایع (پس از فقر و بیکاری اعتیاد) است. اما در همین پیمایش، وقتی در سوالی باز از پاسخ گویان خواسته شد سه مورد از مسائل مهم جامعه را بیان کنند، دروغ توسط ۳.۲ درصد افراد جامعه به عنوان مهم ترین مسئله اجتماعی بیان شده که بیانگر کم اهمیتی آن میان مردم (رده هجدهم) به رغم رواج آن در جامعه است (رده های اول بیکاری با ۵۴.۸ درصد است). یعنی مردم با وجود اعتقاد به رواج دروغ در جامعه، آن را چندان مسئله مهمی نمی دانند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن برترین ها را نصب کنید.

همراه با تضمین و گارانتی ضمانت کیفیت

پرداخت اقساطی و توسط متخصص مجرب

ايمپلنت با ١٥ سال گارانتي 9/5 ميليون تومان

ویزیت و مشاوره رایگان
ظرفیت و مدت محدود
آموزش هوش مصنوعی

تا دیر نشده یاد بگیرین! الان دیگه همه با هوش مصنوعی مقاله و تحقیق می‌نویسن لوگو و پوستر طراحی میکنن
ویدئو و تیزر میسازن و … شروع یادگیری:

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

سایر رسانه ها

    نظر کاربران

    • بدون نام

      تابلوه زیاد دروغ میگن

    • بدون نام

      اصلا نگن مریض میشن اون روز. اگر کسی هم دروغ نگه احمق حسابش می کنن در حالیکه اون ادم ارزش و اعتبارش براش مهم. بخصوص زمان خواستگاری مردان کلا یک فیلم و سریال اساسی و طولانی نقش اول بازی می کنن بویژه در مورد خصوصیات اخلاقی شون!!!
      حتی شده کارشون هم دروغ میگن که به طرف به هر قیمتی شده برسن!!
      البته امکان داره خانم هم اینطوری هم باشه ولی نه تا این درجه چیزی که یک عمر تجربه داشتم گفتم.
      تو اداره هم کلا همه چیز رو بهم میزنن و مملکت رو با بی قانونی به اینجا رسوندن .منظورم بحث جنسیتی نبود یک مشکل اساسی که باید حل بشه چون پایه همه مشکلات از همین جا درست میشه.

    • بدون نام

      اگه تو ایران دروغ نگی نمیتونی زندگی کنی . بدون دروغ نمیتونی کار کنی نمیتونی ازدواج کنی و خلاصه هیچی . منم نمیگم ادم خوبی ام ، ولی سادم و دروغ نمیگم و همیشه کلاهم پس معرکس . الانم دارم سعی میکنم از ایران برم شاید اونور دیگه به قول معروف نره تو پاچم

    • انورسادات

      دروغ گویی توصیه شده است مثلا تقیه

    • Mb

      دروغ از بالا به پایین تراوش میکند،وقتی پدر خانواده دروغ میگوید چه انتظاری از فرزند است

    • لورا

      وقتی امنیت، رفاه، آسایش و حس همیاری و انساندوستی در جامعه وجود داشته باشد نیازی به دروغگوئی نیست، خوشبختانه در کشوری که زندگی میکنم خیلی کم با این افراد دروغگو برخورد میکنم مخصوصاً در مکانهای دولتی سیستم به گونه ای پایه گذاری شده که هیچ راهی برای دروغ و کلاهبرداری وجود ندارد، و دلیل اینکه عمر مفید انسان را بالای هشتاد سال تخمین زده اند اینست که مردم از استرس بدور هستن و این بدان معناست که از دروغ بدور هستن دروغگوئی استرس بدنبال دارد، چنانچه دروغی بگویید باید در ادامه دروغی دیگر ارائه نمایید تا مورد تایید مخاطب قرار گیرید و این رویه چندان آسان نیست
      در کانادا یک رشته تحصیلی در دانشگاه هست که بعد از اتمام دوره موفق به اخذ مدرک دکترا life couch میشوید ،این متخصصان معمولا در دادگاههای فدرال کار میکنند، به زبان فارسی به آنها دروغ سنج میگویند، هنگامی که مجرمان خلاف سنگینی انجام داده باشند و به دادگاه احضار شوند، دولت فدرال صد در صد از life couch کمک میگیرد و از او میخواهد که در دادگاه حضور یابد و به آنها کمک کند
      من در یک مصاحبه تلویزیونی یک life coach را ملاقات کردم( دکتر لیز)تا او را به مردم معرفی و از شیوه کارش مردم رو مطلع نمایم، حقیقتاً آنچه را که از عملکرد وی دیدم باور نمیکردم، دکتر Lise معروفترین چهره life couch در کاناداست

    ارسال نظر

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «برترین ها» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.

    بانک اطلاعات مشاغل تهران و کرج