دوباره آرسنال، دوباره بحران

باخت ۴ بر صفر آرسنال در آنفیلد برای آن ۳ هزار نفر از هواداران آرسنال که زحمت سفر به لیورپول را به خود داده بودند، هرچه نداشت، حس شوخ‌طبعی آنها را با لبخند‌های تلخی که به لب داشتند شکوفا کرد.

ایران ورزشی: باخت ۴ بر صفر آرسنال در آنفیلد برای آن ۳ هزار نفر از هواداران آرسنال که زحمت سفر به لیورپول را به خود داده بودند، هرچه نداشت، حس شوخ‌طبعی آنها را با لبخند‌های تلخی که به لب داشتند شکوفا کرد. آنها در حالی که تیم‌شان ۴ بر صفر عقب بود، هر لحظه بیم خوردن گل دیگری داشتند، شانه‌هایشان افتاده بود و سرهایشان پایین، ناگهان شروع به سر دادن این شعار کردند: «ما قهرمان لیگ خواهیم شد».

مشکل آرسنال اما این بود که برخی افراد در داخل باشگاه، شاید از جمله خود ونگر، هستند که به محقق شدن این شعار ایمان دارند. در واقع این عین حرفی بود که پتر چک، دروازه‌بان تیم در کنفرانس خبری پس از بازی زد بعد از آنکه عدم جنگندگی توپچی‌ها را زیر سوال برد و عملکرد آنها را غیرقابل قبول دانست.

چنین خوش‌باوری و نادیده گرفتن واقعیات در میان مدیران، اعضای کادر فنی و بازیکنان باسابقه آرسنال که چنین شکست تحقیرآمیزی را چیزی نمی‌دیدند جز یک دست‌انداز دیگر در مسیر رسیدن به قهرمانی، دیگر عادی شده است. آنها پیش از این هم خوش‌باور بودند، هنوز هم خوش‌باور هستند و همیشه خوش‌باور خواهند ماند و قرار نیست چیزی عوض شود، هرگز.

روز گذشته ششمین سالگرد باخت 8 بر 2 در خانه منچستریونایتد بود و توپچی‌ها هنوز هم از همان مشکلاتی رنج می‌برند که در آن فصل ضربه خوردند و در رقم خوردن آن باخت تحقیر‌‌آمیز تأثیرگذار بودند. ونگر هنوز هم سرمربی آرسنال است، یک گروه از بازیکنان دارد که به اندازه کافی جنگنده نیستند، از نظر تاکتیکی و میزان تلاش در سطح پایینی هستند اما شاید الان دیگر خیلی دیر شده باشد که به یک واقعیت پی برد: اینکه تا زمانی که پیرمرد فرانسوی سرمربی باشد، اوضاع آرسنال هرگز تغییر نخواهد کرد.

یان رایت، ستاره سابق آرسنال پس از بازی گفت: «نمی‌فهمم چرا ونگر قرارداد جدیدی امضا کرد وقتی که او دارد یکسری کارهای تکراری و تغییرات قابل پیش‌بینی را انجام می‌دهد. این دیوانگی است.»

بحث درباره تصمیم باشگاه برای عقد قراردادی دو ساله با ونگر در ماه مه، کاری تکراری و موضوعی کلیشه‌ای است - تصمیمی که در همان زمان غلط بود و هنوز هم غلط به نظر می‌رسد - اما این حرکت باشگاه نشانه‌‌ای از یک مخمصه‌ است که از رده‌بالاترین تا رده‌پایین‌ترین عضو باشگاه در آن گیر افتاده‌اند.

استن کروئنکه سهامدار اصلی باشگاه، موضوع برکناری ونگر را وتو و ادعا کرد که جاه‌طلبی آرسنال در حد فتح لیگ برتر و دیگر جام‌های بزرگ اروپا است و تأکید داشت که این مرد ۶۷ ساله با آمار فوق‌العاده‌ای که دارد، بهترین گزینه برای تحقق اهداف آرسنال است.

واقعیت تلخ درباره آرسنال این است که ونگر، مربی از مد افتاده است و باخت تیمش در آنفیلد هم به خوبی این موضوع را در ابعاد مختلف اثبات می‌کند. به‌عنوان مثال از نظر تاکتیکی، ونگر معمولاً در مصاف با همتایان جوان‌تر و باهوش‌ترش مانند یورگن کلوپ مغلوب می‌شود و این بار نیز همین اتفاق رخ داد. شاید مهم‌ترین ضربه‌ای که ونگر با ماندنش دارد به آرسنال می‌زند این باشد که او دیگر نمی‌تواند به بازیکنانش انگیزه بدهد.

گری نویل، ستاره سابق منچستریونایتد که الان در تلویزیون بریتانیا به‌عنوان مفسر فعالیت دارد هم به این موضوع اشاره داشت و گفت: «بازیکنان آرسنال دیگر به پوشیدن پیراهن این تیم افتخار نمی‌کنند و مایه شرمساری این باشگاه بودند.»

همه آنها را اما ونگر به آرسنال برده است و حداقل 4 بازیکن ترکیب اصلی - الکسیس سانچس، مسعود اوزیل، الکس اکسلاید چمبرلین و هکتور به‌یرین - کار خاصی برای تکذیب این خبر که آنها میل به ترک توپچی‌ها دارند، انجام نداده‌اند.

ونگر تابستان امسال این فرصت را داشت تا یک خانه‌تکانی کلی در تیمش انجام دهد، بازیکنان مازادش را بفروشد و بازیکنان جدید بخرد اما او فقط دو بازیکن جدید - الکساندر لاکازت و سئاد کولاسیناچ - خرید که هیچ یک از آنها در بازی برابر لیورپول در ترکیب اصلی نبودند و او ترجیح داد با نیروهای قدیمی‌اش به میدان جنگ در آنفیلد وارد شود.

در آرسنال هراسی از تغییر وجود ندارد و همیشه احساس اطمینان خاطر هست و عملکردی که این تیم برابر تیم پویا و باانگیزه تحت هدایت کلوپ انجام داد هم تأیید می‌کرد که عملکرد توپچی‌ها مملو از سهل‌انگاری و عدم اشتیاق است. ونگر در پایان بازی به ضعیف بودن عملکرد شاگردانش اشاره داشت اما به نظر می‌رسد خوشحال است که همه، بازیکنانش را مسبب این شکست سنگین می‌دانند و از او سلب مسوولیت می‌کنند.

فصل گذشته ونگر اعتراف کرد که ابهام درباره آینده‌اش باعث بر هم خوردن تمرکز بازیکنانش شده است اما او این فصل دیگر چنین بهانه‌ای هم ندارد، چیزی که پس از بازی هم به آن اذعان داشت.

هرچه هست به نظر می‌رسد که داستان ناکامی‌های آرسنال برابر تیم‌های بزرگ دارد تکراری می‌شود و آرسنال برابر لیورپول هیچ کار خاصی نکرد که نشان دهد می‌توان به رخ دادن تغییراتی در وضعیت باشگاه در آینده نزدیک امیدوار بود. بازی بعدی آرسنال پس از وقفه لیگ برای بازی‌های ملی، در خانه بورنموث است اما پس از آن به خانه همشهری‌اش چلسی می‌رود و استمفوردبریج هم در سال‌های اخیر شکنجه‌گاه توپچی‌ها بوده است. هنوز تازه ماه آگوست است و بحران در آرسنال آغاز شده. اینطور که به نظر می‌رسد، این فصل برای ونگر و شاگردانش فصلی بسیار طولانی و آزار دهنده خواهد بود.