مارک استرانگ: مشهور شدن را پیشنهاد نمی‌کنم!

بازیگر «مردان پادشاه» از شرکت نکردن در بازی شهرت، لذت بازیگری و گذشته پانک راکش می گوید.

بانی فیلم: بازیگر «مردان پادشاه» از شرکت نکردن در بازی شهرت، لذت بازیگری و گذشته پانک راکش می گوید.

مارک استرانگ: مشهور شدن را پیشنهاد نمی‌کنم!

به نقل از گاردین، مارک استرانگ یکی از موفق ترین بازیگران سینمای بریتانیاست و در ۲۵ سال تقریبا ۶۰ فیلم به نام خود ثبت کرده که از جمله آن ها می‌توان به «بندزن خیاط سرباز جاسوس»، «سی دقیقه پس از نیمه شب» و مجموعه «مردان پادشاه» اشاره کرد. روی صحنه تئاتر، او به خاطر نقشی که در «دیدی از روی پل» داشت برنده جایزه الیویه سال ۲۰۱۵ برای بهترین بازیگر مرد نقش اول شد.

استرانگ که تک فرزند خانواده است، در لندن توسط مادر اتریشی‌اش که پرستار بچه بود، بزرگ شد. وقتی نوزاد بود پدر ایتالیایی اش آن ها را ترک کرد. او اکنون با همسرش لایزا مارشال تهیه کننده و دو پسرش در لندن زندگی می کند.

شما در دانشگاه مونیخ به مطالعه قانون اساسی پرداختید. الان می توانستند یک کارمند ناشناس در سیستم قانونی آلمان باشید. چه چیزی باعث شد بخواهید بازیگر شوید؟

من فانتزی وکیل اروپایی بودن داشتم، اما به سرعت متوجه شدم که احتمالا فقط فانتزی کت بارانی پوشیدن و کیف چرم حمل کردن و بی‌ام‌دبلیو راندن داشتم. فکر می کردم چنین کاری باحال می شود. اما مطالعه قانون کار خیلی خشکی است، آن هم قانون اساسی در آلمان. در مونیخ به کلاسی برخوردم که فقط آلمانی‌ها می توانند داشته باشند و «علوم تئاتر» نام داشت. این کلاس بسیار جالب تر از اتفاقی بود که در سالن های سخنرانی آن دانشگاه به وقوع می پیوست. به نحوی توانستم وارد آن کلاس بشوم و اینطور شد که دری از دنیایی کامل از تئاتر، بازیگری و نقش آفرینی برایم باز شد.

شما مسیر حرفه ای کاری بسیار قابل احترامی برای خود درست کرده‌اید، اما از جنبه سلبریتی بودن آن قدر معروف نیستید. این تصمیمی آگاهانه بوده است؟

کاملا. در ابتدا نمی دانستم شهرت چیست و چطور می تواند روی زندگی آدم تاثیر بگذارد، بنابراین احتمالا مشتاق این بودم که مورد توجه قرار بگیرم و سعی کنم به آدمی شناخته شده تبدیل شوم، چون آن موقع مثل بیشتر بازیگران بر این باور بودم که چنین چیزی منجر به کسب کردن نقش ها و کارهای بیشتر می شود. طی تمام سال هایی که من مشغول این کار بوده ام تماشا کردم افرادی که خیلی خوب آن ها را می شناسم به شدت مشهور شوند و هیچ چیز در مورد این مسئله وجود ندارد که بخواهم به کسی پیشنهاد کنم. نمی توانم هیچ چیز بدتر از این را تصور کنم که آدم در موقعیتی باشد که اجازه داشتن زندگی خصوصی پیدا نکند.

در ۱۲ سال اخیر شما بازیگر ۴۴ فیلم بوده‌اید. این شامل کار شما روی صحنه یا در تلویزیون هم نمی شود. اصلا تعطیلات هم دارید؟

دلیل اینکه انقدر زیاد به نظر می رسد این است که من بیشتر بازیگر مکمل هستم. من می‌توانم در فیلم باشم و فقط چند هفته کار کنم. نکته جالب در مورد یک فیلم هم این است که آدم فقط به چهار یا پنج صحنه خوب لازم دارد تا دیگر کامل در آن باشد. من مسلما آن باور طبقه کارمند را دارم که آدم باید به کار کردن ادامه دهد. آدم نمی تواند کار را زمین بزند. باید آدم مشغول باشد و مطمئن شود که غذا روی میز هست. من واقعا اگر دیالوگ برای حفظ کردن نداشته باشم و نقشی برای بازی کردن نباشد اذیت می شوم. اما بله، تعطیلات هم می روم.

وقتی بچه بودید نسبت به این مسئله آگاه بودید که با بقیه فرق دارید؟

می دانستم خارج از سیستم خانوادگی معمولی هستم که بیشتر دوستانم به آن تعلق دارند. اما چنین چیزی به هیچ وجه من را اذیت نکرد. تنها کاری که کرد این بود که باعث شد از منابع در دسترس خودم استفاده کنم تا تصمیم بگیرم و ببینم می خواهم چه آدمی باشم. افرادی را می دیدم که با آدم صحبت می کردند و همه فکر می کردند چه آدم جالبی بود. بنابراین با خودم فکر کردم که می خواهم چنین چیزی را وارد دنیا کنم و کاری کنم مردم در کنار من آسوده باشند.

اما آدم نمی خواهد اجازه بدهد مورد سوء استفاده هم قرار بگیرد، بنابراین باید یک نوع سفت و سختی هم برای خودش درست کند و متوجه شدم که چنین افرادی همان هایی هستند که خیلی خوب می توانند چیزی که می خواهند را بگیرند. من عملا چنین رفتارهایی را خودم شکل دادم چون هیچ یک از آن ها را از پدرم به ارث نبرده بودم و مادرم هم کنارم نبود چون در مدرسه شبانه تحصیل می کردم.

شما به خیلی از بازیگران برخورده‌اید. آیا هیچ وقت قابلیت های آن ها را می سنجید؟ اگر اینطور است، اگر با کسی کار کنید که به او رای خوبی نمی دهید چه اتفاقی می افتد؟

بله، آدم به دیگر بازیگران و نقش آفرینی آن ها نگاه می کند چون این کار ماست. من سر کار نمی شینم تیک بزنم که فکر می کنم فلان بازیگری که باهاش کار می کنم خوب هست یا نه، اما آدم به طور غریزی به انتخاب های دیگر بازیگران نگاه می کند و به این فکر می کند که اگر خودش بود هم چنین انتخابی می کرد یا نه. و چنین چیزی آدم را تبدیل به بازیگری بهتر می کند چون باید با کاری که بهتر از همه انجام می دهد ارتباط برقرار کند.

اما در عین حال ما در تجارتی هستیم که اگر خوش تیپ یا زیبا باشید ممکن است نقش هایی را به دست بیاورید که از نظر استعدادتان استحقاق آن را نداشته باشید، چون من تعداد بسیار زیادی از بازیگرانی را می شناسم که واقعا خیلی خوب هستند اما کار نمی کنند، و خیلی ها را هم می‌شناسم که آن قدر خوب نیستند اما کار می کنند.

در «مردان پادشاه: حلقه طلایی» در کنار کالین فرت، جولین مور و جف بریجز بازی می کنید. آیا از وقت گذراندن با دیگر بازیگران لذت می برید یا ترجیح می دهید وقت تان را در تریلرتان با یک کتاب خوب بگذرانید؟

بستگی به این دارد که بازیگران دیگر چه کسانی باشند. معمولا دوست دارم با بازیگران وقت بگذرانم. دیگر آدم کی می تواند ۲۰ دقیقه در حالیکه بقیه دارند دوربین ها را سر هم می‌کنند با هالی بری وقت بگذراند؟ بیشتر بازیگرانی که من تا به حال با آن ها کار کردم و به آن ها احترام می‌گذارند، افرادی هستند که می خواهم با آن ها مکالمه ای برقرار کنم تا ببینم واقعا چه طور هستند. من هم مثل تمام افراد دیگر هستم؛ بر پایه چیزهایی که درباره بازیگرانی که نمی‌شناسم خوانده ام، کلی در مورد آن ها پیش فرض دارم. اما وقتی در زندگی واقعی با آن ها ملاقات می کنم می بینم که تا حدود زیادی آن قضاوت ها اشتباه هستند.

شما در دو گروه موسیقی با نام های Electric Hoax و Private Party هم آواز خواندید. آیا صنعت موسیقی یک استعداد کشف نشده را از دست داد؟

مسلما نه. من به خاطر نقش آفرینی اش از بودن در گروه های موسیقی پانک لذت می بردم. آن ها گروه های موسیقی مدرسه ای بودند. من کاپیتان خانه وسایل الکترونیک بودم که معنی اش این بود که مسئول امپلیفایر و اسپیکرها بودم. آن موقعی بود که موسیقی پانک حسابی مد شده بود و آدم می گفت بیا این هم سه آکورد، برو یک گروه موسیقی تشکیل بده. ما هم عملا دقیقا همین کار را کردیم و موسیقی خیلی بلند و بد نواختیم که خودمان عاشقش بودیم. به نظرم دنیای موسیقی وضعش بدون من بهتر است.

شما طرفدار آرسنال هم هستید. آرسن ونگر باید بماند یا برود؟

اخیرا از من پرسیدند به نظرم مرد سال کیست و من هم گفتم آرسن ونگر، البته واقعا این را فقط به خاطر این گفتم که چیزی در تضاد بقیه گفته باشم چون توفان انتقادها خیلی شدید شده است. اما من طرفدار ونگر هستم چون به نظرم فوتبال انگلیسی را بازخلق کرده است. آدم نمی تواند او را به زور بیرون کند. باید به چنین مردی اجازه داد هر وقت که می خواهد برود.
«مردان پادشاه: حلقه طلایی» از روز چهارشنبه در سینماها اکران می شود.