سریال «بلوو - Bellevue»؛ قضیه بزرگِ شهر کوچک

هفته نامه کرگدن - اسم نویسندگان، به متن رجوع شود: داستان «بلوو» در شهر کوچک پررمز و رازی می گذرد که مردم آن از گذشته و حال همدیگر خبر دارند و برای کسب آبرو، نقاب به چهره می زنند.

بچه کش

رامین پیروزان: قاعده اش این شکلی است که هنرپیشنه هایی که به واسطه سریالی مطرح می شوند، راه به دنیای سینما و هالیوود پیدا می کنند. زیاد بوده اند بازیگران که در این سال ها به واسطه سریال ها مشهور شده اند و بعد از آن وارد دنیای سینما شده اند، اما بیشتر آن ها بعد از یکی، دو تجربه سینمایی ناموفقی دوباره به دنیای سریال برگشته اند، مانند «متیو فاکس» یا همان «جک شپرد» سریال «لاست» و «ونتورث میلر» یا همان «مایکل اسکوفیلد» سریال «فرار از زندان»؛ ولی هنرپیشه هایی هم بوده اند که در عالم سریال معروف شده اند و در همین عالم به کارشان ادامه داده اند مانند «سارا وین کالیز» یا «همان سارا تانکردی» سریال فرار از زندان و «لری گریمز» سریال «مردگان متحرک».

حالا همان طور که دنیای سینما برای خودش چندتایی هنرپیشه بفروش دارد، دنیای سریال هم چندتایی هنرپیشه دارد که می توانند به موفقیت سریال کمک زیادی بکنند. «آنا پاکین» هنرپیشه نقش «سوکی» در سریال «خون حقیقی» یکی از همین هاست. آدم های زیادی به خاطر او به تماشای سریال خون حقیقی نشسته اند و آدم های کمی مثل من به خاطر او از تماشای ادامه سریال منصرف شده اند.

گاهی پروژه های کوچک تری برای تضمین موفقیت به سراغ این بازیگران می روند و حضور این چهره ها از همین پروژه های کوچک، پروژه های بزرگ و پرمخاطبی می سازد. «بلوو» یکی از همین پروژه های به ظاهر کوچک است که به واسطه حضور «آنا پاکین» تبدیل به سریال پرمخاطبی در حد و اندازه های خودش شده است.

این روزها بحث خشونت علیه کودکان یک بحث داغ است و این بحث در تمام دنیا یک بحث جنجالی است. ماجرای بچه های گمشده و تعرض جنسی به آن ها تمام مردم دنیا را نگران خودش کرده است و همین نگرانی باعث می شود تا بیشتر آثاری که این روزها با محوریت این مسئله ساخته می شوند، مورد توجه مخاطبان قرار بگیرند. بعد از سریال انگلیسی «گمشده»، سریال «بلوو» یکی از بهترین سریال هایی است که در ارتباط با این موضوع دیده ام.

شما را نمی دانم، اما همیشه برای من جنایت در یک شهر کوچک حاشیه ای که تمام ساکنینش تا چند پشت همدیگر را می شناسند، نسبت به جنایت در کلان شهرهای درام بهتری می سازد. بلوو یکی از همین شهرهای کوچک است؛ جنایتی در گذشته این شهر، جنایتی در حال این شهر و جنایتی که در آینده این شهر اتفاق خواهدافتاد و ارتباط مرموزی که به مرور به میان این سه جنایت کشف می شود و قهرمان داستان را درگیر خودش می کند. طبیعی است که ماجرای خشونت علیه کودکان و استفاده از این استخوان بندی داستانی که جوابش را پس داده و این اواخر به شدت مورد توجه مخاطب قرار گرفته است، در موفقیت سریال بی تاثیر نیست.

حضور بازیگر مطرحی چون آنا پاکین نیز این امکان را به یک پروژه کوچک کم هزینه می دهد که خودش را سرپا نگه دارد و بیشتر از تخمین تهیه کنندگان برگشت مالی داشته باشد و مورد توجه واقع شود. داستان این سریال پر است از پیچ و خم ها و معماهای مرموز. در طراحی شخصیت قاتل یا همان بدمن ماجرا خوش فکری های زیادی انجام شده است، به شکلی که شما از همان قسمت اول به تماشای سریال می نشینید و کنجکاو این هستید که ماجرا را بدانید، اما این یکی هم مانند بیشتر سریال های شبیه خودش یک پایان بندی شتاب زده و بی مسما دارد.

من و پژوهشگران اختلاف نظر داریم

المیرا حسینی: هیچ می دانستید تماشای فیلم های ژانر وحشت یا اساسا فیلم هایی که استرس شما را بالا می برند، باعث لاغری تان می شود؟ گویا پژوهشگران این مورد را بررسی کرده اند و فهمیده اند اگر در طول تماشای فیلمی به اندازه کافی بترسید یا استرس و اضطرابتان بالا برود، اندازه نیم ساعت پیاده روی کالری می سوزانید.

نظر من؟ پژوهشگران حرف زیاد می زنند. مثلا می گویند زمانی که دارید فیلم با استرس بالا می بینید، آن قدر آدرنالین در بدنتان ترشح می شود که احساس بی اشتهایی می کنید؛ اما احساس من و دوستانم ثابت کرده که موقع فیلم دیدن تازه اول گرسنگی مان است و به علاوه آن قدر موقع غذاخوردن درگیر فیلم هستیم که اصلا از چیز یکه می خوریم، سر در نمی آوریم و بعد از اتمام مراسم تماشای فیلم، باید گریز دیگری به آذوقه های خانه بزنیم تا سر گرسنه بر بالین نگذاریم.

بهتر است این پژوهشگران فیلم ندیده از همه جا بی خبر، عوض این که سرشان دائم در آزمایش و نمونه گیری و آمار و ارقام باشد، خودشان بنشینند و چند فیلم از این دست ببینند و تجربه های شخصی شان را هم مدنظر قرار دهند.

به این حرف ها اشاره کردم که بگویم سریال «بلوو» هم در آن دسته ای قرار می گیرد که من و پژوهشگران در موردش اختلاف عقیده داریم. سریال ریتم تندی دارد دائم شما را در سطح بالایی از استرس نگه می دارد. خلاصه قصه اش این است که پلیس زنی روی پرونده ای کار می کند که در آن پسر نوجوانی گم شده و احتمالا هم مرده است.(فیلم بین حرفه ای که باشید، می دانید وقتی ۷۲ ساعت از زمان گم شدن کسی در این سن و سال بگذرد، پلیس ها امیدشان را برای یافتن زنده آن شخص از دست می دهند و دنبال جنازه می گردند.)

این پرونده به طرز عجیبی زن را یاد پرونده ای می اندازد که وقتی کوچک بوده، پدر پلیسش روی آن کار می کرده و حین بررسی آن نیز مرده است. نشانی ها او را به زمان کودکی پیوند می دهند و خاطرات تلخی که زن از آن دوران دارد، زنده می شوند.

باز هم مانند دوران کودکی نامه های عجیب و غریبی به دستش می رسند و او آن قدر بزرگ شده که بفهمد پدرش نمی تواند از دنیای مردگان برایش نامه بنویسد و نویسنده مرموز این نامه ها باید فرد آشنای دیگری باشد؛ اما این که واقعا ارتباطی میان این دو پرونده وجود دارد یا نه، این اتفاقات مرموز و سوال های بی شمار چه جوابی دارند و آدم های پس نقابی که بر چهره دارند، واقعا که هستند و چه می کنند، چیزهایی است که باید با دیدن سریال متوجه آن شوید و من برایتان ساپویل نمی کنم.

چیزی که در این سریال بیش از همه توجه را جلب می کند، سرعت بالای همه چیز است. شخصیت اول فیلم دارد با زرنگی از زیر زبان یک موادفروش حرف می کشد، چند لحظه بعد خانه اش است و با دختر نوجوانش حرف می زند، اندکی بعد او را در اداره پلیس می بینیم و چیزی نمی گذرد که سر صحنه جرم حاضر می شود و باید پرده از روی معماهایی بردارد که سرنخ حل آن ها به شکل عجیب و غریبی به دستش می رسند و او باید همه این ها را به هم وصل کند و ماجرا را گره گشایی کند.

آن قدر اتفاقات با سرعت روی می دهند که گاهی ممکن است از روند داستان جا بمانید و سریال را پاز کنید و از خود بپرسید: «چی شد؟» به خصوص اگر مثل من با یک نسخه عجیب و غریب و فوق بد زیرنویس فارسی طرف باشید که سازنده اش کلمات را ریخته توی گوگل ترنسلیت. جمله های بی سر و ته و معادل های غلط می توانند بیچاره تان کنند، چون با کلی معما مواجه هستید که باید بفهمیدشان و مسیر کشفشان را به درستی درک کنید.

توصیه من به شما این است که اگر زبان انگلیسی تان نسبتا خوب است، این سریال را با زیرنویس انگلیسی ببینید و از آن لذت ببرید.

در بلوو بمیر

نیلوفر منزوی: آنی با معیارهای متداول نه زن زیبایی محسوب می شود و نه در حرفه اش چندان آس و درجه یک است. شاید قرار نیست ما همیشه قصه آدم های شماره یک را دنبال کنیم. شاید زندگی برای آدم های معمولی هم می تواند عجیب و غریب پیش برود.

البته در این صورت دیگر نمی توان درباره معمولی بودن همان قضاوت سابق را داشت. آنی در کودکی زندگی عجیبی داشته است که اگر قرار باشد در این یادداشت شرح داده شود، آنوقت لذت تماشای سریال و دنبال کردن داستان را از شما گرفته ام.

سریال «بلوو» شرح گره گشایی از قتلی است که در شهری به همین نام اتفاق می افتد. قتلی که آنی، مسئول پیگیری و حل معمای آن است، آنی پلیسی است با یک زندگی عجیب و غریب. او وقتی خیلی جوان بوده، بچه دار می شود. یک دختر دارد و یک رابطه عاطفی آشفته. زندگی اش با یک معما به هم ریخته است و ناچار است مدام معماهای گوناگون را حل کند تا بتواند به زندگی ادامه دهد.

این سریال هر چند در قالب یک سریال پلیسی و جنایی ساخته شده است، اما به نظر می رسد بیش از قتل، جنایت و مواد مخدر قرار است قصه رابطه آدم ها را برایمان تعریف کند. روایت آدم هایی که خارج از قاعده دوست دارند و دوست داشته می شوند و این که دوست داشتن هایی خارج از قاعده اجتماعی در آن شهر، خطر مرگ دارد. در بلوو اگر کسی شبیه به دیگران نباشد، یا باید این تفاوت را پنهان کند یا بمیرد.

در این شهر از رازها خوب نگهداری می شود. هیچ کس رازی را فاش نمی کند که به نحوی یکپارچگی این شهر کوچک را بر هم بزند. البته این رازداری به خاطر این است که منافع همه اهالی به طریقی به همین اطلاعات مخفی وابسته است.

آنی این قاعده را می شکند. او می خواهد رازها را برملا کند، اما او هم به نحوی درگیر همین منافع جمعی است. گره های قتل برای آنی، با یادداشت های کوچکی باز می شود که یک ناشناس برایش می گذارد.

یادداشت ها کوتاه و معماگونه اند و ظاهرا ادامه ماجراهایی که آنی در کودکی و نوجوانی با آن درگیر بوده است. هر کسی که در سنین نوجوانی خواسته باشد از تاریخ فلسفه غرب سر در بیاورد، احتمالا کتاب دنیای سوفی را خوانده است و می داند تاریخ فلسفه با نامه های عجیب و غریبی که پدر سوفی برایش می نویسد مرور می شود.

در این سریال هم چیزی شبیه به این ماجرا اتفاق می افتد؛ نامه نگاری های مرموز با یک غریبه که خود را با یک جمله آشنا، تلویحا پدرش معرفی می کند: «تو روشنایی منی.» آنی در کودکی دوست دارد بپذیرد که نامه ها را پدرش برایش می نویسد، اما در بزرگسالی نمی تواند این فرض را بپذیرد که فرستنده یادداشت ها پدری است که می گویند در جوانی خودکشی کرده است.

غریبه یادداشت نویس رازها را می داند، اما نمی خواهد برملاکننده آن ها خودش باشد. بار این مسئولیت سنگین را آنی باید بر دوش بکشد، آن هم زمانی که حرف زدن از آنچه نباید بر زبان آورده شود، می تواند به راحتی زندگی اش را به خطر بیاندازد. آنچه ممکن است هنگام تماشای این سریال فکرتان را مشغول کند، زندگی در بلوو است. شاید هم مگر در بلوو. چون ظاهرا در این شهر فقط می شود مُرد.

مختصر و مفید درباره سریال «بلوو»

• «بلوو» یک سریال جنایی کانادایی است که اولین قسمت آن بیستم فوریه سال 2017 از شبکه سی بی سی پخش شد. در ماه می اعلام شد که پخش این سریال متوقف خواهدشد، اما براساس اخبار منتشرشده، پخش قسمت های اولیه آن از شبکه کابلی وی جی ان امریکا در اوایل سال 2018 میلادی شروع می شود. نام این سریال از شهری گرفته شده است که ماجرای مرموز گم شدن یک نوجوان در آن، پلیس محلی را درگیر می کند.

• آدرین میچل، تهیه کننده اجرایی «بلوو» که دو قسمت ابتدایی و دو قسمت پایانی این سریال را کارگردانی کرده، گفته است که بلوو داستان های زیادی برای تعریف کردن دارد و در چنین شهر کوچکی آینده هیچ وقت آن طور که به نظر می رسد نخواهدبود!

• آنا پاکین، بازیگر 35 ساله کانادایی بازیگر اصلی این سریال است که نقش بازرس آنی رایدر را ایفا می کند. پاکین در سال 2008 در مجموعه تلویزیونی «خون حقیقی» بازی کرده بود و حضور در فیلم های سینمایی مردان ایکس، جیغ 4، ماهی مرکب و نهنگ، شاگرد اول و... را در کارنامه دارد. پاکین در سریال خون حقیقی نیز در نقش شخصیت اصلی سریال ظاهر شده بود که پیش خدمتی با قدرت تله پاتی بود و دل باخته خون آشامی به نام بیل کامپتون (استیون مویر) شده بود.

• پاکین در سال ۱۹۹۳ و در جریان شصت و ششمین دوره جایزه اسکار شگفتی ساز شد و در حالی که یازده سال بیشتر نداشت، توانست جایزه بهترین بازیگر زن نقش مکمل را از آن خود کند. رقبای او در آن دوره بازیگران برجسته ای همچون «اما تامپسون»، «ویونا رایدر» و «هولی هانتز» و... بودند.

• پاکین به تازگی در مصاحبه ای با Canadian Living گفته است که بازگشتش به تلویزیون پس از حدود نُه سال، به دلیل فیلمنامه جذاب بلوو بوده و خودش جزو طرفداران پر و پاقرص سریال های جنایی محسوب می شود. او همچنین گفته است این که برای تلویزیون کانادا این سریال را بازی می کند، برایش اهمیتی ندارد و از وقتی که از امریکا به کانادا بازگشته، در دو فیلم صد در صد کانادایی حضور داشته است. او می گوید علت این انتخاب این نیست که می خواهد در یک فیلم کانادایی بازی کند، بلکه می خواهد به زبان جهانی که برای همه دنیا قابل فهم است، حرف بزند.

• منتقد The Globe and Mail پس از پخش این سریال نوشته بود که بلوو بسیار خوش ساخت تر و قوی تر از آن چیزی است که در تبلیغات تلویزیونی اش به نظر می رسید. او همچنین نوشته بود که این سریال «بلندپروازانه» یک موفقیت بزرگ برای سی بی سی محسوب می شود.