اشتاینهاوس: برابری كامل به فوتبال خواهد رسید
اولین داور زن فوتبال بوندس‌لیگا از برابری فوتبال بانوان با مردان می‌گوید.
خبر ورزشی: بيبيانا اشتاينهاوس، روز دهم سپتامبر اولين بانوي داور تاريخ لقب گرفت كه قضاوت يك بازي بوندس‌ليگا را بر عهده داشت و در عين حال اولين بانوي داوري بود كه ديداري در دسته اول يك ليگ بزرگ اروپايي را سوت زد. به همين بهانه خبرنگار روزنامه ماركا در دفتر اين خانم داور گفت‌وگوي ويژه‌اي را با او انجام داد كه اين گزيده‌اي از اين مصاحبه است:
*حس مي‌كنيد در فوتبال تاريخ‌ساز شده‌ايد؟
تاريخ‌ساز شدن، اتفاق بزرگي است. گفتن اين حرف فشار زيادي روي دوشم مي‌گذارد. مي‌توانم بگويم كه از شرايطم واقعاً راضي هستم. جدا از تاريخ‌سازي، خوشحالم كه مي‌توانم الگويي براي دختراني باشم كه مي‌خواهند داور شوند؛ اين يعني خواستن، توانستن است.
*مسيرتان براي رسيدن به اين جايگاه، سخت‌تر از ساير همكاران‌تان بود؟
نمي‌گويم سخت‌تر، بلكه متفاوت بود. نمي‌خواهم بهتر از مردان و بهترين داور دنيا باشم. مي‌خواهم بدون مقايسه كار خودم را انجام دهم و افراد مرا همين‌طور كه هستم، بپذيرند. نمي‌خواهم از همكارانم تقليد كنم و فكر مي‌كنم به همين خاطر موفق بوده‌ام. سعي نمي‌كنم شبيه كسي باشم. مي‌خواهم همه مرا به خاطر كارهاي غلط و درستم بشناسند.
*از زماني كه در بوندس‌ليگا داوري كرديد، خيلي چيزها در زندگيتان عوض شد؟
راستش را بخواهيد، زندگي‌ام فرقي نكرده. شايد جنجال‌هايش بيشتر شده و براي همين الان اينجا هستم ولي زندگي براي من همان است و تفاوت خاصي از نظر تمرينات و آماده‌سازي‌ام براي بازي‌ها ندارد.
*يعني فشارها بر روي‌تان بيشتر نشده؟
در داخل زمين سرعت بازي تغيير كرده و از اين حيث چرا، فشارها بيشتر است (مي‌خندد). رقابت‌هاي بوندس‌ليگا هم بزرگ است و بايد قضاوت‌هاي خوبي داشته باشي وگرنه زير ذره‌بين قرار مي‌گيري.
*برندهاي زيادي براي تبليغات با شما تماس گرفته‌اند؟
بله خيلي. ولي الان ترجيح مي‌دهم در حاشيه باشم.
*چه شد که تصميم گرفتيد داور شويد؟
چون به عنوان فوتباليست ناكام بودم. (مي‌خندد). مي‌شد دروازه‌بان يا داور شوم و من داوري را انتخاب كردم. جدا از شوخي، پدرم داور بود و با دنياي داوري آشنايي كامل داشتم.
*از چند سالگي داوري را شروع كرديد؟
از شانزده سالگي كه به نظرم سن ايده‌آلي است. در اين سن براي زندگي‌ات تصميم مي‌گيري؛ داوري هم همين است؛ تصميم‌گيري. از رده‌هاي پايين شروع كردم؛ اول بازي‌هاي محلي، بعد بازي‌هاي بانوان و تدريجاً بالا و بالاتر آمدم. اين پروسه يادگيري طولاني‌مدتي بود. بايد ياد بگيري با ۲۲ شخصيت متفاوت چطور رفتار كني و قوانين و قواعد را بياموزي.
*سبك كاري شما چطور است؟
خيلي با بازيكنان حرف مي‌زنم. ارتباط‌‌گيري، يكي از نقاط قوت من است. به نظرم خيلي خوب است توقعاتي كه در بازي داريم را با بازيكنان مطرح كنيم. اگر آنها حد و مرزهاي قضاوت مرا بدانند، كار ساده‌تر مي‌شود.
*در مورد رفتار بازيكنان زياد مطالعه مي‌كنيد؟
مي‌دانم داوراني هستند كه اصلاً خود را براي بازي‌ها آماده نمي‌كنند؛ چون مي‌خواهند بدون شناخت قبلي وارد دوئل شوند ولي من خودم را براي تك‌تك جزئيات آماده مي‌كنم. بررسي مي‌كنم كه هر بازيكن با كدام پايش شوت مي‌زند. خودم را براي بازي‌ها آماده مي‌كنم و در مورد بازيكنان پيشداوري نمي‌كنم. برايم فرقي نمي‌كند كه آنها در گذشته چه كرده‌اند.
*امسال گروهي از داوران اليت تشكيل شده تا ليگ‌هاي بانوان را بانوان سوت بزنند. نه؟
در ليگ بوندس‌ليگاي بانوان، فقط بانوان قضاوت مي‌كنند اما بانوان داور بازي‌هاي ليگ‌هاي دسته پايين‌تر مردان را هم سوت مي‌زنند.
*گهگاهي در اسپانيا اخباري مبني بر توهين‌هاي مردسالارانه هواداران در مورد بانوان داور به گوش مي‌رسد. در آلمان هم چنين چيزي هست؟
خوشم نمي‌آيد. هميشه گفته‌ام كه مردان و زنان برابرند. قوانين، رؤياها و اهداف يكساني داريم. اصلاً از چنين رفتارهايي خوشم نمي‌آيد. من دو خواهرزاده دارم كه هميشه به آنها توصيه مي‌كنم كه براي رسيدن به رؤياها‌ي‌شان بجنگند. اگر مي‌خواهند معلم شوند، بشوند. اگر مي‌خواهند داور شوند، بشوند. اگر مي‌خواهند به كره ماه بروند، بروند.
*چه زماني يك بانوي داور را درجام جهاني خواهيم ديد؟
اميدوارم به زودي. مطمئنم.
*شما خواهيد بود؟
مهم نيست چه كسي باشد. مهم اين است كه بانوان داور به جام جهاني بروند. ما مسير تازه‌اي را در دنياي فوتبال آغاز كرده‌ايم. فيفا هفت داور زن را به جام جهاني زير ۱۷ سال هند فرستاد. برابري كامل. فكر كنم به زودي آقايان و خانم‌هاي داور را به خاطر نحوه قضاوت‌هاي‌شان بشناسيم و نه به خاطر جنسيت‌شان.
*يك روز عادي زندگيتان چطور پيش مي‌رود؟
خيلي زود بيدار مي‌شوم و كفش‌هايم را مي‌پوشم. دو فنجان قهوه مي‌خورم و شروع به دويدن مي‌كنم. اين اولين تمرين من در هانوفر است. بعد براي هفت ساعت و نيم مشغول كار مي‌شوم. من پليس هستم و بعد از اتمام كارم، دومين جلسه تمريني‌ام را انجام مي‌دهم. سپس به خانه مي‌روم و چند بازي فوتبال تماشا مي‌كنم.
*تمرينات سختي انجام مي‌دهيد؟
بله. بايد همان امتحانات فيزيكي مردان را پشت سر بگذاريم، براي همين بايد كاملاً آماده باشيم اما حس خوبي دارم. برابري از هر نظر. رقابت‌هاي دسته اول ليگ‌هاي بزرگ با سرعت خيلي بالايي دنبال مي‌شود.
*نظرتان در مورد استفاده از تكنولوژي VAR چيست؟
اين كمك بزرگي به داوري است. وار به شرايط ناعادلانه پايان مي‌دهد؛ گل‌هاي شبحي، پنالتي‌هاي جنجالي، گل‌هاي با ضربه دست... ما داوران نمي‌خواهيم هر روز به خاطر اشتباهات‌مان تيتر روزنامه‌ها شويم. هميشه سعي مي‌كنيم بهترين قضاوت را داشته باشيم ولي مسائلي در سرعت بالاي بازي رخ مي‌دهد كه گاهي به نحو ديگري به چشم ما مي‌خورند. خوب است كه چنين كمكي باشد. به نظرم داوري هم يك كار گروهي است.
*در اسپانيا بحث زيادي مطرح شد كه آيا متئو لائوس، داور اسپانيايي بازي ايتاليا- سوئد كار درستي كرد كه در پايان بازي بوفون را در آغوش كشيد يا خير.
قبل از هر چيز بايد بگويم كه او قضاوت خيلي خوبي در آن بازي داشت. اصلاً بازي ساده‌اي نبود. وقتي قرار است ديداري را قضاوت كني كه در آن تكليف تيم صعودكننده به جام جهاني روشن مي‌شود، فشارها زياد است. متئو خوب از پسش برآمد. آن بازي آخرين بازي بوفون بود كه كارنامه ورزشي درخشاني دارد و شانس رسيدن به جام جهاني را از دست داد. لحظاتي مملو از احساسات بود. در آن شرايط يك انسان كه در اين مورد خاص، داور بازي است، ممكن است هر واكنشي نشان دهد. كاملاً روشن است كه او طرفدار هيچ‌يك از دو تيم نبوده و اين واكنش احساسي او بود كه به يكباره در آن شرايط آن تصميم را گرفت. همين و بس. وقتي ريبري بند كفش‌هاي مرا باز كرد، در آن لحظه تصميم گرفتم كه اين كار را به شوخي بگيرم و لبخند بزنم. اين رفتار را به حساب خوشامدگويي گفتنش به من براي قضاوت در بوندس‌ليگا گرفتم و به حساب بي‌احترامي نگذاشتم. همه چيز بسته به فضاي آن لحظات دارد ولي از الان به بعد كسي حق دست زدن به بند كفش‌هاي مرا ندارد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر