افتخارآفرینی وطنی‌ها در دیار غربت
مهاجرت قصه تکراری است و در این سال‌های اخیر کم نبودند افرادی که در زمینه‌های علمی و فرهنگی راهی دیار غربت شدند تا علم و هنر خود را برای کشوری دیگر ارائه دهند.
آسمان آبی: مهاجرت قصه تکراری است و در این سال‌های اخیر کم نبودند افرادی که در زمینه‌های علمی و فرهنگی راهی دیار غربت شدند تا علم و هنر خود را برای کشوری دیگر ارائه دهند. در کنار آن‌ها مهاجرت ورزشکاران هم در این چندسال اخیر به‌صورت چراغ خاموش شدت گرفت و ما در همه این سال‌ها در رشته‌های مختلف ورزشی، ورزشکارانی داشتیم که عزم سفر کردند و برای پرچم کشوری غیر از ایران به میدان مسابقه رفتند و افتخار آفرینی کردند.
کشتی
نخستین‌بار بعد از رقابت‌های جهانی ۲۰۰۹ هرنینگ دانمارک بود که سامان طهماسبی فرنگی کار وزن ۸۴ کیلوگرم تیم‌ملی کشورمان ندای جدایی از تیم‌ملی را سر داد و به کشور آذربایجان پیوست. طهماسبی بعد از حضور در رقابت‌های جهانی و کسب مدال برنز این مسابقات تصمیم گرفت از ایران برود و برای کشوری غیر از ایران افتخارآفرینی کند. طهماسبی ۹ سال پیش با صراحت اعلام کرد: «به‌دلیل بی‌توجهی متولیان ورزش کشور و نبود حمایت کافی از سوی فدراسیون کشتی، تصمیم به ترک وطن گرفته و اگر شرایط شغلی و تحصیلی مطلوبی برایش فراهم شود بازهم برای ایران روی تشک می‌رود.»
طهماسبی امسال در مسابقات المپیک ریو در وزن ۸۵ کیلوگرم رو در روی حبیب اخلاقی کشتی‌گیر ایرانی قرار گرفت، اما بعد از ناکامی مقابل هم‌وطن ایرانی‌اش از دنیای کشتی خداحافظی کرد. او که از سال ۲۰۱۰ برای آذری‌ها به میدان می‌رفت در این سال‌ها دو مدال نقره و سه نشان برنز جهان را کسب کرد. در المپیک ریو صباح شریعتی هم از دیگر کشتی‌گیران ایرانی بود که به آذربایجان مهاجرت کرده بود. او در المپیک ریو در وزن ۱۳۰ کیلوگرمی توانست به مدال برنز برسد. البته مهاجرت کشتی‌گیران تنها به این دو نفر ختم نمی‌شود، اما چون برخی از آن‌ها از میانه‌های راه منصرف شدند از آوردن نامشان خودداری می‌کنیم، ضمن این‌که غیر از کشتی‌گیران مربیانی هم در این سال‌ها تصمیم به مهاجرت گرفتند، یکی از آن‌ها جمشید خیرآبادی بود که از المپیک لندن به کشور آذربایجان رفت و افتخارات چشمگیری هم به‌دست آورد. البته خیرآبادی این روزها در تیم کشتی امید مشغول به فعالیت است و فدراسیون کشتی از او به‌عنوان سرمربی تیم امید دعوت کرد.
تکواندو
تکواندو هم یکی از رشته‌های رزمی است که ورزشکاران مهاجر در آن وجود دارند. درست بعد از رفتن رضا میهماندوست مربی پرآوازه تکواندو ایران به آذربایجان مهاجرت ورزشکاران در این رشته قوت گرفت. میهماندوست به دلیل اختلافاتی که با فدراسیون تکواندو داشت و به گفته خودش نتوانست مطالباتش را از فدراسیون تکواندوی ایران بگیرد و همین امر هم باعث شد او فرزندش را به دلیل مشکلات مالی از دست بدهد راهی کشور آذربایجان شد. میهماندوست در این سال‌ها بارها مورد اتهام قرار گرفته از این که او باعث مهاجرت تکواندوکاران می‌شود. هرچند که او بارها عنوان کرده از نظر فنی بازیکنانش را انتخاب می‌کند. به‌هرروی میهماندوست در المپیک ریو به همراه شاگردش میلاد بیگی فنی‌ترین تکواندوکار در المپیک ریو برای کشور آذربایجان به میدان رفتند و بیگی مقابل مهدی خدابخشی تکواندوکار ایرانی قرار گرفت و موفق شد او را شکست دهد و به مدال برنز المپیک ریو برسد. البته غیر از میهماندوست و میلاد بیگی، سینا بهرامی هم از دیگر تکواندوکاران ایرانی بود که راهی آذربایجان شده است، بهرامی البته تیرماه ۹۶ اعلام کرد که قصد بازگشت به ایران را دارد. در میان دختران تکواندوکار هم
راحله آسمانی از ایران رفت و پناهنده شد. او اولین دختری بود که توانست به فینال بازی‌های آسیایی گوانگجو ۲۰۱۰ برسد و مدال نقره آن رقابت‌ها را از‌آن خود کرد. آسمانی که حرف‌های آزاردهنده را عامل اصلی مهاجرتش می‌داند به بلژیک رفت و به عضویت این تیم در آمد.
محمد باقری‌معتمد هم از دیگر ملی‌پوشان تکواندوی ایران است که مدال نقره المپیک لندن را در کارنامه خود دارد، اما چندین سال است که با فدراسیون تکواندو اختلاف دارد و از میادین به دور است. باقری‌معتمد اسفندماه بازیکن آزاد محسوب می‌شود و می‌تواند بعد از آن کشورش را انتخاب کند و برای کشوری غیر از ایران مبارزه کند. او در صحبت‌هایش تاکید کرد به هیچ عنوان قصد ندارد برای ایران به میدان برود و بعد از این‌که بازیکن آزاد شد کشورش را انتخاب خواهد کرد.
جودو
برخی ورزشکاران جودو همچون رشته‌های رزمی دیگر راهی دیار غربت شدند. وحید سرلک، ملی‌پوش ایران به عضویت تیم آلمان درآمد و لباس تیم‌ملی را از تن درآورد. احسان رجبی هم در سال ۸۹ پس از حذفش از فهرست تیم اعزامی به بازی‌های آسیایی به‌صورت شخصی به آمریکا سفر کرد. آبان‌ماه امسال هم محمد رشنونژاد به همراه تیم‌ملی در هلند از جمع یاران خود جدا شد و فدراسیون هم تاکنون نتوانسته او را پیدا کند و به کشور بازگرداند.
قایقرانی
قایقرانی هم از آن دسته رشته‌هایی است که چندتن از ورزشکارانی ایرانی رفتن را بر ماندن ترجیح دادند و راهی کشور دیگری شدند. آرزو معتمدی بعد از کسب سهمیه المپیک لندن راهی آمریکا شد تا به قول خودش آرزوهایش را در این رشته برآورده کند. در المپیک لندن بود که پس از کسب سهمیه المپیک، رقابت‌های انتخابی دوباره برگزار شد و همین موضوع باعت دلخوری معتمدی شد. با توجه به این‌که سهمیه المپیک به قایق مربوط می‌شود نه ورزشکار، فدراسیون وقت با ریاست دنیا مالی در آن زمان تصمیم گرفت با برگزاری انتخابی بهترین قایقران را به المپیک لندن اعزام کند. در این دو مرحله انتخابی آرزو حکیمی از آرزو معتمدی پیشی گرفت و سهمیه را برای خود کرد؛ این اتفاق دلخوری معتمدی را در پی داشت و او با قهر اردوی تیم‌ملی را ترک کرد و از ایران رفت. همان زمان نیز صحبت‌هایی کرده بود که فدراسیون حقش را خورده، اما در سکوت به خارج از کشور رفت. مینا علیزاده هم ملی‌پوش قایقرانی در رشته دراگون بوت سال ۱۳۸۸ زمانی که به همراه تیم در مسابقه‌های قهرمانی جهان در جمهوری چک بود به ایران بازنگشت و در کشور آلمان اعلام پناهندگی کرد. همچنین شروین پاکدل ملی‌پوش قایقران سال ۹۴ در
پرتغال پناهنده شد. او با این‌که از گیت عبور کرده بود، اما دوباره بازگشته و فرار کرده بود. سعید فضل‌اولی هم عضو تیم‌ملی قایقرانی ایران و دارنده مدال نقره بازی‌های آسیایی اینچئون سال ۹۴ در آلمان پناهنده شد. البته در همان زمان غلامرضا امینی، رئیس فدراسیون قایقرانی درباره پناهنده شدن فضل اولی گفته بود: «موضوعی که در برخی رسانه‌ها درخصوص پناهنده شدن ملی‌پوش قایقرانی کشورمان در آلمان مطرح شده اشتباه است، زیرا او عضو تیم‌ملی نبود. سعید فضل‌اولی پیش از این با صلاحدید اعضای فدراسیون و کادر فنی از تیم‌ملی کایاک کنار گذاشته شد.»
از کشتی تا نجات غریق
غیر از رشته‌های کشتی، تکواندو، جودو و قایقرانی ورزشکاران دیگر در رشته‌های مختلف عزم سفر بستند و از ایران رفتند. ایمان جمالی در سال ۹۴ راهی مجارستان شد و دعوت برای حضور در تیم‌ملی کشورش را رد کرد. الشن مرادی، استاد بزرگ شطرنج ایران هم برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و دیگر بازنگشت و ادامه فعالیت ورزشی‌اش را همان‌جا پیگیری کرد. در رشته نجات غریق هم پوریا پورابراهیم و محمود زاویه هر دو در سال ۹۳ به فرانسه رفتند و در آن کشور پناهنده شدند. آروین باقری کاراته‌کار کشورمان هم که برای حضور در نخستین مرحله رقابت‌های لیگ جهانی کاراته سال ۲۰۱۶ میلادی راهی فرانسه و در فرودگاه پاریس از تیم جدا شد. به‌هرروی مهاجرت با هر دلیلی و در هر بخشی که اتفاق بیفتد به کشور آسیب جدی وارد می‌کند و به‌‌ویژه در امر ورزش این موضوع بیشتر از همیشه به چشم می‌آید؛ چراکه ورزشکاران ایرانی رو در روی هموطنان خود قرار می‌گیرند و مدالی که می‌تواند سهم ایران باشد به وسیله ورزشکار ایرانی برای کشوری دیگر به‌دست می‌آید. از همین‌روی این نیاز بیشتر از همیشه احساس می‌شود که مسئولان به این موضوع نگاه ویژه‌ای داشته باشند و برای جلوگیری از این پدیده که روز
به روز در حال افزایش است تدابیری اندیشه شود.
ارسال نظر