سردار نقدی: در صفِ عذرخواهی بایستید

محمدرضا نقدی در روزنامه جوان نوشت: انقلاب اسلامی ایران آغازی بود بر پایان بی‌عدالتی و استبداد و اشرافیت رژیم فاسد و وابسته پهلوی که در ظلم و بیداد حکومت می‌کرد. انقلاب اسلامی بر ظلم و بی‌عدالتی پیروز شد تا ندای عدالت را بر گوش مستضعفان و مظلومان جهان برساند و زمینه ساز حکومت عدل مهدوی شود.

بحمدالله انقلاب اسلامی کشور را در همه زمینه‌ها پیش برده و ما امروز سربلندیم که علاوه بر حفظ انقلاب، کشور هم بسیار پیشرفت کرده است. اگر امروز کسی بگوید همه دنیا در این ۴۰ سال پیش رفته‌اند به او خواهیم گفت: انقلاب در پرتو مردم‌سالاری دینی، استعداد‌ها را شکوفا کرد و پیشرفت ایران خیلی سریع‌تر بود و از دیگران جلو زد، زیرا در تمام شئون جایگاه ایران میان کشورها، نه یک یا دو رتبه بلکه ده‌ها رتبه ترقی کرده است. مثلاً رتبه علمی ما از جایگاه ۵۳ در جهان با ۳۷ رتبه ارتقا به جایگاه ۱۶ رسیده است. در سلامت و امید به زندگی با ۷۹ رتبه صعود از رتبه ۱۴۲ جهان به ۶۳ رسیده‌ایم. البته در عدالت هرچند به نسبت گذشته غیر قابل مقا‌یسه و در قیاس با سایر کشور‌ها مطابق با شاخص‌های شناخته شده جهانی بهبود‌های چشمگیری داشته ایم، اما برقراری عدالت درحد و شأن ولایت و در تراز نام اسلام و انقلاب اسلامی نبوده است که لازمه آن تلاش ما برای تحقق دولت اسلامی است.

پس از گذشت چهار دهه از انقلاب بزرگ اسلامی ایران از مولایمان امام خامنه‌ای عزیز شنیدیم که فرمودند:

«خب، نتیجه مردم‌سالاری، پیشرفت کشور است؛ پیشرفت‌ها هم واقعاً خارق‌العاده است. ما دهه چهارم انقلاب را دهه پیشرفت و عدالت نامگذاری کردیم و پیشرفت به معنای واقعی کلمه در کشور اتفاق افتاده است؛ عدالت را نمی‌گویم؛ درمورد عدالت ما عقب‌مانده هستیم؛ در این تردیدی نیست؛ خودمان اعتراف می‌کنیم، اقرار می‌کنیم. در دهه پیشرفت و عدالت بایستی هم در پیشرفت موفق می‌شدیم، هم در عدالت؛ در پیشرفت به معنای واقعی کلمه موفّق شدیم، واقعاً پیشرفت کردیم و در همه زمینه‌ها پیشرفت اتّفاق افتاده است؛ [امّا]در زمینه عدالت، باید تلاش کنیم، باید کار کنیم، باید از خدای متعال و از مردم عزیز عذرخواهی کنیم. درمورد عدالت مشکل داریم و ان‌شاءالله با همّت مردان و زنان کارآمد و مؤمن، در این ناحیه هم پیشرفت خواهیم کرد، امّا در زمینه پیشرفت مادّی انصافاً کار‌های بسیار زیاد و بسیار مهمّی انجام گرفته است.»
این بیانات نورانی یک هشیار باش به همه ملت و هشدار و بیدارباشی به وجدان‌های مسئولان فعلی و قبلی کشور بود ولی بعضی‌ها آن را اشتباه فهمیده‌اند و به جای اصلاح خود و توبه از عملکرد‌های خلاف عدالت خود رهنمود هم می‌دهند. این درست است که حضرت آقا فرمودند: به خاطر عقب ماندگی در اجرای عدالت درخور نام اسلام و انقلاب اسلامی باید عذر‌خواهی کنیم. اگر قدری انصاف داشته باشیم خودمان باید بفهمیم که چه کسی باید عذرخواهی کند؟

آقاجان شما چرا؟ شما که به خاطر دغدغه عدالت و پایبندی به احکام الهی واعتقاد راسخ به سیره پیامبر (ص) و علی (ع) دهه چهارم انقلاب را دهه پیشرفت و عدالت نامیدید. شما که در شأن ولایت دغدغه داشته و مطالبه کردید. شما نباید عذر بخواهید، بلکه جریانی باید عذرخواهی کندکه برای باز گذاشتن دست خود و یارانشان در غارت بیت المال، توسعه را مقدم بر عدالت دانستند و اجرای پیشرفت توأم با عدالت را تخطئه وآن را «توزیع عادلانه فقر» نامیدند و اینگونه بی‌عدالتی را تئوریزه کردند.

واقعاً چه کسی باید از خدا و مردم عذرخواهی کند؟ کسی که سال ۷۲ را سال عدالت اجتماعی، سال ۷۳ را سال صرفه‌جویی، سال ۷۴ را سال انضباط اقتصادی، سال ۷۵ را سال پرهیز از اسراف و حفظ ثروت عمومی، نامگذاری کرد و در هر دیدار مهم با مسئولان، عدالت را مطالبه کرد یا کسی که در همان سال‌ها پاداش ۳۰ میلیون تومانی (به قیمت امروز یک میلیارد تومان) به هر یک از اعضای هیئت دولت خود داد؟
آن رئیس‌جمهوری که وجدان را زیر پا گذاشت و سوگندی را که به رعایت قانون و عدالت خورده بود زیر پاگذاشت و برای اولین بار جلسه پنج ساعته هیئت دولت را نه برای رسیدگی به کار و مشکلات مردم، بلکه برای بررسی راه‌های نجات یک شهردار قانون‌شکن و مفسد اقتصادی از دست قانون و عدالت، سپری کرد باید عذرخواهی کند. آن آقای محترم که ادعای رهبری اصلاحات را دارد و از مفسد اقتصادی حمایت می‌کند باید از خدا و ملت عذرخواهی کند نه شما آقا جان.

پایگاه‌های اطلاع رسانی، مطبوعات و نشریاتی که برای حمایت از پرونده‌های فساد بزرگ اقتصادی جوسازی کردند و با سیاسی خواندن پرونده‌ها، عرصه را بر قضات و ضابطین قضایی تنگ کردند و حتی گاهی اعدام مفسد اقتصادی را تحت عنوان نخبه‌کشی تخطئه کردند باید عذرخواهی کنند. نشریات و مطبوعاتی که چک‌های ده‌ها میلیونی از مفسدین اقتصادی گرفتند و با حمله به مردان عدالت، تیغ آن‌ها را کند کردند باید عذرخواهی کنند. آنان که حتی برای یک‌بار هم از اجرای عدالت در مورد مفسدان اقتصادی که شریک سیاسی‌شان بودند حمایت نکردند بلکه بر همراهی مفسدان رژه رفتند.

آقا جان! آن احزاب سیاسی که مفسد اقتصادی محکوم شده در دادگاه‌های صالحه را پس از طی چند سال حبس و طی دوره محکومیت در رهبری حزب و جبهه سیاسی خود قرار دادند و هر روز عکس او را بر صفحه اول سایت‌ها و نشریات خود می‌زنند تا قبح ظلم و تبعیض و فساد اقتصادی‌شان را بشکنند باید عذرخواهی کنند. شما چرا باید عذرخواهی کنید؟ شما که همیشه و همه جا از بی‌عدالتی تبری جسته‌اید.
آن شخصیت برجسته‌ای که دفاع از مفسدین اقتصادی را به خطبه‌های نماز جمعه کشید و با هشیاری مردم و شعار مرگ بر غارتگر بیت‌المال، خطبه‌اش قطع شد باید از خدا و مردم عذرخواهی کند. هرچند برای او شاید دیر شده باشد. یادم هست زمانی به تصور اینکه بی‌اطلاعی از پرونده فساد، موجب حمایت او از مفسدین شده به ملاقاتش رفتم و جزئیات را مستند مطرح کردم و انتظارحمایت داشتم ولی ایشان به جای حمایت یا لااقل نقد و رد مستندات ارائه شده، حرف اصلی‌اش خطاب به یک ضابط و پیگیر تحقق عدالت این بود که: «آقای نقدی شما دیگر اعتبار خودت را از دست داده‌ای». چرا؟ چون اهل رشوه گرفتن یا ترسیدن نبودم ترس از دست دادن اعتبار را به رخم کشید و این به نظر او تنها حربه‌ای بود که می‌توانست بنده را از پیگیری پرونده منصرف کند و همین حرف را زد.

رهبری که در رفیع‌ترین جایگاه نظام، اعضای خانواده خود را از ورود به کوچک‌ترین فعالیت تجاری و اقتصادی منع می‌کند و خود و خانواده و فرزندانش ساده‌ترین زیست و زندگی را دارند چرا به خاطر ضعف اجرای عدالت توسط دیگران عذر بخواهد؟ بلکه آن مقام بلندمرتبه‌ای که از اعمال قانون روی برادر متخلفش ممانعت می‌کند باید عذر بخواهد. آن کسی که در بدو ورود به ریاست جمهوری، ۷ میلیارد تومان خرج تجملات دفترش می‌کند و برخلاف دستورات صریح اسلام در خانه ده‌ها میلیارد تومانی زندگی می‌کند باید عذرخواهی کند. امام خامنه‌ای که می‌فرمایند اشرافی‌گری مسئولان، امتیازطلبی مسئولان، بی‌مبالاتی به بیت‌المال، بی‌اعتنایی به طبقه مستضعف و... حرکت‌های ضدّ‌انقلابی است و همه تشکیلات نظام بایستی با نگاه به اهداف انقلاب حرکت بکند و این کار‌ها را ضد انقلابی می‌دانند برای چه عذر بخواهند؟

آن آقایی که با شعار عدالت سر کار آمد و نیمه راه عهدشکنی کرد و خلاف عدالت عمل کرد و مسئولان معلوم‌الحال را برخلاف تذکراتی که به او داده شد سر کار آورد و آن افتضاحات چند هزار میلیاردی را به بار آورد و مبارزه با قاچاق کالا را در نقطه حساس رها کرد باید عذرخواهی کند. کسی که رسیدگی به مفاسد اطرافیانش را خط قرمز خود قرارداد و کشور را بین دو راهی اجرای عدالت و بروز تشنج، ناامنی و از هم گسیختگی یا صرف‌نظر کردن موقت از رسیدگی به پرونده فلان دولتمرد قرار داد باید عذرخواهی کند.

همه ما انصاف داریم، فهم داریم و می‌فهمیم. اگر آن‌ها نمی‌فهمند و خود را اصلاح نمی‌کنند در محضر خدا و ملت شریف ایران باید پاسخگو باشند. اما ما می‌فهمیم که رهبری در تمام این ۴۰ سال انقلاب، اولاً از ابتدا عزم و نیت عدالت داشته‌اند. ثانیاً اراده عدالت داشته و همیشه به عدالت امر و راهنمایی فرموده و همه را از غفلت در این زمینه بر حذر داشته‌اند. ثالثاً عدالت را به طور مستمر و پیگیر از همه دستگاه‌ها و مسئولان مطالبه کرده‌اند. رابعاً مهم‌تر از همه اینکه عدالت را در مورد خود و نزدیکان سختگیرانه رعایت کرده‌اند. بر فرض مثال، اگر رهبری کوچک‌ترین ضعفی در این ارتباط داشتند، دشمنان خارجی که با همه قدرت اطلاعاتی‌شان در این زمینه جاسوسی دارند آن را پیراهن عثمان کرده و منافقان داخلی که بسیاری مسئولیت‌ها را داشته و از همه چیز باخبرند امان مملکت را می‌بریدند. این در حالی است که هم دشمنان مستکبر و منافقان ترسو به عدالت آقا اذعان داشته و از آن بیمناکند. اگر امروز رهبری می‌فرمایند به خاطر عقب ماندگی در اجرای عدالت باید از خدا و مردم عذر بخواهیم این عذرخواهی از جنس عذرخواهی پدری است که فرزندش خلافی کرده باشد یا معلمی که شاگردانش مرتکب خلافی شده‌اند. بنابراین او عذر می‌خواهد تا همگان عذرخواهی کردن را یاد بگیرند. ملت ایران قدر این رهبر و ولی را می‌دانند و اگر امید به تحقق عدالت دارند، فقط به پشتوانه ولایت فقیه عادل و آگاه است و می‌دانند که تحقق عدالت تنها با ولایت میسر است و همه تا آخرین نفس برای تحقق عدالت پشت سر امام و مولا خواهند ایستاد.