«بزرگترین شومن»؛ یک فیلم موزیکالِ جذاب
تماشاگران «بزرگترین شومن» شاید به کرات از خود بپرسند آیا شلوغی‌های این فیلم بیش از حد نیست و آیا فضا شبیه به هرج و مرج نشده است. با این حال فضای شیرین و رمانتیک و جذاب فیلم به‌گونه‌ای است که نکات مثبت را بر منفی غالب می‌سازد و البته در پایان فیلم نیز کم نیستند کسانی که در ذهن خود می‌پرسند آیا این بی‌نظمی بزرگ واقعاً روی داده یا از افراط‌‌گویی در شرح زندگانی ویژه و ناآرام پی‌تام بارنام برخاسته است.
روزنامه ایران - وصال روحانـي: «بزرگترین شومن» عنوان فیلمی موزیکال و پر سر و صدا و یک کار مدل قدیمی است که بینندگان را سرگرم و تا پایان با خود همراه می‌کند و دلیل فروش بالنسبه زیاد آن درسه ماه اخیر نیز همین مسأله بوده است. این فیلم زندگینامه‌ای به پی‌تی بارنام و به روایت کامل‌تر فی‌نیاس تیلور بارنام می‌پردازد که یک هنرمند و بویژه متخصص کارهای نمایشی و سیرک در دهه ۱۸۰۰ (۱۸۰۰ تا ۱۸۱۰) بود و ایفای این نقش را به هیوجکمن استرالیایی سپرده‌اند که هر چند بیشتر به خاطر فیلم‌های کمیک بوکی و بویژه «مردان ایکس» (کاراکتر وولورین) مشهور است اما در دو دهه اخیر در نقش‌های حادثه‌ای دیگری هم ظاهر شده و پیشینه حضور در ژانر موزیکال را نیز به‌رغم سابقه و تصویر زمخت پدید آمده از وی دارد.
کاری که مایکل گریسی کارگردان نه چندان مشهور «بزرگترین شومن» انجام داده، ارائه تصویری خاص و تا حدی تبلیغاتی از بارنام است تا آنجا که مدعی می‌شود وی استاد هنرهای نمایشی بوده و به‌عنوان یک پیشرو در این حرفه ابداعات قابل توجهی داشته و رؤیاهای حرفه‌ای خود را بدرستی و با موفقیت تعقیب می‌کرده است.
فیلم ادعای قدیمی بارنام را هم در این مورد که وی می‌توانسته است کاراکترهایی بشدت متفاوت را در یک لحظه و با کم‌ترین فرصت خلق و روی صحنه متصور و ممکن کند یا آدم‌ها و شخصیت‌هایی را به این شکل گردآورد، به معرض نمایش می‌گذارد و از آن قبیل‌اند شخصیت‌های موسوم به تام پنجه‌ای، پسر سگی و مرد خالکوبی و مجموعه اینها سازندگان «بزرگترین شومن» را قادر می‌سازد که مجموعه‌ای عجیب و کنجکاوی برانگیز از موجودات جالب را در قالب این فیلم رو کنند و همان فضای شلوغ و پرنقش و نگاری را ارائه بدهند که این فیلم و بویژه کاراکتر بارنام و کارهای نمایشی وی می‌طلبند.
شبیه به هرج و مرج
تماشاگران «بزرگترین شومن» شاید به کرات از خود بپرسند آیا شلوغی‌های این فیلم بیش از حد نیست و آیا فضا شبیه به هرج و مرج نشده است. با این حال فضای شیرین و رمانتیک و جذاب فیلم به‌گونه‌ای است که نکات مثبت را بر منفی غالب می‌سازد و البته در پایان فیلم نیز کم نیستند کسانی که در ذهن خود می‌پرسند آیا این بی‌نظمی بزرگ واقعاً روی داده یا از افراط‌‌گویی در شرح زندگانی ویژه و ناآرام پی‌تام بارنام برخاسته است.
به یاد فیلم «فاسی»
در نمای آغازین فیلم و با دوربین
پر رنگ و در برگیرنده سیموس مک گاروی در حالی بارنام را می‌بینیم که همان لباس معروف همیشگی‌اش را که کتی بلند است، بر تن دارد و با کلاهی که بر سر گذاشته یادآور کاراکتر پرهیاهوی ام.سی در «Cabaret» فیلم چندین و چند اسکاری سال 1972 باب فاسی است. در عین حال «بزرگترین شومن» فضای یک فیلم خانوادگی و صمیمانه را هم دارد و طوری نیست که مردم در غرب از بردن اعضای خانواده خود به محل‌های نمایش این فیلم خودداری کنند و آن را بدآموز بدانند و برعکس با مبنا قراردادن فضای سیرک‌های قدیمی و نامدار و نشان دادن جذابیت‌های اغلب کودکانه آن، مردم را سرانجام به سوی این باور و فرضیه سوق می‌دهد که شاید کل جهان هستی و کره زمین و محل زندگی انسان‌ها چیزی بیش از یک عرصه نمایشی نباشد و دنیا بواقع صحنه نمایش و تئاتر است.
ارسال نظر