تفنگ ریبونی؛ اسلحه ۴ لوله با قابلیت شلیک همزمان

وب سایت گجت نیوز - حسین علی پناهی: ارتش ایالات متحده سفارش ساخت یک نمونه اولیه از سلاحی انفرادی که در گاراژی در کلرادو اسپرینگز ساخته شده را داده است. این تفنگ که سازنده اش نام «تفنگ ریبونی» (ribbon gun) را برای آن انتخاب کرده، با استفاده از نیروی الکتریسیته کار می کند، ۴ لوله داشته و می تواند همزمان از ۴ لوله برای شلیک ۴ گلوله مختلف استفاده نماید. این تفنگ توسط مارتین گری ساخته شده و دارای ۴ لوله است که کنار یکدیگر قرار گرفته و سپس همگی درون یک قاب فولادی جا داده شده اند. تفنگ مذکور سیستم فعال کننده آتش الکتریکی و ۴ نوع گلوله متفاوت نیز دارد که هیچ یک از این ۳ ویژگی در سلاح های انفرادی و کوچک امروزی دیده نمی شود.

البته دو سلاح سنگین در ارتش ایالات متحده وجود دارد که سیستم آتش آن ها کاملاً الکتریکی است: مسلسل گاتلینگ ۲۰ میلیمتری M61 Vulcan و مسلسل گاتلینگ M134. نمونه اولیه این سلاح تنها ۶٫۵ پوند (حدود ۳ کیلوگرم) وزن دارد که با توجه به ۴ لوله بودن سلاح، چنین وزن اندکی بسیار خارق العاده به نظر می رسد. برای مقایسه باید بدانید که تفنگ M4 لوله کوتاه حدود ۷ پوند وزن دارد که کمی سنگین تر از این تفنگ جدید خواهد بود. بخش زیادی از این کاهش وزن برخلاف دیگر تفنگ ها به خاطر استفاده از یک سیستم عملیاتی بدون نیاز به پیستون های فولادی سنگین و مجموعه اقلام تغذیه گلوله و شلیک آن است.

به جای چنین سیستم مرسومی، تفنگ ریبونی از فعال کننده های الکترومغناطیسی برای شلیک ۴ نوع گلوله استفاده می کند. ذخیره کننده های گلوله این تفنگ حاوی ۴ گلوله ۶ میلیمتری - کالیبر مورد نظر ارتش به خاطر برد و قدرت نفوذ بیشتر- و گلوله هایی با کالیبرهای متفاوت در کنار آن است که از ۴ لوله متفاوت شلیک خواهند شد.

افراد می توانند از لحاظ تئوریک در هر ثانیه تا ۲۵۰ گلوله از هر لوله شلیک کنند در حالی که امکان شلیک همین تعداد گلوله از همه لوله ها به طور همزمان نیز وجود دارد. نمونه اولیه تفنگ ریبونی که در نمایشگاه SHOT Show در لاس وگاس به نمایش درآمد نشان می دهد که خشاب ها به صورت افقی تغذیه شده و می توان این خشاب ها که تفاوت زیادی به خشاب های معمول دارند را به هم متصل کرد تا خشاب هایی بزرگ تر با اندازه های متفاوت را تشکیل داد.

همچنین این تفنگ یک حالت خاص شلیک به نام «power shot» دارد که همان شلیک به صورت تک تیراندازی است که با استفاده از آن می توان ۴ گلوله را در زمان واحد و با سرعت بیش از ۴٫۰۰۰ کیلومتر در ساعت به سمت دشمن شلیک کرد. گریر بیش از ۵۰۰٫۰۰۰ دلار صرف ساخت این سلاح کرده است و با سرمایه گذاری ارتش در این پروژه می توان انتظار بهبود عملکرد آن را داشت.

ارتش به دنبال سلاحی انفرادی و کوچک است که وزن آن و گلوله هایش کمتر بوده اما قدرت تخریب و برد آن کمتر از نمونه های دیگر نباشد. اگر این تفنگ جدید همزمان با کاهش قابل توجه وزنی، از لحاظ دقت و قابل اطمینان بودن نیز به نمونه های معمول برتری داشته باشد، می تواند شروع عصری جدید در ساختن سلاح های انفرادی سبک و پیشرفته را شاهد بود.