مرعشی: چرا نباید عبدالله نوری در مجلس باشد؟

روزنامه آرمان با حسین مرعشی، عضو ارشد حزب کارگزاران گفتگو کرده است.

بخشی از این گفتگو:

در ارتباط با کنش اصلاح‌طلبان در جامعه و انتخابات‌های آینده دو نظر وجود دارد؛ سعید حجاریان معتقد است که اگر شرایط همین‌گونه طی شود و اصلاح‌طلبان در حداقلی‌ترین وضع موجود قرار گیرند نباید در انتخابات شرکت کنیم؛ از طرف دیگر بهزاد نبوی معتقد است که باید در ساختارهای نظام حرکت کنیم، به نظر شما راه نجات کشور چگونه از اصلاحات می‌گذرد؟

من ضمن احترامی که برای همه دوستان قائل هستم برداشتم این است که در مجموع جبهه اصلاحات به مشارکت در انتخابات خواهد رسید. فکر غالب و اکثریت همراهی با انتخابات است و من این را درست می‌دانم. در سیاست ایران تاکنون تجربه بر این بوده چون من تجربه سایر کشورها را ندارم. یک جریان سیاسی، حزب یا شخصیت‌ها اگر از سیاست کنار بکشند فقط خودشان حذف می‌شوند و اتفاق دیگری نمی‌افتد. لذا سیاست جریان دارد و وجود خواهد داشت؛ چرا که واقعیتی توقف ناپذیر و ساری و جاری است. هر گروهی که به هر دلیل و بهانه درست یا غلط فضای سیاسی را ترک کند اولین اتفاقی که می‌افتد خودش حذف می‌شود.

جریانات مختلفی نیز این مساله را تجربه کرده‌اند. نهضت آزادی سرمایه بزرگی به نام دولت موقت در اختیار داشت. روزی که آقای بازرگان در اعتراض به حادثه تسخیر سفارت آمریکا توسط دانشجویان خط امام(ره) استعفا کرد، به نظر من درصدد کنار گذاشتن سیاست نبود؛ بلکه در محاسبه خود اشتباه کرد. چراکه فکر می‌کرد می‌تواند بعد از مدتی با قدرت بیشتری بازگردد، اما این اتفاق هیچ وقت نیفتاد. اکنون جریان اصلاح‌طلب بیش از نیمی از سیاست ایران است. بنابراین حتما جریانی که بیش از نیمی از سیاست ایران است تجربیات خیلی خوبی در خاطره و اذهان مردم از خود باقی گذاشته است. بالاخره تجربه دولت مرحوم آیت‌ا... هاشمی و دولت اصلاحات تجربیات مهم جبهه اصلاحات است و مردم نیز این دوران‌ها را تجربه کرده‌اند. لذا دلیلی ندارد که اصلاح‌طلبان صحنه را به رقیب واگذار کنند.

ما باید در عرصه سیاسی حضور داشته باشیم ولو امکاناتمان محدود باشد، اما باید محدودیت‌های خود را به مردم گزارش دهیم و آنها را در جریان بگذاریم. البته بخشی از این محدودیت‌ها ناشی از اشتباهات گذشته خود جریان اصلاحات است که باید جبران شود. من در زمان امام(ره) و مقام معظم رهبری بارها و بارها گفتم که حوزه رهبری خیلی مهم است. چرا ما باید داوطلبانه همه امکانات حوزه رهبری را به جریان رقیب واگذار کنیم و از این امکان بی‌بهره بمانیم. خب، حتما یک جای کار اشکال داشت اگر بخواهیم اینگونه رفتار کنیم. بالاخره در جمهوری اسلامی بر اساس قانون اساسی رهبر داریم و قرار نیست که رهبر نداشته باشیم.

مقام معظم رهبری رئیس قوه قضائیه را منصوب می‌کند و این قوه در کنترل ایشان است. شورای نگهبان و فقهایش منصوب مقام معظم رهبری هستند که در تعیین صلاحیت کاندیداهای مجلس نقش اصلی را ایفا می‌کنند. از طرف دیگر چه قبول داشته باشیم که نیروهای مسلح می‌توانند در سیاست دخالت کنند و چه قبول نداشته باشیم سیاست مقام معظم رهبری این است که بسیجی‌ها باید در امهات مسائل سیاسی دخالت کنند و نهاد مهمی مثل بسیج وجود دارد.

وقتی این امکانات وجود دارد چرا ما همه قدرت و امکانات حوزه رهبری را داوطلبانه به رقیبمان در جمنا و پایداری می‌دهیم و خود بدون استفاده از این ابزارها در سیاست گام برمی‌داریم. از این جهت تفسیر من این است که اگر جریان اصلاح‌طلب سیاست را ترک کند به ملت خیانت کرده است.

اینکه می‌فرمایید اصلاح‌طلبان باید از امکان رهبری استفاده کنند با رویکرد آنها در مقابل برخی نهادهای تحت امر مقام معظم رهبری تناقض ندارد؟

خیر من معتقدم که باید سیاست‌های خود را حفظ کنیم. ما همان سیاستمدارانی هستیم که دوم خرداد را ساختیم. آیا در ۲ خرداد اگر کاندیدای اصلی ما که رئیس دولت اصلاحات بود تایید صلاحیت نمی‌شد می‌توانستیم ۲ خرداد را بسازیم؟ قطعا نمی‌توانستیم. در دولت اصلاحات در پروژه استقرار شوراهای شهر و روستا در ابعاد کشوری موفق شدیم، اما در پروژه توسعه مطبوعات و احزاب موفق نشدیم. چرا؛ چون در پروژه اول شوراها را به تقابل با نظام و مقام معظم رهبری نبردیم، اما در قضیه توسعه مطبوعات برخی از دوستان ما مطبوعات را به تقابل بردند. خب؛ چه ثمری داشت؛ اینکه امروز در کشور نشریه‌ای نداریم که تیراژش در حد صد هزار و اثرگذار باشد خوب است؟

سیاستمدار باید کاملا متناسب با واقعیت‌ها زندگی کند. ما همان سیاستمدارانی هستیم که توانستیم تایید صلاحیت همه کاندیداهای خودمان را در مجلس ششم بگیریم، اما در پایان همان مجلس ششم صلاحیت ۱۲۰ نماینده تایید نشد. پس در جاهایی نیز اشکالاتی وجود داشته، البته نمی‌خواهم بگویم که اشکالات همه از ما است؛ بلکه این تعامل و حرکت اگر متناسب با واقعیت‌ها باشد نباید به فاصله ۴سال انتخابات مجلس ششم آقای محمدرضا خاتمی، بهزاد نبوی، نعیمی‌پور، مزروعی، غلامحسین تکفلی، میردامادی و... در مجلس ششم همه تایید ‌و در مجلس هفتم همه رد شوند. این شورای نگهبان همان شورای مجلس ششم بود و تغییری نکرد، اما سیاست شورای نگهبان تغییر کرده بود لذا سیاست این شورا در مجلس ششم یک سیاست و در مجلس هفتم سیاست دیگری بود.

اینجاست که ما در جاهایی امکاناتی را از دست می‌دهیم. همین شورای نگهبانی که رئیس دولت اصلاحات را برای انتخابات ۲ خرداد ۷۶ تایید کرد؛ مرحوم آیت‌ا... هاشمی را برای انتخابات ۹۲ تایید نکرد. اینها واقعیت‌های سیاسی ایران است. اگر قرار باشد رئیس دولت اصلاحات در صحنه نباشد، مرحوم هاشمی تا زمانی که در قید حیات بودند از مبارزات انتخاباتی حذف شود، شخصیت‌های موثر را نیز نتوانیم به مجلس بفرستیم و به شخصیت‌های ناشناخته و تازه وارد در عرصه سیاسی تکیه کنیم نمی‌توانیم آنچه که مردم از ما انتظار دارند را در سیاست پیش ببریم. چرا نباید آقایان موسوی لاری، عبد‌ا... نوری و مجید انصاری در مجلس باشند؟