موسیقی دان های نفرین شده!

همشهری سرنخ: دنیای موسیقی و هنرمندان و ستارگانش، همیشه با حاشیه همراه بوده و دائما شایعات مختلفی درباره زندگی آنها ساخته می شود.البته گاهی این شایعات، آنقدر تکرار می شوند که برخی افراد آن را باور می کنند و به تدریج آنها به عنوان یک واقعیت پذیرفته می شوند، یکی از مهمترین این شایعات، طلسم شدن برخی از هنرمندان موسیقی یا آهنگ هاست. در این گزارش به سراغ موسیقیدانانی رفته ایم که گفته می شود خودشان یا آهنگ هایشان طلسم شده اند.

کلوپ 27

27 سالگی سنی ترسناک و وحشت آور برای خوانندگان دنیای موسیقی است، چرا که تعداد زیادی از خوانندگان و موسیقیدان های مشهور در این سن جان خود را از دست داده اند. وحشت آور بودن این سن، زمانی در بین مردم شایع شد که برخی رسانه ها از کلوپی به نام کلوپ 27 نام بردند، در ابتدا رسانه ها نام 4 عضو را در این کلوپ قرار دادند، چهار موسیقیدان مشهور که مرگ غیرعادی آنها در سن 27 سالگی به خاطر مرگشان با دنیای موسیقی خداحافظی کردند، بعدها با خودکشی جنجال برانگیز «کرت کوبین» در 27 سالگی، نام اونیز به اعضای کلوپ اضافه شد.


مرگ «امی واینهاوس»، خواننده و ترانه سرای انگلیسی در سال ۲۰۱۱ و در حالی که تنها ۲۷ سال داشت هم بار دیگر نام کلوپ را سر زبان ها انداخت و جالب اینکه او در مصاحبه ای در سن ۲۴ سالگی درباره ترسش از گرفتار شدن به نفرین ۲۷ دنیای موسیقی صحبت کرده بود. امروزه این کلوپ بیش از ۴۵ عضو از موسیقیدانان و خوانندگان مشهور غرب دارد که همگی در سن ۲۷ سالگی جان خود را از دست داده اند. با مرگ هر یک از این خوانندگان، نام کلوپ بار دیگر در مجله ها و روزنامه ها جنجال به پا کرده و وحشت بر جان دیگر اعضای دنیای موسیقی می اندازد.

یکشنبه غم انگیز

«رژو شرش» پیانیست و آهنگسازی مجارستانی بود. او در یک حادثه، یکی از دست هایش را از دست داد و بعد از آن بود که به آهنگ نویسی و خوانندگی روی آورد و یاد گرفت که با یک دست پیانو بنوازد. شرش، آهنگ های بسیاری ساخته اما معروفترین آنها «یکشنبه غم انگیز» نام دارد که برایش بدنامی آورد و در سراسر دنیا موجب خودکشی هزاران نفر شد.

شرش این آهنگ را برای نامزدش که مرگ، آنها را از هم جدا کرده بود نوشت؛ اما از همان ابتدا، این قطعه موسیقی جنجال برانگیز شد و گفته می شود هر کس آن را گوش می کرد، از زندگی دست کشیده و به زندگی اش خاتمه می داد.


آهنگ یکشنبه غم انگیز، بیش از ۷۰ بار توسط خوانندگان مختلف به زبان های غیرمجاری بازخوانی شد اما حتی تغییر زبان هم فرقی نداشت، چرا که در هر کشوری، درست بعد از انتشار نسخه بومی آهنگ، آمار مرگ و خودکشی به یکباره بالا می رفت و همین مسئله باعث شد تا از شرش به بدنامی یاد شود.

پخش این آهنگ از طرف بسیاری از دولت ها ممنوع اعلام شد و از آن به عنوان آهنگی نفرین شده یاد می کردند. نکته عجیب اینکه شرش هم از نفرین این آهنگ در امان نماند و درست در یک روز یکشنبه در سال ۱۹۶۸، در سن ۶۸ سالگی بعد از گوش دادن دوباره به آهنگ، از پنجره اتاقش به بیرون پرید.

گروه فلیت مک وود

ادعا می شود گروه «فلیت مک وود» هم یکی دیگر از آن گروه های طلسم شده است. تغییر و تحول و عوض و بدل شدن اعضای یک گروه موسیقی مسئله چندان جدیدی نیست اما مرگ تمامی افراد و یا روانی شدن همه اعضای گروه، تعجب برانگیز است.

گروه «فلیت مک وود»، برای اولین بار در سال ۱۹۶۷ در لندن شکل گرفت و خیلی زود به یکی از معروف ترین، محبوب ترین و پرافتخارترین گروه های موسیقی تبدیل شد اما موج نفرین شدگی آنها از سه سال بعد از تاسیس گروه آغاز شد. هر گیتاریستی که به گروه پا می گذاشت، به نوعی دچار مشکلات عجیبی شده و کارش به مرگ یا خودکشی می رسید.

ماجرا از جایی شروع شد که سلامتی «پیتر گرین»، موسس گروه، سوال برانگیز شد. سال ۱۹۷۰ بود که گرین به ناگاه به شیزوفرنی مبتلا شد و به جای صحنه اجرای موسیقی، کارش به بیمارستان روانی کشیده شد. سال ۱۹۷۲ گیتاریست گروه که دنی نام داشت درست قبل از شروع یکی از برنامه هایش رفتارهای عجیبی از خود نشان داد، سرش را بی وقفه به دیوار می کوبید و بعد با سر و ظاهر خونین، مردم را علیه گروه، به آشوب دعوت می کرد. از آن روز به بعد او بی دلیل گروه را ترک کرده و آواره خیابان ها شد و چندی بعد هم به اسفناک ترین حالت، گوشه یک خیابان جان داد.


بعد از آن گیتاریست دیگری جایگزین او شد اما او نیز مدت کوتاهی با گروه همکاری کرد و بر اثر گرفتگی ناگهانی شریانش هایش درگذشت. چند ماهی از شروع کار گیتاریست جدید نمی گذشت که او نیز خودکشی کرده و به این طریق شانس همکاری با گروه را از دست داد.

نشر این اخبار باعث شد تا فلیت مک وود در تاریخ موسیقی غرب، لقب گروهی طلسم شده را به خود بگیرد، طوری که پا گذاشتن در دایره اعضای گروه، جرأت و شجاعت خاصی می طلبید. در مجموع ۱۵ نفر به این گروه پا گذاشته و خیلی زود جان خود را از دست دادند یا دچار دردسرهای لاینحل شدند، اکنون تنها یک عضو گروه ثابت باقی مانده، اما کسی نمی داند شاید نفرین گروه به زودی دامن او را هم بگیرد.

راه من؛ آواز مرگ

اینک پایان نمایش نزدیک است و پرده آخر پیش روست ... این جملات آغازین یکی از معروفترین و البته کشنده ترین آهنگ هاست، آن هم فقط در فیلیپین؛ آهنگی که «راه من» نام دارد و برای اولین بار در سال ۱۹۶۹ توسط «فرانک سیناترا» - هنرمند آمریکایی - اجرا شد. آهنگ راه من شهرتی جهانی دارد اما در فیلیپین شهرتش بیش از همه به خاطر مرگ هایی است که به خاطر آن رقم خورد.


سالیان سال این آهنگ یکی از محبوب ترین آهنگ ها در فیلیپین به حساب می آمد که صرفا به عنوان ابزاری سرگرم کننده در رستوران ها و مغازه های مختلف در این کشور اجرا می شد و افراد مختلفی که به آوازخوانی یا اشعار این آهنگ علاقه داشتندآن را به صورت زنده اجرا می کردند اما عده زیادی درست پس از خواندن آهنگ جان خود را در حوادث مختلف از دعوا و منازعه گرفته تا درگیری های مسلحانه و تصادف از دست دادند و این آمار آنقدر بالا رفت که برای آهنگ راه من در این کشور پرونده های جنایی مختلفی تشکیل شد و اکنون از آن به عنوان آهنگی مرگ آور یاد می شود. از سال ۲۰۰۷ به بعد، بسیاری از مغازه داران برای جلوگیری از درگیری و مرگ مشتریانشان، این آهنگ طلسم شده و قشقرق به پا کن را از لیست آهنگ های درخواستی حذف کرده اند.

طلسم سمفونی نهم

در دنیای موسیقی کلاسیک، سمفونی نهم برای آهنگسازان حکم همان کلاب ۲۷ خوانندگان را دارد. گفته می شود خیلی از بزرگترین و برجسته ترین آهنگسازان تاریخ بعد از نوشتن نهمین سمفونی شان، جان خود را از دست داده و شانس نوشتن و نواختن سمفونی های بعدی را از دست داده اند؛ برای همین ایده طلسم شده بودن «سمفونی نهم» بین موسیقیدانان و آهنگسازان شکل گرفته است. «لودویگ وان بتهوون» نمونه بارز یکی از طلسم شدگان نهمین سمفونی است.


ساخت سمفونی نهم او دو سال طول کشیده و مدت کمی بعد از اجرای آن، بتهوون بر اثر یک سرماخوردگی عادی و در پی آن، مسمومیت ناشی از سرب درگذشت. نمونه دیگر «گوستاو مالر» رهبر ارکستر و آهنگساز اهل چک است. او سمفونی نهم خود را با موفقیت به پایان رساند و از اینکه زنده مانده بود بسیار خوشحال بود و برای جشن گرفتن پیروزی طلسم، کار نوشتن سمفونی دهم را خیلی زود آغاز کرد اما هرگز موفق نشد این سمفونی را به پایان برساند و چندی بعد از آغاز کارش درگذشت. تا به امروز نام ۱۰ تن از برجسته ترین موسیقیدانان و آهنگسازان دنیا در لیست طلس سمفونی نهم جا خوش کرده است.

طلسم وودوو

«جلی رول مورتن»، نوازنهده پیانو، یکی از مشهورترین موسیقیدانان آمریکایی است. او سبکی جدید در موسیقی اختراع کرد و خیلی زود به شهرت و محبوبیت رسید و زندگی تجملی را در پیش گرفت. او دندان های الماس نشان داشت و لباس های شیک و گرجانقیمت به تن می کرد. کسی نبود که در دهه بیست، با مورتن و کارهایش آشنایی نداشته باشد. آوازه شهرت اودر تمام دنیا پیچیده بود و تمام قطعات موسیقی که منتشر می کرد بدون استثنا جزو پرفروش ترین ها می شد. مورتن در کنار سیل طرفدارانش، دشمنان زیادی هم داشت، دشمنانی که به موقعیت و موفقیت های او حسادت می کردند. دهه ۳۰، زمان اوج موفقیت و شهرت موررتن بود که در یکی از روزهای کاری اش، ناگهان در دفتر کارش نورهای عجیب و غریبی دید.

در فرهنگ عامه در آن زمان دیدن این نورها نشانه طلسم عروسک وودوو بود. از آن پس، مورتن یکشنبه موفقیت هایش را بر باد رفته دید و تمام شهرت و ثروتش را از دست داده و به ناگاه از عرش به فرش افتاد، طوری که خودش هم باورش شده بود او را طلسم کرده اند.


او روزهای سختی را می گذراند و در نهایت به توصیه یک جادوگر آفریقایی، تمام لباس هایش را سوزاند تا بلکه طلسم را بشکند و دوباره رنگ موفقیت را ببیند. در اواسط دهه ۳۰، او در اوج بدبختی بالاخره تصمیم گرفت از تنها دارایی زندگی اش یعنی لباس های پر زرق و برقش بگذرد تا طلسم وودوو را شکست دهد.

او تعداد زیادی از لباس هایش را جمع کرده و همه را سوزاند، بعد از آن، او از آن زندگی تجملی دیگر هیچ چیز نداشت. مدت کوتاهی بعد از رهایی از تمام دلبستگی های قبلی اش، در کمال ناباوری بار دیگر نام مورتن سر زبان ها افتاد و کارش را از اول شروع کرد و دوباره به موفقیت رسید.

گیتاریستی که روحش را فروخت

«رابرت جانسون» یکی از موسیقیدانانی است که از او به عنوان «طلسم شده» یاد می کنند، اطلاعات زیادی از او در دست نیست جز ۲۹ قطعه موسیقی که به یادگار گذاشته و دو عکس پرتره. او که اهل «می سی سی پی» بود، در خانواده ای فقیر به دنیا آمد، مادرش خانه دار و پدرش مزرعه دار بود. رابرت در ابتدا هیچ دانشی از دنیای موسیقی نداشت اما ناگهان در سن ۲۶ سالگی به یکی از برترین خوانندگان، نوازندگان و ترانه سراها تبدیل شد.

مهارت او در نوازندگی گیتار به حدی بود که هنوز هم از او به عنوان «پنجمین گیتاریست برتر تاریخ موسیقی» یاد می کنند. قطعات موسیقی که او ساخت و نواخت، در مدت کوتاهی بیش از یک میلیون نسخه به فروش رفت و او خیلی زود به یکی از اسطوره های دنیای موسیقی تبدیل شد اما زندگی حرفه ای او کوتاه بود و تنها یک سال ادامه داشت و رابرت جوان مانند افراد کلوپ ۲۷، دچار نفرین بیست و هفت سالگی شد و به طرز مشکوکی جان خود را از دست داد.


مرگ او در این سن، باعث بروز گمانه زنی های دیگری در مورد او شد. افسانه ای در مورد این نوازنده وجوددارد مبنی بر اینکه او یکی از طلسم شدگان دنیای موسیقی است و روحش را به شیطان فروخته تا یک گیتارنواز ماهر بشود، چرا که او در ابتدا دانش چندانی از موسیقی نداشت و تا قبل از آن، اطلاعات زیادی درباره گیتار نداشت.

برخی ادعا می کنند که نیمه شبی در تقاطعی نزدیک به مزرعه پدری اش، او با مردی غول پیکر ملاقات می کند، مرد ناشناس، گیتاری را کوک کرده و به دست او می دهد و از آن پس، رابرت به یکی از بزرگترین نوازندگان و ترانه سراها تبدیل می شود و ترانه هایی می سازد که تا آن زمان کسی شبیه آن را نشنیده بود. او همچنین آهنگی به نام «تقاطع» سروده که هر خواننده ای آن را بازخوانی کرده، دچار مشکل شده است. پسر اریک کلاپتون بعد از بازخوانی این ترانه از پنجره به بیرون افتاد و جان باخت.