۱۰۰ فوتبالیست برتر تاریخ (۲)

وب‌سایت طرفداری - شهروز حدادیان: انتخاب بهترین های تاریخ، همواره کاریست که رسانه ها و خبرنگاران علاقه خاصی به آن دارند و کاملاً امری سلیقه ای است، که می تواند موافقین و مخالفین زیادی همراه داشته باشد. وب سایت Fourfourtwo، صد بازیکن برتر تاریخ فوتبال را اینگونه چینش کرده است:

۹۰. روبرتو کارلوس (برزیل)


این برزیلی کوتاه قامت، ۱۱ فصل در جناح چپ برنابئو درخشید و به رئال مادرید کمک کرد سه قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا کسب نماید. توانایی های تهاجمی کارلوس موجب شد در ۱۸ سالگی و زمانی که در تیم یونیائو سائو ژوائو حضور داشت، به تیم ملی برزیل دعوت شود.

او سپس به یکی از بهترین تیم های تاریخ پالمیراس پیوست و در نهایت راهی اروپا شد. در اینتر دوران موفقی نداشت و به رئال مادرید پیوست. در آنجا وی تبدیل به دلیل لبخندهایش و ران هایی که به اندازه یک هیولا بود و به وی کمک می کرد توپ را با سرعت ۱۰۵ مایل در ساعت حرکت دهد، به یک قهرمان بدل شد. جای تعجب نیست که دروازه بان ها (و هواداران در جایگاه تماشاگران) از وی هراس داشتند.

برهه برجسته زندگی حرفه ای: قهرمان جام جهانی ۲۰۰۲ می تواند قوانین فیزیک را تغییر دهد. ضربه زدن به توپ با سه انگشت و کاتی که توپ برداشت و موجب شد دروازه فرانسه را در سال ۱۹۹۷ از روی یک ضربه کاشته به زیبایی بگشاید.

89. هریستو استویچکوف (بلغارستان)


استویچکوف مردی غیرقابل پیش بینی در دیار غربت. او ستون تیم رویایی یوهان کرایوف بود؛ همان تیمی که چهار بار قهرمان لالیگا شد و اولین قهرمانی بارسلونا در جام اروپایی بارسلونا را نیز به دست آورد. او نه تنها می توانست به آسانی رقبا را دریبل بزند، که شوت هایی سرکش نیز راهی دروازه حریف می کرد.

استویچکوف در تیم ملی نیز همین قدر می درخشید؛ به خصوص او را با درخشش در جام جهانی ۱۹۹۴ به یاد داریم. وی در نهایت موفق شد همراه با بلغارستان، به نیمه نهایی جام جهانی برسد و آقای گل مشترک این رقابت ها شود.

برهه برجسته زندگی حرفه ای: باید به بازی متاسفانه کوتاه او در کنار روماریو طی فصل ۹۴-۱۹۹۳ اشاره کنیم. آن ها «تیم رویا»ـیی را به چهارمین قهرمانی متوالی در لیگ رساندند و ۵۴ گل زدند و تبدیل به یکی از برترین زوج های هجومی تاریخ فوتبال شدند.

۸۸. آلان سیمونسن (دانمارک)


به عنوان مهاجمی سختکوش و به شدت متعهد که گل های با اهمیتی برای تیم هایش زده، سیمونسن به عنوان یکی از مهم ترین فوتبالیست های تاریخ دانمارک شناخته می شود و البته سه سال پر رونق را نیز در بارسلونا سپری کرد. با این حال درخشش اصلی او در آلمان رقم خورد؛ جایی که او در میانه های دهه ۷۰ به بروسیا مونشن گلادباخ کمک کرد تا در سه فصل پیاپی، قهرمان بوندس لیگا شود. وی همچنین تنها بازیکنی است که موفق به گلزنی در فینال جام باشگاه های اروپا، جام یوفا و جام در جام اروپا شده است.

برهه برجسته زندگی حرفه ای: در سال ۱۹۷۷، بالاتر از کوین کیگان و میشل پلایتینی موفق به کسب توپ طلای اروپا شد و اولین بازیکن دانمارکی شد که این عنوان را کسب نمود.

۸۷. خاویر زانتی


اگر زانتی بهترین مدافع راستی نباشد که شما تاکنون دیده اید، ممکن است بهترین سازنده ای باشد که شما در لیست مشاهده کردید. در طول ۱۹ سال حضور در اینتر، که با دوران اولیه باشگاهی او در آرژانتین همراه بود و پس از آن در یکی از پر فراز و نشیب ترین دوران میلان به این باشگاه ایتالیایی آمد او قبل از آن که ۴۰ ساله شود ۸۵۸ بازی باشگاهی انجام داد و ۱۶ جام برد. استقامت و هوش فوتبالی، او را تبدیل به یک فول بک برجسته کرد که کامل بود به همراه یک توانایی فنی که بدین معناست که زانتی همچنین در خط میانی نیز برتری داشت.

برهه برجسته زندگی حرفه ای: زانتی کاپیتان اینتر در سال سه گانه اینتر بود، سالی که آن ها پس از ۴۵ سال یک بار دیگر قهرمان اروپا شدند.

۸۶. گابریل باتیستوتا (آرژانتین)


هرگز انسانی قادر نیست تا همانند گابریل باتیستوتا، شوتی سهمگین و مرگبار بزند. باتیستوتا یکی از همتایان آلن شیرر در دهه نود بود. هردوی آن ها در یک زمان در اوج جوانی از فوتبال لذت می بردند و دور از حواشی و تجملات بودند. آن ها مهاجم نوکی همه کاره بودند که برایشان هیچ چیز لذت بخش تر از انداختن توپ در دروازه از فواصل طولانی، زاویه های مختلف و عبور دادن توپ از دیوارهای دفاعی بیهوده، نبود. اما همچنین هر دوی آن ها فوتبالشان را با نشانی به پایان رساندند که توهین به استعداد و نتیجه فوتبال شان بود اگرچه اعتبار هیچ یک از آن ها خدشه دار نشد. باتیستوتا از نظر بین المللی دست بالاتر را داشت و فوتبال ملی اش با زدن ۵۴ گل در ۷۷ بازی به اتمام رسید. یک گلزن کامل و باثبات.

برهه برجسته زندگی حرفه ای: ۲۰ گل او در رم باشکوه آن روزها که از مارکوس کافو، والتر ساموئل، وینچنتزو مونتلا، فرانچسکو توتی و رهبری فابیو کاپلو بهره می برد به آن ها کمک کرد تا در سال ۲۰۰۱ و رقابت دشوار آن روزهای سری آ، فاتح اسکودتو شوند.

۸۵. اووه زیلر (آلمان)


صحبت درباره آغاز برای شما چه معنی دارد؟ زمانی که زیلر در سال ۱۹۵۴ و در ۱۸ سالگی کارش را آغاز کرد، ۴ گل به ثمر رساند. در طول ۱۹ سال آینده، او در سه جام جهانی برای آلمان غربی به میدان رفت و در تیم ملی همواره به گل‌زنی‌هایش ادامه داد؛ و برای معشوقه‌اش هامبورگ، ۴۰۴ گل در ۴۷۶ مسابقه به ثمر رساند. با تنها ۱.۶۹ سانتی‌متر بلندی قامت، اووه به شکلی باورنکردنی قدرتمند بود و نعمت داشتن جهشی بلند که گل‌های زیادی با ضربه سر را برای او به ارمغان داشت.

برهه برجسته زندگی حرفه ای: بزرگترین درخشش او در فصل ۱۹۵۹/۶۰ رقم خورد. قهرمانی با هامبورگ در فوتبال آلمان و همچنین به ثمر رساندن ۵۰ گل در طول فصل.

۸۴. جاچینتو فاکتی (ایتالیا)


در فینال جام جهانی ۱۹۷۰، برزیل «آینده» را دید. او به عنوان دفاع چپ تیم حریف در زمین مسابقه حاضر بود. تیمی که با نتیجه ۱-۴ مغلوب قناری های زرد پوش شد. اما جاچینتو فاکتی، توانست مخترع و ابداع کننده یک فول بک مدرن باشد.

فاکتی توسط هلنیو هررا سرمربی وقت اینتر، از پست مهاجم مرکزی به یک مدافع چپ، راست پا تبدیل شد. فاکتی یک عنصر تهاجمی در عمق دفاع کاتناچیو بود که با این سیستم، فوتبال ایتالیا توانست از اواسط دهه ۶۰، به مدت سه دهه به سلطه در فوتبال جهان ادامه دهد. هررا، مربی وقت اینتر در خصوص فاکتی می گوید:" آن هایی که از من کپی یا الگو برداری کردند، به اشتباه این کار را انجام دادند. بله، من آرماندو پیکی را به عنوان یک سوئیپر در اختیار داشتم اما دفاع چپ من، جاچینتو فاکتی بود. فاکتی اولین دفاع چپی بود که توانست به اندازه یک مهاجم، گلزنی کند."

در طول دوران حرفه ای، فاکتی ۱۸ فصل در نراتزوری به میدان رفت که حاصل آن ۶۲۹ بازی و ۷۵ گل بود. فاکتی موفق شد به ۴ قهرمانی در سری آ، ۲ جام قهرمانی در اروپا، ۲ قهرمانی در اینترنشنال کاپ و عنوان قهرمانی با ایتالیا در یورو ۶۸ برسد. کارلوس آلبرتو یا روبرتو کارلوس را فراموش کنید، از دوران فاکتی بود که دفاع چپ ها به عنوان یک سلاح شناخته شدند.

برهه برجسته زندگی حرفه ای: عضویت در اولین تیم ایتالیایی (اینترمیلان) که توانست از عنوان قهرمانی اش در جام باشگاه های اروپا ۱۹۶۵ دفاع کند.

۸۳. رایان گیگز (ولز)


وینگر ولزی همیشه باصلابت که دو دهه از عمر فوتبالی خود را به زیبایی صرف گذشتن از فول بک‌های لیگ انگلستان و تیم‌های ملی اروپایی کرد. گیگز در تمام دوران ورزشی خود برای منچستر یونایتد بازی کرد. ۹۶۳ بار برای تیم قرمز پوش منچستر بازی کرد و ۱۳ بار هم قهرمان لیگ برتر انگلستان شد.

زمانی که سنش بالاتر رفت، سرعتش را از دست داد. اما به خوبی در پست‌های متفاوت خط میانی تحت نظر سر الکس فرگوسن بازی کرد. بازی خوب و انعطاف‌پذیری‌اش در کنار استعداد ذاتی‌ای که داشت، باعث شد یکی از مطرح‌ترین بازیکنان زمان خود باشد. یک ستاره مدرن و احتمالاً اولین سوپر استار واقعی لیگ برتر.

برهه برجسته زندگی حرفه ای: قهرمانی سه‌گانه در فصل۱۹۹۸/۹۹ (قهرمانی در لیگ برتر انگلستان، جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا)

۸۲. هوگو سانچز (مکزیک)


به سادگی می توان وی را به عنوان بهترین بازیکن مکزیکی تمام ادوار دانست، بازیکنی که یکی از بهترین گلزنان تاریخ رئال مادرید و لالیگاست. او در هر دو باشگاه مادریدی بازی می کرد، اما پس از حرکتش در رئال در سال ۱۹۸۵ و گلزنی هایش به یک افسانه بدل شد.

سانچز بین سال های ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۰ پنج قهرمانی متوالی لیگ را کسب نمود و در چهار فصل آن نیز آقای گل مسابقات شد و تمام زمین های اسپانیا را با گلزنی های خودش فتح کرد. حقیقتا در محوطه پنالتی به طرز جالبی خارق العاده بود.

برهه برجسته زندگی حرفه ای: در سال ۱۹۸۹ و قهرمانی در لالیگا و همچنین قهرمانی در کوپا دل ری پس از پیروزی مقابل رئال وایادولید و به ثمر رساندن ۴۵ گل در ۴۲ بازی در تمامی مسابقات و کسب کفش طلای اروپا.

۸۱. دراگان زاییچ (یوگوسلاوی)


زاییچ تنها از پای راست خود برای دویدن استفاده می کرد، اما پای چپ او، بدون شک شگفت انگیز بود. او به عنوان یک وینگر بازی می کرد و قادر بود تا هر مدافعی را از پیش روی بردارد. سانتر های او، فوق العاده بی نقص بود و ضربات آزادش، مانند جادو می ماند.

در بین سال های ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۳ او به تیم ستاره سرخ بلگراد کمک کرد تا به پنج عنوان قهرمانی در لیگ داخلی دست یابد. زاییچ به مدت ۱۴ سال قلب تپنده تیم ملی یوگسلاوی بود. او در سن ۲۹ سالگی اجازه حضور در خارج از کشور را یافت و به عضویت تیم کم ادعای باستیا در فرانسه، در آمد. بدون شک چنین مسئله ای برای بازیکن فوق العاده ای چون او، که ناشی از تواضع وی بود.

برهه برجسته زندگی حرفه ای: در فینال جام ملت های اروپای ۱۹۶۸، زاییچ زننده گل اول بازی مقابل ایتالیا بود. او و تیم ملی کشورش، به فتح جام بسیار نزدیک بودند اما ایتالیا با گلی دیر هنگام به بازی بازگشت.