کفاشیان؛ مدیریت ایرانی یا خندیدن ممتد به ریش ما

برترین‌ها: علی کفاشیان در باور بسیاری از مردم مدیری است که به همه چیز «می‌خندد». به او لقب‌هایی مثل «علی شادان» و «علی بی‌خیال» داده‌اند. این البته تصویری نمادین از مدیریت ایرانی‌ست. بیشتر شبیه دروغ سیزده است. از آن شوخی‌های بی‌مزه که حتی آدمی که توی رودربایستی هم افتاده به آن نمی‌خندد. علی کفاشیان به فدراسیون فوتبال بازگشت! این خبری بود که روز شنبه ۳۱ خرداد ۱۳۹۹ یک بار دیگر نشان داد که مرز‌های شوخی و جدی در این کشور برچیده شده و به قول جوان‌ترها: «همه‌مان سر کاریم»!

جامعه علی کفاشیان را با چه می‌شناسد؟ چه تصویر عمومی از او در اذهان وجود دارد؟ علی کفاشیان در باور بسیاری از مردم مدیری است که به همه چیز «می‌خندد». به او لقب‌هایی مثل «علی شادان» و «علی بی‌خیال» داده‌اند. صفت‌هایی که البته نه از سر مهر که توأم با گلایه و کنایه است. اینکه او انگار هیچ چیزی را جدی نمی‌گیرد. در جلسه‌های رسمی سلفی می‌گیرد، جواب خبرنگاران را بعد از یک شکست ملی و در حالی که همه اشک‌آلود هستند با خنده می‌دهد، تلخ‌ترین انتقاد‌ها را با لبخند از سر می‌گذراند و کمتر پیش می‌آید یک گفت‌وگوی جدی را تبدیل به یک «استندآپ کمدی» نکند!

علی کفاشیان زادهٔ ۱۵ مرداد ۱۳۳۳ در نائین، نایب رئیس اول و سرپرست فعلی فدراسیون فوتبال ایران و رئیس پیشین این فدراسیون است.

او دارای مدرک کارشناسی اقتصاد از دانشگاه شهید بهشتی و فوق لیسانس تجارت بین‌الملل از دانشگاه ماستریخت است. از مهمترین پست‌های اجرایی وی می‌توان به مدیریت اداره نظارت ارز بانک مرکزی، معاون ورزشی و امور فدراسیون‌های سازمان تربیت بدنی و دبیرکل کمیته ملی المپیک اشاره کرد. کفاشیان از اعضای تیم ملی دو و میدانی کشور در رشتهٔ دوی ۱۱۰ متر بامانع بوده‌است.

علی کفاشیان در خصوص نحوه ورود خود به فوتبال گفت: سال ۸۶ قرار بود که آقای علی‌آبادی به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال معرفی شوند اما به اجبار ایشان کنار کشیدند و من به عنوان تنها کاندیدا ماندم و رئیس فدراسیون فوتبال شدم. روزهای سختی در فوتبال داشتم. در ابتدای امر این پست جدید برای من ناآشنا بود. البته هر چند من ۳۰ سال در ورزش حضور داشتم اما فوتبال فضای خاص خودش را داشت.

کفاشیان به همراه عباس ترابیان به دلیل آنچه تخلفات مالی عنوان شد، از سوی کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال ایران به مدت ۵ سال به محرومیت از هرگونه فعالیت فوتبالی محکوم شدند. البته محرومیت وی بعدها با رأی کمیته استیناف پایان یافت و وی در خردادماه ١٣٩٩ مجدداً به عنوان نایب رئیس اول و سرپرست به فدراسیون فوتبال ایران بازگشت.

مخالفان کفاشیان

بر کسی پوشیده نیست آنهایی که مخالف حضور دوباره کفاشیان در فدراسیون فوتبال هستند، در تیم رئیس سابق؛ یعنی مهدی تاج هستند. آنها نمی‌خواهند با برگشتن کفاشیان جایشان تنگ شود. عده‌ای دیگر هم آنهایی هستند که در زمان ریاست علی کفاشیان بر فدراسیون فوتبال، سمتی در فوتبال نداشته‌اند. آنها هم نمی‌خواهند کفاشیان دوباره به فدراسیون فوتبال برگردد. دسته سوم هم اما آنهایی هستند که معتقدند باید با فساد در فوتبال مبارزه کرد؛ عبدالرحمن شاه‌حسینی، رئیس پیشین کمیته انضباطی و قاضی‌زاده‌هاشمی، نماینده مجلس، در زمره دسته آخر هستند. آنها می‌گویند بازگشت کفاشیان دهن‌کجی به قانون است.

صادق درودگر هم چنان مخالف سر سخت علی کفاشیان برای حضور در جمع اعضای هیات رییسه فدراسیون فوتبال و عهده دار شدن سمت سرپرستی فدراسیون فوتبال است.

وی حرف های انتقادی خود علیه علی کفاشیان را تکرار کرد و گفت: فدراسیون فوتبال مدرسه موش ها نیست که این برود و آن یکی بیاید سرپرست فدراسیون شود. سه ماه دیگر انتخابات برگزار می شود و یکی برای ۴ سال رییس فدراسیون خواهد شد. فیفا بهاروند را تایید کرده است و این جابجایی های مکرر باعث تمسخر فوتبال ایران در مجامع بین المللی خواهد شد.

ژاله فرامرزیان معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت ورزش وجوانان در مورد بازگشت علی کفاشیان به فدراسیون فوتبال با وجود بازنشستگی گفت: پست آقای کفاشیان نایب رئیسی است و این پست در ساختار اساسنامه و سرفصل‌های ما شغل محسوب نمی شود.

مهدی علی‌نژاد در مورد بازگشت علی کفاشیان به فدراسیون فوتبال و صحبت‌های مطرح شده از سوی مجلس درخصوص ورود وزارت ورزش به این ماجرا گفت: اساساً ما در حوزه مدیریتی فدراسیون‌ها به ویژه در فدراسیون فوتبال به دلیل حساسیت‌هایی که از سوی فیفا وجود دارد، نمی‌توانیم در بحث مدیریتی دخالت کنیم و در عزل و نصب‌ها به هیچ وجه اجازه دخالت نداریم. اینکه یک فرد نایب رئیس اول فدراسیون بوده و به محرومیتی که کمیته اخلاق همان فدراسیون اعمال کرده، به محل کارش نیامده و سپس کمیته استیناف همان فدراسیون محرومیت را تقلیل داده و حالا می خواهد برگردد یا برنگردد، این موضوع داخلی فدراسیون است.

احسان قاضی‌زاده هاشمی ، نماینده مجلس شورای اسلامی، بازگشت علی کفاشیان به فدراسیون فوتبال را دهن‌کجی به افکار عمومی می‌داند.

محمد دادکان در این خصوص گفته است: ‌این روزها می‌گویند یک مدیر که به دلیل تخلف محروم شده بود می‌خواهد به فوتبال برگردد. همان مدیری که برای شوخی و خنده به فوتبال آمده بود. یک نفر نیست از ایشان بپرسد حالا که می خواهی برگردی به فوتبال، بگو آن پول‌هایی که گفته بودند برداشته‌ای کجا رفته؟ آن پول‌ها را برگردان و بعد به فوتبال برگرد. ورزش تحول می‌خواهد و اگر اینجا درست شود و دوباره راستی و صداقت را شاهد باشیم، الگوی دیگر بخش‌های جامعه می‌شود.

داریوش مصطفوی ، رئیس اسبق فدراسیون فوتبال درخصوص بازگشت کفاشیان گفت: من از اول با حضور چنین آدم‌هایی که اهل فوتبال نبودند و چسبیده به فوتبال هستند، مخالف بودم. این افراد هیچ کاری برای ورزش بخصوص فوتبال نمی‌توانند انجام دهند.

علی کفاشیان درباره حضور دنباله دار خود در فدراسیون فوتبال گفت: از انتخابات سال ۱۳۹۴ نایب رئیس فدراسیون هستم. به خاطر محرومیتی که برایم اعمال شد دیگر نیامدم، وقتی هم دوره محرومیتم را پشت سر گذاشتم، تصمیم به بازگشت گرفتم، حالا هم به عنوان عضو هیئت رئیسه کارم را ادامه می دهم.

رئیس پیشین فدراسیون فوتبال تأکید کرد: نیامده ام جای کسی را بگیرم، صرفا عضو هیئت رئیسه هستم.

وی با رد ادعای حضورش در انتخابات آتی فدراسیون فوتبال گفت: ۶۵ سال و چند روزه هستم، آیین نامه اجازه نمی دهد تا در انتخابات شرکت کنم، ضمن اینکه قانون هم به دلیل بازنشستگی ام مانع از این موضوع می شود.

در حالی که با نذر و نیاز و دعا و سنا از شیوه ی مدیریتی کفاشیان عبور کردیم و داشتیم شیوه های نوین تر مدیریتی را تمرین می کردیم و قید آقای تاج که شاید، همان فتوشاپ جدی تری از چهره ی کفاشیان بود را هم زدیم همه منتظر یک تحول نوین و تاریخی بودند که یک جوان فوتبالی ه تحصیلکرده ی مدیر و مدبر و قراداد بلد را برای سکان هدایت کشتی فوتبال پشت میز فدراسیون ببینند ، دوباره صدای خنده های مردی به گوش می رسد که کفش های همه را آویزان کرده غیر از خودش را.

مردی که می خواهد با بازگشت دوباره اش به عرصه مدیریت به دنیا ثابت کند که فوتبال در ایران چنان شبیه به یک جوک است که فقط او و خنده هایش می توانند نگذارند این جوک را کسی جدی بگیرد.

این که کفاشیان هرگز قصد ندارد کفش هایش را آویزان کند و همچنان شانس حضور خنده دارش، بسیار جدی تر از پیش است، نشان می دهد که در کشور ایران قحط الرجال مدیریت و تدبیر بیداد می کند.

شاید هم بهتر باشد، فوتبال را به عنوان یک بازی و تفریح ورزشی، خیلی جدی نگیریم و بگذاریم با حضور دوباره کفاشیان، همه با هم خوش باشیم و به ریش هم بخندیم.