کنایه به ودیعه مسکن ۲۰۰میلیونیِ نمایندگان
سید علیرضا کریمی در سرمقاله امروز روزنامه آفتاب یزد با مقایسه میزان ودیعه مسکن نمایندگان مجلس و حق مسکن کارگران نوشت: مظاهر بی عدالتی کم نیست. قدری سر بگردانید حتما مصداقی پیدا می‌کنید. شاید نزدیک‌ترین مصداق این روز‌های بی عدالتی، مقایسه حق مسکن کارگران ونمایندگان مجلس است.
سید علیرضا کریمی در سرمقاله امروز روزنامه آفتاب یزد با مقایسه میزان ودیعه مسکن نمایندگان مجلس و حق مسکن کارگران نوشت: مظاهر بی عدالتی کم نیست. قدری سر بگردانید حتما مصداقی پیدا می‌کنید. شاید نزدیک‌ترین مصداق این روز‌های بی عدالتی، مقایسه حق مسکن کارگران ونمایندگان مجلس است.
این درست که مبلغی که به حساب نمایندگان واریز شده ودیعه است و ماجرایی متفاوت با حق مسکن کارگران دارد، ولی با این حال بسیاری از کارگران این پرسش را دارند چرا چنین تسهیلاتی برای آنان نه حالا و نه در سال‌های گذشته که شرایط اقتصادی کشور بهتر بود در نظر گرفته نشده است.
همانطور که همگان می‌دانند در ابتدا هنگام تعیین میزان افزایش حقوق کارگران برای حق مسکن ۱۰۰ هزارتومان (!) در نظر گرفته شد که در طول سال می‌شود یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان! اما پس از اعتراض‌ها عنوان شد که مجددا جلساتی برگزار می شود و حق مسکن کارگران افزایش می‌یابد. اکنون هم پس از برگزاری جلساتی مقرر شد حق مسکن کارگران از ۱۰۰ هزار تومان به ۳۰۰ هزار تومان افزایش یابد. لیکن مشکل اینجاست همین میزان افزایش هم هنوز معطل ابلاغ است و کارشکنی‌هایی صورت می گیرد.
باید تاکید نمایم که اگر هم این میزان افزایش ابلاغ شود حق مسکن یک کارگر در طول سال ۳ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان می شود. ضمنا ناچارم خاطرنشان نمایم میانگین قیمت مسکن در تهران در حال حاضر متری ۲۰ میلیون تومان است و اگر با کمتر از ۱ میلیارد تومان وارد یک مشاوراملاک شوید اگر با اردنگی بیرونتان نکنند حتما با یک کنایه سنگین شما را بدرقه می‌کنند به گونه‌ای که گوش تان قرمز شود!
خب طبعا این موضوع خود از مصادیق بی‌عدالتی است، اما سوزش این بی‌عدالتی زمانی بیشتر می‌شود که بدانیم همین چند روز پیش نمایندگان محترم مجلس در شرایطی که غالب شان ساکن تهران هستند و یا در پایتخت منزل دارند ۲۰۰ میلیون تومان ودیعه مسکن به جیب مبارک زدند تا مشکل آن کارگری که قرار است حق مسکن اش از ۱۰۰ هزارتومان به ۳۰۰ هزار تومان برسد را پیگیری کنند!
فاصله بین ۳۰۰ هزارتومان تا ۲۰۰ میلیون تومان ودیعه، بسیار زیاد است وشاید برای مقایسه چندان جالب نباشد، ولی همین فاصله زیاد گواه میزان فاصله ما با مبحث عدالت است. خیلی‌ها، خیلی از عدالت و ثمرات آن می‌گویند و اتفاقا خیلی‌ها هم خام این مدل سخنان شده و می‌شوند، ولی هر چه جلوتر رفتیم فاصله طبقاتی و بی عدالتی بیشتر و بیشتر شده و به شکاف و دره عمیق رسیدیم. تا جایی که قیمت غذای حیوان خانگی یکی از همین متمولین رانتی در طول یک ماه دو برابر حقوق یک کارگر است!
البت نمی‌خواهم در این وجیزه مختصر، فقط نوک پیکان را به سمت نمایندگان مجلس بگیرم. در دولت هم چنین است. بدتر است که بهتر نیست. در نهاد‌های فرادولتی نیز اوضاع چندان تفاوتی ندارد. کلا طبقه اجتماعی مسئولان شرایط ویژه و استثنایی دارد و شاید به همین دلیل است که برای خدمت به مردم میلیارد‌ها تومان هزینه می‌کنند، انواع و اقسام لابی‌ها را انجام می‌دهند و هر نوع مسئله‌ای را به جان می‌خرند تا به منصبی برسند. این منصب چرب و شیرین است. حتی دلار ۲۴ هزارتومانی هم مانع لذت و کیف حضور در چنین منصب‌هایی نیست.
به هرحال به قول یکی از دوستان این ۲۰۰ هزارتومان افزایش حق مسکن کارگران در عالم واقع مسکن نمی‌شود، اما حداقل هزینه ماسک یک خانواده در طول یک ماه را تامین می‌نماید که خدای ناکرده گرفتار کرونا و بیماری نشوند.
نظر کاربران
حقیقتی استددر کشور!
حرف حرف حرف
میفهمید که چه خبره اما حیف هیچ کاری نمی کنید برای ملت!
یعنی مجلس ازاین مسکن مهرها نداره بعد این همه سال به صورت خونه سازمانی بده به اینها بشینن بجای ساختن اون مجلس گرون ساده تر می ساختین از بغلش دو تا بلوک آپارتمان هم برا اینا در می آوردین
بدتر از نمایندگان و مسولین مردمی هستند که به اینا رای میدن
پاسخ ها
نماینده گانی که دم از عدالت وتبعیض می زنند چرا اول از خودشان شروع نمی کنند
اول چرا ۲۰۰ میلیون را یکجا ؟ چون خودش درآمد زایی کنه. دوم چرا ۲۰ میلیون برا هزینه هاشون مثل قبوض ؟ پس ۱۱ میلیون حقوق برا کدوم خرج میگیرن؟ چرا بقیه حقوق بگیرا (با اون حقوق کم) برا هزینهی متفرقه و کرایه خونه پولی جدا از حقوق اون هم یکجا وپیش پیش نمی گیرن ؟ اینا درد یه ملته.
همین دیگه وقتی تفاوت فاحش تا این ارقام بین نماینده و کارگر هست چگونه انتظار دفاع از حق کارگر خواهیم داشت.
حرف زیاده دارم بزنم اما سانسورچی چاپ نمیکنه . فقط بگم که کارگران عزیز که بار تولید در کشور را به دوش میکشن ، نباید دغدغه ای جز کار داشته باشند که دارند . در عوض دوستان بهارستان نشین که وظیفه اصلیشان احقاق حقوق ملت است ، به دنبال کارهای پر درآمد هستند الا وظیفه اصلی . این موضوع سال گذشته و در مجلس قبلی کاملا رسانه ای شد .