بدرود فخر ایران‌زمین، بانو بدرالزمان قریب
بدرالزمان قریب گرکانی تنها زن عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی درگذشت. او بیش از نیم قرن تلاش‌های حرفه‌ای خود را وقف شناساندن و آموزش زبان سغدی، یکی از مهم‌ترین زبان‌های ایران باستان کرد.
برترین‌ها: روز گذشته بدرالزمان قریب، نویسنده، پژوهشگر، ایرانشناس، زبان‌شناس، پژوهشگر زبان سُغدی، ادیب، شاعر، مترجم و مدرس دانشگاه، در سن ۹۱ سالگی درگذشت. او بیش از نیم قرن تلاش‌های حرفه‌ای خود را وقف شناساندن و آموزش زبان سغدی، یکی از مهم‌ترین زبان‌های ایران باستان کرد.
بدرالزمان قریب که بود؟
او بیش از نیم قرن تلاش‌های حرفه‌ای خود را وقف شناساندن و آموزش زبان سغدی، یکی از مهم‌ترین زبان‌های ایران باستان کرد.
او متولد ۱۳۰۸ بود و فرهنگ سُغدی، به سه زبان (سغدی - فارسی- انگلیسی) شاخصترین اثر وی به‌شمار می‌رود. قریب از اعضای پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود.
زبان سغدی شاخه‌ای از زبان‌های ایرانی میانه شرقی و از خانواده زبان‌های هند و آریایی است که در فاصله میان سده‌های دوم تا دوازدهم پس از میلاد، مردمان ایران‌تبار ساکن در حد فاصل رود سیحون و رود جیحون بدان سخن می‌گفتند. این زبان به سبب اهمیت خود به عنوان ابزار انتقال فرهنگ، ادب، و تجارت به مردمان همسایه، به ویژه ترکان، یکی از مهم‌ترین زبان‌های ایرانی شرقی به شمار آمده است. گستره زبان سغدی در غرب با حوزه زبان فارسی مجاور بود و تا کناره‌های چین در شرق امتداد داشت.
قریب دکترای رشته ادبیات دانشگاه تهران را دریافت کرده بود. او کلاس‌هایی که با استادان به نامی چون محمد معین، احسان یارشاطر، پرویز ناتل خانلری و ابراهیم پورداود گذراند که دریچه جدیدی از ادبیات و تاریخ ایران را به روی او گشود و بدرالزمان به زبان‌های باستانی و میانه ایران علاقمند شد. پس از یک سال، بنا به علاقه‌اش به زبان‌های پهلوی و اوستایی و برای شناخت ریشه فرهنگ‌های ایرانی با گرفتن بورس از دانشگاه پنسیلوانیا راهی آمریکا شد.
بدرالزمان قریب در سال ۱۳۷۷ به عنوان عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی و در سال ۱۳۷۸ سرپرست گروه گویششناسی انتخاب شد و در سال ۱۳۸۳ نیز مدیریت گروه زبان‌های ایرانی را به‌عهده گرفت.
قریب در ۱۳۷۷ از طرف انجمن آثار و مفاخر فرهنگی و در ۱۳۸۱ از طرف سازمان صداوسیما به‌عنوان چهره ماندگار برگزیده شد و به پاس خدمات ارزنده علمی‌اش در دی ماه ۱۳۸۷، هفدهمین قالیچه ابریشمی جایزه ادبی تاریخی بنیاد موقوفات محمود افشار را دریافت کرد.
واکنش کاربران به درگذشت بدرالزمان قریب:
مجله بخارا دو سال پیش در یکی از مراسم شب های بخارای این نشریه، شبی را به افتخار او برگزار کرد. بی بی سی نگاهی گذرا کرده به مراسم آن شب.
نظر کاربران
روحش شاد
از هزاران یک نفراهل دلند
مابقی ننویسی از اب وگلند
روحش شاد
پاسخ ها
تندیسی اشتباه تایپی شد
زیبا بود
روحش شاد
روحش شاد،خدارحمتش کنه.دنیا بدون این شعله های شمع چقدر تاریک است.
روحش شاد
نام و یادش گرامی
روحش شاد
علم و ثروت و قدرت در این دنیا به مویی بند است آنچه می‌ماند خوبی و بدی است که انسان از خود به جای می‌گذارد
وضع مالیش خوب بوده پس.چون همه جاعضوبوده...خداروشکر...مشکل مال نداشتن پس
روحشون شاد
تنها چیزی که غم ما را در از دست دادن چنین گوهر گرانبهایی تسکین میدهد وجود آثار بسیار باارزش ایشان و تاثیر بسیار زیبای او بر زبان مادری مان است...روحش شاد و نام و یادش جاودان
یا آخرین دیدار با دریاست...
خدا بیامرزد...
زیبا شعر می خواند
روحش شاد
پاسخ ها
روحش شاد ویادش گرامی.
روحش شاد و آثارش ماندگار
خدایش بیامرزاد
روحش شاد ویادش گرامی
نام ویادش گرامی روحش شاد
نام ویادش گرامی روحش شاد
یزدان پاک بیامرزدش حیف این جواهر کم نظیر
خدا بیامرزدش
جای بسی تاسف است که چنان مراسمی را بی بی سی باید پخش کند ورسانه ملی ما بی بهره از چنین همایشی
خدا رحمتش کنه
خدایا همچین انسان بزرگی دراین مملکت زندگی میکرده و اثار فاخر وبزرگی داره ومردم ایران را با اصل وریشه شان اشنا کرده وکتابهای گرانبهای نوشته و ما مردم تازه فهمیدیم همچین انسانی هم وجود داشته خدایش بیامرزد
پاسخ ها
ولی چه فایده بااون آثارش ،غرب پرستان.اجنبی پرستان.فیمینیستها.ومدعیان ایران باستان کجایند؟مگر میپذیرند؟بیش از نصف زبان مادریمان عوض شده .اغلب کلمات انگلیسی ،فرانسوی،کانادای قاطی میکنیم تابگویند طرف خیلی باکلاسه اوف براین ادبیات.واف براین قوم .
بله.بعدازمرگ سهراب......
اینها مفاخر ایران بزرگ هستند طوری برنامه‌ریزی شود که از یاد نسل بعدازما به یادشان باشد روحش شاد
اقای زمانی ما خودمون بعد تا بنده خدا فوت نکردن نمیدونستیم حالا میخوای فرزندانمان بشناسنش
از شمار دو چشم یک تن کم از شمار خرد هزاران بیش
مستندشونو اگه اشتباه نکنم دیده بودم.از اونجا باهاشون آشنا شدم.خدارحمتشون کنه.کاش تاریخ ایران تکرار این بزرگان شود.
ره و رسم گردون دل آزردن است
شکفته شدن بهر پژمردن است