توهین به اعتقادات آری، توهین به روحانی نه؟!

محمد عرفان نوری طی یادداشتی با عنوان نقابِ آزادی بیان در شماه امروز اعتماد نوشت: در فرانسه، قانونی وجود دارد تحت ‏عنوان آزادی بیان، بی‌چون چرا و بدون حد و مرز اکنون اگر بخواهیم رعایت آزادی بیان را توسط شخص امانوئل مکرون ‏رییس‌جمهور فرانسه بررسی کنیم، نکات قابل توجهی پدیدار می‌شود.

در روز‌های گذشته مکرون در مراسمی سخنانی به زبان ‏آورده که نوعی فرصت‌طلبی و کینه‌توزی با آن آمیخته شده بود. مکرون به جای آنکه در این مراسم، کدورت به وجود آمده را ‏تلطیف کند و اصطلاحا اصلاح ذات‌البین نماید، در آتش اختلافات دمید و بسیار ناشیانه و شیطنت‌آمیز باعث موج جدیدی از اسلام ‏هراسی غیر منصفانه در فرانسه شد.

اینکه عده‌ای خودسرانه و بدون برگزاری محکمه‌ای عادلانه راسا اقدام به اجرای حکم مورد ‏نظر خود می‌کنند، محکوم و غیر اسلامی است، اما در کشوری که خود را پرچم‌دار آزادی بیان می‌داند، به مقدسات و اعتقاداتِ بخش ‏اعظمی از جهانیان توهین و هتاکی می‌شود باید هزینه‌های پیش‌بینی نشده آن هم پرداخته شود و منتظر اقدامات احساسی و تند هم ‏باشند. حال به دو مورد از تناقضات آزادی بیان در رفتار مکرون بپردازیم.

چندی پیش فیلمی منتشر شد که در یک مراسم عمومی ‏چند جوان مکرون را با اسم کوچک و صمیمانه خطاب قرار دادند، ناگهان مکرون با برافروختگی به جوان می‌گوید: [این‌گونه من را ‏خطاب نکن و بگو «آقای رییس‌جمهور»]در کشوری که به مقدسات و اعتقادات به راحتی اهانت می‌شود چه می‌شود که سردمدار ‏آزادی بیان با یک لحن صمیمانه هم کنار نمی‌آید و برآشفته می‌شود؟ اخیرا هم پس از واکنش اردوغان به سخنان مکرون، دولت، ‏سفیر را فراخواند. این چگونه آزادی بیانی است که همه شؤونات و حریم‌ها را می‌توان دستاویز قرار داد، اما وقتی که با ‏رییس‌جمهور به اصطلاح حامی آزادی بیان برخورد می‌کنیم باید تمامی پروتکل‌های باب میل او رعایت شود؟ ‏

چه شده که در یک کشور پیشرفته به راحتی می‌شود به ساحت مقدس بهترینِ مخلوقات اهانت کرد، اما به رییس‌جمهور کشور نه؟! چه ‏شده که در یک کشور، به رحمت جهانیان می‌شود اهانت کرد، اما به دولت آن کشور نه؟! چه شده که در یک کشور به مراد و معشوق ‏قریب به دو میلیارد انسان می‌شود اهانت کرد، اما به رییس نه چندان محبوب آن کشور نه؟! و این بی‌انصافی‌ها همه هست، ... ‏.

اما محمد، رسول مکرم اسلام (ص) پیامبر رحمت و دوستی است و روزی که دید مردِ هتاک بر سر او زباله نریخت، جویای حال او ‏شد و به عیادت او رفت. ‏

به همین دلیل است که پس از گذشت۱۴۰۰ سال از آن دوران با پیشرفت فرهنگ و تمدن بشریت انتظار اینگونه رفتار‌های هتاکانه، ‏جاهلانه و غیرانسانی نیست و طبیعی است که با مشاهده این‌گونه رفتار‌ها، عشاق محمد (ص) گریان و خشمگین شوند. امید است ‏کشور‌هایی مانند فرانسه که مکررا خود را حامی حقوق بشر می‌دانند بفهمند که ضربه زدن به اعتقادات بخش زیادی از مردم و ‏جریحه‌دار کردن روح انسان‌ها نیز نمونه‌ای از نقض حقوق بشر است و قانونی در کشور خود تصویب کنند که توهین به مقدسات ‏آدمیان که خود نوعی سلاح کشتار احساسات ملت‌هاست، ممنوع و غیرقانونی اعلام شود. ‏