شدت عصبانیت‌ها در لیگ؛ مسببان فریاد و خشم
آیتم‌های چندگانه‌ای باعث شده که فوتبال ایران به سمت بروز عصبانیت‌های گسترده از سوی مربی و بازیکنان برود.
روزنامه ایران ورزشی: آیتم‌های چندگانه‌ای باعث شده که فوتبال ایران به سمت بروز عصبانیت‌های گسترده از سوی مربی و بازیکنان برود. در این موضوع عامل تعیین کننده عام یا عامل تعیین کننده و مقصر اصلی وجود ندارد اما عوامل زیرمجموعه‌ای یا متغیرهای وابسته‌ای وجود دارند که دست به دست هم داده‌اند تا لیگ را خشونت‌آمیز کنند که در این مقاله به این عوامل اشاره می‌کنیم.
کیفیت فنی پایین تیم‌ها
اولین عامل مربوط می‌شود به پایین آمدن کیفیت فنی فوتبال. وقتی کیفیت فنی فوتبال پایین می‌آید، تیم‌ها برای بردن به عناصر میدانی متوسل می‌شوند. به فاکتورهای میدانی مثل دویدن بیش از اندازه، بازی خشن، تکل از پشت، تکل دو پا، توی سر زدن‌ها، آرنج زدن یا خالی کردن زیر حریف. این حرکت‌ها در واقع جایگزین حرکت‌های ۳ پاسه و ۴ پاسه بازیکن می‌شوند. جایگزین اجرای ۴ مرحله‌ای و ۵ مرحله‌ای. پس عدم غنای فنی تیم‌ها برای بازی کردن باعث می‌شود که تیم‌ها به آنتی گیم (ضد فوتبال) یا دگر فوتبال روی بیاورند.
در آنتی گیم بعضی مربیان تلاش می‌کنند بازیکنان را به نظم بکشند و بعضی‌ها متوسل می‌شوند به آمادگی‌های جسمانی دو بار مصرف. شما اگر دقت کنید می‌بینید که بازیکنانی که با خشونت بازی می‌کنند، بعد از دو هفته مصدوم می‌شوند و دیگر نیستند. چون آمادگی جسمانی کاذب دارند. آمادگی جسمانی آنها برابر با آمادگی جسمانی بازیکنان در فوتبال انگلستان و آلمان که نیست. این آمادگی جسمانی کاذب است که با یک تکل اشتباه باعث مصدومیت می‌شود.
خالی شدن تفکرات متفاوت از درون لیگ
جذب بازیکنان و مربیان خارجی در فوتبال ایران ممنوع شده است. همین موضوع باعث شده است که گونه‌‌های متفاوت تفکر درون بازی تعطیل شده است. همه یک جور فکر می‌کنند. در حالی که در لیگ قبل استراماچونی یک جور فکر می‌کرد، برانکو جور دیگر اما حالا همه یک جور فکر می‌کنند. مثل اینکه به آشپزها فقط نمک بدهند. همین موضوع باعث می‌شود لیگ از تفکرات متفاوت خالی شده است. این موضوع از یک طرف به عده‌ای فرصت می‌دهد که سرکار بیایند و از طرف دیگر آنچنان فوتبال ما را یکنواخت می‌کند که همه به سمت یک تفکر می‌روند. شما چطور از بازیکنی انتظار داری از آنچه ۱۰ سال اجرا کرده، موضوع متفاوتی را بروز دهد.
روی کار آمدن مربیان جوان
به دلیل فرسوده شدن مربیان نسل قدیمی یا به دلیل قدرت ایجنت‌ها و لابی‌هایی که در جابه‌جایی بازیکنان و مربیان وجود دارد، مربیان جوان در لیگ بیستم تیم‌های بیشتری را هدایت می‌کنند. مربیانی که بین ۳۵ تا ۴۰ سال دارند و در اوج عصبانیت خود قرار دارند. این موج مربیان جوان داخلی جایگزین مربیان خارجی شده‌اند و مربیان جوان به طور خود به خود جو ملتهبی را به وجود آورده‌اند. برخی از این افراد، پیش از این هم جنجال‌هایی داشته‌اند.
انتقال بازیکنان لیگ یکی به لیگ برتر
در لیگ بیستم شاهد این اتفاق بوده‌ایم که تعداد زیادی از بازیکنان لیگ یکی به لیگ برتر آمده‌اند. لیگ یک، لیگی فیزیکی است و لیگ برتر، بیشتر تکنیکی و تاکتیکی است. در لیگ بیستم انتقال از لیگ یک به لیگ برتر، بیش از اندازه صورت گرفته است. وقتی بازیکنان از لیگ یک به لیگ برتر می‌آیند، برای اینکه در این لیگ جا بیفتند، شدیدتر و محکم‌تر بازی می‌کنند. این در حالی است که به واسطه بازی در لیگ یک کم تجربه‌تر هستند.
ترس‌ها به شکل عصبانیت بروز می‌کنند
آخرین مورد که باعث بروز عصبانیت در لیگ فوتبال می‌شود، ترس است. در واقع چیزی که ما شاهد آن هستیم، عصبانیت نیست، ترس است که در قالب عصبانیت بروز کرده است. در حال حاضر بیش از ۸ هزار مربی بدون تیم هستند و ۱۶ تیم لیگ برتری است که همه آنها می‌خواهند هدایتش را در دست بگیرند. مربیان جوانی که سرکار هستند با دو باخت یا دو مساوی در معرض برکناری قرار می‌گیرند. ترس و عدم امنیت شغلی و بیرون بودن یک لشکر مربی بدون تیم و بی‌کار باعث می‌شود که مربیانی که سر کار هستند، به سرعت مورد تخطئه قرار بگیرند.
ارسال نظر