مهران احمدی: سینما من را دوست ندارد

مهران احمدی از کم لطفی سینما گله می‌کند و می‌گوید اگر در سریال‌های تلویزیونی حضور داشته باشم، بیشتر در ذهن مردم می‌مانم.

خبرگزاری تسنیم: مهران احمدی از کم لطفی سینما گله می‌کند و می‌گوید اگر در سریال‌های تلویزیونی حضور داشته باشم، بیشتر در ذهن مردم می‌مانم.

مهران احمدی درباره حضورش در سریال‌های «پایتخت» و «آوای باران» که در حال حاضر هر شب از شبکه آی‌فیلم پخش می‌شود، معتقد است بازیگر باید در نقش‌های متفاوت ظاهر شود.

احمدی درباره نقش بهبود توضیح داد: «واقعیت این است که سریال «پایتخت» را خیلی دوست دارم و کسانی در این سریال حضور دارند، به نظرم در نوع خودشان بهترین‌اند. به همین خاطر خیلی خوشحال شدم که نقش بهبود را به من پیشنهاد دادند و این نقش را بازی کردم. به نظرم بهبود در روند قصه پایتخت، تاثیرگذار بود، حتی زمانی که همه فکر می‌کردند بهبود مُرده است و اسیر داعش می‌شوند، بهتاش از عکس بهبود جدا نمی‌شود و این نشان دهنده اهمیت خانواده و پدر است.»

احمدی همچنین افزود: «اصولاً دوست دارم نقش‌هایی را بازی کنم که تاثیرگذار باشد و بهبود به نظرم این تاثیرگذاری را در روند داستان داشت. به همین دلیل وقتی در «پایتخت۶» هم پیشنهاد بازگشت بهبود را دریافت کردم و فیلمنامه را خواندم، متوجه شدم این شخصیت هنوز تاثیرگذار است و به همین خاطر به سریال پایتخت برگشتم.»

«بازیگر پایتخت» ادامه داد: «همواره سعی دارم هر نقشی که بازی می‌کنم، کاملاً متفاوت باشد وگرنه اگر قرار باشد مهران احمدی مدام خودش را جلوی دوربین تکرار کند، یا فقط به جای دیگران حرف بزند، اسمش بازیگر نیست. خیلی ساده است که آدم در هر نقشی مثل خودش بخندد، گریه کند، حرف بزند، عاشق شود و… اما من بازیگر حق ندارم مثلاً در نقش شکیب به جای خودم باشم، یا نقش کلیشه‌ای و تکراری ارائه کنم که مردم بارها و بارها و بارها در سینما و تلویزیون آن‌ها را از من دیده‌اند.»

بازیگر نقش شکیب از ویژگی‌هایی که او را به بازی در سریال «آوای باران» ترغیب کرده است، گفت: «یکی از این دلایل، وجود خود آقای سهیلی‌زاده کارگردان این سریال است که به نظرم یکی از بهترین کارگردانان ما به شمار می‌رود. علاوه بر آن، کاراکترهای جذاب، فیلمنامه محکم و... هم باعث شدند من به این سریال جذب شوم و شخصیت شکیب را بسازم.»

ترجیح مهران احمدی برای بازیگری، تلویزیون است، او در این‌باره گفت: «واقعیت این است که من در سینما به هیچ‌وجه نقش یکسان بازی نکردم و هر بار که مقابل دوربین سینما ایستادم، سعی کردم نقشی متفاوت بازی کنم. اما متاسفانه نادیده گرفته شدم. در نقطه مقابل، اگر در تلویزیون بازی کنم، بسیاری از مردم مرا می‌شناسند و می‌توانم در ذهن عموم آنان باقی بمانم.»